Update: Sorry guys, I need to edit the story, I cant post the remaining part, it seems way short of minimum number of words. So there it is, resubmitted in full. Thank you
PAALALA: Ang kwentong ito ay pawang kathang isip lamang.
PAALALA: Ang kwentong ito ay pawang kathang isip lamang.
Kanina pa tulala si Cel sa pagkakaupo. Malayo ang tanaw sa bintana. Ano kaya ang dadatnan nya sa pupuntahan nya…..bahala na. Wala syang maisip na idea kung ano ang makikita nya pagkahinto ng bus. Nandoon ang diwa nya, pero wala talaga syang maisip na kung ano……
-oOo-
“Ay ikaw na ba si Cecile? Aba kagandang babae nire, anglaki laki mo na talaga…”
Tuwang tuwa ang lola nya nang makita sya, ang lolo Berto nya ang sumalubong sa kanya sa terminal. Nasabihan na naman sya ng tatay ni Cel kung bakit sya nandoon, at sa totoo lang nahihiya sya. Pero hidi nya naramdaman ang panghuhusga sa lolo nya…
Napariwara si Cel sa siyudad. Kaya pansamantala siyang pinauwi, o “itinapon” sa probinsya kasama ng lolo at lola nya. Gustong gusto na nyang humitit ng sigarilyo pero medyo ilang pa sya sa lolo nya. At salamat na din at hindi sya kailanman nalulong sa mga ipinagbabawal na gamot, hanggang yosi lang, na normal lang sa siyudad.
“Hoy Puto! Bigyan mo naman ng maiinom yang apo natin kanina ka pa dyan wala ka man lang hinayang kahit ano….”
Napangiti si Cel ng kaunti. Puto nga pala ang palayaw ng lolo nya. Hindi naman nya natanong kung bakit….pero naobserbahan nya ang lolo nyang may kakisigan pa din, medyo may kalaparan ang dibdib at makipot sa bandang bewang at, may laglag na ang mga braso, pero may laman pa din.
Sila na lamang ng lolo at lola nya ang nakatira sa bahay, kasama ang isang binatang katiwala. Si Lando. Parang may pagkasinto sinto ang tingin nya, pero ayon sa lola nya, normal si Lando. Moreno at medyo chubby, ganito naman yata palagi ang mga taga probinsya, malulusog. Samantala sa amin puro pagpapapayat ang nasa isip ng tao.
“Ano ba plano mo apo, balak mo bang ituloy ang pag aaral mo?”
“Roberto, wag mo munang tanungin si Cecile ng ganyan, basta magpahinga ka muna, hayaan muna natin syang magisip-isip. Bukas ang pinto namin kahit gaano katagal ka pa dito. Eh masyadong malaki ang bahay para sa ming tatlo, buti nga nadagdag ka….”
Medyo masaya naman ang kwentuhan nila habang nasa mesa. Masarap ang tinola, malambot ang manok. Ganun yata talaga kapag luto sa panggatong. Pagkatapos mananghalian ay iniwanan muna sila ng lola at may aasikasuhin pa daw, mamamalantsa pala, sayang daw kasi yung mga nagbabaga pang mga gatong…..napaisip si Cel. Plantsang de uling pala ang ginagamit.
-oOo-
Ilang araw pa ay medyo nakilala ni Cel ang lugar. Hindi naman sa paanan ng bundok, pero malapit sa isang may kataasang lugar, ni hindi nga pinapansin ng mga tao, dahil medyo gubat pa din. May kapit bahay pero malayu-layo ang agwat. Tipikal na lumang bahay ang karamihan. Nasa labas ang hagdan para makarating ka sa pangalawang palapag ng bahay. Yung iba ginagawang sala at kusina ang ilalim, pero kadalasan silong lang. Kagaya sa kanila. Kaya halos ang pangalawang palapag lamang ang natitirhan nila Cel. Magsasaka bang matatawag ang lolo’t lola nya hindi nya masiguro. Hindi sila nagsasaka ng palay, pero maraming tanim na gulay na itinitinda nila sa palengke kapag nag ani. Hindi nya maisip kung paanong napagtitiyagaan ng lolo at lola nya dahil hindi naman sementado ang daan. Kunsabay hindi namn malalaki ang bato pero dusa pa din. Siguro nga ganito ang buhay sa probinsya.
