Lost In Despair: Abigail V

Isang araw, naglilinis ako ng kwarto nang biglang napatingin sa drawer ko. Nakita ko ang jacket ni Dwayne, na matagal ko na palang hindi naibabalik sa kanya. Naalala ko tuloy ang gabing umuulan at inalok niya akong sumakay sa kotse niya papauwi. Hindi ko maiwasang maalala ang kanyang malambing na boses at ngiti nang binigyan niya ako ng jacket niya. Napakagentleman ni Dwayne nung oras na iyon. Hindi ko alam bakit nakaramdam ako ng kilig sa pagkaalala nun.

Kinabukasan, Naisip ko na ibalik na ang jacket ni Dwayne kaya pumunta ako sa kanyang classroom. Nang hindi ko makita si Dwayne sa loob ng classroom nila, nagtataka ako kung nasaan siya. Sinubukan kong pumunta sa Project Room, wala din siya doon. Napadaan ako sa Heroes Park, nakita ko siya na upo sa isang bench. Agad ko siyang tinawag at pumunta ako sa kanyang tabi. Mukhang may sakit siya at hindi makagalaw.

Abigail: Hi Dwayne, eto yung jacket mo na pinahiram mo sa akin.

Dwayne: Salamat. Kumusta ka?

Abigail: Okay lang ako. Ikaw, mukhang hindi ka okay ah.

Dwayne: Medyo masama pakiramdam ko eh.

Abigail: Gusto mo dalhin kita sa clinic? Baka kailangan mo ng gamot.

Pag-aalala kong sabi.

Dwayne: Huwag na.

Abigail: Pero parang kailangan mo talaga.

Napakakalma ni Dwayne makipag-usap. Nang marating namin ang clinic, chineck up siya ng Nurase. Nakatayo ako sa gilid habang naghihintay.

Doktor: May lagnat ka at mayroong ubo. Kailangan mong magpahinga at uminom ng gamot para gumaling.

Dwayne: Okay, doc. Salamat po.

Habang naglalakad papunta sa gate may nadaanan kaming vending machine.

Abigail: Anong gusto mong inumin? Bili tayo ng juice.

Dwayne: Salamat, Abi. Sige, bilhan mo ako ng favorite ko.

Nakangiting sagot niya sa aking

Habang naglalakad, nagkausap kami nang masinsinan at parang naging komportable ako sa kanya. Hindi ko akalaing mayroon kaming magandang usapan. Nakita ko ulit si Dwayne bilang isang tao, hindi lang bilang isang bully at galit sa mundo dito sa campus. May naramdaman akong kilig sa mga sandaling iyon at sana. Pero mali ito, kailangan kong magpakasaya at magpakatapat kay Carlo.

Magpapakatino ako at Magpapakatatag sa relasyon namin ni Carlo. Pero hindi ko mapigilang magkaroon ng kilig kapag naalala ko si Dwayne. Hindi ko alam kung anong dapat kong gawin, pero sigurado ako na dapat kong panindigan ang aking pagmamahal kay Carlo.

—–

Isang gabi pagkatapos ng klase, niyaya na naman ako ni Papa na kumain sa labas. Pagkatapos pala ng gabing nameet namin si Mama, nabawasan talaga ang kumpiyansa ni Papa sa sarili. Pero napansin ko na lalo naging malambing si Papa sa akin. Hindi niya kinakalimutan na pabaunan ako o kokontakin ako kung nasaan na ko. Pakiramdam ko sa akin binuhos ni Papa ang gusto niyang pagbawi sa amin ni Mama.

Abigail: Pa, di pa naman sahod ah.

Marjun: Okay lang anak. Medyo okay naman yung kitaan sa bago kong trabaho. Gusto ko lang talaga bumawi sa’yo. Alam ko dati halos wala akong oras para sa inyo ni Mama mo dahil nakafocus lang ako sa trabaho.

Abigail: Okay lang naman yun pa. Alam ko naman na para sa amin din yun.

