Ang Nakaraan: Naghahanda na sana si Spencer upang lumabas para makabili ng makakain nila ni Rina nang may dumating si Spencer na tatlong hindi inaasahang bisita bitbit ang crispy bagnet sa supot. Samantalang si Rina naman ay nagkakape sa loob ng hapag-kainan, nadismaya nang malamang may mga dumating na bisita si Spencer. Kaya naman gumawa nang paraan si Rina para iparamdam kay Spencer na dapat sila lang dalawa ang tanging magkasama sa araw na iyon. At nangyari nga matapos gawing virgin killer sweater ni Rina ang suot na maroon long sleeves sweatshirt. Nagkaroon pa ng photoshoot at sa mga oras na iyon nadonselya na ni Spencer ang babaeng pinapangarap niyang makuha. Matapos mag-sex at maligo nang magkasama. Nagbihis na sila at pinili ni Rina isuot ang gamuza trench coat na may katernong bota na isinuot sa kaniyang paa ni Spencer. At ngayo’y handa na upang lumabas at kumuha pa ng magagandang alaala nang magkasama.
Ako si Erina o Rina, half-Japanese, half-Filipino. Sa Japan, Airi-chan ang tawag nila sa akin. 18 taong gulang, brown eyes, long shiny black hair, height 5’2″ o 157.48 cm, radiant white skin, mesomorph, may boobs na gaya ng kay Haruka Kasumi at medyo hawig lang ng kaunti kay Park Shin-Hye.
Sa pagpapatuloy ng kwento ni Rina at Spencer…
“Mukhang hindi naman ako sumuka sa loob ng kotseng ito? Ginu-good time mo lang ba ako?”, pagsusungit ni Rina habang papasok sa harap ng Black Hyundai Elantra.
“Pina-dry clean ko kanina sa kaibigan ko. Ang laki ng hirap ko para lang hindi mo mahalata na nagkalat ka rito kagabi. Sa reaksyon mo, mukhang sulit naman ang pagod ko.”, sinasagot ni Spencer ang mga tanong ni Rina habang abala ito sa compartment ng kotse.
At lumapit naman si Spencer sa harap ng kotse upang iangat ang hood ng kotse. Matapos masilip ang lagay ng makina ng kotse ay ibinaba na niya ang hood nito. Binuksan ang pinto kung nasaan ang driver’s seat saka pumasok si Spencer sa loob ng kotse at sinara ang pinto sabay hatak sa seatbelt.
“Ready ka na, Rina?”, aya ni Spencer na siyang awat pa ni Rina, “Teka muna? Saan muna balak pumunta?” “May gusto ka bang puntahan?, tanong din ang ibinalik ni Spencer kay Rina. “Wala rin naman akong alam puntahan dito sa Baguio. Bagong salta lang ako dito.”, pagtatapat ni Rina. “Wala namang maganda sa Baguio kung hindi ang lamig ng panahon. Kung lugar lang, mas maganda pang puntahan ang nayon at bukirin kaysa sa sentrong bayan.”, pagbibigay mungkahi ni Spencer.
Habang nagsasalita si Spencer, nakapukaw sa pansin ni Rina ang pigurin na gawa sa kahoy sa gitna ng dashboard. Ukit ng isang anyong lalake na may mahabang buhok na nasa loob ng bariles. Pinakialaman ni Rina nito at nang malamang naiaangat ang bariles, nakita niyang lumabas ang titing kumawag dahil sa nakakabit na spring nito. “Ay! Hihihi! Nakakatuwa naman ito? Bakit mayroon ka nito?”, usisa ni Rina. “Gawa iyan ng mga kapwa ko katutubo, binibili ng mga turista bilang souvenir patunay na nakarating sila ng Baguio.”, paliwanag ni Spencer. “Saka may simbolo ito baka akala mo. Kaya nakakalas ang bariles dahil maaaring piliin ng katutubo na maging malaya at makagisnan ang dating nakasanayan o manatili sa bariles at tanggapin ang pagbabago ng lipunan.”, dagdag pa niya. Nang matantyang mainit na ang makina ay pinaandar na ni Spencer ang lulang sasakyan.
“May ganoon pala? Paano mo nalaman? Katutubo ka ba?”, muling usisa ni Rina. “Ang mga tatay namin ni Miriam ay magkapatid at iisa ang tribong pinagmulan. Nakilala na lang nila ang mga nanay namin na hindi nila kalipi noong nag-aral na sila sa kolehiyo.”, kwento ni Spencer. “Doon sana tayo pupunta dahil may ibang daan din doon upang mabilis tayong makababa papuntang Maynila.”, aya ni Spencer. “Bababa na ba agad tayo? Akala ko ililibot mo ako sa lugar na ito?”, dismayadong tanong ni Rina. “Ipapakita ko sa iyo ang tribo namin na may sinaunang kultura, mga nakabahag lang at may mga iilang kababaihan din na hindi nagsusuot pang-itaas. Hindi ba mas gusto mo iyon?”, paglalarawan ni Spencer. “Talaga? Sige ipasyal mo ko sa tribo niyo.”, sabik na wika ni Rina. Binuksan ni Spencer ang stereo at tumugtog ang kantang P.D.A. ni John Legend…
Let’s go to the park
I wanna kiss you underneath the stars
Maybe we’ll go too far
We just don’t care
We just don’t care
We just don’t care
You know I love it when you’re loving me
Sometimes it’s better when it’s publicly
I’m not ashamed, I don’t care who sees
Us hugging and kissing,
our love exhibition, oh…
“Mukhang enjoy ka sa sounds natin ‘ah? Pumapalakpak ka pa ‘eh!”, panunuya ni Spencer. “Paborito ko kasi si John Legend.”, wika ni Rina habang patuloy pa rin sa pagkanta na sinasabayan pa ng palakpak. “Ganoon pala. Para ka talagang bagnet.”, natatawang tuya ni Spencer. “At ano naman ang ibig mong sabihin?”, kunot-noong tanong ni Rina. “Puro ingay lang. Ahahaha!”, pagpapatuloy ni Spencer na humahagikhik. “Saya mo rin ‘eh ‘no? Sana okay ka na d’yan!”, pagtataray ni Rina na hindi maipinta ang mukha sa inis pero hindi rin naglaon, matapos marinig ang hagikhik ni Spencer ay napanatag ang loob niya. Ngayon niya lang narinig na tumawa nang ganoong kalakas si Spencer kaya nakadama din siya ng saya at ligaya.
