Tuloy pa rin ang chatroom ng Kinky Kittens at marami na rin ang nagbago sa paglipas nang panahon.
Si Hazel, nanganak na at nagsilang ng lalakeng sanggol at Primo ang pangalan sunod raw sa kaniyang Papa Bal. Pinakita pa nga niya sa chatroom ang litrato niya simula noong buntis siya hanggang sa manganak siya. Medyo nakakatakot lang talaga ang asawa niyang si Vernon na puno ng tattoo na kahit ang mata niya, may tattoo rin. Baka raw this semester mag aral na daw siya ulit pero hindi pa sigurado kung sa Bacolod na siya pipirmi o babalik siya sa Maynila para makasama kami ulit.
Si Rina, grabe ang career niya sa Japan bilang gravure adult idol. Maganda naman kasi talaga si Rina at mukha naman siyang masaya sa pinili niyang larangan. Dagdag pa rito ang pagtanggap sa kaniya ng tatay niya, kaya hindi ko tiyak kung babalik pa siya ng Pilipinas… kung muli pa ba kaming magkikita kita.
Si Cass, bihira na rin kami magkita dahil nasa ibang pamantasan na siya nag-aaral ng mechanical engineering. Baka hindi rin magtagal ay magpapakasal na rin sila ni Jared.
Si Miya… kahit nasa iisa kami ng pamantasan, hindi ko siya matitigan sa mata. Hindi ko masabi sa kaniya ang sikreto ni Mario tungkol kay Andrea at tungkol na rin sa akin.
Wala man lang akong maiambag sa group chat namin dahil nakakahiya ang buhay ko.
Kaya sinasanay ko na lang ang sarili kong lumayo at pinipigilan ko na lang na hindi gaano mag-chat sa Kinky Kittens…
___________________________________________________________________________
Ako si Criselda o Crisel, 19 taong gulang, 5’5″ ang taas ko, long dark copper hair, fair skin, may balat (birthmark) sa kanang tagiliran, may maliit na nunal sa kaliwang taas ng labi, alanganin na madilat na singkit ang mata ko, brown eyes, kahawig ko raw si Charlie Dizon o si Ayanna Misola ayon sa kanila. Medyo payat ako pero may kurba at cup size C ang boobs ko kaya sakto lang ang bilog kahit wala akong bra. At may katamtaman din ang laki ng aking p’wet.
Heto ang simula ng aking kuwento…
Sabay kami nag-enroll ni Miya sa Pax Mundi College dito sa Maynila at alam ko na kung bakit niya ako inaya sa pamantasang ito. Nakapila kami sa registration kung saan din nakapila si Mario at kasama pa rin niya ang highschool sweetheart niyang si Andrea.
“Sure ka ba dito, Miya? Mass comm talaga?”, tanong ko.
“Bakit ba? Bagay naman sa atin dahil pareho tayong magaganda.”, pagmamalaki ni Miya.
“Hmm? Iyon ba talaga ang dahilan?”, tanong ko sa kaniya.
“Oo naman. Basta samahan mo lang ako.”, sabi ni Miya.
“Ayaw mo bang samahan natin si Cass para tatlo tayong maganda?”, tanong ko habang akbay si Miya.
“Hindi ko naman carry ang engineering. Mahina ako sa math. Kung gusto mo doon ka na kay Math Wiz Cass.”, tampo ni Miya sa akin.
“Ngayon, pagtatabuyan mo ako dahil nandito na ako. Ang lupit mo rin eh.”, pabirong lambing ko kay Miya sabay halik sa kaniyang pisngi.
“Yuck, Crisel! Ang laway mo. Kadiri! Umm!”, angal niya sabay sampal niya sa mukha ko. Mahina lang naman at ganoon lang kaming maglambingan.
Nakakainip din talaga ang enrolment kapag mag-isa ka lang. May mga nakausap din kami ni Miya na kasama sa pila at nakipagkaibigan. Karamihan sa kanila ay puro lalake. Hanggang inabot na kami ng gabi bago makapag enroll.
