Ang Nakaraan: Naghahanda na sana si Spencer upang lumabas para makabili ng makakain nila ni Rina nang may dumating si Spencer na tatlong hindi inaasahang bisita bitbit ang crispy bagnet sa supot. Samantalang si Rina naman ay nagkakape sa loob ng hapag-kainan, nadismaya nang malamang may mga dumating na bisita si Spencer. Kaya naman gumawa nang paraan si Rina para iparamdam kay Spencer na dapat sila lang dalawa ang tanging magkasama sa araw na iyon. At nangyari nga matapos gawing virgin killer sweater ni Rina ang suot na maroon long sleeves sweatshirt. Nagkaroon pa ng photoshoot at sa mga oras na iyon nadonselya na ni Spencer ang babaeng pinapangarap niyang makuha. Matapos mag-sex at maligo nang magkasama. Nagbihis na sila at pinili ni Rina isuot ang gamuza trench coat na may katernong bota na isinuot sa kaniyang paa ni Spencer. At ngayo’y handa na upang lumabas at kumuha pa ng magagandang alaala nang magkasama.
Ako si Erina o Rina, half-Japanese, half-Filipino. Sa Japan, Airi-chan ang tawag nila sa akin. 18 taong gulang, brown eyes, long shiny black hair, height 5’2″ o 157.48 cm, radiant white skin, mesomorph, may boobs na gaya ng kay Haruka Kasumi at medyo hawig lang ng kaunti kay Park Shin-Hye.
Sa pagpapatuloy ng kwento ni Rina at Spencer…
“Mukhang hindi naman ako sumuka sa loob ng kotseng ito? Ginu-good time mo lang ba ako?”, pagsusungit ni Rina habang papasok sa harap ng Black Hyundai Elantra.
“Pina-dry clean ko kanina sa kaibigan ko. Ang laki ng hirap ko para lang hindi mo mahalata na nagkalat ka rito kagabi. Sa reaksyon mo, mukhang sulit naman ang pagod ko.”, sinasagot ni Spencer ang mga tanong ni Rina habang abala ito sa compartment ng kotse.
At lumapit naman si Spencer sa harap ng kotse upang iangat ang hood ng kotse. Matapos masilip ang lagay ng makina ng kotse ay ibinaba na niya ang hood nito. Binuksan ang pinto kung nasaan ang driver’s seat saka pumasok si Spencer sa loob ng kotse at sinara ang pinto sabay hatak sa seatbelt.
“Ready ka na, Rina?”, aya ni Spencer na siyang awat pa ni Rina, “Teka muna? Saan muna balak pumunta?” “May gusto ka bang puntahan?, tanong din ang ibinalik ni Spencer kay Rina. “Wala rin naman akong alam puntahan dito sa Baguio. Bagong salta lang ako dito.”, pagtatapat ni Rina. “Wala namang maganda sa Baguio kung hindi ang lamig ng panahon. Kung lugar lang, mas maganda pang puntahan ang nayon at bukirin kaysa sa sentrong bayan.”, pagbibigay mungkahi ni Spencer.
Habang nagsasalita si Spencer, nakapukaw sa pansin ni Rina ang pigurin na gawa sa kahoy sa gitna ng dashboard. Ukit ng isang anyong lalake na may mahabang buhok na nasa loob ng bariles. Pinakialaman ni Rina nito at nang malamang naiaangat ang bariles, nakita niyang lumabas ang titing kumawag dahil sa nakakabit na spring nito. “Ay! Hihihi! Nakakatuwa naman ito? Bakit mayroon ka nito?”, usisa ni Rina. “Gawa iyan ng mga kapwa ko katutubo, binibili ng mga turista bilang souvenir patunay na nakarating sila ng Baguio.”, paliwanag ni Spencer. “Saka may simbolo ito baka akala mo. Kaya nakakalas ang bariles dahil maaaring piliin ng katutubo na maging malaya at makagisnan ang dating nakasanayan o manatili sa bariles at tanggapin ang pagbabago ng lipunan.”, dagdag pa niya. Nang matantyang mainit na ang makina ay pinaandar na ni Spencer ang lulang sasakyan.
