Nag exchange celfone nos. Kaming dalawa ni Al. Pero hindi naman kami ganun kadalas magtext kasi may girlfriend na siya ng 5 years. Kaya ingat din ako at baka mainlab mahirap na. Hindi siya nakakalimot magtext sa akin every meal time asking kung kumain na ba ako, tapos kumusta then helo ganun…parang ideal boyfriend ang dating. Hindi ko na lang binigyang pansin masyado dahil baka ganun lang talaga siya magtreat ng friends niya.
Then one time, senti mode kaming dalawa, nag away kasi sila ni Bernadith (gf ni Al)…at ako naman naalala ko pa din kahit paano noon si Angelo at siyempre si Joel. I comforted him by saying na lilipas din yung away nila, palipasin lang niya ang init ng ulo nilang dalawa …isa pa din kasi sa nagppressure sa kanya is his mother, masyadong boto yun kay bernadith to be his wife..
Then, nang medyo kalmado na siya, nabaling naman sa akin ang atensyon, at sinabihan niya na makakahanap din ako ng ibang guy, sabi ko naman alam ko naman yun. Di lang talaga maiwasan na malungkot.
Lumipas ang mga araw, naging ok na uli sila ni Bernadith, pero panay pa rin ang text namin. Hanggang…(sa text itong conversation na ito)
al: Jehn, may sasabihin sana ako sayo
me: ano yun? May problema ba? Akala ko ba ok na uli kayo ni bernadith?
Al: it’s not about her, it’s about us, about you..
Me: ha? Bakit? Ano problema?
Al: jehn, naiinlove na ako sayo, kahit na madalang tayo magkita, kahit na puro text lang tayo,
At that moment, gusto ko umiyak, kasi bigla dumating yung realization sa sarili ko na mahal ko na din pala si Al, ayoko lang irecognize kasi nga mali at masasaktan lang ako, kaya sa tuwing magtetext siya ay super masaya ako, nalulungkot ako pag hindi siya agad nakakapagtext minsan…nasasaktan ako pag nagkukuwento siya ng about sa kanila ni Bernadith…dahil mahal ko na rin pala siya…tumutulo ang luha ko habang nagrereply ako sa kanya…
Me: pero paano? May Bernadith ka na, lahat ng tao nag eexpect na kayo ang magpapakasal in the end, hindi ba? At saka, hindi pwedeng itapon mo na lang kaagad ang ilang taon na meron kayo nang dahil lang sa akin..
Al: I know jehn, pero, im just being honest, mahal na kita, si Bernadith? Hindi ko na alam pero unti unti na nawawala ang nararamdaman ko for her
me: aaminin ko Al, mahal na rin kita pero ayoko makasakit… at ayokong masaktan uli.
Al: Jehn please give me a chance, pumayag ka na maging tayo, then give me time for me to fix things up. Please?
Me: no, Al.. Ayoko…ayusin mo muna ang sitwasyon bago tayo pumasok sa sitwasyon na gusto mo.
Al: Jehn please? Nahihirapan na ako,,please?…
Pero hindi ko na nireplyan si Al nung gabing iyon…iyak ako ng iyak, asking myself if tama ba ang desisyong ginawa ko? Panu kung mali ako? Pano kung pinakawalan ko lang pala ang chance na maging masaya? Hindi ba pwedeng saka ko na lang isipin ang iba? alam ko mali pero nagmamahal lang ako..mahal na mahal ko si Al…
The next day…
Al: jehn. Please wag ka na po magalit?
Me: hindi naman po ako galit…
Al: im sorry Jehn, nahihirapan na kasi tlaga ako Jehn, mahal na mahal na talaga kasi kita..
Me: mahal din naman kita Al…natatakot lang ako sa kalalabasan ng lahat…isa sa amin ni Bernadith ang masasaktan in the end eh..
Al: Jehn, in the next two months aalis na siya paabroad, bago siya umalis saka ako makikipaghiwalay sa kanya, just give me time Jehn please?
Me: sige Al, magtitiwala ako sa iyo…dahil mahal kita…mahal na mahal poh…
At that moment, kahit na may guilt akong nararamdaman, sobrang saya ko. Ewan, ganun talaga pag nagmamahal diba?
Lalo na…