Looking back, parang nananadya ang kapalaran. Paano ba naman, tatlong bagay nang gabing iyon ang sabay sabay na para bang nagsanib pwersa upang mangyari ang mga sumusunod na bahagi ng kwentong ito. Una, hindi malamig ang hangin na lumalabas sa aircon ng kwarto ni Aaron – sa katunayan ay dalawang linggo na ang nakalipas simula ng matukoy nila ito ngunit hirap ang ama nilang maka-hanap, lalo na makapag schedule ng makakatingin nito, hindi kasi nila sigurado kung linis lang ang kailangan o refill ng freon. Pangalawa, nawala ang mga spare na bumbilya sa taas ng mga damitan. At huli, naiwan ni Aaron ang isa nyang chinelas sa kwarto ng ate nya.
Pumapanhik na papunta sa kaniyang kwarto si Aaron nang biglang maalala ni Amy ang isa sa mga bilin ng ama; ‘ay bhe, paki tingin nga muna pala nung ilaw sa kwarto ko, mapupundi na kasi palitan na daw sabi ni daddy.’
Aaron: ‘Oo sige..’
Dumiretso si Aaron sa kwarto ng ate Amy nya at agad sinubukang buksan ang ilaw nito – gumagana ito bagaman kung minsan ay may isa o dalawang segundo itong bahagyang mag papatay-sindi. Tinanong niya ang ate nya habang nakasilip mula sa loob ng silid; ‘teng! ok naman yung ilaw ah?’ pasigaw na tanong ni Aaron.
Amy: ‘ok lang bhe, palitan mo na daw, hindi kasi sya consistent na ganyan e’ sagot naman ni Amy na patapos na sa pagsisinop ng kusina.
Aaron: ‘asan ba yung mga bumbilya teng?’ pasigaw na balik naman ng binata.
Amy: ‘sa taas lang nung damitan ko, paki tingin na lang, dyan naman daw lagi nilalagay ni daddy ang mga spare.’
Aaron: ‘ok sige!’
Kinuha ni Aaron ang plastik na silya malapit sa damitan ng ate nya, hindi ito eksaktong pantay kaya hinubad nya ang mga chinelas niya para mas kumapit ang mga paa at maiwasang madulas. Dahan dahan siyang sumampa dito at nang makatayo na ay mahigpit na kumapit sa gilid ng cabinet. Napansin niyang maraming bagay ang naka tambak sa taas nito at hindi maaninag saan man ang kahit anong bumbilya. Bukod pa rito ay naipon na rin ang napakaraming alikabok sa mga nakapatong sa taas ng cabinet ni Amy, ang iba pa nga ay inagiw na.
Patuloy ang maingat na paghahanap ni Aaron sa spare na bumbilya nang maulinigan nya ang computer niya mula sa sariling kwarto – nag riring ito at may tumatawag sa kanya. Napagpasyahan nyang ipag-walang bahala na lang muna ang pakiusap ng ate nya at nagmamadaling tumungo sa kwarto, sa kamamadali nga ay isang chinelas lang ang naisuot niya. Inaaya lang pala syang maglaro ng mga kabarkada, nakita kasi nilang online pa si Aaron ng alas diyes pasado ng gabi, isang bagay na hindi karaniwan para sa binata. Gayunpaman ay pinagbigyan niya ang mga ito ng sandali at nang lumaon ay nagpaalam na din para makapagpahinga. Handa na siyang matulog at kakapindot niya lang sa electric fan nang marinig ang muling pagtawag ni Amy; ‘bhe! ayan na uli, halika lang saglit!’
Naalala niya yung bumbilya. Tatamad tamad at mabagal siyang lumakad patungo sa kwarto ni Amy, walang ibang iniisip kundi ang makatulog. Akmang magrereklamo sana agad si Aaron na hindi mahanap ang reserbang bumbilya nang balutin siya ng pagkabigla sa nadatnan. Nakapatay ang ilaw sa kwarto ni Amy, tanging mahinang ilaw lang na galing sa pasilyo ang nagbibigay ng kaunting liwanag mula sa naka bukas na pinto ng silid at tuluyang mawawala habang papasok sa kaloob looban. Higit sa lahat, malamig sa silid ni Amy kahit nakabukas ang pinto, malamang ay kanina pa nito pinaandar ang aircon. Napagtanto din ni Aaron na kakatapos lang maligo ng ate nya, nagpapatuyo pa kasi ito ng buhok malapit sa pinto gamit ang tuwalya at nakapag bihis na – light pink na sleeveless shirt at manipis na cotton pajama, sa nipis nga nito’y naaaninag niyang light pink din ang panty na suot ng kapatid. Kapansin pansin ang pagkabalisa ni Aaron, ang kaninang aantok antok nyang katawan ay tila masigla na ngayon. ‘Ano yun, bango ha?’, mabilis na tanong ng binata.