“May ganoon pala? Paano mo nalaman? Katutubo ka ba?”, muling usisa ni Rina. “Ang mga tatay namin ni Miriam ay magkapatid at iisa ang tribong pinagmulan. Nakilala na lang nila ang mga nanay namin na hindi nila kalipi noong nag-aral na sila sa kolehiyo.”, kwento ni Spencer. “Doon sana tayo pupunta dahil may ibang daan din doon upang mabilis tayong makababa papuntang Maynila.”, aya ni Spencer. “Bababa na ba agad tayo? Akala ko ililibot mo ako sa lugar na ito?”, dismayadong tanong ni Rina. “Ipapakita ko sa iyo ang tribo namin na may sinaunang kultura, mga nakabahag lang at may mga iilang kababaihan din na hindi nagsusuot pang-itaas. Hindi ba mas gusto mo iyon?”, paglalarawan ni Spencer. “Talaga? Sige ipasyal mo ko sa tribo niyo.”, sabik na wika ni Rina. Binuksan ni Spencer ang stereo at tumugtog ang kantang P.D.A. ni John Legend…
Let’s go to the park
I wanna kiss you underneath the stars
Maybe we’ll go too far
We just don’t care
We just don’t care
We just don’t care
You know I love it when you’re loving me
Sometimes it’s better when it’s publicly
I’m not ashamed, I don’t care who sees
Us hugging and kissing,
our love exhibition, oh…
“Mukhang enjoy ka sa sounds natin ‘ah? Pumapalakpak ka pa ‘eh!”, panunuya ni Spencer. “Paborito ko kasi si John Legend.”, wika ni Rina habang patuloy pa rin sa pagkanta na sinasabayan pa ng palakpak. “Ganoon pala. Para ka talagang bagnet.”, natatawang tuya ni Spencer. “At ano naman ang ibig mong sabihin?”, kunot-noong tanong ni Rina. “Puro ingay lang. Ahahaha!”, pagpapatuloy ni Spencer na humahagikhik. “Saya mo rin ‘eh ‘no? Sana okay ka na d’yan!”, pagtataray ni Rina na hindi maipinta ang mukha sa inis pero hindi rin naglaon, matapos marinig ang hagikhik ni Spencer ay napanatag ang loob niya. Ngayon niya lang narinig na tumawa nang ganoong kalakas si Spencer kaya nakadama din siya ng saya at ligaya.
Binuksan ni Rina ang bintana ng kotse at dinama ang lamig ng hangin sa labas. Dahil sa lakas ng hangin, humaharang ang sariling buhok sa kaniyang mukha kaya hindi nagtagal ay sinarado rin ang naturang bintana. Kinuha niya ang panaling laso sa clutch bag at tinali ang kaniyang buhok mala-pony tail. Hindi maiwasan ni Spencer tignan si Rina na nagtatali ng kaniyang buhok lalo na’t kapansin-pansin ang kinis at kaputian ng leeg nito at naaalala pa niya hanggang ngayon ang ginawa nilang photoshoot sa kaniyang flat.