Binuksan ni Rina ang bintana ng kotse at dinama ang lamig ng hangin sa labas. Dahil sa lakas ng hangin, humaharang ang sariling buhok sa kaniyang mukha kaya hindi nagtagal ay sinarado rin ang naturang bintana. Kinuha niya ang panaling laso sa clutch bag at tinali ang kaniyang buhok mala-pony tail. Hindi maiwasan ni Spencer tignan si Rina na nagtatali ng kaniyang buhok lalo na’t kapansin-pansin ang kinis at kaputian ng leeg nito at naaalala pa niya hanggang ngayon ang ginawa nilang photoshoot sa kaniyang flat.
Muling ibinalik ni Rina ang usapan nila tungkol sa katribo ni Spencer, “Kung may mga babae sa inyo na halos hubad sa tribo niyo, hindi ba sila naaasiwa kapag nakikita silang ganoon?” “Parang nasanay na rin silang ganoon. Noon kasi talagang nakabahag lang ang mga lalaki sa amin, kapag lahat kasi ganoon ang suot, hindi na kayo nagkakahiyaan at nagkakantyawan.”, paliwanag ni Spencer. “So sanay ka nang nakakakita ng hubad na babae?”, usisa ni Rina. “Hindi rin. Malaki na rin ang pinagbago ng tribo namin simula nang makapag-aral na ang iba sa kanila. Ang mga tatay namin ni Miya, marami talaga ang tumulong makapagtapos lang sila ng pag-aaral. Kaya heto ako, hindi nakakalimot tulungan ang mga katribo ko.”, salaysay pa niya. “Ganoon pala. ‘Eh n’ung makita mo kong hubad, anong naramdaman mo?”, tanong ni Rina. Napaisip si Spencer, sa ikli ng pagsasama nila, kuha na niya ang ugali nito kahit para sa kaniya, isa pa ring malaking hiwaga si Rina. Kaya naman ganito ang isinagot niya, “Ano ba ang gusto mong isagot ko? Kapag sinabi kong wala lang sa akin kung makita kitang hubad, ang iisipin mo hindi ako nagagandahan sa iyo, kapag naman sinabi kong oo, bastos ako.” Mabilis na tumugon si Rina, “Kung ano lang ang totoo, Spencer.” “Bilang lalake na nadadarang at natutukso rin, napakaganda mo para iwasan kong mapatitig sa’yo. Pero kung pagiging maginoo ang pag-uusapan, gagamitin ko lang kung ano ang itinuro sa akin ng mga katutubo. Ingatan ang mga mahihina, gamutin ang mga may-sakit, pakainin ang mga gutom, bigyan ng masisilungan ang mga walang tahanan at bihisan ang mga walang damit.”, paliwanag pa ni Spencer. Humanga nang husto si Rina at nagwika, “Nakakabilib naman ang tribo niyo. Parang payapa lang ang pamumuhay. It’s too good if it’s true.” “Wala namang pamayanan na perpekto, Rina. Pero maganda pa rin sa buhay ang may prinsipyo.”, ani Spencer na siya namang sinang-ayunan ni Rina, “Tama ka d’yan, Spencer.” At muling nagtanong ito ng, “Paano pala kung ayaw magdamit?” “Eh ‘di susuportahan na lang kita, Rina.”, wika ni Spencer sabay kindat sa dalaga. Ngumiti na lang si Rina at muli na namang nakaisip ng mahahalay na ideya.
*Pang-unawa: Bilang pagpupugay, pagkilala at pag-galang sa ating kapwa katutubo, hindi ko na lang babanggitin kung anong lipi ang ikinabibilangan ni Spencer. Ang bahaging ito ay hinango ko lang sa paborito kong JAV na Wild Kingdom at Naked Continent gaya nina Hitomi Fujiwara (DANDY-261), Airi Natsume (DANDY-462) at Ai Uehara (DANDY-368).
Makalipas ang mahigit isang oras na biyahe, nakarating na sila sa lugar na sinasabi ni Spencer. “Nandito na tayo!”, wika ni Spencer, in-off ang stereo at napansin niyang walang madaldal na Rina kung hindi hilik lang nito. Ginising niya ito, “Wake up, Sleeping Beauty!”, dumilat si Rina sa pag-uga sa kaniya, humikab at nag-unat. Nang mahimasmasan, kinusot niya ang mga mata, dumungaw sa bintana, binuksan ang pinto, lumabas at luminga-linga sa paligid, “Bakit mo ko dinala sa langit? Naaksidente ba tayo?”, turan ni Rina. Bahagyang natawa si Spencer habang lumalabas na rin siya mula sa sasakyan at binitbit ang back pack, “Nasa matayog na tayong lugar pero hindi pa ito ang langit. Heto ‘yung bundok na sinasabi kong pupuntahan natin.” “Wala ka namang sinabing bundok ang pupuntahan natin.”, wika ni Rina.
Makulimlim ang langit at mahamog ang paligid. Hindi maaninag ang tanawin at tanging fog light lang ng kotse ang tanglaw nila. “Mukha ngang hindi maganda ang panahon ngayon, Rina. Ngunit ipapakilala na lang kita kay Apo Kali.”