Siguro kaya nagsikap si tatay sa buhay at umalis doon. Sya lang ang bukod tanging anak ni lolo at lola. Sa pagoobserba pa ni Cel ay hindi naman ganoon kaatras ang buhay doon. May kuryente sa bahay. Pero ilaw lang talaga at radyo lamang ang halos isinasakak sa kuryente. Naalala tuloy ni Cel yung kwento ng tatay nya nung naguwi sya ng ref sa bahay na iyon, hindi daw ganoon ka welcome at bagkus nauwi sa pagtatalo kung anong gagawin doon.
Sa totoo lang hindi talaga alam ni Cel ang ganung set-up ng buhay ng lolo at lola nya dahil sila ang kadalasang lumuluwas sa siyudad para dalawin sila noon. Marami sila laging dalang pasalubong, kaya akala nya ay may kaya ang lolo at lola nya. Yun pala simple lang talagang mamuhay. Lalo itong nagdulot ng pagkadown kay Cel, nahihiya sya talaga.
-oOo-
Kapansin pansin din sa lugar na pagkagat ng dilim wala ka nang makikitang tao sa daan. Alas singko pa lamang ng hapon nagsisidatingan na ang lolo at lola nya at nagluluto na din noon ang lola dahil naghahapunan na sila ng takip silim. Ito siguro ang dahilan kaya maaga silang nagigising, napakaaga kasing matulog. Buti na lang at hindi nasisira ang walkman nyang dala, hindi sya makapag patugtug ng malakas at kailangan nyang mag headphone kapag makikinig sya. Hindi naman nya pinagsasawaan ang cassete tape ng metallica at alanis morrisette kahit paulit ulit nyang isalang iyon sa walkman nya.
At sa ganoong gawi ng lugar na nasa bahay na dapat pagkagat ng dilim ay di maiwasang makaramdam ng takot paminsan minsan si Cel. Lalo na at lagi syang hinahanap ng lola nya kapag madilim na. Baka raw kasi nasa labas sya. Malapit kasi sila sa gubat na may kasukalan din, hanggang baywang ang taas ng mga halamang ligay na tumutubo doon…..at napag alaman ni Cel na may istorya sa gubat na iyon. May nakatira daw na engkanto sa gubat na nangunguha daw ng mga dalaga……at ilang tao na raw ang nawala na sa lugar nila. Kaya ganoon na lamang ang pagbabantay ng lola nya sa kanya.
-oOo-
Kahit paano ay nagdulot iyon ng kilabot kay Cel. Buti hindi napapano sila lolo at lola. Kaya ba sila may Lando? Para bantay? Sa totoo lang nakakatakot din yung lugar nila dahil ubod dilim kapag gabi na. Mapuno ang lugar, ni walang palayan doon kaya talagang mga puno lamang ang nagtatayugan doon na nagdudulot nang lilim sa araw. Mainam sa isang banda. Hindi mainit sa araw ang lugar nila. Ngunit sa gabi ay para kang pumikit na halos mangangapa ka sa daan kung hindi sisindi ang poste na kukurap kurap din, na lalong makakapag dagdag ng takot sa sinumang aabutan ng gabi sa daan.
Ang lolo at lola lamang at si Cel ang natutulog sa taas nang bahay dahil si Lando ay may ginawang kwarto sa silong ng bahay. Kung totoo man ang mga iyon hindi nya alam, pero may mga ilan daw na nakabalik ngunit misteryosong nagdadalang tao. Gawa daw ng engkanto. Walang may gustong ilantad ang mga ito dahil sa kahihiyan, bagaman usap usapan.