Muling ibinalik ni Rina ang usapan nila tungkol sa katribo ni Spencer, “Kung may mga babae sa inyo na halos hubad sa tribo niyo, hindi ba sila naaasiwa kapag nakikita silang ganoon?” “Parang nasanay na rin silang ganoon. Noon kasi talagang nakabahag lang ang mga lalaki sa amin, kapag lahat kasi ganoon ang suot, hindi na kayo nagkakahiyaan at nagkakantyawan.”, paliwanag ni Spencer. “So sanay ka nang nakakakita ng hubad na babae?”, usisa ni Rina. “Hindi rin. Malaki na rin ang pinagbago ng tribo namin simula nang makapag-aral na ang iba sa kanila. Ang mga tatay namin ni Miya, marami talaga ang tumulong makapagtapos lang sila ng pag-aaral. Kaya heto ako, hindi nakakalimot tulungan ang mga katribo ko.”, salaysay pa niya. “Ganoon pala. ‘Eh n’ung makita mo kong hubad, anong naramdaman mo?”, tanong ni Rina. Napaisip si Spencer, sa ikli ng pagsasama nila, kuha na niya ang ugali nito kahit para sa kaniya, isa pa ring malaking hiwaga si Rina. Kaya naman ganito ang isinagot niya, “Ano ba ang gusto mong isagot ko? Kapag sinabi kong wala lang sa akin kung makita kitang hubad, ang iisipin mo hindi ako nagagandahan sa iyo, kapag naman sinabi kong oo, bastos ako.” Mabilis na tumugon si Rina, “Kung ano lang ang totoo, Spencer.” “Bilang lalake na nadadarang at natutukso rin, napakaganda mo para iwasan kong mapatitig sa’yo. Pero kung pagiging maginoo ang pag-uusapan, gagamitin ko lang kung ano ang itinuro sa akin ng mga katutubo. Ingatan ang mga mahihina, gamutin ang mga may-sakit, pakainin ang mga gutom, bigyan ng masisilungan ang mga walang tahanan at bihisan ang mga walang damit.”, paliwanag pa ni Spencer. Humanga nang husto si Rina at nagwika, “Nakakabilib naman ang tribo niyo. Parang payapa lang ang pamumuhay. It’s too good if it’s true.” “Wala namang pamayanan na perpekto, Rina. Pero maganda pa rin sa buhay ang may prinsipyo.”, ani Spencer na siya namang sinang-ayunan ni Rina, “Tama ka d’yan, Spencer.” At muling nagtanong ito ng, “Paano pala kung ayaw magdamit?” “Eh ‘di susuportahan na lang kita, Rina.”, wika ni Spencer sabay kindat sa dalaga. Ngumiti na lang si Rina at muli na namang nakaisip ng mahahalay na ideya.
*Pang-unawa: Bilang pagpupugay, pagkilala at pag-galang sa ating kapwa katutubo, hindi ko na lang babanggitin kung anong lipi ang ikinabibilangan ni Spencer. Ang bahaging ito ay hinango ko lang sa paborito kong JAV na Wild Kingdom at Naked Continent gaya nina Hitomi Fujiwara (DANDY-261), Airi Natsume (DANDY-462) at Ai Uehara (DANDY-368).
Makalipas ang mahigit isang oras na biyahe, nakarating na sila sa lugar na sinasabi ni Spencer. “Nandito na tayo!”, wika ni Spencer, in-off ang stereo at napansin niyang walang madaldal na Rina kung hindi hilik lang nito. Ginising niya ito, “Wake up, Sleeping Beauty!”, dumilat si Rina sa pag-uga sa kaniya, humikab at nag-unat. Nang mahimasmasan, kinusot niya ang mga mata, dumungaw sa bintana, binuksan ang pinto, lumabas at luminga-linga sa paligid, “Bakit mo ko dinala sa langit? Naaksidente ba tayo?”, turan ni Rina. Bahagyang natawa si Spencer habang lumalabas na rin siya mula sa sasakyan at binitbit ang back pack, “Nasa matayog na tayong lugar pero hindi pa ito ang langit. Heto ‘yung bundok na sinasabi kong pupuntahan natin.” “Wala ka namang sinabing bundok ang pupuntahan natin.”, wika ni Rina.
Makulimlim ang langit at mahamog ang paligid. Hindi maaninag ang tanawin at tanging fog light lang ng kotse ang tanglaw nila. “Mukha ngang hindi maganda ang panahon ngayon, Rina. Ngunit ipapakilala na lang kita kay Apo Kali.”