Marjun: Yun nga. Nagkaleche leche itong pamilya natin dahil sa mga maling desisyon ko noon.

Abigail: May dahilan naman siguro lahat pa.

Nagpatuloy ang dinner at usapan namin ni Papa. Excited siya sa mga kwento ko tungkol sa school. Pagkatapos nito ay niyaya ako ni Papa tumambay sa isang malapit na park para pamparelax lang sa gabing ito. Nagkukuwentuhan kami ng mga bagay-bagay, at bigla naming napag-usapan ang tungkol sa boyfriend ko.

Marjun: Abby, pano nga pala setup nyo ng boyfriend mo?

Abigail: Wala naman po kaming malaking problema sa setup namin. Nagvivideo call kami eveyweek at kung may time at libre kami.

Marjun: Okay lang ba yun sa’yo?

Abigail: Okay lang po sa akin, pa. Hindi naman kasi pwede na palagi kaming nag-uusap dahil busy din kami sa school.

Marjun: Sige, anak. Basta lagi mo lang alagaan ang sarili mo at yung mga desisyon na gagawin mo sa buhay mo.

Abigail: Opo, pa. Salamat po.

Lumipas ang ilang oras, nagdesidido na kaming umuwi.

Si Papa naman ang nagmaneho ngayon. Pagkarating sa bahay. Dumiretso na ako sa kwarto, nag bihis lang ng pantulog at humiga na. Nakashort at Loose tshirt na lang ako.

Paidilip na sana ako nang kumatok si Papa.

Marjun: Pwede bang tabi ulit tayo katulad nung nakaraan?

Iniisip ko na baka lonely lang si Papa at namimiss lang si Mama. Pumayag na ako. Ang sakit lang tingnan kung bakit nagkaganito si Papa dahil kay Mama. Kumurot naman ulit ang dibdib ko sa galit na naramdaman ko kay Mama.

Nakabihis na rin si papa ng pang tulog niya.

Tumabi sa siya sa akin. Antok na antok na yung isipan ko. Si Papa naman ay nakatulog na agad. Rinig ko ang hilik nito.

Naramdaman kong yumakap si papa mula sa likod ko. Kinilig ako nung una kasi hindi ganito kasweet si papa sa akin noon. Hanggang nagulat ako na ang kamay ni Papa ay naka patong na dibdib ko.

Napapikit ako sa takot at gulat sa nangyayari. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Marahan kong tinanggal ang kamay ni Papa sa dibdib ko at lumayo sa kanya.

Abigail: Pa, ano po ‘yun? Hindi naman po tama ‘yun ah.

Marjun: Anak, pasensya na. Hindi ko sinasadyang gawin ‘yun. Nalimutan ko na hindi ako nakahiga sa tabi ni Mama mo. Pasensya na, hindi ko na uulitin.

Abigail: Sige po, pa. Medyo nakakagulat lang po kasi. Pwede po ba tayo matulog na lang?

Marjun: Oo, anak. Pasensya na ulit. Salamat at napatawad mo ako.

Pumayag naman si Papa na matulog na lang kami. Medyo hindi ako makatulog dahil sa nangyari. Pero naramdaman ko naman na nakatulog na si Papa. Pinatid na lang ako ng mga mata ko.

Kinabukasan, tulad ng dati, nagbreakfast kami ni Papa. Pero hindi ko na masyadong naging kumportable sa kanya dahil sa nangyari kagabi. Pero nakita ko naman ang sincerity sa mga mata ni Papa nang humingi siya ng tawad.

Abigail: Okay lang po, Pa. Pero sana hindi na po mauulit ‘yun.

Marjun: Hindi na, anak. Hindi ko na uulitin ‘yun. Magiging mas maingat na ako. Pasensya na ulit.

Napansin ko naman na talagang nag-iingat na si Papa sa mga ginagawa niya sa akin. Medyo mahirap magmove on sa nangyari pero hindi ko naman kayang mawala si Papa sa buhay ko. Mas importante sa akin ang relationship namin kaysa sa isa pang sakit ng ulo sa pamilya namin.