Noong high school sa silid-aralan namin, nasa unahan ako malapit sa bintana kaya lagi akong nakatanaw sa labas nang bigla akong kinalabit ni Miya at nakipagkilala. Dahil sa seating arrangement namin in alphabetical order, Adis ang apelyido ko at sa likuran ko si Gamiao, katabi niya si Gatdula na repeater, sa likuran naman ni Gamiao si Magbanua, at nasa likod ni Magbanua si Tomite na noo’y transferee mula sa Japan, at mahusay siyang magtagalog. Kaya kami nabuo bilang isang barkada. Naaalala ko pa na magkatabi pa sa upuan sina Hazel at Jared Guzman at walang nagpapatalo sa kanila sa asaran. Akala ko nga sila ang magkakatuluyan.
Hay, mapapabugtong hininga ka na lang kapag nababalikan mo ang masasayang nakaraan noong highschool.
Well, napuno na ang kursong Mass Comm at pasok naman kaming lahat sa first semester. Ang ikinalungkot ko lang ay naghiwalay kami ni Miya ng section. Nasa 12 siya kasama si Andrea habang ako naman ay 13 kasama si Mario. Nakakabit na yata talaga sa akin ang kamalasan. Sa lahat kasi ng tao na iniiwasan ko, si Mario talaga ang una sa listahan ko dahil natuklasan na niya ang lihim ko, ang lihim na hindi ko man lang maibahagi sa chatroom namin.
Siyempre ang malditang si Andrea, panay ang protesta sa registrar’s office kung bakit hindi sila magkaklase ni Mario gayong sabay naman daw sila at magkasamang nag-enroll. Ganoon din kaya sa amin ni Miya kaya naisip ko rin kung bakit din kami naghiwalay ng section ni Miya. Pero hindi naman ako nagreklamo, may kasabihan nga, “The distance between us hurts, but it only makes our bond grow stronger.”
Kaya kung nagsisimula na sila magkaroon ng mga love life, dapat ko na rin makita ang para sa akin. At para hindi na ako guluhin ni Mario at ni Andrea.
Dahil muntikan na kaming masuspindi nang minsang mag-away kami ni Andrea.
Hindi ko alam kung may nakarating ba sa kaniya o nagkataon lang na nakita niyang kausap ko si Mario. Sobrang selosa ni Andrea at napaka possesive niya pagdating kay Mario. Kaya pinasok niya ang classroom namin na katabing silid lang nila.
Nadatnan niya kaming magkatabi sa upuan ni Mario na magkausap dahil break time noon. Iniiwasan ko talaga si Mario, ang kaso lang panay ang lapit niya sa akin.
Hanggang nilapitan na kami ni Andrea. Nakakrus pa ang mga bisig niya habang kinompronta niya si Mario, “Baby ko, bakit kausap mo itong chipipay na ito? Baka magkaroon ka pa ng bakokang kadidikit dito, mahawa mo pa ako?”
Sumabat ako, “May tinatanong lang sa akin si classmate tungkol sa assignment namin.”
Nairita si Andrea sa akin at binulyawan niya ako, “Kausap ba kita, bakokang? Assignment? Sa iyo nagtatanong ang baby ko? Pasala salamin ka pa sa mata eh ang bobo, bobo mo naman!?”
Inayos ko ang suot kong salamin sa mata na bahagyang bumabagsak na sa mukha ko.
Sinusugan naman ni Mario ang sinabi ko tungkol sa assignment, “Totoo iyon, babe. Wala kasi akong mahiraman ng libro kaya kay Crisel ako nagtatanong. Pare-pareho naman tayong nanggaling sa highschool kaya dapat tayo tayo rin ang magkakasundo.”
“Eh ang landi kasi nitong pokpok na ito!”, insulto niya sa akin sabay sipa sa upuan ko. Tumumba talaga ang inuupuan ko kasabay akong bumagsak sa lapag.