Hindi pa man nag-uumpisang magsalita si Rina nang biglang may batang babae unti-unting lumabas sa hamog at tumatakbo ito patungo kay Spencer. Agad na yumakap ito sa bewang ni Spencer nang mahigpit. Agad na kinarga ni Spencer ang dalaginding at binati ito, “Hello, Diwa! Paano mo nalaman ako ang parating?” Magalang na sumagot si Diwa, “Basta kilala ko po ang asawa ko.”, sabay smack sa mga labi ni Spencer. Hindi na hinintay ni Rina na ipakilala siya ni Spencer, “Hi, Diwa! Kumusta? Ilang taon ka na?” Inisnab lang siya ni Diwa at itinago ang mukha sa balikat ni Spencer. “Diwa, tinatanong ka ng Manang Rina mo. Ilang taon ka na raw?”, inulit ni Spencer ang tanong ni Rina para kay Diwa at agad namang sumagot ang bata, “Labing-dalawa po.” Kumunot ang noo ni Rina kay Spencer at nagwika na, “Ang bata naman ng asawa mo, Spencer. At ginawa mo naman akong manang.” Napangiti si Spencer sa tinuran ni Rina at ipinaliwanag, “Nakatatandang babae kasi ang ibig sabihin ng manang. Parang ate. Saka hindi ko asawa itong si ading ko. Ading naman ang tawag kapag nakababata sa iyo.” Nagsimulang humikbi si Diwa matapos marinig ang mga sinabi ni Spencer, “Hindi mo pala ako asawa kasi may kasama ka nang iba.” “Hindi pa kasi tayo kasal, kapag nasa hustong edad ka na, puwede na.”, pagtahan ni Spencer kay Diwa sabay kindat naman kay Rina. Pinagaang din ni Rina ang kalooban ng bata, “Alam mo, Diwa. Ang ganda ganda mo. May kamukha ka sa amin na artista si Hana Sugisaki.” Matipid na ngumiti si Diwa at isinubsob ulit ang mukha sa balikat ni Spencer.
Habang abala sa kwentuhan, isa pang ale ang lumapit sa kanila at agad na nakilala ni Spencer ito. “Manang Monet, kumusta na kayo? Si apo lakay kumusta?”, pangungumusta ni Spencer. “Mabuti naman kami ng tatang mo. Abala lang lahat sa bukirin dahil matindi ang andap ngayon.”, tugon ni Monet. “Siya nga pala. Kasama ko si Rina. Rina, si Manang Monet.”, pagpapakilala ni Spencer sa bawat isa. Yumuko lang si Rina tanda ng pag-galang. Lumapit na rin si Badong na siyang katiwala ni Spencer. Pinakilala rin niya kay Rina gaya nang kay Monet. At binigay ang susi ng sasakyan at nagbilin, “Ilabas mo na iyong dalawang kahon sa compartment.” Tumango lang ito tanda ng pagsunod.
Dinala muna ni Spencer ang nakatulog na si Diwa sa tinitirhan nito. Pagkatapos ay nagsadya na sila patungo sa bale ni Apo Kali.
(Bale – isang bahay ng mga sinaunang katutubo na may mahahaba at matatabang haliging kahoy na amugawan o molave na nakatukod sa lupa at may iisang palapag at hagdan sa harap ng pasukan.)
Hinatid sila roon ni Monet at siyang nauna munang pumasok. Nagbigay ng senyas si Monet na pwede na silang tumuloy at nagpaalam na si Monet, “Maiwan ko muna kayo at maghahanda lang ako ng makakain niyo.” Tumanggi si Spencer, “Huwag na manang. Baka hindi na rin kami magtagal.” Tumango si Monet, hinawi ang kurtinang gawa sa sigay (shell bits) at bumaba na ng hagdan. Unang umakyat si Spencer matapos hubarin ang suot na sapatos kaya sumunod din si Rina na hinubad ang botang suot. Tinabi nila iyon sa gilid ng hagdan.
“Ading, may kasama ka raw?”, bungad ng matandang si Kali. “Opo, Apo Kali. Kasama ko si Rina.”, pagpapakilala ni Spencer sabay nagmano ito sa matanda. Ganoon na rin ang ginawa ni Rina, “Mano po, Apo Kali.” “Kaawaan ka ng Diyos, ading. Maupo kayo.”, alok ng matanda.
At umupo nga sila gaya ng upo ng matanda na naka-cross legs o indian sit kung tawagin. At nagpatuloy si Spencer sa pagpapakilala kay Apo Kali, “Mahigit isandaang taon na si Apo Kali, Rina. Siya ang pinakamatanda sa tribo namin. Bale, lolo na namin siya sa talampakan. Kaso dala nang katandaan, hirap na siyang makatayo at makalakad, humina na rin ang pandinig at nabulag na ang kaniyang mga mata.” Lumapit pa nang bahagya si Spencer para marinig siya nito, “Apo, bumisita lang po kami para makita ka ng kasama kong magandang babae. Saka pati na rin po tinapay na paborito niyo at chocolate drinks.” Natuwa naman si Apo Kali at nagpasalamat, “Masarap na naman ang agahan ko niyan. Pakibigay mo na lang kay Monet. Salamat, ading.” At hinaplos niya ang mukha ni Spencer.
“Lalapit ako kay Apo Kali, Spencer. Kuhanan mo kami ng litrato.”, utos ni Rina. Nagulat si Spencer nang biglang ibinuka ang trench coat at tuluyang hinubad ni Rina ito. “Anong ginagawa mo, Rina?”, mahinang pagsita ni Spencer sa ginagawa ni Rina. “Sabi ko magpapa-picture kami ni Apo Kali.” “Bakit ganyan? Nasisiraan ka na ba?”, pag-aalala ni Spencer. “Ano bang kinakatakot mo? Sabi mo bulag si Apo Kali ‘di ba? Kaya hindi niya ako mapapansin na walang saplot.”, katuwiran ni Rina. Hindi na umimik si Spencer at kinuha na lang ang pro cam sa dala niyang back pack.
