Ako si Hazel, 19 y/o, 5’11’, morena, lean body, curly hair, color brown narrow eyes, cup size B, so hindi ako eksaktong taga-Africa though hindi katangusan ang aking ilong, hindi naman din ako pango. The say i look like Zendaya with the face of Patricia Tumulak but I said it’s too much to be compared by them. Ako ang kontesera sa kinky kittens at Amazona daw dahil marunong ako sa taekwondo. Kaya panatag sila kapag ako ang kasama.
Ang Nakaraan: Sumama si Hazel upang ihatid sina Ditas at Mildred sa Rape Crisis Center kasama ang noo’y driver nilang si Vernon. Nang makarating at malaman na hindi rin pala susunod si Vernon sa loob ng naturang center, nagbago ulit ang isip ni Hazel at hinayaan niya si Vernon na dalhin siya kahit saan. Kumain sa ihawan, tumambay sa tabing-dagat hanggang maisip ni Hazel na maligo sa dagat suot lang ang kaniyang black panty. Nagkaroon ng komosyon nang magpakita si Urbano sa kanila, ang dating boyfriend ni Hazel. Kaya lumayo rin sila upang makaiwas kay Urbano hanggang dalhin si Hazel ni Vernon sa tattoo art shop nito at napagawa niya ang mga piercing sa katawan at ang bagong niyang tattoo sa kaniyang puke.
Sa pagpapatuloy ng kwento…
Binuksan ni Vernon ang ilaw sa hagdan at kita ni Hazel ang taas nito na may labing-isang hakbang hanggang sa dulo nito na may saradong pinto. Nang makarating, binuksan ni Vernon ang pinto saka sila pumasok at binuksan ni Vernon ang ilaw. Isa itong hanging lamp na mula sa taas ay nakatapat dito ang upuan na hitsurang silya-elektrika. Nakaharap ang naturang upuan sa salamin at may munting kwarto sa likod nito. Sa lapag nitong gawa sa sementong kulay pula, may black leather mattress sa harap ng upuan at sa likuran naman ang monkey bars na pinturado ng pula at may taas itong walong talampakan at ang kwarto naman ay may taas na siyam. Sa gilid nito ay may mga stainless desks na may mga matatalas na bagay gaya ng scalpel, gunting, forceps, atbp. At sa dingding naman na may cyclone wires nakasabit ang mga kadena at iba pang gamit pang karpintero gaya ng lagare, barena. Walang bintana ang nasabing kwarto at pinturado ng itim ang lahat ng dingding at kisame. Nagimbal lalo si Hazel nang makita sa ilalim ng stainless desk ang nakalapag na chainsaw.
Ang buong akala lang ni Hazel na simpleng kwarto na may kama, aircon o bentilador ay may itsura palang tila isang torture room. Muling nanumbalik ang takot ni Hazel kay Vernon.
Nag-aalangan man magsalita ay naglakas-loob si Hazel na magtanong kay Vernon, “Hindi ko inaasahan ito, Vernon. Sino ka ba talaga?”
Iniabot muli ni Vernon ang flogger kay Hazel at nagwika, “Gawin nating mas exciting, pilitin mo akong paaminin sa mga tanong mo. Kahit ano itanong mo parang truth or dare. Bahala ka na kung anong gusto mong gawin sa akin.”
“Natatakot na ako sa iyo, Vernon. Ayoko nang gawin ito!”, wika ni Hazel habang sinasauli kay Vernon ang flogger.
Hinawakan ni Vernon ang kamay ni Hazel kung saan tangan nito ang flogger at nangako, “Basta hihinto tayo kapag sumobra na.”
Nagbigay ng kundisyon si Hazel, “Sige, kapag may nakita akong isang patak ng dugo, tumigil na tayo.”
“Oo Hazel, pero bago iyan, gusto kong maranasan ang ibinigay mong sampal kay Nognog.”, hiling ni Vernon.
“Sigurado ka? Buong lakas kong sinampal si Nognog kanina.”, paniniguro ni Hazel.
“Subukan mo lang!”, udyok ni Vernon.