-oOo-
Alas sais medya nakahiga na ang lolot lola ni Cel sa kwarto. Sya ay nasa kwarto na din noon. Patay na din ang radyo kapag ganoon, kaya walkman ang libangan ni Cel kapag hindi pa sya antok. Hanggat maari ay iniiwasan nyang lumabas ng kwarto para uminom at umihi, medyo madilim din ang bahay. Kahit buksan ang ilaw, sa kulay ng mga pader at muebles na kahoy na halos nangingitim sa kalumaan ay parang madilim pa din…..at baka may kung anong lumabas at makita nya kaya ayaw din nyang magbukas ng ilaw ng ganun ganon lang. Mabuti na lang at hindi na nya kailangang lumabas ng bahay para bumaba dahil silong ang baba ng bahay nila.
Pero sa gabing iyon di nya mapigil ang lumabas ng kwarto, sa tindi ng pagkatuyo ng lalamunan nya. Kaya hindi na sya nag atubili. Limang hakbang lamang mula sa pintuan nakarinig sya ng mahinang kaluskos. Napahinto sya, nakiramdam. Pero wala na syang nadinig. Tahimik na, bukod tanging kabog ng dibdib nya ang nadidinig nya. Tumuloy na sya sa kusina. Umihi muna sya para hindi na sya lalabas, bago uminom. At least nabawasan ang takot nya sa lamig ng tubig, naginhawahan sya. Pabalik na sya ng kwarto, nang marinig nya uli ang mga kaluskos……ilang beses din yon. Lalong umakyat ang takot sa kanya. Dahil sa paglingon nya sa direksyon ng kwarto ng lolot lola nya……..hindi doon nanggagaling ang tunog…..sa labas ng bahay……parang sa ilalim. Baka si Lando. Humupa ang takot nya nang maisip nya iyon. Ngunit bigla ring nanumbalik sa sumunod nyang narinig…..
“Hhhhhhuuuuuuuurrrrrr…………………hhhhhhuuuuummmmmmmmm!”
Nanlaki ang mata ni Cel. At napatingin sa pinagmulan ng tunog. Tama nga sa labas nanggagaling. Sa ilalim. Parang malapit sa silong. Dahan dahan syang bumalik ng kwarto at maingat na wag makagawa ng kahit anong ingay kahit sa pagsara ng pinto.
-oOo-
Nasa isip pa rin nya ang mga narinig nyang iyon nung kamakalawa. Diyos ko, ang lalim nang boses. Parang galing sa lupa. Hindi ba iyon narinig ni Lando? Baka may umaaligid sa bahay namin kapag gabi, sa isip isip nya. Malaki din naman ang boses ni Lando, hindi yata sya yon, ang layo ng diperensya. Ito ang mga bumabagabag sa kanya nung araw na iyon. Sa ngayon ay mag isa sya sa bahay. Napagisip nyang magwalis ng bakuran. Pumasok din sa isip nyang tingnan ang kwarto ni Lando sa silong. Nakalock. Pero tapat na tapat sya sa ilalim ng kwarto ng lolot lola nya. Kinilabutan sya sa naisip nya. Hindi si Lando yung narinig nya….ano kaya iyon.
Paakyat na sya nang bahay nang may mapansin syang babaeng nakatingin sa bahay nila. Nakita rin sya nito kaya inalis din agad ang tingin at biglang bumilis ng lakad palayo. Baka nakatawag ng pansin ang may kalakasang radyo. Umakyat na sya para hinaan iyon. Kumpara kasi sa karaniwang pinakikinggan ng lolot lola na a.m., nasa f.m. nakapihit ang radyo. Mula sa bintana ay tanaw pa rin ang palayong babae, malapit ang radyo doon para sa sagap. Makailang ligon uli sa bahay ang babae at dahil doon ay nakilala nya iyon. Di sya pwedeng magkamali. Siya si Soledad, ang napaguusapang naanakan ng engkanto sa gubat. Sabi sabing dinala nya ang anak sa kabayanan para itago. Pero bakit nya tinitingnan ang bahay…..baka kaya naging……hindi kaya…….sya……………
-oOo-
Naguilty tuloy sya dahil napagbintangan nya so Lando, iniwasan nya kasi mula noon si Lando. At yung nadiskubre nya na hindi namn pala sya……………
“………..kami na kumupkop sa kanya buhat ng mamatay yung pinagsisilbihan nya sa kabilang kanto, eh tumatanda na si Puto. Kailangan nya ng katulong. Maganda naman ang sinasabi sa kanya ni Lagring noon. Kaya nung mamatay sya talagang awang awa kami dyan. Aba wala naman kaming makitang pintas. Masipag at mabait na bata yan…….”
