Lahat Na Lang

“Bayaran. Haliparot. Mababa ang lipad. Malandi. Pokpok. Easy girl. Social climber. Oo. Lahat na! Itawag ‘nyo na lahat sa akin. Ganun na man ang tingin ‘nyo sa’kin e. Sino ba kayo!? Mga santo ba kayo? Putang ina! Akala ‘nyo ang lilinis ‘nyo!? Kung maitim ang budhi ko, simpula naman ng impyerno ang mga budhi ‘nyo.”

“Hindi ko naman hinangad na maging ganito. Maghanap ng marangal na trabaho? Marangal na ito para sa akin. Natutulungan ko si inay sa tabahong ito.”

“Nabibili ko pa mga luho ko. Apple? LV? Gucci? MAC? Chanel? Yes girl! Lahat meron ako! Kaya ‘wag mo ako’ng pantayan dahil ‘di mo kaya!”

Chapter 1

Nakakairita ang lakas ng boses ni tiyang Mela. Halos masisira na ang pinto sa lakas ng katok nito. At sa sobrang taba nito ay isang bangga lang siguro tanggal na agad ang plywood na pinto. Alas siyete y media na ng umaga ay naghahasik na ng kabwisetan sa inuupahan kong kwarto sa gilid ng dalawang palapag ng lumang bahay nila sa Tondo. Pilit na bumangon ako kahit antok na antok pa dahil alas cuatro na ng madaling araw nang ako ay nakauwi. Bago pa man nabuksan ang pinto ay sumigaw na naman ito.

“Miriaaam! Miriam! Hoy! Ano ba!? Magbayad ka na!!!”

Kahit naaalimpungatan ako ay tinungo ko ang pinto at ito’y binuksan na may malambing na salubong, “h-hello po tiyang Mela! Ang aga-aga naman e.”

“Aba! Magbayad ka na. Dalawang linggo na kitang binigyan ng palugit! Ano ha? Magbalot ka na lang!”

“Tiyang Mela naman, pangako ho, bukas. Bukas din magbabayad ako, kulang pa po kasi pambayad ko ngayon e. Ayaw ko naman kayong gipitin.”

“Hoy inday! Hindi pwede! Ngayon na kita sisingilin. Alam ko iniiwasan mo kami. Ano ka? Magbabayad na ako ngayon ng kuryente at tubig! At huwag kang magtatangka dahil may kilala akong maghahanap sa’yo kung may balak kang lumayas!”

“Tiyang Mela.” Banayad kong pagkasabi dahil mahirap talaga itong pakiusapan. “Pangako. Pangako, bukas na bukas din ho. Pangako po. Ako mismo mag-aabot sa inyo sa taas. ‘Wag po kayong mag-alala hindi naman ho ako aalis.”

Nanlilisik na tinitigan ako mula ulo hanggang paa. Habang paawa effect naman ang mata ko na nakatingin din sa kanya.

“Siguraduhin mo lang na makakabayad ka! Pasalamat ka’t mabait si tiyong Noli mo sa’yo at pinatitira ka namin dito. Hmp!” Pagtuturo ng daliri niya sa mukha ko sabay alis.

Pagkasara ko ng pinto napamura ako sa inis, “bruhaaa! bruha! Naku! Kung hindi lang diyan sa asawa mo! Bwesit!” Sabay bagsak sa kama at nahiga sa inis.

Sina tiyang Mela at tiyong Noli ay para ko na ring kamag-anak, nagkataon lang na magkakilala sila nila inay at itay noon pa gawa ng nagtitinda kasi ng RTW ang magulang ko malapit sa Divisoria. Iyon na kasi ang negosyo nila simula noong bata pa ako. Dati ay may ‘kaya’ kami ngunit nang mamatay si itay ay dahan-dahan na nabaon kami sa utang. Hindi na nakabangon pa ang negosyo nila at doon na lamang kami sa probinsya sa Batangas namalagi kasama ang labing-isang taong gulang na bunso kong kapatid at pinagtitiyagaan na lamang ang maliit na tindahan na galing sa maliit na pondong naiwan ni inay at minsan suma-sideline ng pananahi at paglalabandera para may ipandagdag sa araw-araw na gastusin.