Nang makalapit na si Rina kay Apo Kali ay nagtanong siya rito, “Naaalala niyo pa po ba ang asawa niyo, Apo Kali?” “Kahit ako’y mahina na, hindi ko nakakalimutan ang aking asawa. Para sa akin ang asawa ko ang pinakamaganda sa lahat.”, pagmamalaki ni Apo Kali sa kaniyang asawa. Nang walang pasabi, hinaplos ni Apo Kali ang mukha ni Rina. Naluha ito at kinilala nang lubos ang kausap, “Lupe, ikaw ba iyan? Malinaw pa sa akin ang mukha mo noong tayo ay bata pa. Katulad ka pa rin ng dati, Lupe. Nahahambing ang ganda mo gaya ni Sinukuan.” Nataranta si Rina kaya, “Lolo, ako po si Rina. Kaibigan po ni Spencer. Natutuwa naman po ako na malamang kasing ganda ko pala si Lola Lupe.” Natigilan si Apo Kali at inaming napagkamalan niya ang kausap sa yumao nitong asawa, himingi ito ng paumanhin, “Pasensiya ka na, Rina ba? Akala ko’y ikaw ang asawa ko. Kaya pala napakakinis ng iyong balat. Labis lang akong nangungulila kay Lupe.” “Hindi ho kailangan, lolo. Isang karangalan po ang maihambing sa asawa niyo at kay Diwata Sinukuan.”, wika ni Rina. Hinaplos ni Rina ang likod ni Apo Kali na tadtad ng tattoo para pagaanin ang loob nito. Napansin din niya na halos lahat nang bahagi ng katawan ng matanda ay balot ng tattoo. Kaya nag-usisa si Rina dala ng kamangmangan, “Lolo, bakit ang dami niyong tattoo sa katawan.” Sumagot naman ang matanda, “Batok ang tawag dito. Maraming simbolo ito. Ito’y ritwal na binibigay sa amin upang ingatan sa anumang masama. Ang iba naman ay nagsisilbing tanda sa aming mga nagawang kasalanan o kung kami man ay nakapatay. Hindi ko na masasabi sa’yo kung alin sa mga ito ang may kahulugan dahil sa bulag na ang aking mga mata.” Humingi rin ng paumanhin si Rina, “Pasensiya na po, lolo. Marami na yata akong tanong. Gusto ko po sana magpakuha ng litrato kasama kayo.”, paalam pa niya. Tumango lang ang matanda hudyat nang pagpayag niya.
Umakbay si Rina kay Apo Kali habang nakaupo sila sa sahig, hubo’t hubad si Rina habang hubad din si Apo Kali maliban sa suot nitong bahag. Kinunan ito ni Spencer gamit ang pro cam. Snap! Snap! Snap! Snap!
Sumunod namang niyakap ni Rina si Apo Kali at diniin nito ang suso sa braso ng matanda. Ramdam ng matanda ang nakatayong utong nito kaya hindi nito napigilang magtanong, “Bakit wala kang saplot, ading?” “Gusto ko pong maranasan kung paano kayo noon nabubuhay nang walang gaanong saplot.”, paliwanag niya. Natawa si Apo Kali dahil may naalala siya tungkol sa asawa kaya nakuwento niya, “Ganyan din si Lupe noong una kaming magkita. Kaya lahat ng kalalakihan noon nahuhumaling sa kaniya. Napakapalad ko at pinili niya akong maging asawa.” “Mapalad po talaga kayong tunay, lolo.”, sambit ni Rina sabay halik sa pisngi at tumawa lang ang matanda. Muli silang kinunan ni Spencer. Snap! Snap! Snap! Snap!
“Lolo, kaya niyo po bang tumayo? Alalayan ko po kayo para sa huling litrato.”, tanong ni Rina. Sa tulong ng pag-alalay ni Rina, dahan-dahang tumayo si Apo Kali kahit nanginginig ang tuhod nito kaya umagapay na rin si Spencer hawak ang kaliwang kamay ng matanda. Hanggang yuko na lang ang kaya ng matanda, kaya napasandal ito kay Rina at napasubsob ang mukha nito sa mga suso ni Rina. Hanggang nakakuha na ng balanse ang matanda. Nag-peace sign si Rina habang si Apo Kali naman ay nakasandal ang ulo sa dibdib ng dalaga na kapwa nakatayo. Kinunan ito ni Spencer. Snap! Snap! Snap! Snap!
Hanggang inalalayan na nila ang matanda na makaupo nang maayos. Pagdating ni Monet paakyat ng hagdan, nagimbal ito sa kaniyang nakita. “Anong ginagawa niyo kay Apo Kali? At bakit ka nakahubad?, tanong niya kay Rina. Minabuti na lang ni Spencer ang magpaliwanag kahit nauutal sa taranta, “Manang, kuha ako ng litrato na magkasama sila. Umm, si Rina kasi ano, model siya. Gravure model ‘yung kinukunan ko siya ng hubad sa kahit saang lugar… Ganoon.”
Lumapit muna si Monet upang tiyakin ang kalagayan ng matanda, “Anong nararamdaman niyo, Apo? May masakit ba sa inyo.” Natawa lang itong sumagot sa kaniya, “Maginhawa ang pakiramdam ko. Salamat sa babaeng kasama ni Peng.”, masayang pagtitiyak ni Apo Kali. “Sino si Peng?”, takang tanong ni Rina. “E ‘di ako. Spencer, Spens, Peng.”, bulalas ni Spencer.
Napanatag ang loob ni Monet samantalang muli namang ibinihis ni Rina ang trench coat at nagbutones. Huminga nang malalim si Monet at nagsabi, “Rina, ‘no? Hindi ka pwede maghubad dito sa nayon namin at aawayin ka ng mga asawa dito. Buti at balo na si Apo Kali.” Nakaramdam ng hiya si Rina at humingi ito ng tawad at nagpaliwanag, “Sorry po, Manang Monet. Nabanggit kasi sa akin ni Spencer na ang mga babae raw dito, wala raw suot na pangtaas. Akala ko pwede rin ako na maging kagaya ng mga babae rito.” “Sinabi mo iyon, Peng?”, tinitignan ni Monet nang malalim si Spencer sabay nakapamewang pa na pinagagalitan ang binata. Napakamot ng ulo si Spencer, “Sabi ko lang noon pa iyon.”, katuwiran niya. Napatingin din ng masama si Rina sa kaniya kaya yumuko na lang si Spencer at muling nagkamot ng ulo.
“Bueno, pagbibigyan kitang maging kagaya namin, Rina. Sumama ka sa akin.”, aya ni Monet. Habang sila Rina at Spencer ay nagpaalam na kay Apo Kali at sumunod na bumaba ng hagdan. Bago man humakbang si Rina sa lupa, kukunin niya sana ang bota subalit inawat siya ni Spencer, “Huwag mo nang isuot iyan, mapuputikan lang iyan. Mag yapak na lang tayo.” Hawak-kamay niyang inaya si Rina maglakad habang sinusundan si Monet.