Hindi pa man nag-uumpisang magsalita si Rina nang biglang may batang babae unti-unting lumabas sa hamog at tumatakbo ito patungo kay Spencer. Agad na yumakap ito sa bewang ni Spencer nang mahigpit. Agad na kinarga ni Spencer ang dalaginding at binati ito, “Hello, Diwa! Paano mo nalaman ako ang parating?” Magalang na sumagot si Diwa, “Basta kilala ko po ang asawa ko.”, sabay smack sa mga labi ni Spencer. Hindi na hinintay ni Rina na ipakilala siya ni Spencer, “Hi, Diwa! Kumusta? Ilang taon ka na?” Inisnab lang siya ni Diwa at itinago ang mukha sa balikat ni Spencer. “Diwa, tinatanong ka ng Manang Rina mo. Ilang taon ka na raw?”, inulit ni Spencer ang tanong ni Rina para kay Diwa at agad namang sumagot ang bata, “Labing-dalawa po.” Kumunot ang noo ni Rina kay Spencer at nagwika na, “Ang bata naman ng asawa mo, Spencer. At ginawa mo naman akong manang.” Napangiti si Spencer sa tinuran ni Rina at ipinaliwanag, “Nakatatandang babae kasi ang ibig sabihin ng manang. Parang ate. Saka hindi ko asawa itong si ading ko. Ading naman ang tawag kapag nakababata sa iyo.” Nagsimulang humikbi si Diwa matapos marinig ang mga sinabi ni Spencer, “Hindi mo pala ako asawa kasi may kasama ka nang iba.” “Hindi pa kasi tayo kasal, kapag nasa hustong edad ka na, puwede na.”, pagtahan ni Spencer kay Diwa sabay kindat naman kay Rina. Pinagaang din ni Rina ang kalooban ng bata, “Alam mo, Diwa. Ang ganda ganda mo. May kamukha ka sa amin na artista si Hana Sugisaki.” Matipid na ngumiti si Diwa at isinubsob ulit ang mukha sa balikat ni Spencer.
Habang abala sa kwentuhan, isa pang ale ang lumapit sa kanila at agad na nakilala ni Spencer ito. “Manang Monet, kumusta na kayo? Si apo lakay kumusta?”, pangungumusta ni Spencer. “Mabuti naman kami ng tatang mo. Abala lang lahat sa bukirin dahil matindi ang andap ngayon.”, tugon ni Monet. “Siya nga pala. Kasama ko si Rina. Rina, si Manang Monet.”, pagpapakilala ni Spencer sa bawat isa. Yumuko lang si Rina tanda ng pag-galang. Lumapit na rin si Badong na siyang katiwala ni Spencer. Pinakilala rin niya kay Rina gaya nang kay Monet. At binigay ang susi ng sasakyan at nagbilin, “Ilabas mo na iyong dalawang kahon sa compartment.” Tumango lang ito tanda ng pagsunod.
Dinala muna ni Spencer ang nakatulog na si Diwa sa tinitirhan nito. Pagkatapos ay nagsadya na sila patungo sa bale ni Apo Kali.
(Bale – isang bahay ng mga sinaunang katutubo na may mahahaba at matatabang haliging kahoy na amugawan o molave na nakatukod sa lupa at may iisang palapag at hagdan sa harap ng pasukan.)
Hinatid sila roon ni Monet at siyang nauna munang pumasok. Nagbigay ng senyas si Monet na pwede na silang tumuloy at nagpaalam na si Monet, “Maiwan ko muna kayo at maghahanda lang ako ng makakain niyo.” Tumanggi si Spencer, “Huwag na manang. Baka hindi na rin kami magtagal.” Tumango si Monet, hinawi ang kurtinang gawa sa sigay (shell bits) at bumaba na ng hagdan. Unang umakyat si Spencer matapos hubarin ang suot na sapatos kaya sumunod din si Rina na hinubad ang botang suot. Tinabi nila iyon sa gilid ng hagdan.
“Ading, may kasama ka raw?”, bungad ng matandang si Kali. “Opo, Apo Kali. Kasama ko si Rina.”, pagpapakilala ni Spencer sabay nagmano ito sa matanda. Ganoon na rin ang ginawa ni Rina, “Mano po, Apo Kali.” “Kaawaan ka ng Diyos, ading. Maupo kayo.”, alok ng matanda.
At umupo nga sila gaya ng upo ng matanda na naka-cross legs o indian sit kung tawagin. At nagpatuloy si Spencer sa pagpapakilala kay Apo Kali, “Mahigit isandaang taon na si Apo Kali, Rina. Siya ang pinakamatanda sa tribo namin. Bale, lolo na namin siya sa talampakan. Kaso dala nang katandaan, hirap na siyang makatayo at makalakad, humina na rin ang pandinig at nabulag na ang kaniyang mga mata.” Lumapit pa nang bahagya si Spencer para marinig siya nito, “Apo, bumisita lang po kami para makita ka ng kasama kong magandang babae. Saka pati na rin po tinapay na paborito niyo at chocolate drinks.” Natuwa naman si Apo Kali at nagpasalamat, “Masarap na naman ang agahan ko niyan. Pakibigay mo na lang kay Monet. Salamat, ading.” At hinaplos niya ang mukha ni Spencer.