Hindi pa doon nagtapos, sinunggaban ako ni Andrea at hinatak niya ang suot kong puting school uniform. Binatak niya talaga hanggang kumalas at pumitik lahat ang butones.
“Tutal malandi ka naman at sanay kang pinanonood ng mga lalake, ibibigay ko sa iyo ang gusto mong atensyon.”, galit na turan sa akin ni Andrea habang nakadagan siya sa akin.
Hanggang tuluyan din niyang pinunit ang panloob kong puting sando. “Kita niyo na kung gaano kalandi ang pokpok na ito? Ni hindi man niya maisip magsuot ng bra.”, patuloy niyang insulto sa akin at sinabunutan niya ako na sa lakas nito naumpog niya ang ulo ko sa sahig. Doon na ako nagpumilit na bumangon at pinitsarahan ko rin ang kaniyang uniporme.
“Sumosobra ka na, Andrea! Nagtitimpi lang ako pero sumosobra ka na.”, pasugod pa lang ako kay Andrea nang may humiklat sa batok ng kwelyo ko. Kasama niya ring babae at pinagtulungan nila ako. Dahil sa pagsugod ko at paghila niya sa uniporme ko, nahubad na ito ng tuluyan at lumitaw sa mga mata ng naroroon ang mabilog at mapintog kong mga suso. Lantad na lantad na rin ang brown nipples ko na may malaking areola.
Lalo akong nainis kay Mario dahil hinintay niya muna ako na mahubaran ng tuluyan bago niya awatin si Andrea at parang sinadya niya talagang ilayo si Andrea para lalo niyang makita ang kahubaran ko, “Tama na iyan, Andrea. Baka mahuli kayo ng OSA (Office of Students’ Affairs).”
Sinabunutan pa ako n’ung humiklat sa uniporme ko kaya imbis na matakpan ko ang mga lantad kong suso ay napakapit na lang ako sa kamay nito. Ngayon ay lantad na rin ang kili-kili ko sa mga lalake kong kaklase. Doon na lumabas kung sino sino ang mga manyak na naroroon hanggang may isang lalake ang umawat sa amin at sumita kina Andrea.
“Anong kaguluhan ito? Mga section 13 ba kayo? Ire-report ko kayo sa OSA!”, sigaw pala ng kaklase namin na may kalaliman ang boses.
Nagpulasan ang dalawa sa kasama ni Andrea at bago man umalis si Andrea sa aming classroom ay nakuha pa niyang magbanta sa akin, “Hindi pa tayo tapos, Crisel!”
Napatingin ako sa taong sumita kina Andrea habang binalabal niya ang hinubad niyang white polo sa hubad kong katawan at nasambit ko na lang ang kaniyang pangalan, “Sebastian Lim?”
“Sean na lang. Kakasimula lang ng klase natin, nagkagulo na.”, pakilala niya.
Pinawi niya ang mga luha ko gamit ang hinlalaki niya at ibinalik niya sa akin ang antipara ko. Ang lambot ng kamay niya matapos dumampi ito sa aking pisngi. Unang beses kong nakaramdam na may isang lalakeng nagmalasakit sa akin bukod sa aking kuya.
“Criselda Mae Adis, Crim na lang for short.”, pakilala ko naman sa kaniya.
“Hahaha! Ganyan na nga ang kalagayan mo, nakuha mo pang magbiro, Kim Chiu.”, wika ni Sean na gets niya agad ang punchline ko.
“Saka Xian Lim iyon. S.E.A.N. ang akin at mas gwapo ako d’un.”, pagtama niya sa baybay ng kaniyang palayaw.
Totoo, gwapo nga siya, makinis at chinito. Matured siyang tignan parang si Richard Yap. At kahit titigan ko siya maghapon, hindi siya nakakasawang pagmasdan.