Naalala pa ni Cel ang kwentuhan nila ng lola nya. Nakatapos naman daw ng high school si Lando. Pero maagang naulila sa magulang kaya namasukan na lang daw ng ganun. Naalala tuloy ni Cel yung pagpapagawa ng class card sa Recto nung nasa kanila pa sila. Inabot din ng walong buwan bago nalaman sa kanila iyon…….dahil lamang sa ayaw nya ng pinapakuhang kurso sa kanya nagrebelde sya. Samantalang merong mga gustong gustong mag aral pero wala lang pera. Hindi naman daw mahirap si Lando. Pwedeng pwede syang bumalik sa naiwang bahay ng magulang nya kung tutuusin. Pero pinaubaya na lang daw nya iyon sa kapatid nyang bunso at nakipagsapalaran na lamang mula noon.
“Wala ba syang balak mag asawa?”
“He he he he sa atin lang to Cecile, mas gusto nya yung mga mas matatanda sa kanya, ilan na din ang nakarelasyon nyang mga biyuda, yun ang usap usapan he he he……!
Hindot, may sayad nga, sa isip isip ni Cel.
-oOo-
Ganoon na pala ang lumipas. Ang bilis ng panahon. Ganun na pala katagal ang inilagi nya sa lolot lola nya. Naging maayos ang takbo ng buhay nya doon. Natuto syang mag alaga ng mga halaman dahil na din sa lolot lola niya. Ok din naman ang pakikitungo nya kay Lando. Medyo merong ibang kaibigan lang talaga sya, at halos trabaho lamang sa amin.
Bagamat nakakarinig si Cel nang nga bagong balita tungkol sa mga “kababalaghan” sa gubat, ipinagkikibit balikat na lang, natatakot sya, pero ayaw na lang nyang takutin ang sarili nya, bagkus napapamahal na sya sa buhay doon.
Wala nga syang halos dalaw man lang sa mga barkada nya. Sa isip nya mga wala talagang mga kwenta. Puro seks lang ang alam. Inaamin nya mahilig sya, lalaki at kapwa babae naranasan na nya, dahil sa mga nabarkada nya. Mabuti na lamang ay nalilibang sya at hindi hinahanap ang mga ganoon, siguro ay dahil na din sa mga kwentong maligno sa lugar. Hindi ka talaga aakyatan ng libog.
Ngayong gabi nga ay napansin nyang maliwag ang nakasarang bintana ng kwarto nya. Binuksan nya ang kalahati. Masarap ang simoy ng hangin. At bilog ang buwan, kaya pala ganun kaliwanag. Ang gandang tingnan, wala syang naramdamang takot, sayang at nabalutan lang ng mga kwentong iyon ang lugar. Medyo nauhaw uli sya. Lumabas uli sya ng kwarto. Kahit patay ang ilaw, medyo maaninag mo ang buong bahay dahil sa sinag ng buwan mula sa mga bintana.
At napansin nya ang pinto ng kwarto ng lolot lola nya. Nakabukas ng konti. Baka may nagbanyo lang, pero walang tao sa banyo. Pagkatapos nyang gawin ang gagawin nya ay tinungo nya ang kwarto ng lolot lola nya, siguro para silipin lang at isara na din ang pinto. Laking gulat nya nang makita nya ang loob. Wala ang lolo nya sa kama. Nasaan kaya si lolo? Naisip ni Cel
“La Patr……………..”
