Chapter Five
Matagal ng nakaalis si Joy.. si Victor ay nanatiling nakaupo sa sahig. Naksandal sa pader. Nakasubsob ang mukha sa kanyang mga kamay. Parang sasabog ang dibdib sa sobrang sakit ng kalooban. Wasak na wasak ang pakiramdam . Hundi malaman ang gagawin… gustong pumatay, gusto na ring mamatay.
BASURA, BINASURA ang kanyang pagkalalake, ang buo niyang pagkatao.!
“Mag putang ina ninyo. Mga hayup, demonyo kayo. Hu hu hu hu.!! Animo ai isang hayop na sugatan ang palahaw, ang pagtangis ni Victor.
“Hayup ka Kuya Ver….hu hu hu Putang ina mo ka…wala ka ng tinira sa akin. Kinuha mo na ang lahat. Pati ba naman ang asawa ko. Bakit pati ang asawa ko, Bakit pati ang ASAWA KO!!! Hu hu hu hu ”
“Papatayin kitang hayup ka!” .
———————————–
“Demonyo ka, walanghiya ka, bakit mo ginahasa si Joy. BAKIT!!! ”
Agad sinugod ni Victor ang kapatid pagpasok sa bahay nito.
Sunod- sunod ang suntok na pinakawalan ni Victor lahat ay madali namang naiwasan ni Ver. Isang sapak lamang ni Ver at basak agad si Victor, duguan ang mga labi. Hilong-hilo. Hindi makatayo.
“Tarantado ka palang lampa ka eh” Ikaw na nga ang tinulungan, Ikaw pa ang may ganang magalit”
Kalahating milyon kaya ang binigay ko para sa bangkarote mong negosyo”
“Saka anong , ginahasa ang pinagsasabi mo? Eh enjoy na enjoy pa nga ang asawa mo. Lakas nga magkatas ng puke nun habang kinakantot ko. Umiikot pa ang puwet. Ang sarap pala ng asawa mo, tol .. he he he he .”
“Putang na kaaaaaa” Tinangkang tumayo ni Victor para muling sugurin ang kapatid. Subalit isang tadyak sa dibdib ang inabot niya. Patihayang tumalsik sa lapag ang pindehong asawa ni Joy.
“Kahit kailan Victor, wala kang binatbat, naawa lang si Papa sayo kaya ka tinanggap sa pamilya namin. Anak ka lang ni Papa sa PUTA. Tang na ka. Umalis ka na bago pa kita magulpi ng husto.”
“Hindi puta ang nanay ko. Niloko lang siya ni Papa..sinabing nitong hiwalay na siya sa asawa.”
“Umalis ka na lang gago. At kung kailangan mo ulit ng pera, papuntahin mo rito si Joy, ha ha ha ha ” Sabay talikod nito.
Walang nagawa si Victor maliban sa umalis
“Tabdaan mo ito Kuya Ver, babangon ako at hindi ko kailang ang ano mang tulong mula sa iyo. Demonyo ka, hayup ka”.
——————————
Ilang ulit namang sinikap ni Victor na makipagayos kay Joy. Araw-araw niya itong inaabangan paglabas sa opisina. Kinulit din sa cellphone, sa phone ng opisina. Pero matigas talaga si Joy. Patuloy naman siya sa pagpupursige. Mahigit anim na buwan din niyang tiniis ang pag-dedma sa kanya ng asawa. . Hanggang isang araw, pumayag na rin itong makipagusap sa kanya pag labas nito sa opisina.
At yun ang araw na hindi malilimutan ni Victor. Nakumpirma ang kanyang kinakatakutan.
Sa isang coffee shop sa mall.
Hindi pa man nagsasalita si Joy ay alam na niyang wala na sila…tapos na sila. Nababasa niya sa mga mata nito ang lungkot, ang sakit, ang galit na dulot ng kanyang kahibangan.
Wala na siyang nasabi maliban sa :
“Iam soooo sorry Joy, I didn’t realize…hindi ko alam…please, please forgive me I want you back, I need you back to me.. please”
Tinangka niyang hawakan ang kamay ni Joy sa ibabaw ng mesa. Hindi naman ito tumutol.
“Alam kong hindi mo pa ako mapapatawad sa ngayon, pero pinapangako na sisikapin kong bumangon. At sana, pag dumating ang araw na yun ay may puwang pa ako sa puso mo.”
Pinipigilan naman ni Joy ang damdamin. Ang maluha. Kahit papaano ay may kirot pa rin sa kanyang dibdib sa nakitang ayos ng asawa.
Malaki ang kinahulog ng katawan nito. Bakas nag kawalan ng pag-asa sa hawas nitong mukha.
“Ayusin mo ang buhay mo Victor, gawin mo yan hindi para sa akin, gawin mo yan para sa iyong sarile.”
I’m so sorry, Joy, I’m soooo sorry” Humigpit ang kapit nito sa kamay ng asawa.
“Sige na Victor, marami pa akong gagawin sa bahay. don’t worry about me. Ok lang ako.”
Marahang tumayo si Joy at walang lingon-lingon na lumabas.
Naiwan sa mesa si Victor. Sinusundan ng tingin ang papalayong asawa..
Papalayo ng papalayo …….sa kanyang buhay.
———-
Mabigat man sa kanyang kalooban at gustuhin man ng kanyang puso na patawarin at bigyan ng isa pang pa…