Maganda sana si Andrea, hindi sa pinupuri ko siya pero kahawig niya si Liza Soberano o mas malapit sa kaniya si Meisa Kuroki. Kaso napakapangit ng ugali niya. May kaya lang ang pamilya niya kaya marami siyang kaibigan. Hindi naman mahalaga kung marami kang kaibigan kung hindi naman totoo sa iyo. Basta kahit lima lang, at least totoo sa iyo.
Pero walang Miya ang dumamay sa akin nang mga oras na iyon.
Dinala ako ni Sean sa clinic at pina x-ray ang aking ulo dahil may nakitang bukol sa likod ng ulo ko. Habang hinihintay ang resulta, pinahiga muna ako sa kama ng clinic at nagulat ako nang hubarin ni Sean ang kaniyang puting panloob na t-shirt. Sabi ko sa sarili ko, kumpleto na ang tanghalian, merienda at hapunan, kanin na lang ang kulang. Six-pack ang abs tapos alsado pa ang kaniyang dibdib. Ang laki rin ng muscles sa braso at masaya na rin ako sa taas niyang 5’10”.
“Palit tayo, medyo makikitaan ka d’yan kaya isuot mo na lang ito.”, alok sa akin ni Sean.
Dala ng excitement, bumangon ako habang nakaupo siya sa tabi ng kama ko at hinubad ko sa harapan niya ang suot kong white polo uniform.
Napapikit pa siya ng mata matapos niyang muling makita ang hubad kong katawan at mabilis akong nagpalit ng suot na t-shirt pagkabigay niya sa akin.
“Okay na ba?”, tanong ni Sean kung tapos na akong magbihis.
Hindi ko maintindihan sa mga oras na iyon at kung bakit naisipan kong halikan ang mapulang labi ni Sean. Na saktong pagdating ng nurse, “Ehem!”
Ang sama ng timing ni ate nurse sa loob loob ko. Kaya nagpatay-malisya na lang kami ni Sean. Sinuot niya na rin ang polo kahit wala siyang panloob. Kahit ganoon, mas lalo pa siyang gumuwapo sa suot na polong walang panloob.
Nang malaman na ayos lang ang kondisyon ng ulo ko, dinischarge na ako ng nurse.
Habang naglalakad kami ni Sean sa hallway, hindi ko maintindihan kung bakit lumipas na ang ilang minuto ay hindi na kami nag-usap matapos naming lumabas ng clinic.
Nagkabiglaan kami nang halos magsabay kaming magsalita, “Hindi na muna ako papasok.”, wika ko at sa kaniya naman, “Tutal wala namang gaano pang klase, pumunta muna tayo sa mall?” At sabay pa kaming natawa.
Kaya napagpasyahan namin na lumabas na lang sa campus. Naghintay ako pagkalabas namin ng gate para kunin daw ni Sean ang sasakyan niya at ilang saglit lang ay pumarada sa harapan ko ang motorsiklong Yamaha XRS900 na kulay itim at pula ang backseat. Pagkahubad ng helmet, si Sean pala ang sakay ng naturang motorsiklo na iyon.
“Halika, sakay ka na sa likod ko.”, aya ni Sean sa akin.
“Okay, kaso hindi ako sanay umangkas.”, pag-aalalang sabi ko habang pabuka akong umangkas sa motor niya.
“Teka, huwag kang didikit sa tambutso baka mapaso ka.”, pag-aalalang babala ni Sean.
“Sandali nga pala, Sean. Wala ka bang spare helmet para sa angkas mo?”, tanong ko.
“Wala ‘eh. Hindi kasi ako nag aangkas. Bale ikaw pa lang ang una. Nahihiya naman akong ipahiram sa iyo ‘tong helmet dahil amoy kulob na.”, paliwanag ni Sean.