Pangatlo ako sa apat na magkakapatid. Si ate, ang panganay na kapatid, ay maagang nakapagpangasawa at doon na tumira sa asawa niya sa Bicol habang ang pangalawang kapatid naman namin ay namatay sa sakit noong mga bata pa kami. Kaming tatlo na lang ang naiwan at hindi ko na rin natapos ang mataas na paaralan.

Lumayas ako sa amin noong ako ay magdi-desisiete dahil lang sa pagtatalo namin ng inay ko na ako’y pinagtsi-tsismisan daw ng mga kapit-bahay na nakikipaglandian sa kapitan ng barangay namin. Hindi ko naman kasalanan na sunod ng sunod sa akin ang mamang ‘yon sa opisina ng Sangguniang Kabataan. Oo, pansin ko na maraming nagnanasa sa akin. Hindi nga ako matangkad pero balingkinitan naman ang aking katawan at malaman ang aking hinaharap na yumuyugyog kapag ako ay tumatakbo.

Marahil dahil na rin doon, sa galit ko kay inay ay napagsalitaan ko siya at nasampal niya ako. Nagtago ako sa kwarto at nang gabing iyon ay umalis ako. Noong ako ay nakalayas tumira ako sa tiya ko na kapatid ng itay ko na si tiya Tessy at nagmakaawa na tumira sa kanila ng ilang araw. Katwiran ko ay masyado ng nahihirapan si inay sa’min. Naintindihan naman ni tiya ang sitwasyon ng aming pamilya at pinatuloy ako.

Lumipas ang ilang linggo kong pamamalagi sa kanila, hinding-hindi ko malilimutan ang nangyari habang naroroon ako sa bahay nila, akala ko ay normal lang ang pagiging mabait at malapit sa akin ni tiyo Romulo. Ang lagkit lagi ng tingin sa akin ng tiyuhin ko. Sa murang isip hindi ko pa lubos maintindihan ang mga pahiwatig niya ngunit may kutob ako ngunit binabalewala dahil kwela lagi kung kasama si tiyo. Laging umaakbay at sinasapo ng ‘di sinasadya ang mga dede ko.

Minsan noong isang gabi, nagkainuman ang tiyuhin ko at ang mga kumpare niya. Nauna nang natulog si tiya at dahil maaga pa ang pasok. Malayo pa kasi at higit isa’t kalahating oras pa ang lalakbayin ng paaralan na pinagtuturuan niya. Ang lakas ng tawanan at biruan nila sa labas ng gabing iyon, narinig ko pa ang isang kasamahan niya na nagtatanong kung sino raw bebot ang napadpad sa pamamahay niya.

“Ah pamangkin ‘yan ni Tessy. Gandang dalaga e, ‘no?”

“Aba, bakit ‘di mo rin ba ‘yan pamangkin? Reto mo naman ako pare ha!?” Sabay tawa ng isa.

“Loko ka, tumahimik ka nga, may asawa ka na, ulol! Mamaya marinig ka ni misis! Atsaka bata pa ‘yan. Ikaw lolo ka na nga.” Pabulong na pangongontra ng tiyuhin.

“Laspag na kasi misis niyan! Haha! Ako na lang pare. Tutal kailangan na kailangan na ng manoy kong masakal ulit!” Bastos na pangangantiyaw noong isang kainuman.

Nagtawanan pa sila at sabay sabi ni tiyo, “mga gago! ‘Di ‘nyo pwede galawin ‘yan! Loko talaga kayo, wala na talaga kayong ibang maisip.”

“Bakit pare, ‘di ka ba natutukso? E sa ganda no’n, tapos dito pa naglalagi, naku po! O baka naman, may milagro nang nagaganap! Hahaha,” tawanan ang lahat. Naiba ang usapan nila kalaunan at hindi ko na alam ang pinagkukuwento nila.

Naka-idlip ako ng mga sandaling ‘yon at naalimpungatan nang ako ay naiihi at pumasok ng banyo. Maga-alas dos na at tapos na pala silang mag-inuman sa labas. Pagkabalik ko sa sala kung saan ako ay nakahiga nasulyapan ko ang tiyuhin na lasing na umuupo sa mesa. Kapapasok lang siguro nito. Nagkatinginan kami, sabay ngiti at kindat nito sa’kin. Tumayo ito at dumiretso sa kwarto nila tiya.