Hindi na nya naituloy. Baka magalala pa ang lola nya at kung ano mangyari. Pumunta sya sa kwarto para kumuha sana ng gamit para bumaba at at hanapin ang lolo nya ng may marinig syang mga yabag……..papunta sa bahay nila…….paakyat na ito. Isinara na lamang ni Cel ang pinto ng kwarto at nagiwan lamang ng maliit na siwang para makita pa rin nya ang labas. Kumakabog ang dibdib nya. Umakyat ang yabag sa bahay. Bumukas ang pinto. Si lolo. Dahan dahan itong nagkandado ng pinto at pumunta sa kwarto nila. Medyo palinga linga sya kung may gising pa. Salamat at napapansin nya ang mga iyon sa liwanag dulot ng mga sinag ng buwan. Pagkasara ng pinto ay isinara narin nya ang pinto nya at nahiga. Anong ginawa ni lolo sa labas? Di nya sadyang napalingon sa wall clock sa pader. 9:20………
-oOo-
Sa sobrang aga nila kasing matulog, na nakasanayan na rin nya ay hindi na nya namamalayan na may nangyayari pa din sa bahay kapag gabi. Mula noong gabing iyon nagpasya syang magbantay at mag matyag sa gabi. At hindi nga nauwi sa wala ang mga iyon, dahil hindi man araw araw ay talaga palang bumabangon ang lolo nya twing gabi at lumalabas. Ilang oras din ang itatagal at babalik din. Pero saan nagpupunta si lolo? Dalawang linggo luma noon naisipan nyang sundan ang pinupuntahan ng lolo nya. Sa una ay di nya nasundan dahil bigla itong nawala pagkababa. Makailang ulit din iyong naiiwan sya. Naasar sya sa katangahan nya. Kaya pumasok na lang sya sa kwarto nya. Hindi nakasara nang maigi iyon kaya sa gilid ng mata nya ay may naaninag syang parang gumalaw sa labas. Lumapit sya ng konti para silipin. Si lolo. Dun papunta sa likod bahay…sa gubat. May dadaanan ka kasi doong mga tanim na kalabasa at kawayan lamang ang bakod at kasukalan na ng gulod iyon.
Sa pagkakataong iyon nangibabaw ang pagtataka nya imbes na takot. Anong gagawin nya sa gubat? Ilang oras din ang lumipas bago nya narinig ang pag akyat ng lolo nya sa bahay.
Mula noon ay hindi na niya sinasara ng husto ang binta na nya sa gabi. May takot sa kanya pero hindi na iyon importante. Pero hindi nya nakita na ang lolo nya na dumadaan sa tapat ng bintana nya. Nadiskubre nya sa pagdaan ng araw ay inoobserbahan din pala ng lolo nya ang bintana nya, kung nakasara ito o nakabukas. Dahil dun ang daan nya kung nakasarado iyon. Siguro sa lolo nya mahimbing na sya. Nalaman nya iyon nung minsang makalimutang nyang buksan ang bintana nya at matuklasan na doon din dumaan ang lolo nya dahil nakitang nakasara ang bintana nya. Medyo nagtatago pa iyon sa una at nakakubli sa mga bakod na kawayan. Saka dahan dahang dumukwang sa bakuran at naglakad pabalik sa bahay.
Minsan tinungo nya ang kalabasahan na iyon isang araw na magisa sya sa bahay. Pumunta sya sa bakod na kawayan na yon sa dulo. Napanssin nga nya ang parang daan na nagawa ng pagdaan ng tao dahil sa pagkakahawi ng mga damo at halaman doon………papunta sa kalooban ng masukat ng gubat na yon. Tinanaw nya pero masyadong mataas ang mga halaman at puro baging ang kumukubli sa kung saan man tutungo ang daan. Sa pagkakataong iyon ay nahiwagaan sya sa lolo nya……….
