Pinapanood niya ang mga binatilyo. Sinong mag aakala na sa wakas ay kaniyang magagawa ang kaniyang gusto sa mga pasaway na ito. Mula nang mag simula ang pasukan sa kaniyang eskuwelahan ay hindi na niya maialis sa kaniyang utak ang kaniyang pag nanasa sa kamunduhan, lalo na sa 1 binatilyo na ngayon ay nasa kaniyang harapan.
‘Your here because of what you 2 have been doing in and out of your class.’
‘Eh ma’mm siya naman po ang nauna….’
‘Anong ako? Basta mo na lang ako sinuntok nang walang dahilan, kita mo nga may black eye at pasa na nga ako.’
‘E ang kulit mo kasi! Sinabi nang hindi nga ako ganoon. Sige ka pa rin, o di nakita mo ang hinahanap mo!’
‘Tado ka! Mamaya gaganti ako1’
‘E kung sapakin kaya kita ulit diyan, ha! Gusto mo?’
‘WHAMP!’
Tumahimik ang 2 binatilyo nangmarinig ang pagkalakas na inggay na nagawa nang ihampas nang Prefect of Students ang kaniyang hawak na manipis pero matibay na pamalo. Tumayo at lumapit sa kanilang 2 at inikutan silang 2 ngayon.
‘Hindi ba kayo titigil?’
‘Eh ma’mm…’
‘SHUT UP! You 2 either get yourselves straightened up or I will have your parents here tommorow morning and inform them of your sudden dismissal for the whole school year.’
Natahimik ang 2. Alam nila na madami na sa mga ibang estudyante nang ibang sections at levels ang na kickout dahil sa prefect na ito. Hindi na nila malaman ang kanilang gagawain kung umabot sa ganoon ang sitwasyon.
‘Ikaw, kalalaki mong tao, tatawag tawagin mong BAKLA ang kaklase mo, infront of me and your classmates tapos nang masuntok ka na e iiyak iyak ka? And you ang laki laki mong tao papatulan mo ang 1 ito e alam mong iyakin at makulit talaga nag padala ka naman sa mga pang aalaska sa pagkatao mo.’
‘You are hereby detained after classes. Inform your bus drivers or conductors that you’ll be here for a certain number of hours till this weekend, understood?!’
Tumango na lang ang 2.
‘Dismissed!’
Kaagad lumabas ang 2 binatilyo at iniwan na siya sa kaniyang opisina.
Di niya mapigilan ang kaniyang nararamdaman. Kaagad inilock ang pintuan at bumalik sa kaniyang upuan at may hinanap sa 1 drawer. nang makita niya ito ay dali dali niyang inalis ang kaniyang namamasa nang panty. isinindi ang aparato at kaagad idiniiin sa bunggad nang kaniyang ari.
‘Bzzzzzzzzzzz……’
‘Ooooohhhh….God! What a relief this is….buti na lang at mayroon akong ganito sa aking opisina….ummmm…Oh!oh!oh!oh!oh!….Oooohhh shiiiittt!!!….aaaaaauugghhh!!!’
Di na niya nakontrol ang pagkumbulsyon niya nang labasan na siya. kagat labi niyang pinipigilan na umungol sa loob nang kuwarto dahil baka marinig nang kaniyang secretarya ang kaniyang ginagawa sa kaniyang sariling pag sisikap.
Humada itong 2 bata na ito sa akin. Mamaya ay matututo na silang maging mga lalaki.
RRRRRIIINNGGG!!!!!
Dismissal bell na. Eto na yung oras na kung saan ang estudyante ay maari nang makauwi at maglaro habang hinihintay ang pagdating nang kanilang sasakyan na maghahatid sa kanilang mga tahanan. Pero Hindi para kay Kevin at JR. Sapagkat sila’y nakalaan na magtagal pa sa eskuwelahan na pinapasukan nila pareho.
Kung hindi ko lang nasuntok itong pungkok na ito siguro e hindi ito mangyayari sa akin. Kaso, sobra na talaga kung maka sabi na ako’y 1 bakla. At sa harap pa nang aming mga kaklase at saka nang Prefect of Students. Yun ang sinasabi ni Kevin sa kaniyang sarili habang siya ay papunta sa opisina nang Prefect. Lagot ako nito sigurado pag umuwi na ako sa aming bahay mamaya. Malamang e mapapagalitan ako nang aking nanay at lalo pa ni tatay. Kawawa naman ako nablack eye na nga masesermunan at malamang e wala pa akong computer privileges sa weekend na ito. Yun ang maaring mangyari sa kaniya sa kanilang tahanan.
Umabot na silang 2 sa opisina at kumatok si kevin sa pintuan, pumasok kaagad nang marinig na maari silang pumasok na sa loob.