Lasing na talaga ‘tong tiyuhin ko anang sa isip ko at dumiretso na ako sa sofa para matulog. Hindi ko na pinansin ang mga sulyap at ngiti niya.

Ilang oras ang nakalipas ay naalimpungatan ulit ako sa mga yapak. Si tiya pala. Basa ang buhok, naghahanda at nagmamadali para pumasok sa trabaho. Narinig ko pa ang sabi niya, “hay naku naman, ang kalat sa labas! Dami na namang lilinisin mamaya!” Sabay labas sa pinto at umalis na. Laging umaalis ng maaga si tiya tuwing alas-singko ng umaga. Madilim pa ng mga oras na ‘yon at bumalik ako sa pagtulog.

Habang sarap na ako sa pagtulog nanaginip daw ako na may kumikiliti sa ibabang parte ko. Malabo ang panaginip at hindi ko alam kung ano ang nagdudulot ng mga kiliti at hindi ko pa ito naranasan dati. Ang mga kaklase ko dati ay nagkukuwento at nagbibiruan tungkol sa kiliti dulot ng paghahaplos sa sarili at ito na nga siguro iyon.

Habang sumasarap ang aking panaginip bumaba naman ang aking kamay at nagtaka kung bakit may makapal na buhok sa ibabang parte ko, dumilat ng kaunti ang aking mga mata dahil animo’y parang totoo na ang mga haplos sa aking hita at isang kamay naman ang nakapaloob sa aking damit.

Pagbuka ng aking mga mata ay sakto ring pagsupsop ng bibig ng aking tiyuhin sa aking tinggil sa noo’y nakahubad na aking panty na nakakabit pa sa aking kaliwang hita

“Tiyo!?” Gulat kong sabi.

Napatingin ito sa’kin at tumayo habang hinihipo naman ng mga daliri niya ang aking kepyas.

“Tiyo, huwag po!” Daing ko sabay pilit na pagtakip sa aking kaselanan.

“Pagbigyan mo ako Miriam. Sandali lang ito, maliligayahan ka din.” Pabulong niyang sabi. Habang malakas niyang winakli ang aking mga kamay.

“Huwag po, please! Tiyo, huwag po.” Pagmamakaawa ko. Pilit ko siyang nilabanan at agad siyang dumapa sa akin sabay halik sa aking leeg, sa bibig at amoy na amoy ko pa ang alak na ininom niya kagabi. Sa laki ng katawan niya ay hindi ko na halos maigalaw ang aking katawan sa kakalaban sa sopa.

Naka-brief lang ito at naramdaman ko na lang ang tigas ng burat nito sa bandang tiyan ko. Natakot ako lalo at pinilit-pilit na tinulak siya at sisigaw na sana ako.

“Matigas kang bata ka ha!” *Pak!*

Sampal sa’king mukha na ikinagulat ko. Napaiyak ako, humagulhol at ngiwi ang mukha sa aking pag-iyak at hinaplos ang parteng masakit.

“Shhh… tama na. Sorry, Miriam, sorry.” Tahan niya sa’kin at yumakap. Ilang sandali pa ay hinalikan niya ang aking pisngi at panay pa rin ang pagtahan niya.

Ilang sandali lang hindi na ito nakuntento at nililis niya ang kaniyang brief at pinalabas ang kanyang matigas na ari sa gilid ng brief sabay sundot sa aking puki.

Pumikit na lamang ako at umiyak habang ginigiling niya ang kaniyang katawan sa ibabaw ko. Huminto muna siya saglit noong nakapasok ang ulo ng kanyang ari sa aking lagusan.

Mga limang minuto siyang nakadagan sa akin at pinapakiramdaman ang sandali. Habang ako ay hindi makahinga ng mabuti buhat ng kaniyang bigat at ng aking pag-iyak.

“Shhh… tama na Miriam. Pasensya ka na, paliligayahin lang naman kita.” Pagbasag niya ng katahimikan.

Hindi pa rin ako umimik at tumigil na sa pag-iyak habang humihikbi pa rin. At sinuksok ko ang aking ulo sa gilid at tinakpan ang aking mukha.

Muli siyang gumalaw at pilit na naman nitong ipasok an…