-oOo-
Buo na ang pasya nyang sundan ang lolo nya……hanggang gubat. Ito ngang gabi ay hinanda na nya ang mga kailangan nya. Nakita na nyang nakatawid na sa bakod ang lolo nya. Nagtagal lang sya ng konti bago nya ito sundan. Pagbaba nya ay napahinto sya sa narinig nya, mga kaluskos uli iyon, malapit sa kwarto ni Lando. Umakyat uli ang kilabot sa katawan nya. Pero pilit nya iyong nilabanan at bagkus tumuloy sa paglakad. Pag daan nya sa tapat ng kwarto ni Lando ay naglakas ng loob syang lingunin ito………….walang tao, tahimik ang paligid. Humupa ang takot nya. Dapat syang maging matapang. Lumakad na sya patungo sa likuran ng bahay. Nilingon nya ang bintana ng kwarto nya na kita mula doon. Mukha ngang natutulog na ang nandoon. Tapos ay bumaling na sya sa direksyon ng gulod. Medyo mababa ang bakod na pwede mo na syang dukwangin para makatawid. Pagkalabas ko sa bakuran medyo madilim na. Salamat sa buwan. Bagaman hindi kabilugan maliwanag na rin, maulap din kasi noon, walang sinag na nanunuot sa mga sanga sanga ng puno pababa, kaya madilim ang gubat.
Medyo matagal tagal na ding lumalakad si Cel sa loob ng gubat ng may marinig syang kaluskos. Parang mabilis iyon. At sa hindi nga kalayuan ay may natanaw syang nilalang na tinamaan ng liwanag. Isang babaeng tumatakbo. Diyos ko. Hindi nakakilos si Cel sa nakita. Ano yon. Ito ba ang mga nakatira dito. Paano kung makita nila ako, anong gagawin ko? Pero si lolo anong nangyari sa kanya? Yun ang mga bumabagabag sa isip ni Cel nang may humablot sa kamay nya………
Mabilis din nitong nahawakan at natakpan ang bibig nya kaya hindi sya nakasigaw……….nakadikit sya dito….naramdaman nyang medyo may kalakihan ito, sa mga braso pa lang, hindi sya makagalaw sa lakas.
Parang malaking mama iyon. Mahigpit ang pagkakayapos niyon sa kanya. Dahil nakadikit sa likod nya ang dibdib nang mamang iyon ay naramdaman nyang wala itong suot na anuman. Parang meron lang syang suot na mahaba pero rambam mo ang kahubdan nya. Maging ang matigas na bagay sa bandang ibaba ng mama ay ramdam nya. Mukhang imiigkas pa iyon nang husto sa pagkakadikit sa kanya. Bumalik sa isip ni Cel ang nakita nyang babaeng tumatakbo. Napagtanto nyang wala ring suot ang babae kanina. Sino ang mga ito? Ano tong napasukan ko….?
Nasa ganung diwa nang magumpisa syang simsimin ng mama sa likuran nya. Parang idiniin ang mukha sa batok nya….at nginabngab ang batok…..hanggang sa dumating sa tainga……
May kakaibang sensasyong naramdaman si Cel dahil doon. Nagumpisa ding lumuwag ang brasong nakayakap sa kanya mula sa sikmura nya at nagumpisang yumapos…..pabilog ang himas non…..sa bandang puson…tapos paakyat sa ilalim ng suso nya pababamuli……may kung anong kiliti syang naramdaman ….hanggang sa tuluyan nang pisilin ang kanyang suso. Salitan iyong nilamas kasabay ng paglalaro ng mg utong nito. Napabuntong hininga na lang si Cel sa ginagawa sa kanya.
Muling nabuhay ang libog sa katawan nya. Nadadala na sya sa ginagawa sa kanya ng mama. Antagal ding panahong nadyeta sya sa seks. Sa nangyari sa kanyang problema ay medyo nawala ang libog sa kanya, pero ngayon eto at nanumbalik muli sa ginawa ng lalaki sa kanya.
Naramdaman nya rin na malalim na ang hinga ng mama sa bandang batok at tainga nya. Ang ibabang bahagi naman ay mukhang tuluyan nang umalagwa sa tigas at mga sunod sunod na pulsong nararamdaman nya mula doon.