—–

Isang gabi,

Nakatulala ako sa screen ng aking cellphone, nag-scroll sa aking Facebook feed nang biglang may nakapukaw sa aking atensyon. Isang larawan ng aking boyfriend na si Carlo, nakayakap sa isang foreigner na na tila nag-iinuman. Agad kong napansin ang malisyosong titig niya sa babae, kaya nagtaka ako kung ano ang nangyari. Tiningnan ko ang ibang larawan. Marami sila at tila nasa isang bar. Hindi ko alam kung paano ako magrereact sa nakita ko. Sumagi sa isip ko kung ito na ba ang katapusan ng aming relasyon.

Napakaraming mga katanungan ang biglang pumasok sa aking isip. Sino ang babae na iyon? Ano ang ginagawa nila roon sa bar? Agad kong tinawagan si Carlo upang tanungin kung ano ang nangyayari. Ngunit hindi ito sumasagot.

Hindi ako makatulog nang maayos sa gabing iyon at kinabukasan may schedule kami mag video call ni Carlo. Hindi ko alam kung saan ako kukuha ng lakas ng loob para sabihin kay Carlo ang nakita ko. Hindi ko naman inakala na magagawa niyang magloko sa akin pero kailangan kong maglabas ng mga damdamin ko.

Nagsimula kami sa typical naming usapan. Updates sa akin, updates sa kanya at iba pang nangyayari sa buhay niya sa Canada. Pagkatapos siningit ko na ang nakita ko sa facebook.

Abigail: May nakita akong larawan mo sa Facebook na nakaakbay ka sa isang foreigner na babae sa isang bar. Ano ba talaga ang nangyari doon?

Carlo: Beb, mag-party kami kasama ng mga kaklase ko at nakainom lang kami. Wala akong ibang intensyon maliban sa pag-iinom at pag-eenjoy.

Abigail: Kung totoo yan, bakit mukha ka pang malisyoso sa larawan?

Carlo: Babe, wag ka nang mag-isip ng kung ano-ano. Mahal na mahal kita at walang ibang gusto kundi ikaw lang.
Abigail: Okay, sige. Pero hindi ko pa rin alam kung paniniwalaan kita.

Pag-aalangan kong sagot.

Carlo: Babe, wag mo nang isipin yan. Magtiwala ka sa akin.

Nabawasan ng kaunting kaba ang nararamdaman ko nang marinig ko iyon, pero hindi pa rin nawawala ang pag-aalinlangan sa puso ko. Hinayaan ko na lang siyang magpakatotoo at nagpasya ako na mag-isip-isip muna.

—–

Mainit ang ulo ko dahil doon sa nangyari kay Carlo. Hindi pa rin ako nakamove on sa larawang nakaakbay ito at may malagkit na tingin sa babae.

Abigail ay naglalakad papunta sa kanyang susunod na klase nang biglang nakasalubong si Dwayne sa kanyang daan.

Dwayne: Hey, Abigail! Kamusta ka na?

May ngiti sa pagbati ni Dwayne.

Abigail: Okay lang naman ako. Ikaw?

Pagtaray kong sagot.

Lumapit si Dwayne sa akin

Dwayne: Okay din. Mukhang ang init ng ulo mo ah

Abigail: Ano ba yan, Dwayne? Baka may makakita sa atin.

Dwayne: Wala namang makakakita sa atin. Tara, let’s go somewhere na tayo lang dalawa.

Abigail: Hindi pwede, may klase ako eh.

Dwayne: Sandali lang naman. May oras ka pa naman magpahinga pagkatapos ng klase, di ba?

Naglalakad kasabay ako. Ilang araw kong pinagsisikapan na iwasan siya dahil doon sa bawal kong naramdaman ngunit ngayon hindi niya ako tinantanan.

Abigail: Pero, Dwayne?