At ginawa nga ni Hazel ang hiling ni Vernon. Bumuwelo si Hazel mula sa likod ang kaniyang braso at buong lakas na ibinigay kay Vernon ang isang malutong na sampal. Hindi gaya ni Urbano na nanatiling nakatayo matapos tanggapin ang sampal ni Hazel, si Vernon ay bumulagta sa sahig pagkasampal sa kaniya ni Hazel.
Agad na lumapit si Hazel para kumustahin ang lagay ni Vernon, “Okay ka lang? Sabi ko sa iyo, hindi magandang ideya ito. Uwi na tayo. O kaya iiwan na lang kita dito.”
Tumayo si Hazel at balak niya na sanang iwan si Vernon nang biglang hawakan ni Vernon ang kaniyang binti. Inawat siya ni Vernon, “Sandali lang, Hazel. Nagsisimula pa lang tayo. Dahil sa ginawa mo, may libre kang isang tanong.”
“Sige, heto ang una kong tanong. Lahat kamo ng tattoo na nakakabit sa katawan mo ay dahil sa erpat mo. Bakit?”, ani Hazel.
“Malawak ang tanong mo, Hazel. Bago ko sagutin iyan, igapos mo muna ako sa monkey bars. Ako na magkakabit sa mga paa.”, bilin niya kay Hazel.
Hawak ang kamay ni Hazel, pumunta sila sa monkey bars at ang mga tanikala na naroon ay nakasabit na sa mga estribo. Ikinabit na ni Vernon ang bigkis na parang sinturon sa kaniyang mga paa. Pinahila niya ito kay Hazel upang bumuka ang kaniyang mga paa na pinasagad niya hanggang sa magkabilang dulo ng dalawang tubo na nagsisilbing pundasyon ng monkey bars. Si Hazel na ang nagkabit ng bigkis sa mga kamay ni Vernon at inadjust din ito nang sagad upang ibanat ang mga braso ni Vernon. Ngayon ay nakaekis na ang katawan ni Vernon na parang Vitruvian Man ni Leonardo da Vinci.
Nanginginig pa rin si Hazel na halatang napipilitan na lang gawin ang kakaibang trip ni Vernon.
Dahil kuntento na sa ngayon si Vernon sa pagkakagapos niya, inilahad na niya ang tungkol sa kaniyang ama at sa buhay niya bilang anak ni Hannibal Sikatuna.
“Namulat na ako noon na si Tatay ang nag-aalaga sa akin. May sakit pa noon si Nanay at inaalagaan rin niya ito na parang bata. Ang buong akala namin hindi na gagaling si Nanay sa kaniyang depresyon. Lagi lang siyang nakatulala sa hangin. Nabanggit sa akin ni Tatay bago pa raw magkaganoon si Nanay, nasa sinapupunan pa lang ako, Vernon na ang gusto niyang pangalan ko.”
“Madalas akong ma-bully sa school na halos ayoko nang pumasok. Tampulan ako ng tukso at wala akong kaibigan. Lagi nilang tinatawag ang nanay ko na loka-loka. Hanggang sa umabot na ako sa punto na mapuno na ako ngunit hindi ko sinasadyang maitulak ang nambubully sa akin mula sa ikaapat na palapag at sinawimpalad ang batang iyon. Simula noon tinawag na nila kaming mga pamilya ng baliw.”
“Ginulpi ako ni Tatay at tinanggap ko naman iyon. Walang humpay ang latay niya sa akin. Halos patayin niya na ako hanggang makita ako ni Nanay na sa unang pagkakataon ay tinawag ang pangalan ko. Vernon, Vernon, anak. Tumigil ka na! Mga hayop talaga kayong mga pulis. Doon natigilan si Tatay at doon din nanumbalik ang katinuan ni Nanay. Kaya hindi ko makakalimutan ang una niyang pagtawag sa akin.
“Simula noon, hindi na ako pumasok sa eskwelahan. Tinulungan kami ni Lolo upang bayaran ang pamilya ng napatay kong bully. Ngunit hindi kami napatawad ng mga iyon. Hanggang sa sununog nila ang bahay namin. Alam ko naman na sila ang may gawa dahil sila lang ang may galit sa amin. Doon na kami kinupkop ni Lolo at nagtrabaho si Nanay bilang katiwala ni Lolo. Hindi naman namin naramdaman na alila lang kami sa bahay na iyon dahil malaki raw ang utang na loob niya sa Tatay ko matapos niyang iligtas si Mother Ditas sa maruming kamay ni Mayor Edmundo Conde.”