‘Yes ma’mm, your son will be detained for just an hour. However, due to the gravity of his offense I may just require him and his companion to return during this coming weekend. He might not meet the requirements that I have for him in his detention. No…it won’t be something he can’t handle or even execute. He’s a big boy now and i’m sure he can….It’s just a bit longer in doing the activity…yes, even with his companion helping him I don’t think he can do it alone. It requires their absolute cooperation with one another. Don’t worry after this I think he will be a different person including his companion. They’ll be friends after what they’ll be going thru. Ok, i’ll call or send a txt message when they are done. Good afternoon…’
Ibinaba nang prefect ang landline at humarap sa 2 binatilyo. Nakangiti siya sa 2 ito, pero ang 2 binatilyo ay may pag aalinglangagn sa kanilang narinig ngayon ngayon lang.
‘Well Kevin and JR. That was one of your parents. Actually that was your father JR.’
Napayuko ang mukha nang binatilyo. Goodbye DOTA sa sabadong ito….
‘Kevin, i’ve also informed your mother. She’ll be the one to pick you up after your done with your detention this afternoon.’
Great! Alam na nang aking kaawa awang ina na nagtratrabaho sa may 1 malaking accounting firm sa Ortigas. At least, kapag masundo na niya ako ay hindi na niya ako masesermunan o uusisiin kung bakit ako nadetention. Malamang pagod at aantok antok na ako sa pagod.
‘Well here are your detention papers…Oh don’t bother in trying to copy one another’s answers. I myself made it a point to make sure that you 2 won’t be giving me the same answers. You both have 1 hour to finish this. May I remind you, if you don’t satisfy me in what you write I assure you you’ll be spending the whole day with me till the afternoon. Now, get seated and I hope you 2 write the correct answer that i’m asking for.’
Dali dali na kinuha nang 2 ang pagsusulatan na mga papel. Kaagad naglabasan ang kanilang mga ballpen at umupo na sa may students tablechair nang opisina nang Prefect.
Nagulat si JR sa kaniyang nakitang tanong, iisa lang ang itinatanong at kailangan niyang sagutin ito nang tama at higit sa lahat ay yung TOTOO. Si Kevin naman ay ganoon din pero iba ang ang ipinapagawang sagutin niyang tanong. Napailing siya sa kaniyang nabasa. Rumolyo ang kaniyang mga mata papaitaas sa kisame at yumuko na ipinikit ang mga mata. Hindi niya masasagot ito nang basta basta lang, masyadong mahirap ata itong sagutin lalo na’t sa paragraph form. Mahina kasi siya sa English subject niya. Pero dahil sa naalala niya na kapag hindi siya makasagot e sigurado sa sabado ay dito muli siya sa araw na iyon.
Nakatingin ang Prefect, nakangisi sa itsura nang 2 binatilyo. Kapag hindi ninyo masagutan ay akin na kayong 2. Mamimiyesta ako sa aking ipagagawa.
Matapos ang 1 oras ay talagang pudpod na ang utak ni JR. Sinagutan niya ang kaisa isang tanong pero duda siya na ito ang tamang sagot na isinulat niya. Paano na ba ito, ito na lang ba ang maari kung isagot sa tanong? Bahala na. At least I did my best in answering it truthfully. Si Kevin naman ay natatarantang magsulat sa kaniyang sagot. Putris na tanong ito! Para akong nangungumpisal sa pari sa aking isinulta. Pag mabasa ito nang Prefect baka mas lalo akong maparusahan pa.
‘Time’s up boys! Hand in your answers….Thank you, now please take your seats while I read your answers.’
Kaagad umupo ang dalawa at minasdan ang kanilang Prefect na binabasa ang kanilang isinulat. Papaling paling sa kanila pareho ang Prefect. Masama ang tinggin kapag itinataas ang kaniyang mga mata sa kanila. Hindi sila sigurado kung sino ba sa kanilang 2 ang may mali isinulat na sagot. Pinagpapawisan sa kaba nang ibaba yung 1 sa mga papel na hawak. Si JR ay kinakabugan sa kaba at si Kevin naman ay naiihi dahil takot nang resulta. Ibinaba na ang huling pahina nang papel at tumayo ang Prefect. Eto na, ang oras nang katotohanan! Maaring tama o mali ang isinulat na sagot pero iisa ang kanilang nababasa sa mukha nang Prefect. Nakangiti siya at tumigil sa harapan nilang 2.
‘Boys, i’m impressed with your written answer, and I do say it is an eye opener to my mind as to of what you 2 have written here this afternoon…’
Nakahingga silang 2 nang malalim. Hindi sila mapaparusahan ngayong weekend na ito. Hello DOTA! Sa wakas at makakauwi ako na hindi ko ipapaliwanag sa aking ina kung bakit ako na detention ngayon araw na ito.
‘YOU DIMWITTS! Pinagpapantasyahan ninyo pala ako sa likod ko! Sinong may pakana na bosohan ako pag ako’y dumadaan sa patio o sa elevated veranda. How could you? I’m so hurt that you and your fellow male students all look at me as a SEX OBJECT of yours carnal desires!’
Nagulat ang 2 binatilyo sa biglang pagtaas boses nang Prefect. Sinagot naman nila nang totoo kasi yun ang dahilan kaya sila nagkasuntukan kanina sa klase nila.
“Well, because of this I am going to start your punishment, as of right now! STRIP! You heard me…I SAID STRIP YOUR CLOTHES OFF!’