Dwayne: Namimiss lang talaga kita.

Abigail: Ang hirap mong kausap, Dwayne. Ayaw ko nga. Bakit ba ganyan ka?

Inakbayan ako ni Dwayne habang naglalakad.

Dwayne: Gusto ko lang naman makausap ka.

Abigail: Hmmm.. Oo na nga, Dwayne. Sige, konting oras lang.

Dwayne: Oo naman. Tara na.

Naglakad kami papunta sa isang tagong lugar sa loob ng school campus. Nagkuwentuhan pa kami habang naglalakad. Naramdaman ko ang kakaibang kasiyahan na matagal kong hindi naramdaman. Nang biglang maglapit si Dwayne sa akin at hinalikan ako sa labi. Nabigla ako ngunit hindi na ako nangatwiran at sinagot ang halik ni Dwayne.

Napatingin ako kay Dwayne.

Abigail: Ano ba yan, Dwayne? Alam kong mali ito. Kaya umiiwas ako dahil baka hindi ko mapigilan ang sarili ko.

Dwayne: Huwag na natin isipin ‘yan, Abigail. Mas importante ang ngayon.

Abigail: Pero hindi naman tama ‘to, Dwayne. Ayaw ko masaktan si Carlo, ang lalaking mahal ko.

Dwayne: Magpakatotoo ka na lang, Abigail. Gusto mo ring naman ako di’ba?

Naghahalikan kami habang nagpapalitan ng mga sagot.

Nakatingin ako sa kanya.

Abigail: Oo gusto kita, Dwayne. Pero hindi pwede ‘to. Mas importante sa akin si Carlo.

Dwayne: Sige, Abigail. I-respeto ko ang desisyon mo. Pero huwag na natin pigilan ang ating sarili ngayon.

Tuluyan na akong bumigay sa kanya. Naging agresibo na ako sa aming halikan. Pinakawalan ko na lahat ng aking alinlangan sa mabubuong relasyon sa aming dalawa.

Nasa likuran ko si Dwayne. Pinasok niya ang kamay niya sa loob ng panty ko.

Dwayne: Ang init ng puke mo Abi.

Abigail: Wait. I’m not yeady yet.

Dwayne: It’s okay.

Binaba ni Dwayne ang panty ko at binaba niya rin ang pantalon niya. Binuhat niya ang katawan ko at isinandal ako sa pader.

Abigail: Ahhh Heeee! Di ko alam na ang lakas mo pala.

Dwayne: Oo naman. Kayang kaya kitang pagurin.

Abigail: Ohhh… Natutusok na ako ng matigas na titi sa baba.

Dwayne: Excited na yung kaibigan ko mameet ka ulit. Gusto ka niya makilala lalo.

Abigail: Ohhhh. Then pakilala mo ako.

Idiniin ako ni Dwayne sa pader at sinimulan niya akong halikan ulit.

Abigail: Ohhh. Ang sarap at init ng laway mo…

Dwayne: Nagsisimula pa lang tayo.

Dinilaan niya ang dibdib ko.

Abigail: Ohhh! It’s sssoooo goood!

Abigail: Come here.

Naging agresibo na ang halik ko kay Dwayne. Nilaro niya na ang puke ko.

Abigail: Hmmmm… Huwag mong tigilan..

Dwayne: Ano pakiramdam makantot ng titi ko? Di na ba mauulit?

Abigail: Ohhhh.. I like your cock. Ahhh Go on!

Dwayne: Parang may nakalimutan ka.

Abigail: ohhh yeaaah…

Binaba ako ni Dwayne at lumuhod ako sa harap niya. Sinubo ko ang kahabaan ng titi ni Dwayne.

Dwayne: Ohhh!! I like your mouth abi!

Dwayne: Yeahh.. Yan !! That’s it!

Abigail: Mmmmm. Mppphh..

*Uhhhh Ugghhh Ugghhh*

*Uhhhh Ugghhh Ugghh…