Hinatid pala sila ni Monet sa dating bale nina Spencer. Umakyat sila at pumasok sa loob. Iginala ni Rina ang mga mata nang makita ang larawang nakasabit sa pader ng bale. Larawan ng dalawang batang magkaakbay habang nakaupo suot lamang ay bahag sa lalake at patadyong naman sa babae. Naudlot ang pag-uusisa ni Rina nang iabot sa kaniya ang isang barong tyaleko at tapis pang-ibaba na tinatawag nilang patadyong. Naluha si Spencer matapos makita ang loob ng bale, ang larawan pati ang tangang damit ni Rina. Hindi na naalala pa ni Rina ang itatanong nang makitang nagtangis si Spencer at nag-alala siya habang hinimas-himas ang likod ng binata, “Bakit ka umiiyak?” “Ang lahat nang ito, bumabalik sa alaala ko ang aking manang.”, tugon niya na may hikbi. “Ang ibig mong sabihin, may kapatid kang babae? Ate mo?”, paglilinaw ni Rina at pikit na tumango si Spencer.
“Estrella ang pangalan niya. Siya ang may-ari ng damit na iyan pati ang suot mong trench coat, naiwan lang niya sa bahay at iyon ang huling araw na nakita ko siyang buhay.”, kwento ni Spencer. “Anong nangyari?”, sinserong tanong ni Rina. “Paluwas siya sa Maynila sakay ng bus ngunit sa kasamaang-palad, nahulog sa bangin ang bus at walang nabuhay sa mga sakay nito.”, salaysay ni Spencer. Humingi nang paumanhin si Rina, “Sorry sa sinapit ni Estrella. Kayo palang dalawa ang nasa larawang iyan?”, tumango si Spencer bilang oo sa tanong ni Rina. “Dapat kasama niya ako noong araw na iyon. Subalit hindi ako nagpapilit. Sana pinigilan ko siya o kaya sumama na lang ako sa kaniya. Hanggang ngayon, hindi ko pa rin napapatawad ang sarili ko.”, pagsisisi ni Spencer at yinakap siya ni Rina upang makiramay sa lungkot na sinasapit ni Spencer.
Hindi rin mapigilan ni Monet ang maiyak sa lungkot ng kwento ni Spencer subalit pinawi niya ang mga luha, nagpakakatatag at pinatahan niya si Spencer, “Matagal na iyon, Peng. Huwag kang masyadong malupit sa sarili mo.” Samantalang pinasusuot na ni Monet ang damit kay Rina, “Magbihis ka na, Rina. Ako na magpapakalma kay Peng.” Tumango si Rina at agad nagtungo sa maliit na silid upang magpalit.
Ilang sandali lang ay lumabas ng silid si Rina suot na ang puting tyaleko at patadyong na may stripes ng pula at itim. Ang lungkot ay napanaw ng pagkamangha ni Spencer. Kinusot niya ang kaniyang mga mata at pinahid ang mga luha. “Ano sa tingin mo, Peng?”, tanong ni Rina. “Napakaganda mo, Rina. Para ka ngang isang diwata.”, puri ni Peng. Napangiti si Rina kaya naman sinugod niya si Spencer, niyakap at hinagkan. Ngumiti rin si Monet at nag-aya nang bumaba sa hagdan.
Nang makalabas na sila sa naturang bale, nagpasalamat si Peng sa kaniyang Manang Monet at nagpaalam. Hawak ni Peng ang kamay ni Rina habang naglalakad sila sa gitna ng bukid na may tanim na mga presa. Saglit silang tumigil sa bukid at yumuko si Rina upang pumulot ng, “Strawberries.” “Presa ang tawag namin dito.”, wika ni Peng. Tinikman ni Rina ang presa at kumunot ang mukha nito sa asim. Natawa si Peng, “Iyan ang tunay na lasa ng presa, kailangan pang haluan ng asukal upang maging katulad ng nakasanayan mong lasa.”, paliwanag ng binata.
Makapal pa rin ang hamog lalo’t dumidilim na rin nang hapon ding iyon. May nakaaninag sa kanilang mga magsasaka at kumakaway. Bumati rin pabalik si Spencer na may kasamang pahiyaw na tanong, “Magandang hapon! Nakita niyo ba si Badong?” Hiyaw ding sumagot ang tinanong niya, “Papunta raw ng pulong si Badong sakay ng kabayo, inimbitahan nga ako kaso abala ako sa pag-ani.” Humiyaw si Peng ng pasasalamat.
Pumunta nga sila sa pulong gaya nang sinabi ng isang magsasaka kanina. Nasumpungan nila si Badong na kabababa lang sa sinakyang kabayo at itinali ito sa puno. Naunang bumati si Badong at nag-ulat, “Tamang-tama lang ang dating niyo, Peng. Nauna ko nang ipamahagi ang rasyon sa mga kasama natin, ang iba umuwi na at bumalik sa dating gawain. Sumakay na ako ng kabayo para ayain pa iyong iba kaso abala talaga sila sa pag-ani.” May iilan pang naiwang katutubo sa pulong na iyon, at personal na nagpasalamat kay Peng.
Ang pulong ay ginagawa sa isang malaking silungan na gawa sa pawid at kahoy ng molave. May mahabang bangko sa magkabilang gilid nito, sa gitna naman ang mahabang lamesa na gawa sa kawayan at may TV sa sulok bandang itaas ng silungan o kubol.
Siniyasat ni Rina ang mga katutubo sa pulong na iyon. Napansin ni Rina na ilan sa mga kalalakihan ay kasama ang mga anak at asawa. Si Badong ay nakabahag at may suot na t-shirt. Iilan lang ang nakabahag at walang saplot pang-itaas. May tattoo rin gaya nang kay Apo Kali ang karamihan. Kaya napaisip si Rina at bumulong kay Peng, “Bakit ikaw wala akong nakitang tattoo na gaya sa kanila?” Sumagot si Peng, “Hindi kasi ako lumaki rito. Maaga akong dinala ni tatay sa Maynila.” Muling napaisip si Rina at nagtanong, “Bakit hindi mo ko dinala roon, sa halip, sa Baguio mo ako inuwi?” “Hindi kami okay ni tatay.”, maikling sagot ni Peng.
“Pwede nang umalis ang mga nabigyan na! Alam kong abala din kayo sa inyong ani!”, sigaw ni Badong. Lumapit si Peng kay Badong at nagpaalam, “Badong, hiramin ko lang saglit ang kabayo mo.” “Walang problema. Hintayin ko na lang kayo dito.”, pagpayag ni Badong.
