“Napakasarap mo talaga. Putangina ka. Hinding-hindi kami magsasawa sayo.” Napapakagat ako sa aking labi sa bawat baon ng kanyang uten. “Ang swerte namin! Hindi na namin kailangang humanap ng pokpok para lang may maiyot. Ikaw ang nagbigay ng liwanag sa bahay na to.” Inihiga na ako ni Supremo at hindi ito tumigil sa pagpasok sakin.
“Sige pa po, papa. Ahhhh. Maswerte rin po ako dahil araw-araw niyo kong pinapaligaya.”
“Obligasyon namin bilang asawa mo ang paligayahin ka. Simula ng pumayag ka na maging asawa namin, nangako kami sa bawat isa na pagsisilbihan ka.” Hinalikan niya ako sa aking leeg paakyat sa aking labi. Nakalagay naman ang dalawa kong braso sa kanyang batok. “Pero alam mo bang may pagkukulang ka rin? At iyon ang di mo pa naibibigay samin ni Gabriel bilang asawa mo rin.
“Ano po yon Supremooo? Sabihin mo pooo. Lahat gagawin ko, ibibigay ko lahat ng gusto niyo.”
“Anak. Hindi mo pa kami nabibigyan ni Gabriel ng anak. Gusto ka namin buntisin. Alam mo ba yun?”
“Sige po, Supremooo. Buntisin niyo po ako. Papayag po ako. Bibigyan ko kayo ng mga anak.”
“Ahhh. Malapit na ko. Tangina. Tanggapin mo tong anak natin.” Bumilis ang pagbayo ni Supremo at naramdaman ko ring lumaki ang kanyang alaga hudyat na malapit na siyang labasan.
“Malapit na rin po ako Supremooo. Ahhh.” Humiga siya sa aking tabi at niyakap ako. Nilaro niya ang dalawa kong utong at siniksik ko naman ang aking sarili sa kanyang leeg. “Gustuhin ko man pong magpabuntis hindi rin naman papayag si Morgan.”
“Tinanong mo na ba siya?”
“Hindi pa po pero halata namang ayaw niya rin kasi hindi nga niya gustong magpalabas kayo sa loob ko pag fertile ako di ba?” Balik na tanong ko sa kanya.
“Hindi mo pa naman siya tinatanong di ba? Subukan mo. Wala siyang magagawa kung gusto mong magpabuntis sa amin dahil napagkasunduan rin namin na ikaw ang masusunod sa lahat kaya nasa sayo ang huling desisyon.” Napatingin ako sa kanya at bakas sa kanyang mata na inaantok na. “Basta kung gusto mo magkaanak samin ni Gabriel, unahin mo siya. Gusto kong makita ang apo ko sa kanya. May dalawang anak naman na ko pero gusto ko pa ring dagdagan iyon galing naman sayo.” Hinalikan niya pa ko bago siya pumikit para matulog.
Lumipas pa ang mga buwan at dalawang taon na rin si Mori. Tinanong ko si Morgan kung pwede ba ko magpabuntis sa kanyang ama at sa kapatid nito. Ang nakuha ko sa kanyang sagot ay isa ring tanong. Tinanong niya ko kung gusto ko raw ba magpabuntis sa kanila. Pumayag naman siya pero ang gusto niya ay magkaroon muna kami ng babaeng anak gaya ng gusto ni Arron.
Hindi ko sinabi kay Supremo iyon dahil alam ko na ang totoo na ako muli ang masusunod. Habang lumilipas ang araw ay narerealize ko na mas masaya sa ganito kahit kami ay patago pero tahimik ang lugar namin. Malayo sa mga maiingay at mapanghusgang mga mata. Lahat ng iyon ay isang akala lang pala.
Dumating ang kinakatakutan ng lahat. Kumakain kami nang may sumigaw sa megaphone at pinapasuko kami. Nakaramdam ako ng takot dahil parang bumalik na naman kami sa dati. Agad kong kinuha ang mga anak ko habang ang tatlong mga lalake naman ay nagtitinginan. Kanya-kanya silang may hawak na baril.
“Gabriel! Ikaw na magtakas sa kanila! Kami na bahala ni Papa dito.” Sigaw ni Morgan sa amin habang ang dalawang anak ko ay umiiyak. “Sumama na kayo sa kanya.” Baling niya sakin nang makalapit.
“Paano ka?” Tanong ko naman rito.
“Babalik ako pero kung hindi na kami makabalik, ikaw na bahala sa kanila.”
“Per—“
“Sige na!” Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang sigawan niya ko at nagpalitan na naman ng putukan.
Dumaan kami sa may gitna at mabuti na lang ay walang bantay rito. Hindi siguro nila alam na may daanan dito dahil ang mga pulis ay nakabantay sa dalawang lagusan lamang. Tinulungan ako ni Gabriel na akayin si Arron habang sakin naman ay si Mori. Tinakpan namin ang mga bibig ng dalawa at maingat kaming naglakad para hindi makagawa ng ingay.
Matagumpay kaming nakarating sa lugar na pinagtataguan ng kotse ko at habang nasa sasakyan kami ay may narinig kaming malakas na pagsabog. Mabilis na pinatakbo ni Gabriel iyon at tinuro ko sa kanya ang daan papunta sa aming mansyon.
Nagulat ang mga magulang ko sa pagdating namin. Inakay nila ang dalawa kong anak at pinatahan nila si Arron dahil umiiyak pa rin ito dahil sa nangyare sa amin. Tinanong nila kami kung anong nangyare at kinuwento nga namin. Pinabuksan ko na ang tv para malaman kung may balita na ba sa nangyare.
Agad namang pumutok ang balita at nadiskubre na sinalakay sila ng mga sundalo. Karamihan ay patay at ang iba naman ay tumalon sa bangin. Binalita rin na napatay nila ang lider nito at ang kasama niya. Maraming pinakita na mukha ngunit lahat iyon ay blurred. Niyakap ko si Gabriel at nagsimula na kong umiyak
Ni-isa raw ay walang nakaligtas. Kinabukasan lang din non ay pinuntahan namin ni Gabriel ang lugar na iyon ngunit wala na kaming naabutan ni-isang bangkay. Nakasarado na rin ang ilang paligid nito kaya nagtanong-tanong na lang kami. Wala rin kaming nakuhang balita. Nawala ang pag-asa namin ni Gabriel na buhay pa si Morgan at Supremo.
Labis ang iyak ni Gabriel sa pagkawala ng kanyang pamilya at nagsisi ito kung bakit namin sila iniwan. Inalo ko siya kahit na ako rin ay umiiyak. Seryoso ang kanyang mukha sa pagmaneho pabalik sa mansyon. Nagpaalam na ito sa amin na siya ay aalis na ngunit napigilan ko iyon.
Nakumbinsi ko naman ito lalo na at inalok siya ni Papa ng trabaho. Akala ni Papa ay siya ang ama ni Mori kaya naman ay tinulungan niya ito. Wala na rin namang mapupuntahan si Gabriel kaya dito na rin siya tumira. Dalawang buwan ang lumipas bago nakamove-on ito at sumama na ito kay Papa.
Dumaan ang mga araw na tinuturuan si Gabriel ni Papa sa pamamalakad ng aming negosyo. Bakas sa mukha nito na…