Bumaba ulit ako ng motorsiklo na nakabuka. Hindi ko na nga iniisip na maikli pala ang pinatahi kong dark blue skirt na may laylayan na hanggang sa ibabaw ng tuhod at hindi ko rin ugali ang magsuot ng pantyhose dahil asiwa ako sa masikip at hapit na damit. Kaya kita ang aking panty kapag sinasadya kong bumukaka at alam kong nakasilip din si Sean mula sa kaniyang side mirror.
“Sorry talaga Crisel. Hindi ko napaghandaan ‘to. Mamasahe na lang tayo?”, wika ni Sean na may halong kaba.
“Wait lang hinahanap ko ang panali ko sa buhok.”, sabi ko.
Hinalughog ko na ang laman ng pink mini back pack ko subalit hindi ko nakita ang panali ko sa buhok. Inayos ko ulit ang nahuhubong kong antipara at sinilip ang ibang bulsa ng bag ko, wala rin.
Kaya may naisip na akong maganda ideya, luminga muna ako kaliwa’t kanan, likod at harap bago ko hinubad ang suot kong pulang g-string panty. Yep, ganyan nga ang mga klase ng mga sinusuot kong panty dahil ayoko ng malalaking panty.
Binuhol buhol ko ito para hindi halatang panty ang itatali ko sa buhok ko. Sigurado kasing hahampas sa mukha ko ang aking buhok dahil sa haba nitong kapantay ng siko ko. At naitali ko na nga, nakuha ko pang makisalamin sa side mirror ng motor ni Sean at tinitignan ko ang reaksyon niya. Mukhang hindi naman halata sa pagkakatali ko.
“Okay na, Sean. Basta sa gilid na lang tayo para hindi mahuli ng traffic enforcers.”, sabi ko sa kaniya na handa na ako.
Muli akong sumampa sa motor niya nang pabuka pero hinawakan ko ang aking palda dahil baka malaman ni Sean ngayong nakatingin siya sa akin mula sa side mirror.
“Hindi tayo sa highway dadaan, may alam akong shortcut na hindi masyadong matao, kaya kumapit ka nang maigi.”, abiso ni Sean.
Kaya ganoon nga ang ginawa ko, yumakap pa ako nang mahigpit sa kaniya at sinadya kong idikit ang suso ko sa kaniyang likuran at sigurado akong mararamdaman niya dahil pareho kaming walang suot na panloob.
“Ready ka na? Let’s go!”, aya ni Sean sabay paandar sa silinyador.
Naramdaman ni Sean ang kapit ko sa kaniyang dibdib. Nakapa ko ang kaniyang utong at hindi naman pumalag ang kaklase kong ngayon ko lang nakilala. Balak ko na rin sanang kapain ang kaniyang burat kaso baka madisgrasya kami sa tulin niyang magpatakbo.
Pagkalabas namin sa Intramuros ay gumilid siya sa kanan papuntang Pier. Doon niya naisip dumaan dahil daw walang gaanong sasakyan pero mali siya dahil kaliwa’t kanan ang parada ng mga ito.
Kakaiba lang ang pakiramdam ng hangin sa aking ilalim habang nagwawagayway ang aking palda sa bilis ng pag arangkada ni Sean.
Dahil sa porma ng motorsiklo ni Sean na may inclined backseat, nakatuwad ang ayos ko samahan pa ng pagkakaakap ko kay Sean. Alam kong sa bawat pagaspas ng hangin, litaw na litaw ang nakabuyangyang kong p’wet sa lahat ng taong gustong makakita. Labas ang tumbong ko na minsan kumikibot kibot pa likha ng hangin na dumadampi rito. Pati na rin ang pundilyo ng aking puke at sa tuwing maiisip ko na marami ang nakakakita rito, hindi ko maalis sa aking sarili na malibugan. Ito ang dahilan kung bakit namamasa masa ang puke ko.
Nagtataka si Sean sa tuwing humihinto kami dala ng pulang ilaw ay naghihiyawan ang mga tao. Iniisip niya tuloy kung sa amin ba sila natutuwa ngunit hindi niya batid na sa akin lang sila nasisiyahan sapagkat nakaangkas sa kaniya ang babaeng walang suot na panty.