“Lalapit ako kay Apo Kali, Spencer. Kuhanan mo kami ng litrato.”, utos ni Rina. Nagulat si Spencer nang biglang ibinuka ang trench coat at tuluyang hinubad ni Rina ito. “Anong ginagawa mo, Rina?”, mahinang pagsita ni Spencer sa ginagawa ni Rina. “Sabi ko magpapa-picture kami ni Apo Kali.” “Bakit ganyan? Nasisiraan ka na ba?”, pag-aalala ni Spencer. “Ano bang kinakatakot mo? Sabi mo bulag si Apo Kali ‘di ba? Kaya hindi niya ako mapapansin na walang saplot.”, katuwiran ni Rina. Hindi na umimik si Spencer at kinuha na lang ang pro cam sa dala niyang back pack.
Nang makalapit na si Rina kay Apo Kali ay nagtanong siya rito, “Naaalala niyo pa po ba ang asawa niyo, Apo Kali?” “Kahit ako’y mahina na, hindi ko nakakalimutan ang aking asawa. Para sa akin ang asawa ko ang pinakamaganda sa lahat.”, pagmamalaki ni Apo Kali sa kaniyang asawa. Nang walang pasabi, hinaplos ni Apo Kali ang mukha ni Rina. Naluha ito at kinilala nang lubos ang kausap, “Lupe, ikaw ba iyan? Malinaw pa sa akin ang mukha mo noong tayo ay bata pa. Katulad ka pa rin ng dati, Lupe. Nahahambing ang ganda mo gaya ni Sinukuan.” Nataranta si Rina kaya, “Lolo, ako po si Rina. Kaibigan po ni Spencer. Natutuwa naman po ako na malamang kasing ganda ko pala si Lola Lupe.” Natigilan si Apo Kali at inaming napagkamalan niya ang kausap sa yumao nitong asawa, himingi ito ng paumanhin, “Pasensiya ka na, Rina ba? Akala ko’y ikaw ang asawa ko. Kaya pala napakakinis ng iyong balat. Labis lang akong nangungulila kay Lupe.” “Hindi ho kailangan, lolo. Isang karangalan po ang maihambing sa asawa niyo at kay Diwata Sinukuan.”, wika ni Rina. Hinaplos ni Rina ang likod ni Apo Kali na tadtad ng tattoo para pagaanin ang loob nito. Napansin din niya na halos lahat nang bahagi ng katawan ng matanda ay balot ng tattoo. Kaya nag-usisa si Rina dala ng kamangmangan, “Lolo, bakit ang dami niyong tattoo sa katawan.” Sumagot naman ang matanda, “Batok ang tawag dito. Maraming simbolo ito. Ito’y ritwal na binibigay sa amin upang ingatan sa anumang masama. Ang iba naman ay nagsisilbing tanda sa aming mga nagawang kasalanan o kung kami man ay nakapatay. Hindi ko na masasabi sa’yo kung alin sa mga ito ang may kahulugan dahil sa bulag na ang aking mga mata.” Humingi rin ng paumanhin si Rina, “Pasensiya na po, lolo. Marami na yata akong tanong. Gusto ko po sana magpakuha ng litrato kasama kayo.”, paalam pa niya. Tumango lang ang matanda hudyat nang pagpayag niya.
Umakbay si Rina kay Apo Kali habang nakaupo sila sa sahig, hubo’t hubad si Rina habang hubad din si Apo Kali maliban sa suot nitong bahag. Kinunan ito ni Spencer gamit ang pro cam. Snap! Snap! Snap! Snap!