“Nag home school na lang ako at hindi na ako pinalabas pa ni Lolo. Kung anong libangan ang ibinigay sa akin gaya ng mga gadgets at kung ano ano pa. Hanggang nakita ni Lolo ang talento ko sa pagguhit. Hanggang sa makilala kita noong maliit pa tayo, ikaw lang ang umaya sa akin na lumabas ng bahay. Kaya masaya ako noon na may naging kaibigan ako na gaya mo. Ramdam ko rin na ayaw sa iyo ng mga kalaro natin kaya nakipaglaro ako sa iyo sa kahit anong gusto mong laro. Ikaw ang nagturo sa akin ng Chinese garter, piko at patintero. Naaalala ko rin na tinuruan tayo ni Tito Bal ng Judo, Kali at Aikido. Sinubukan mo pang sumali sa Kids singing contest at nanalo ka ng 3rd place. Masaya din ako noon. Hanggang sa bumalik ulit kayo ng Maynila.”
Hindi napigilan ni Hazel na lumuha at sumabat matapos sariwain ni Vernon ang kanilang alaala at napayakap siya kay Vernon, “Nakakaiyak naman ang kwento mo, Vernon. Hindi ko mapigilang lumuha sa lupit ng dinanas mo. Ngunit paano ka nga humantong sa ganito?”
Nagbigay ng kundisyon si Vernon, “Bigyan mo ko ng limang hampas, sasabihin ko na sa iyo bakit naging ganito ang hitsura ko.”
“Oh Vernon. Ako ang pinarurusahan mo. Ikinuwento mo kung paano tayo naging malapit sa isa’t-isa tapos gusto mong pasakitan kita na parang isang Poncio Pilato?”, wika ni Hazel na tila nag-aalangan sa utos ni Vernon.
“Basta gawin mo na. Hindi tayo matatapos nito.”, giit ni Vernon.
Pikitmatang hinataw ni Hazel ang flogger sa kaniyang kamay. Unang pinatamaan nito ang likod ni Vernon.
“Lakas pa! Hindi ko isasama sa bilang iyon. Ulit!”, sigaw ni Vernon.
Humataw ulit si Hazel sa likod ni Vernon. Sa pagkakataong ito nilakasan ang hagupit nito sapat upang lumatay ang hampas sa balat ni Vernon.
“Ganyan nga! Oh shit!”, nasisiyahang sambit ni Vernon.
Nang maramdamang kuntento na si Vernon sa limang hagupit ni Hazel, nagpatuloy ito sa kaniyang salaysay.
“Akalain mo ba na nakatapos ako ng grade school at highschool sa loob lang ng bahay. Oo binayaran ni Lolo ang eskwelahan kahit hindi ako pumapasok doon at hindi na rin ako umakyat ng entablado para kunin ang diploma. Hanggang maisipan ni Tatay na mag pulis daw ako. Subalit tumutol ako dahil alam ko mawawasak lang ang puso ni Nanay dahil mga alagad din ng batas ang lumapastangan sa kaniya. Sa galit niya sa akin, hinampas niya ako ng kaniyang sinturon. Sinabi ko sa kaniya hindi niyo pwedeng ipilit ang gusto niyo sa akin kahit patayin mo pa ako. Doon niya ako sinakal. Binulyawan niya ako na huwag mo akong sinasagot nang ganyan, ama mo pa rin ako.”
Sumabat muli si Hazel, “Ang kamay pala na nasa leeg mo ang tattoo sa pagsakal sa iyo ni Ninong?”
“Oo, Hazel! Kaya bigyan mo ako ulit ng limang hampas.”, utos ni Vernon.
Tumalima naman si Hazel at ibinigay ang limang hampas na gustong matamo ni Vernon. Nilapitan pa ni Hazel ang latay kung nagdudugo na dahil iyon naman ang usapan nila ni Vernon na kapag may dugo, hihinto na sila.