Wala na nga ang takot sa kanya. Nananaig ang libidong bumabalot sa katawan nya ngayon. Kaya hindi na sya nagdalawang isip na tumugon…….nginabngab din nya ang palad na nakatakip sa bibig nya. Dinila dilaan nya na parang puke ang palad na iyon. Kaya unti unti itong lumuwag sa pagkakatakip sa bibig nya at nakipag laro din sa mga halik nya. Iginiya ng lalaki ang hintuturo nya sa bibig ni Cel na kanya namang sinuso na parang burat. Iginalaw naman ng lalaki ang daliri nya sa bibig ni Cel na parang kumakantot na burat. Matapos iyon ay kumawala na ang lalaki sa likod nya at pinihit na sya paharap sa kanya. At walang patumanggang siniil sya ng halik sa labi. Makkayakap sila ng mahigpit nang mga oras na yon habang naghahalikan. Nagsipsipan sila ng dila. Parang ayaw nilang maghiwalay dahil nagtagal sila sa tukaang iyon.
At tama nga si Cel. May suot lang na mahaba ang lalaki na karugtong sa parang hood na nakatakip sa ulo ng lalaki kaya hindi nya iyon maaninaw. Hangang kalahati ng hita ang haba ng suot na yon ng lalaki. Kapwa sila mabilis ang paghinga. Pagkahiwalay nila ay agad na hinila ni Cel ang hood ng lalaki at nagulantang sya sa nakita
“L….lolo?”
“Ce…..Cecile?”
Napaatras si Cel nang bahagya. Hindi sya makapaniwala……tiningnan nya mula ulo hanggang paa ang nasa harapan nya. Parehas silang natigilan at walang masabi. Nakatingin sila sa isat isa. Walang salitang lumabas sa kanila kahit gusto nilang magsalita….hanggang sa bumalik sa katinuan si Cel at tumakbo paalis. Wala namang ikinilos ang lolo Berto nyang nakatanaw lang sa kanya.
Patakbo syang bumalik sa bahay pero napahinto sya at nag dahandahan nang mapansin nya ang kwarto ni Lando. Parang may nakasinding ilaw sa loob, mahina nga lang. Pagkalampas nya doon ay umakyat na sya sa bahay diretso sa kwarto nya.
Napabagsak sya sa kama. Hindi sya makapaniwala. Ano itong nangyari kani kanina kang. Muling pumasok sa isip nya ang nakita nyang kahubdan ng lolo Berto nya. Matipuno pa nga ang pangangatawan nya, wala rin syang tyan, at higit sa lahat, may kalakihan ang burat. Buo pa sa alaala nya ang pumipintig na burat ng lolo nya….na may kaunti nang tumutulo…..grabe ang hitsura ni lolo, para syang Adonis sa lakas ng dating………may kung anong init ang bumalot sa kanya sa pagiisp sa lolo nya
Nagumpisa syang himasin ang puke nya. Hanggang ipasok na nya iyon sa kanyang panty. Sinalsal nya ang kanyang puke. Sa isang sulok ng isip nya mali ito, pero sadyang nananaig ang init sa katawan nya……at kailangan nya itong ibsan.
At tuluyan na nga syang umabot sa sukdulan. Namasa nang husto ang panti nya sa dami ng katas na lumigwak sa puki nya, marahil sa tagal bago nya uli iyon nagawa. Ilang sandali pa ay parang nahimasmasan na sya. Napansin nyang nakabukas pa nang konti ang pinto. Tumayo sya para isara sana iyon nang maramdaman nyang parang may umaakyat na sa bahay. Baka si lolo. Lumabas sya ng kwarto, para siguro salubungin ang lolo nya. Marami syang gustong maunawaan.
Pero bigla syang napabalik sa loob ng kwarto nang makita nyang lola pala nya ang pumasok. Luminga linga ito sa paligid, pati sa kwarto nya, na nakapinid na noon, nag iwan lang si Cel nag kaunting uwang para masilip nya ang labas, hindi naman kasi halata kung nakabukas iyon o hindi dahil sa dilim. Saan galing si lola? Bakit gising sya? Alam nya kaya ang pag alis ni lolo gabi-gabi?
