Rose at Julio
Nakaraan
Sa edad na siyam (9) at anim (6), maagang naulila sa ina sina Rose at Julio. Magkaiba sila ng ama at parehong di nila nakilala ang mga ito. Ganun pa man naging maayos naman ang lagay nila noong kinupkop sila ng kanilang lola. Hindi man sila mayaman, naibibigay naman ni Lola Soledad ang kanilang mga pangangailangan. Nguni’t nang tumuntong sa edad na dalawampu’t isa (21) si Rose, naaksidente naman ang matanda na ikinasawi agad nito.Hit and run. Hindi nakuha ang plate number ng sasakyan kaya hindi umusad ang imbestigasyon.
Dahil walang naiwang ari-arian si Lola Soledad bukod sa maliit na bahay na kanilang tinitirahan, napilitang huminto sa pag-aaral si Rose dahil wala na silang pantustos sa kanyang pag-aaral lalo na’t may kataasan ang kanyang tuition. Kung kaya’t nagdesisyon siyang magtrabaho na lamang bilang mananahi sa isang pabrika ng rtw. Kailangan niyang kumayod para sa kanilang magkapatid. Nanghihinayang naman siyang pahintuin si Julio sa kurso nitong Civil Engineering dahil iskolar ang binatilyo sa isang sikat na unibersidad sa Pilipinas. Upang makatulong sa kanyang ate, nag-part time rin ito sa administative office ng mismong paaralan na kanyang pinapasukan para kahit papano’y may pandagdag sa pang-araw araw na baon.Inayos mismo ng pinuno ng paaralan ang schedule ni Julio upang hindi makasagabal sa pag-aaral ng binatilyo.
Mabait ang magkapatid nguni’t marami pa rin ang kumukutya sa kanila lalo na noong mga bata pa lamang dahil bukod sa magkaiba sila ng tatay ay hindi pa sila magkamukha. Gwapo at matalino si Julio. ‘Yun nga lang may taas lamang ito na 5’7″ katulad ng taas ni Rose. Hindi ganun katangkad para sa isang lalaki nguni’t masasabing mataas na ito para naman sa isang babae. Si Rose ay hindi kagandahan. Maputi at makinis naman ang dalaga subali’t sarat ang ilong, makapal ang mga kilay at busalsal ang bibig.Para itong pinaputing Bakekang na isang sikat na karakter sa komiks noong 70’s. Nguni’t kinaiinggitan ng mga kababaihan ang katawan ni Rose dahil sa malulusog nitong dibdib, maliit na bewang at matambok na pwet. Bukod dito, mapang-akit ang kanyang mga mata katulad ng kay Julio.
“Nakakalibog ang kaseksihan, takpan mo na nga lamang ng dyaryo ang mukha”, ayon sa mga biruan ng mga tambay sa kanilang lugar.
Ganun pa man, nasanay na si Rose dito at hindi na lamang pinapansin ang masasakit na salita ng mga tao. Ang importante sa kanya’y mapag-aral niya ang kapatid at may makain sila sa araw-araw. Hindi ito ang panahon upang kaawaan niya ang kanyang sarili bagkus ay kailangan niyang magsikap para sa kinabukasan ni Julio.
“Ate, susunduin kita sa pinapasukan mo mamayang gabi. Mag-celebrate tayo.” Ang masayang yaya ni Julio sa kapatid habang naghahanda sa pagpasok.
“Aba’y bakit? Anong meron? Huwag tayo masyadong gumastos. Mas kailangan mo ng pera para sa mga pangangailangan mo sa pag-aaral.” Ang tugon ni Rose.
“Ang kj mo naman ate eh. May maganda pa naman akong ibabalita sa ‘yo.”
“Ano ‘yun?”
“Nanalo ang structural design ko sa isang kompetisyong ipinasa ko sa Singapore. International competition ‘yun at ako ang nakasungkit ng first place! Isa sa premyo ko’y makakapunta ako roon. All expenses paid-plane ticket, hotel, pocket money! At may offer pa sa akin na magtrabaho sa kumpanya nila sa oras na makatapos ako ng pag-aaral! Ate, hindi ba’t napakalaking oportunidad nito sa akin? Sa atin?”
“Talaga? Aba’y good news nga ‘yan! Ang galing talaga ni bunso! Proud na proud ako sa ‘yo!”
“Kaya, mag-celebrate na tayo. Minsan lang naman tayo lumabas, Ate. Sige na….”
“Alas dose pa ang labas ko e. Night shift ako ngayon. Alam mo namang pang export ang ginagawa namin sa pabrika. Gabi na masyado. Maaga pa pasok mo bukas.”
“Wala akong klase bukas ng umaga. At sabi ni Mrs. Torres sa sumunod na araw na lamang ako tumulong sa pag-aayos ng mga papeles sa HR. Pati sila’y natuwa sa pagkakapanalo ko.”
“Hmmm…. Sige na nga. Saan mo ba ako iti-treat?”
“Sa tapsilogan ni Aling Berta.”
Nang sumapit ang alas dose, masayang hinintay ni Julio ang paglabas ng kapatid. Di naman nagtagal at nakita na rin ng binatilyo ang dalaga. Masaya itong sumalubong at binigyan ito ng pulang rosas. Mahilig kasi si Rose sa kulay pula. Matamis ang ngiti nito nang abutin ang bulaklak.
“Aba! May pa-red rose ka pa ngayon ha! Pambawi ba ito dahil akala ko’y sa Jollibee o McDo mo ako pakakainin kaya todo tanggi pa ako?” Ang tudyo ni Nicole. “Yun pala’y kina Aling Berta lang.”