“Ah whoa! Lumalakas ang hampas mo. Gusto ko pa.”, sambit ni Hazel.
“Ginawa ko na ang gusto mo. Sige kwento pa.”, wika ni hazel na unti-unting tumatapang at nagiging authoritarian.
“Ho ho ho! Ayan ang mukhang gusto kong makita. Hazel, pinatitibay ka nitong ginagawa natin.”, nasisiyahang sabi ni Vernon.
“Shut up! Kwento na!”, kunot-noong sinigawan ni Hazel si Vernon sabay bigay ng isang hampas na lumatay sa dibdib ni Vernon.
“Ah shit! Sige heto na. Saan na ba tayo?”, tanong ni Vernon.
“Sa sakal sa iyo ni Ninong. Umm!”, paalala ni Hazel sabay muling hampas ulit sa dibdib ni Vernon.
“Aww shit! Fuck you, Hazel! Hahaha!”, tuwang mura ni Vernon kay Hazel.
“Magkukwento ka pa ba o iiwan na kita rito?”, banta ni Hazel.
Muling tinuloy ni Vernon ang kwento.
“Ganoon na nga tapos sinabi pa ni Tatay na hindi niya kayang ipaubaya sa akin si Nanay o ang pamilya namin kapag hindi niya ako pinag-aral bilang pulis. Sinagot ko siya na hindi mo ko kailangan pagkatiwalaan. Kaya doon ko ibinalak lagyan ang mukha ko ng salitang ‘trust me not’.”
Hindi na naghintay pa ng utos si Hazel. Nagkusa na siyang bigyan ng limang latay si Vernon na para bang nagugustuhan na niya ang kaniyang ginagawa. Tatlong latay sa mababang likod at dalawa sa mabilog na p’wet ni Vernon. Sa gigil, kinagat pa ni Hazel ang pigi ni Vernon at bumakat doon ang kagat ng ngipin niya.
“Ah fuck! Hazel, lintik ka! I love you!”, sambit ni Vernon.
Hinalikan ni Hazel si Vernon at nilaplap ang dila nito na parang bayawak. Pagkatapos ay dinilaan pa ni Hazel ang pisngi ni Vernon sabay dura sa mukha ni Vernon. Dinilaan naman ni Vernon ang dura ni Hazel na tumama malapit sa kaniyang mga labi.
Pinandilatan ng mga mata ni Hazel si Vernon, “Kwento ulit.”
“Minsan pa, nahuli ako ni Tatay na may kahawak kamay na lalake. Nagsisimula na akong umalembong noon. Hiniya niya ako sa harap ng mga tao. Ginulpi niya ang kasama kong lalake at simula noon hindi ko na siya nakita. Hinila ako papasok sa sasakyan, at sinuntok ako sa sikmura. Nang makarating kami sa bahay ni Lolo, tinanong niya pa ang Lolo kung alam ba niya na bakla ako. Siyempre sabi niya hindi. Sa pagkakataon na iyon, hindi siya napigilan ni Nanay at sinabi sa akin ni Tatay na talagang wala na raw akong pag-asa kaya kinulong niya ako sa kabinet at kinandado niya iyon. Kaya nasabi niya na kung hindi ka magbabago, ayoko nang makikita ang pagmumukha mo.”
Natigilan si Hazel dahil alam na niya kung ano ang kwento sa likod ng tattoo niya sa noo na, ‘Dont Look At Me’. Naawa na siya sa kalunos-lunos na sinapit niya kay Ninong Hans. Para mabilis na, tinanong na ni Hazel kung, “Ano naman ang ibig sabihin ng mga tattoo mong ahas sa likod? At may pangalang Venom sa likod mo malapit sa batok?”
Hindi umimik si Vernon at naghihintay sa limang hampas ni Hazel. Nakuha rin naman ni Hazel ang ibig sabihin ng pananahimik ni Vernon. Kaya kahit parang ayaw niya nang ituloy ay tumalima pa rin si Hazel at ibinigay ang limang hampas kay Vernon. Lumatay ito sa tadyang at tiyan ni Vernon.