Minsan pa’y may magka angkas na bumati kay Sean, “Sana all, pare! May bebot sa likod na labas ang lubot.”
Nagtataka si Sean, “Huh? Ano raw?”
Dahil tubong Bicol ako, naintindihan ko ang tinuran ng aking tagahanga pero sinadya kong maliin ang narinig ni Sean, “Ano raw go na, kapag mabagal ka, sa pula ulit tayo aabutin.” Kaya paspas ulit siya ng patakbo sa motor.
Pinili ni Sean na sa loob ng parking area ng mall pumarada kaya paghinto niya, tinuwid ko muna ang ang aking palda at naunang bumaba na nakabuka ulit pero hindi ko na tinakpan ang aking puday dahil medyo madilim sa parking lot datapwa’t kasasapit pa lang ng katanghalian. Ah! Nasa basement parking lot nga pala kami.
Pag alis ni Sean sa kaniyang helmet, nilingunan niya ako at sinabi, “Parang may napansin ako sa iyong kakaiba?”
“Ano bang sinasabi mo?”, tanong ko kay Sean pero bigla ko na lang iniba ang usapan para hindi niya agad malaman ang sorpresa ko sa kaniya, “Ano ulit ang gagawin natin dito?”
“Bibili tayo ng damit mo at papaayos natin ang school uniform mong napigtalan ng butones. Saka magpapalamig na rin. Ikaw? Anong gusto mong gawin natin habang pinapatahi natin ang uniform mo?”
Natulala ako sa concern ni Sean. Bukod sa gwapo siya ay napakabait pa niya para alalahanin ang babaeng ngayon niya lang nakilala. Kaya napatanong ako sa kaniya at hindi na alintana ang nauna niyang tanong sa akin, “Bakit ginagawa mo ito? Ganyan ka ba kabait o sadyang naaawa ka lang sa akin?”
“Hindi ko kasi matiis na may babaeng inaapi. Noong una, naaawa ako sa iyo at nag-alala pero ngayon, may nagsasabi sa akin na gusto kita…”, bulalas ni Sean.
“Gusto mo ako?”, gulat na tanong ko na may halong kilig.
“Ang ibig kong sabihin, bilang kaklase mo at mukhang matatagalan pa ang pagsasama natin, gusto kitang maging kaibigan.”, pag-amin ni Sean.
“Aruy ang sakit! Awit!”, sabi ko sa aking sarili. Naisip ko na hindi pala para sa akin ang love at first sight. Masakit lang talagang kapag umaasa ka sa inaasahan mong pag-ibig. Masakit din ang lagapak ko matapos akong mahulog kay Sean, subalit hindi niya ako sinalo.
Pero hindi ako susuko. Para malaman ko kung may pagtingin ba siya sa akin ay pagseselosin ko siya.
Kaya naman binalikan ko ang una niyang tanong at tanong din aking tugon, “Marunong ka bang mag billiard at mag bowling?”
“Hindi ko inaasahan iyan. Akala ko mag aaya kang manood ng sine o kaya mag videoke o magpunta sa arcade?”, turan ni Sean.
“Iyon ba ang gusto mo? Call ako kahit saan.”, sabi ko sa kaniya at kapag sinabi kong kahit saan, kahit magmotmot pa kami, payag agad ako.
“Doon tayo sa napili mo, trip ko ding mag bowling.”, sabi ni Sean.
“Eh ‘di pasok na tayo?”, aya ko kay Sean. Tango lang ang binigay niyang tugon. At humakbang na kami sa back entrance ng mall. Dahil hindi ito main entrance, nag-iisa lang ang security guard na may may monobloc chair at maliit na lamesang monobloc sa tabi nito.
Kaya nasabik kong sabi sa aking sarili, “Let the battle of kinks begin!”
Itutuloy…