Napakamot sa batok si Julio. Natatawa sa sinabi ng kapatid.
“Ate naman eh. Magkano lang ba ang sinusweldo ko sa opisina ng iskwelahan ko? Hayaan mo, pagdating ng araw, sa isang mamahaling restsurant kita ililibre. Pagagawan din kita ng malaking bahay at botique shop. Kung gusto mo’y pag-aaralin pa kita ng fashion design. Sayang naman ang iyong talento sa pananahi kung hanggang sa pagtanda mo’y sa pabrika ka na lamang. Ang galing mo kaya!”
“Naku, nambola ka pa. Alam mo namang bagsak-bagsakin ang Ate mo kaya nga di ako maka-gradweyt. Binibiro lang naman kita tungkol sa libre mo. Dapat talaga natin tipirin ang kinikita natin. Mahirap ang buhay ngayon. Hindi uso sa atin ang salitang luho. Basta mangako kang hindi muna magnonobya, ha? Tapusin mo ang iyong pag-aaral. Para rin ‘yan sa iyong kinabukasan.”
“Yes, ma’am!” Sabay kindat at akbay ni Julio kay Rose. “Ipinapangako kong tutuparin ko lahat ng mga pangarap mo sa akin, Ate. Poprotektahan kita hanggang sa pagtanda.”
“Salamat, bunso. O, sya, bilisan na nga natin nang makauwi tayo kaagad at makapagpahinga. Alam mo namang delikado ang daan tuwing ganitong oras sa lugar natin.”
Nguni’t walang kaalam-alam ang magkapatid na kanina pa pala may sumusunod na itim na van sa kanila. At dahil hatinggabi na, mangilan-ngilan na lamang nakakasalubong ng dalawa. Nang nasa may kadilimang parte na sila ng kalsada, biglang hinarang sila ng sasakyan at pwersadong ipinasok sa loob ng van.
Bago man makasigaw si Rose ay natakpan na ang kanyang bibig.
Sinikmuraan ng isang lalaki si Julio kaya’t namilipit ito sa sakit. Itinali ang kanilang mga kamay at paa upang di makatakas. Piniringan din ang kanilang mga mata at nilagyan ng plaster ang mga bibig.
“Andrew, pangit nga pala ang isang ito. Pero pamatay naman ang katawan.”
Sinisimulan nang lamasin nang nagsalitang lalake ang suso ni Rose. Panay impit ang maririnig sa babae. Halatang umiiyak ito. Samantalang patuloy sa pagpupumiglas si Julio kaya’t muling sinikmuraan ito.
“Pero gwapo itong binatilyo. Mukhang masarap tirahin sa pwet.” Ang tatawa-tawang si Bert.
“Huy, Eric. Antayin mong makauna si EJ dyan kay Bakekang! H’wag mong panggigilan ang suso nyan!”
“Bakit ba ‘yan ang pinadukot ni EJ? E saksakan ng pangit! Ni hindi ko gugustuhing halikan ang makapal n’yang bunganga! Baka mahigop pati lalamunan ko! Pati itong lalaki isinama n’yo pa! Baka sumabit tayo d’yan!” Ang sabat naman ni Luis.
“Tangina! Masyado kang nerbyoso, Luis! Nababakla ka na naman! Akalain ko bang kasama ng pangit na ‘yan itong uhugin na ‘to. Alangan namang iwan natin e nakita ang mukha ni Eric! Dispatsyahin mo na lang mamaya. Besides, lamang tiyan din ‘yang si pogi. Ang kinis oh! Lagyan mo lang ng wig e di hamak na mas maganda kay pangit! Pero, seryoso, tingnan n’yo naman ang katawan ni Bakekang, Siguradong titigasan ka! Lam n’yo naman mga trip ni EJ, balingkinitan na may malaking dyoga at bumper. At certified virgin daw ‘yan. Kaya kung ayaw ninyong makitikim mamaya, manahimik na lang kayo! ” sagot ni Andrew.
“Ikaw bro, pipila ka ba kay Bakekang?” Tanong ni Eric sa katabing lalake na kanina pa walang imik. Ito ang sumuntok sa tiyan ni Julio.
Hindi man lang lumingon ang lalaki kay Eric. Bagkus ay ipinagpatuloy nito ang pagtutok sa kanilang dinaraanan. Nagkibit balikat na lamang si Eric. Ang mga kamay ay naglalaro naman ngayon sa mga hita ng dalaga. Hanggang napunta sa maumbok nitong pagkababae. Nagpupumiglas si Rose pero lalo lamang diniin nito ang mga palad sa kaselanan niya.
Di nagtagagal ay nakarating sila sa isang gusali na hindi pa tapos ang konstruksyon. Pagkatapos i-park ang sasakyan ay binitbit ni Eric si Rose na parang sako at dinala sa ika anim na palapag ng nasabing gusali. Si Luis at Bert naman ay kinaladkad si Julio papunta rin doon. Ang isang kasama nilang lalake at si Andrew ay tahimik na nakatingin lamang sa nangyayari.
“Oh, Nick, bantay ka muna d’yan. Sundan ko lang ‘yung mga mokong.”
Tanging tango lamang ang itinugon ng lalake. Nagsindi ng sigarilyo at naglakad lakad sa dulo ng pasilyo ng palapag na ‘yun. Parang nais kumuha ng hangin sa mga nasaksihan.
Ipinasok ng mga kalala…