Napaigtad pa si Vernon sa hapdi ng mga nagawang latay ni Hazel. At binigyan niya ng ngiti si Hazel saka nagpatuloy ito sa kaniyang salaysay.
“Kwento na iyan ng alaga kong si Venom, at ang anim na ahas pa na gusto kong alagaan, cobra, ulupong, boa, albino, rattlesnake at mamba.”
“Sa tingin ko, nang dahil sa mga tattoo mo, naikwento mo na pati buhay mo sa akin. Wala ka na bang sasabihin?”, tanong ni Hazel.
“May gusto ka pa bang itanong?”, tanong ni Vernon.
“May kandila ka ba? Ang dilim kasi rito. Bakit naman kasi hanging lamp lang ang tanging ilaw niyo rito?”, tanong ni Hazel sabay hampas ng flogger sa hita ni Vernon.
“Hmpf, nasa baba ‘eh sa may eskaparate at ang lighter, nasa bulsa ko.”, bulalas ni Vernon habang iniinda ang hapdi sa kaniyang hita gawa ng latay.
“Sige kukunin ko. Balik ako agad.”, paalam ni Hazel at lumabas na siya ng pinto. Bumababa siya ng hagdan at bumulong sa sarili, “Snakes and Ladders, maganda ngang combination iyon.”
Pagkababa ni Hazel, patuloy pa rin sa pagtugtog ang stereo na nakasalang ang musikang ‘Psychosocial’ ng Slipknot.
And the rain will kill us all
Throw ourselves against the wall
But no one else can see
The preservation of the martyr in me
Psychosocial! Psychosocial!
Psychosocial! Psychosocial!
Psychosocial! Psychosocial!
Nakita agad ni Hazel ang mga kandila na nakapatong lang din sa eskaparate, bukas na ang dilaw at ang pula naman ay nakabalot pa sa plastic. Pinili ni Hazel kunin ang nakabalot laman ang mga pulang kandila. Ang lighter naman ay nakalagay sa bulsa ng pantalon ni Vernon na nakalapag malapit sa wooden stool kung saan ito umupo upang iguhit ang tattoo niya kanina. Kinuha ni Hazel ang lighter sa loob nito at hindi sinasadyang madukot din ang balisong sa bulsa ng pantalon. Kasamang kinuha na rin ni Hazel iyon. Napaisip siya kung bakit siya mayroon noon dahil ang alam niya’y hindi marunong lumaban si Vernon. Sa pagkakataong iyon, binalewala muna ni Hazel ang tungkol sa balisong.
“Parang sawa nga itong si Vernon. Kung saan-saan nakakalat ang pinagbalatan niya. Mamaya tulungan ko siyang magligpit dito.”, sabi ni Hazel sa sarili.
Nang makuha na niya ang mga kailangan, nagpasyang umakyat muli sa taas si Hazel.
Mabilis na pumasok si Hazel sa kwarto habang nakagapos pa rin si Vernon sa bigkis ng tanikala. Pinunit ni Hazel ang balot ng kandila at kumuha ng isa. Sinindihan na ni Hazel ito gamit ang lighter ni Vernon. Nang magningas na ang kandila, dumagdag ang tanglaw nito sa kwarto at malinaw niya nang naaaninag ang mukha at katawan ni Vernon.
“Ano bang plano mo d’yan, Hazel? Gusto mo na ba akong sunugin?”, kabang tanong ni Vernon.
“Bakit? Kinakabahan ka ba?”, kunot-noong tanong ni Hazel.
“Nakahanda naman ako, kung ikaw ang papatay sa akin.”, hayag ni Vernon.
Nakukuha na ni Hazel ang laro na gustong gawin ni Vernon kaya nakipaglaro na rin siya. “Huwag kang mag-alala. Mas masisiyahan ka rito. Napanood ko kasi ito sa porn na BDSM.”, wika ni Hazel.
“Nanonood ka rin pala ng BDSM. Marunong ako ng ‘kinbaku’ pwede kitang turuan.”, sabik na pahayag ni Vernon.
“Eh? Ano naman iyon?”, takang tanong ni Hazel.
“Kinbaku…