Hawak ang kamay ni Rina, nagtungo ang dalawa sa kinaroroonan ng kabayo at tinanggal ni Peng sa pagkakatali sa sanga ng puno ang kabayo. Kulay kayumanggi at maliit lang ang kabayo kaya agad na nakasakay si Rina. Matapos alalayan si Rina, sumunod sa likuran si Peng, hinataw na ang kabesada ng kabayo at tumakbo na ito. “Lalayo tayo sa kanila, doon tayo sa burol kung saan tayo lang ang magkasama.”, ani Peng. Ngumiti lang si Rina at muling nakadama ng pagkasabik.
“Peng, may mga bata sa pulong niyo kanina. Subalit napansin ko iba ang haplos n’ung isang katutubo sa anak niya.”, takang tanong ni Rina. “Hindi niya anak iyon. Asawa niya.”, mariing sagot ni Peng. Gulat si Rina, “Talaga? Paanong nangyari iyon?” “Gipit ang magulang n’ung bata kaya wala siyang magawa kung hindi ang ipakasal sa matanda.”, inis na ipinaliwanag ni Peng. Hindi napigilan ni Peng na mainis kaya patuloy siya sa pagsasalita, “Ito ang sinasabi ko sa iyong walang perpektong lipunan. Kakapit ka na sa patalim kapag wala ka nang magawa kung hindi maawa sa iyong sarili. Kaya tinutulungan ko sila. Si Diwa at iba pang bata rito, pinag-aaral namin ni nanay. Si nanay ang pumopondo para hindi na sila maging mangmang at hindi na maikasal sa murang edad.” “Ah kaya pala Diwa ang pangalan n’ung batang ikakasal sa iyo?”, wika ni Rina. Inis na tumugon si Peng, “Rina, walang malisya ang pagtulong ko.” “Ang bata ang nagsabi…”, hirit ni Rina. “Sa’yo ko gustong ikasal, Rina.”, pagtatapat ni Peng. Natameme si Rina. Nagpatuloy si Peng, “Narinig kita, Rina. Ang ibig sabihin ng Diwa ay kamalayan.”
“Nandito na tayo, Rina. Ito ang tambayan namin ni ate noon.”, pagmamalaki ni Spencer. Pinagmasdan ni Rina ang paligid. Tunay ngang sa lawak nang lugar na iyon, walang makikitang mga tao na nakakalat sa paligid. Bukod pa sa kapal ng hamog na bumabalot sa buong lugar. Unang bumaba ng kabayo si Spencer, aalalayan palang niya sana si Rina upang bumaba subalit binato siya nito ng isang saplot sapul sa mukha niya. Inalis ni Peng ang damit sa mukha at laking gulat niya nang makita niyang nanatili pa ring nakasakay sa kabayo si Rina… na walang saplot pang-itaas.
“Tingin mo ba hindi ako marunong sumakay sa kabayo nang mag-isa?”, pagyayabang ni Rina. Hinimas-himas niya ang leeg ng kabayo at pinitik ang kabesada. Tumakbo ang kabayo at hindi naman lumalayo sa paningin ni Spencer ang pangangabayo ni Rina. Namangha si Spencer makitang nangangabayo si Rina lalo’t kitang-kita niyang umaalog ang malulusog nitong suso. Kaya hindi niya sinayang ang pagkakataon upang kuhanan ng litrato ang sinisintang dilag habang sakay ito ng kabayo. Snap! Snap! Snap! Snap!
Nang makalapit si Rina at nagsawa sa pangangabayo, patuloy pa rin sa pagkuha ng litrato si Spencer. Snap! Snap! Snap! Snap! “Hindi ka nag-aksaya nang pagkakataon, huh? Gusto ko iyan!”, bilib ni Rina kay Peng. Bumaba na ng kabayo si Rina habang hawak ang kamay ni Peng sa pag-alalay nito. Itinali ni Peng ang kabayo sa puno ng pina at nang humarap ito, ibinato sa kaniya ang nakabalumbong na patadyong sapul ulit sa mukha niya. Lalong lumuwa ang mata ni Spencer nang makita si Rina na… hubo’t hubad sa burol na kinatatayuan nila. “Maganda ba ako kapag hubo’t hubad, Peng?”, landing tanong ni Rina. Tulala at utal na sumagot si Peng, “O-oo n-nnaman! Mmagan-da ka.” Natulo pa ang laway niya habang nagsasalita. Napabungisngis lang si Rina. Ngumiti ito at nag-utos na, “Magpo-pose ako, kuhanan mo na ako.” Agad na tumalima si Spencer. Kinuhanan niya si Rina gaya ng mga pose nito sa studio. Snap! Snap! Snap! Snap!
Sa tindi ng hamog, wala kahit bubong ng bahay ang makikita sa baba ng burol. At tumitindi rin ang lamig daan para lumabas ang mga usok sa kanilang hininga. Tanging si Rina lang ang nakikita niya pati ang hubad na katawan nito. Unti-unting pumapatak ang mga tubig mula sa langit. Hanggang ang ambon ay naging ulan sa laki ng mga patak at tuluyang nang umulan nang malakas. Agad itinago ni Spencer ang pro cam sa kaniyang waterproof back pack. Tumakbo siya papunta kay Rina at ganoon din si Rina sa kaniya hanggang nagpang-abot sila. Lumundag si Rina patungo kay Spencer at sinalo naman siya kaya bitbit na ni Spencer ang mga hita ni Rina at nagpaikot ikot sila sa gitna ng ulan habang nakabayubay si Rina at nakatingala sa langit. Dahan-dahan niyang binaba si Rina, hinawakan ang mga pisngi at sinambit ang mga katagang, “Mahal kita, mahal na mahal!”