Bigla syang naawa sa lola nya. Kawawa naman si lola. Alam nya kaya ang ginagawa ni lolo…….Kung kanina ay pagnanasa ngayon ay poot ang naramdaman nya sa lolo nya.
-oOo-
Kinaumagahan ay parang walang nangyari kagabi. Masigla pa din at masaya ang lola nya kagaya ng dati. Pero kapansin pansin na hindi sumabay mag agahan ang lolo nya. May importante daw lakad kaya maagang umalis. Pagkaayos ni Lando ng mga dadalhin nila ni lola sa palengke para itinda ay gumayak na sila paalis.
Lampas ala una dumating na si lolo. Nasa sala noon si Cel. Nagkatagpo sila ng lolo nya. Halata ang pagkailang nila sa isat isa. Pero ang lolo na rin nya ang naunang magsalita.
“Kumain ka na ba? Kumusta dito sa bahay?……”
Pero walang kibo si Cel. Nakatingin lang sya sa lolo nya. Seryoso ang mukha.
Nang hindi makarinig nang tugon ay napababa na lang ng tingin ang lolo nya.
“Sige maiwan na kita at magpapahinga na ako”
Sabay lakad papuntang kwarto nila. Sinundan sya ng tingin ni Cel. BAgo buksan ang pinto ay lumingon uli ang lolo nya sa kanya. Nagkatinginan sila, matagal. At lumigon na ang lolo nya patalikod para pumasok sa kwarto.
Napatingin si Cel sa kawalan. Bakit parang hindi sya galit sa lolo nya. Parang inaabangan nya kung lalapit ito sa kanya. Bakit parang kakaiba ang nararamdaman niya?
-oOo-
Dumaan ang ilang araw ay halos hindi nagkikibuan ang maglolo. Sa agahan ay nagtatanguan lang sila na may kaunting ngiti. Kinikibo sya ng lolo nya paminsan minsan., kagaya ng “eto ang kape inumin mo na habang mainit” at iba pang kagaya nang mga ganong pakitang tao sa harap ng lola nila, pero hindi sumasagot si Cel.
Sa gabi ay hindi na rin nya inuusisa ang mga kaluskos ng lumalabas sa bahay. Wala na syang pakialam. Kahit silip sa bintana nya hindi na nya ginagawa. Minsan nga ay iniiwan nyang nakabukas nang kalahati iyon pero kapansin pansing sa kabila noon ay natatanaw nyang dumadaan pa rin sa tapat ng bintana nya ang lolo nya, hindi na ito nagtatago. Minsan din hindi nya sinasadyang matanaw ang kalabasahan, nandoon pala ang lolo nya nakatanaw sa kanya. Nagulat sya. Matagal din ang pagkatanaw sa kanya bago tuluyang umalis patungo sa gulod.
Kapansin pansin na hindi na sya nakaramdam ng takot. Kahit nung linggo na iyon ay may nabalitaan silang isang sasakyan ang nabangga malapit sa kanila. Buhay naman ang sakay nito, pero nagsisisigaw ito sa takot ng magkamalay sa ospital dahil isang kapre daw ang nakita nya sa isang puno na nadaanan niya malapit sa kanila. May katandaan na din kasi ang mga puno sa lugar nila, kaya pinaniniwalaang binabahayan ito ng mga ibat ibang nilalang…..pero parang bale wala na kay Cel ang mga iyon. Sa kanya, hindi na totoo ang mga ito. Bagkus nasa isip na lang ng mga tao iyon.
Isang gabi habang papasok na si Cel sa kwarto nya galing banyo ay nasalaubong sya ng lolo nya pagkalabas ng kwarto. Muli silang nagkatinginan ng matagal. At muli ang lolo nya ang unang gumawa ng kilos.
Iniabot nya ang kamay nya kay Cel. Wala namang ginawa si Cel. Ano to makikipagkamay? Sa isip ni Cel. Pero hindi nito tinanggal ang kamay kaya napilitan si Cel na abutin iyon. Lumakad ang lolo nya hawak ang kamay nya,…