Amy: ‘body butter, yung bigay ni Gie nung Christmas..’
Aaron: ‘ah so parang lotion..? ok.’
Amy: ‘yea, oo..’
*awkward silence
Aaron: ‘ano nangyari.?’ tinutukoy ang halatang naka patay na ilaw.
Amy: ‘sabi sayo kanina palitan mo na kasi nga ganyan sya pasulpot sulpot, nawawala wala na naman kanina hanggang hindi na uli sumindi..’ natatawa pa nitong kwento.
Aaron: ‘wala e, sinilip ko na kanina jan sa taas hindi ko nakita yung pang palit.’
Amy: ‘sure ka, tinignan mo ba mabuti, sabi ni dad taas daw ng cabinet e. tignan mo uli?’
Aaron: ‘pano, e wala ngang ilaw mahirap kapain yan saka andaming alikabok nakita ko kanina.’
Amy: ‘o sige, ako na lang pala, kaso alalayan mo ko, hindi pantay to e.’ tinutukoy ang parehas na silyang ginamit ni Aaron kanina.
Aaron: ‘wag na, hindi ko nga nakita kanina, saka marumi e kakaligo mo lang..’
Amy: ‘ok lang, tulungan mo ko sisilipin ko lang.’ pag giit ng ate nya.
Lumapit si Aaron upang hawakan ang upuan sa magkabilang gilid nito at binigyan ng hudyat ang kapatid na maaari na itong sumampa. Pagtayo ni Amy sa silya ay halatang bahagya pa rin itong umuuga, bagay na parehas nilang napansin agad, kaya naman pinayuhan ni Amy ang kapatid na alalayan nito ang kaniyang binti, habang ang mga binti naman ni Aaron ay naka suporta sa upuan. Itinukod ni Aaron ang isang kamay niya sa likod ni Amy, ang palad nito nakalapat sa likod ng kapatid, upang hindi ito mahulog ng patalikod, habang ang isa pa niyang kamay ay mahigpit na naka hawak sa binti ng ate nya. Agad naapuha ni Amy ang malalaking kamay ng batang kapatid, matigas at mahaba ang mga daliri nito, dama niyang ligtas siya sa katatagan ng paghawak ni Aaron sa kaniya.
Aaron: ‘ayan teng, try mo nga.?’
Amy: ‘ok wait..’
Pinilit tanawin ni Amy ang paligid sa tuktok ng damitan at gaya ng sabi ni Aaron kanina ay balot nga ng alikabok ang mga bagay dito. Hindi rin nakakatulong ang pagkawala ng liwanag sa silid. Habang ginagalugad ang taas ng damitan ay nabaling ang tingin ni Amy sa ilang mga kapansin pansin na kahon sa bandang likod bagaman hindi nya ito maabot. Hindi niya halos maaninag ang mga nakasulat dito ngunit kinutuban siyang narito ang mga hinahanap na bumbilya.
Amy: ‘wait may nakita ako, kailangan natin magpalit ng strategy.’
Aaron: ‘ok, so pano?’
Amy: ‘secure mo mabuti yung binti ko para kahit mag tip toe ako ok lang, kailangan ko din ng dalawang kamay kaya bibitiw ako dito sa gilid.’
Mahigpit na kinulong ni Aaron ang mga binti ni Amy ng kaniyang mga braso habang nakatayo siya sa gilid nito.
Aaron: ‘ayan, ganyan ba.?’
Amy: ‘ok sige try natin, hawakan moko mabuti.’
Aaron: ‘sige’
Sa pagtugon ni Aaron ay hindi na nagaksaya pa ng anumang oras si Amy at agad sinubukang abutin ang mga kahon gamit ang dalawang kamay, tiwalang hindi sya mahuhulog. Samantala, patuloy ang paghihirap ni Aaron – literal kasing pasan niya ang buong bigat ng ate niya. Higit pa rito, simula nang pumunta siya sa kwwarto ni Amy at hanggang ngayon sa posisyon nila ay naaamoy niya ang mahalimuyak na balat ng bagong paligong kapatid, mas lalo pa ngayon na naka yapos siya sa mga binti nito. Nakadagdag pa dito ang matamis na bango (Jasmine & Pear) na dala ng body butter, na para yatang ipinahid ni Amy sa buo nyang katawan. Sinusubkan ni Aaron na labanan ang tila mapanuksong amoy ng ate niya na lumilikha ng iba’t iba at halo halong emosyon sa kalooban niya, subalit sa bawat pagtatangka niyang supilin ang mga ito ay naiiwan siyang talunan. Sadyang kakaibang pakiramdam ang naidudulot ng bawat maikling langhap na kaniyang susu…