Hindi na sinagot ni Rina ang mga nasambit ni Peng at agad niyang hinagkan ang mga labi ng binata. Sumagot ng laplap si Peng. Ipinasok niya ang dila sa bibig ni Rina upang namnamin din ang dila ng dalaga. Inalis niya sa pagkakabutones ang polo, hinubad Ito at nilapag sa madamong lupa. Hinubad na rin ang sinturon, nag-unzip ng pantalon at sinima ng hinlalaki niya ang pantalon pababa kasama ang suot na boxer. Sa sobrang tigas ng titi ni Spencer, sumabit ito sa garter ng kaniyang boxer at nang kumawala, pumitik ito at humampas sa kaniyang puson. Naghuhumindik na ito at mamula-mula. Pinuna ito ni Rina, “Para kang lalake sa loob ng bariles, Peng.” Natawa si Peng sa biro ni Rina dahil naalala niya ang display niya sa dashboard. Lumuhod si Rina at tsinupa niya si Spencer. Sinipsip niya ang ulo upang hapit niyang maisagad ang titi ni Spencer hanggang lalamunan niya. Deepthroat. Maluha luha siya habang ginagawa iyon at idiin nang matagal hanggang hindi na siya makahinga. Bumitiw din siya at humabol ng hininga. Samantalang hindi magkamayaw si Peng sa pagtsupa sa kaniya ni Rina. Muling ginawa ni Rina ang pag-deepthroat at sa pagkakataong ito, sunud-sunod na ang paghagod nito sa kaniyang bibig. Huminto na lang siya nang maramdamang nasusuka na siya.
“Tumuwad ka, Spencer. Ipakita mo sa akin ang tumbong mo.”, utos ni Rina. Nahihiya man si Spencer sa pinagagawa sa kaniya ni Rina subalit sinunod pa rin ang reyna kaya tumalikod siya, lumuhod at tumuwad sa harap ni Rina. Binulatlat ni Rina ang tumbong ni Spencer kaya hindi na mapigilan ang magtanong, “Ano bang gagawin mo sa p’wet ko?” Biglang naramdamang may dumamping madulas sa p’wet niya. Nilingunan niya kung anong ginagawa ni Rina. Hindi siya makapaniwala sa ginagawa ni Rina… hinihimod ni Rina ang kaniyang tumbong. Dinudutdot ni Rina ang tumbong ni Spencer gamit ang kaniyang dila. Binubulatlat pa niya upang ngumanga ang tumbong ni Spencer at paikot niyang dinidilaan ang paligid ng tumbong. Hindi makaangal si Spencer sa ginagawa ni Rina sa sobrang sarap at kakaibang libog ang nararamdaman ni Peng. “Shit, Rina! Ang itsura natin parang human centipede.”, wika ni Peng. Matapos n’un, sinupsop naman niya ang mga itlog ni Peng. Hinigop niya ang betlog sa loob ng kaniyang bibig na parang vacuum habang ang isang kamay niya ay abala sa pagdyadyakol sa titi ni Spencer. “Puta, hindi pa kita nakakantot, lalabasan na ako.”, angal ni Peng. Sa tinuran ni Peng, doon na naramdaman ni Rina ang ngalay ng kaniyang leeg at pagod kaya humiga siya sa damuhan at ibinuka ang mga hita. Humarap si Peng sa nakahigang si Rina at dumapa siya upang ngasabin ang puke ni Rina. Binrotsa niya nang paulit-ulit mula pundilyo ng puke hanggang sa tinggil nito na parang ice cream na mabilis matunaw. Napaungol nang malakas si Rina sa paghimod sa kaniya ni Spencer, “Ahhh! O-oohhh! F-fuck! Ahh! Ahh!” Sa sarap ng dulot nito ay nagawang sabunutan at madiing inginudngod ni Rina ang mukha ni Spencer sa kaniyang puke.
Sumunod naman gumapang pasulong si Spencer hanggang magtapat muli ang mga mukha ni Rina at mariing naglaplapan ang dalawa. Sa gigil ni Rina, kahit siya pa ang nasa ilalim, nagawa pa niyang kagatin at sipsipin ang leeg ni Spencer at nagdulot ito ng mamula-mulang tsikinini. Hindi na ininda ni Spencer ang ginawa ni Rina dahil sa sobrang libog na nadarama at tila ba ang hapdi ay nagiging sarap sa kaniyang katawan.
Itinutok na ni Spencer ang kaniyang kargada sa puke ni Rina. Dyinakol muna niya ito upang manatiling matigas at ipinasok niya na walang kahirap-hirap hindi katulad noong virgin pa ito. Saglit na umaray si Rina at nasarapan din nang paulit-ulit nang labas-masok ang mahabang titi ni Spencer sa puke niya. Hapit na hapit pa rin ito kaya ramdam niya ang bawat hagod at tumitirik na ang kaniyang mga mata sa napakatinding libog na nadarama. Mas malakas pa ngayon ang halinghing niya kumpara kanina na kinakain ang pekpek niya. At dahil nga malakas pa rin ang ulan, ito ang bumabawas sa ingay ng kaniyang ungol. Hindi na nila alintana kung may nakakakita pa sa kanila dala nang sobrang kalibugan.