Sumunod namang niyakap ni Rina si Apo Kali at diniin nito ang suso sa braso ng matanda. Ramdam ng matanda ang nakatayong utong nito kaya hindi nito napigilang magtanong, “Bakit wala kang saplot, ading?” “Gusto ko pong maranasan kung paano kayo noon nabubuhay nang walang gaanong saplot.”, paliwanag niya. Natawa si Apo Kali dahil may naalala siya tungkol sa asawa kaya nakuwento niya, “Ganyan din si Lupe noong una kaming magkita. Kaya lahat ng kalalakihan noon nahuhumaling sa kaniya. Napakapalad ko at pinili niya akong maging asawa.” “Mapalad po talaga kayong tunay, lolo.”, sambit ni Rina sabay halik sa pisngi at tumawa lang ang matanda. Muli silang kinunan ni Spencer. Snap! Snap! Snap! Snap!
“Lolo, kaya niyo po bang tumayo? Alalayan ko po kayo para sa huling litrato.”, tanong ni Rina. Sa tulong ng pag-alalay ni Rina, dahan-dahang tumayo si Apo Kali kahit nanginginig ang tuhod nito kaya umagapay na rin si Spencer hawak ang kaliwang kamay ng matanda. Hanggang yuko na lang ang kaya ng matanda, kaya napasandal ito kay Rina at napasubsob ang mukha nito sa mga suso ni Rina. Hanggang nakakuha na ng balanse ang matanda. Nag-peace sign si Rina habang si Apo Kali naman ay nakasandal ang ulo sa dibdib ng dalaga na kapwa nakatayo. Kinunan ito ni Spencer. Snap! Snap! Snap! Snap!
Hanggang inalalayan na nila ang matanda na makaupo nang maayos. Pagdating ni Monet paakyat ng hagdan, nagimbal ito sa kaniyang nakita. “Anong ginagawa niyo kay Apo Kali? At bakit ka nakahubad?, tanong niya kay Rina. Minabuti na lang ni Spencer ang magpaliwanag kahit nauutal sa taranta, “Manang, kuha ako ng litrato na magkasama sila. Umm, si Rina kasi ano, model siya. Gravure model ‘yung kinukunan ko siya ng hubad sa kahit saang lugar… Ganoon.”
Lumapit muna si Monet upang tiyakin ang kalagayan ng matanda, “Anong nararamdaman niyo, Apo? May masakit ba sa inyo.” Natawa lang itong sumagot sa kaniya, “Maginhawa ang pakiramdam ko. Salamat sa babaeng kasama ni Peng.”, masayang pagtitiyak ni Apo Kali. “Sino si Peng?”, takang tanong ni Rina. “E ‘di ako. Spencer, Spens, Peng.”, bulalas ni Spencer.
Napanatag ang loob ni Monet samantalang muli namang ibinihis ni Rina ang trench coat at nagbutones. Huminga nang malalim si Monet at nagsabi, “Rina, ‘no? Hindi ka pwede maghubad dito sa nayon namin at aawayin ka ng mga asawa dito. Buti at balo na si Apo Kali.” Nakaramdam ng hiya si Rina at humingi ito ng tawad at nagpaliwanag, “Sorry po, Manang Monet. Nabanggit kasi sa akin ni Spencer na ang mga babae raw dito, wala raw suot na pangtaas. Akala ko pwede rin ako na maging kagaya ng mga babae rito.” “Sinabi mo iyon, Peng?”, tinitignan ni Monet nang malalim si Spencer sabay nakapamewang pa na pinagagalitan ang binata. Napakamot ng ulo si Spencer, “Sabi ko lang noon pa iyon.”, katuwiran niya. Napatingin din ng masama si Rina sa kaniya kaya yumuko na lang si Spencer at muling nagkamot ng ulo.
“Bueno, pagbibigyan kitang maging kagaya namin, Rina. Sumama ka sa akin.”, aya ni Monet. Habang sila Rina at Spencer ay nagpaalam na kay Apo Kali at sumunod na bumaba ng hagdan. Bago man humakbang si Rina sa lupa, kukunin niya sana ang bota subalit inawat siya ni Spencer, “Huwag mo nang isuot iyan, mapuputikan lang iyan. Mag yapak na lang tayo.” Hawak-kamay niyang inaya si Rina maglakad haban…