“Salamat, Spencer. Pinalaya mo ako. Ang sarap pala talagang makipagkantutan.”, pasasalamat ni Rina. “Ako ang maswerte, Rina. Dahil first time ko at first time mo.”, pagmamalaki ni Spencer. May hiling pa si Rina kay Spencer matapos marinig ang first time, “Peng, dahil una kang nakakuha nang lahat sa akin, I want you also to fuck my virgin anal.” Natigil sa pagbayo si Spencer at hinugot niya ang titi niya sa puke ni Rina at kinumpirma niya kung tama ba ang narinig niya, “You want me to fuck your virgin anal? Hindi ko alam kung paano?” Umupo si Rina at binigyan ng smack si Spencer. Pumuwesto siya nang patuwad paharap kay Spencer. Itinutok ni Spencer ang titi niya sa butas ng p’wet ni Rina. Hindi niya magawang maipasok ang titi niya dala nang kaba kaya nagpatulong siya kay Rina, “Paano gagawin ko dito?” Nag-isip din si Rina at nagmungkahi, “Hmm? Duraan mo ang p’wet ko tapos subukan mong ipasok ang laway mo gamit ang daliri mo.” At ganoon nga ang ginawa ni Spencer gamit ang hintuturo nito. Ngumanganga din ang tumbong ni Rina dahil sinusubukan niyang pagalawin ito. Unti-unting pumasok ang hintuturo ni Spencer hanggang umabot sa kalahati. Kagat-labing tinitiis ni Rina ang sakit sa ginagawang pagpasok ni Spencer ng daliri niya. Muling sinubukang ipasok ni Peng ang burat niya sa tumbong ni Rina at nakalusot na ang burat ni Peng sa butas. Hanggang sumama na rin ang katawan ng titi niya at pilit na sinasagad ni Peng ang pagpasok. Nakita ni Peng na nagdugo ang tumbong ni Rina kaya kinabahan siya at nagtanong, “Nagdugo, Rina! Okay lang ba ‘to?” Sumagot si Rina, “Gawin mo na, Peng! Iyong iyo ako!” At kinantot na nga ni Peng ang p’wet ni Rina. Anal sex. Kinakanyod niya paulit-ulit ang tumbong ni Rina. Sa sikip ng butas, tumutunog ng utot ang p’wet ni Rina. Kapwa natawa ang dalawa. “Ang sarap pala kumantot ng p’wet, Rina! Whoa!”, sigaw ni Spencer. Nakita niya rin na lumalabas ang katas ng tae sa titi niya, gayunpaman, wala na siyang pakialam hanggang nakaramdam na siya na malapit nang labasan kaya naman nagtanong si Peng kung, “Saan ko ba ilalabas ito?” “Sa loob ng p’wet ko, please!”, pakiusap ni Rina. At doon nga ipinulandit ni Peng ang tamod niya at nakaraos, “Shit, Rina! Shit talaga!”, wika ni Spencer.
Nang matapos ay akmang aamuyin ni Spencer ang bahid sa kamay matapos hawakan ang titi niya. Lumundag si Rina papunta kay Spencer upang awatin siya, “Gago ka! Huwag mong aamuyin!” Kapwa silang natumba sa damuhan at nagtawanan. “Natatae ako, Peng! Nganga ka nga!”, biro ni Rina. “Ayoko! Doon ka sa likod ng puno.”, turo ni Spencer. “Hindi ka naman nandidiri sa akin ‘di ba?”, sinusubukan ni Rina kung ano ang magiging reaksyon ni Peng at tinitigan niya nang maigi ang mga mata nito. “Seryoso ka ba?”, tulirong tanong ni Peng. “Just kidding!”, biro ni Rina at agad itong tumayo at nagtungo sa likod ng puno. Nang makarating sa puno, umupo si Rina na parang palaka at iniri ang tiyan nito upang lumabas ang tae. Ngumanga ang tumbong nito at lumabas ang mahabang dumi nito mula sa butas. Kumuha siya ng basang dahon at ito ang ipinahid niya sa p’wet niya. Pinangtakip niya ang dahon sa tae at iniwan na niya iyon.
Isinuot ni Peng ang pantalon kahit wala na ang boxer dahil pareho na itong basa sa ulan. Unti-unting tumigil ang ulan at unti-unti na ring kinain nang dilim ang buong paligid sa paglubog ng araw. Kaya sumakay na ng kabayo sina Rina at Spencer at pinili ni Rina na manatiling hubo’t hubad. “Sigurado ka, Rina?”, hindi mapalagay na tanong ni Peng. “Madilim na rin lang naman basta idiretso mo na ako sa kotse.”, bilin ni Rina. Nang masigurong wala na silang naiwan sa lugar na iyon maliban sa tae ni Rina, hinatak na ni Peng ang kabesada at tumakbo na ang kabayo.
Hindi naman sila nahirapang ikubli ang kahubaran ni Rina nang makarating sa sasakyan dahil hindi rin maliwanag ang lugar na iyon datapwa’t tumitindi na ang kagat ng dilim. Pagkababa ni Rina sa kabayo ay agad lumipat ito sa loob ng kotse. Habang si Peng naman ay bumalik sa kubol kung saan hinintay ni Badong ang alagang kabayo.
Nang maisoli ni Peng ang kabayo kay Badong, tinitigan siya ni Badong na may mala-demonyong ngiti at nagwika, “Ang ganda, ang kinis at ang sexy ng kasama mo, Peng. Usap-usapan ka namin kanina sa pulong.” Napakamot lang ng ulo si Spencer sabay ngiti at nagpaalam na, “Badong, alis na kami. Pakisabi sa lahat babalik ulit ako sa susunod na buwan.” “Siya nga pala, may hinanda kaming dalawang sako ng bigas at basket ng presa para naman kay sexy.”, habilin ni Badong. “Sa susunod ko na lang dalhin iyan. Pero ‘yung basket kunin ko.”, wika ni Peng. At tuluyang umalis patungong kotse si Peng at kumaway kay Badong at sa ibang pang katutubong naroon. Sumakay na si Peng sa kotse at nasumpungan si Rina na nakabihis ng kulay dilaw at berdeng bestida na suot nito noong una silang nagkita. Ngunit napansin niya na wala itong suot na bra kaya tiyak din niyang wala rin itong suot na panty. Hawak ni Rina ang kaniyang smart phone at naiinis itong malaman na walang signal sa lugar iyon. Nagkamot si Rina ng ulo at alam na ni Peng ang dahilan ng pagkaaburido nito. “Wala talagang signal dito kaya bababa na tayo.”, ani Peng. Pinaandar na ni Peng ang makina at inapakan ang pedal. Nakalayo na ang sasakyan ng bahagya nang maaalala ni Rina ang naiwan, “Hinto ka muna saglit, Peng!” “Bakit?”, tanong ni Peng. “Nakalimutan natin ang bota ng ate mo. Balikan ko lang.”, paalam ni Rina. Aawatin na sana ni Peng si Rina kaso huli na nang makalabas si Rina at binalibag ang pinto.
Tumakbo si Rina papunta sa bale ni Apo Kali at nasumpungang wala na doon ang bota sa gilid ng hagdan. Nang biglang may humawak ng mahigpit sa bisig niya at binitbit siya nito sa balikat. Umangal si Rina, “Bitiwan mo ko! Sino ka ba?” Sa tindi nang dilim, hindi na niya maaninag ang taong dumukot sa kaniya. Sa halip, ang hawak na smart phone na nagsisilbing ilaw niya ay kaniyang nabitiwan at pinagmasdan niya ito palayo nang palayo…
Itutuloy…