“Lito! Late ka na naman?”
“At siguro wala ka din nagawang assignment, ano?” tanong ni Carmen sa kanyang estudyante.
“Um.”
“Wala ka na ngang nagawa sa mga homeworks mo palagi ka pang late!”
“Bakit ka ganyan? Sa tingin mo ba matalino ka na? Ni wala ka ngang alam sa mga lessons natin!” nagalit ang titser na masungit sa batang maliit.
“Eh, mam. Meron naman po akong alam na siguradong hindi mo pa po alam! Hehehe.”
“Aber! Subukan natin.” hamon ng titser sa estudyante.
“Sino ang ating pambasang bayani? Sagot!”
“Si Jose Rizal po mam!” sagot ng bata.
“Tsamba.”
“Eh, mam. Ako naman po ang magtatanong.”
“Sino po si Sonya?”
“Sonya?”
“Ayan kasi mam puro ka po aral hindi mo tuloy kilala si Sonya. Sya po ang kabit ng iyong asawa…”
“Si Sonya!”
Maganda ang sikat ng araw at ang karamihan ay abala sa kanilang gawain.
Ganun din ang usapan sa isang sikat na tindahan. Sabi ng nagtitinda maganda daw ang kanyang ibabalita at siguradong sila ay mabibigla.
Naupo ang mga parokyano habang nakikinig sa babaeng mahaba ang nguso. At sa lakas ng boses nito pati si lolo na may bitbit pang upo napahinto.
“Masungit daw ang titser na to! At alam nyo ba…”
Sa tulin magsalita ng tindera parang tagapagbalita ng mga kabayong nagkakarera. Ang kumare nyang nakikipagtagisan inuna pang makipagtsismisan kaysa mamili ng mga putahe sa babaunin sanang ulam ni kumpare.
“Sya nga, mare! Kaya tuloy ang asawa sa iba gumarahe! Ahahaha.”
At ang nanay na bumibili nakipagtsismisan na din…
“Lito! Wag kang makulit maaga pa at ang iskul mo dyan lang naman sa malapit.”
Hindi na galit si Aling Pasing sa sekyu na naging instant bayani.
At hindi din naman masasabing boto pero pinapayagan nya na itong bumisita sa anak nyang solo. Dagdag pa ng ina mas mabuti na daw ang damuho kaysa dun sa boypren nyang bano.
“Nay, pupunta ulit kami ng presinto at pagkatapos manonood kaming sine ha?”
“Sige mag iingat ka.”
“Nay naman. Ipagtatanggol ako ni Kaloy.”
“Kaya nga sabi ko mag iingat ka dahil pagnadisgrasya ka nya sanggol na mestisong shokoy ang iluluwal mo!”
“Nanay, di ba bati na kayo ni Kaloy?” niyakap ni Tisay ang ina.
“Hmp! Sige na nga bati na kung bati…”
“Ang mabuti pa bumili ka na lang ng patola samahan mo na ng miswa pagbalik mo. Magluluto tayo at tuturuan kita baka kasi bukas mag asawa ka bigla at least may alam kang ihanda!”
“Opo nanay, babay!”
Sa kabilang banda, natunton naman ni Pedro ang silid aralan ng titser na masungit. Sumilip ang bansot sa bintana at nakita ang guro na may iginuguhit. Nabaling ang tingin sa batang malapit ng makita itong nagkakamot sa singit. Pagkatapos amuyin tumayo ang paslit.
“Mam! May visitor, mam!” tumayo ang bata ng tuwid sumaludo at nag astang sundalo.
Inayos ang nagusot nyang damit ng makita ang bisita at tsaka lumapit. Iginilid sa teynga ang ilan sa mga buhok at nagpunas ng salamin.
“Sya maupo ka na, Ping.”
Ng makalapit napansin ang dala ni Pedro. May taklob pang plato ulam siguro hinula ng guro.
“Ulam ba yan para saken?”
“Yes mam, para sayo. May itatanong lang sana ako baka kasi abutin tayo ng tanghalian mabuti ng may dalang ulam! Hehehe.”
Binanggit ni Pedro ang pakay nya sa titser na masungit. Tungkol ito sa kanyang kapatid at sa mapait na sinapit. Pumayag naman si Carmen subalit ang sabi pagkatapos na lang daw ng pagsusulit.
“Yes mam. Hihintayin na lang kita sa canteen.”
Paalis na sana ng bumalik ang tingin ni Pedro at nasulyapan na namang muli ang hubog ng tumalikod na guro. Nakitang nagtatalbugan ang mga bilog na tumbong na parang nalulubak na malalaking gulong!
“Dyusko po, day! Kahit eberidey akong mamatay!” si bansot nagsalita ng pabulong.
“Pew! Pew! Pew!”
Gamit ang kanyang lapis nag astang bumabaril na sundalo ang batang si Ping. Pero mabilis si Pedro nakapagtago agad sa gilid ng dingding.
“Mintis! Marami ka pang kakaining bigas, bata!”
“Ratatat tat tatatat tat!” pinaulanan ng bala ang bata gamit ang kanyang mga daliri.
“Ungk! Aguy! Wak!” umarteng dedo si Ping ng sya ay tamaan.
“Wooosh…” inihipan ni Pedro ang daliri ng mapatay ang kalabang si Ping.
“Papunta ka pa lang pabalik na ako, bata!”
“Walang personalan trabaho lang! Hehehe.” isinukbit ng bansot ang daliring baril sa kanyang bulsa at nagpaalam.
“Yipi yayey! Mader…”
Pakiramdam ni Tisay sa loob ng sinehan ay mainit.
Nagsisimula na syang pagpawisan ngunit ng makita ang ilan naka jacket. Kanina kasi ng bumibili pa lang sila ng ticket itong si Kaloy panay na ang kalabit. Kaya tuloy ang dalaga hindi na mapakali at hindi alam kung saan kakapit.
“Sino ngang bida dito sa palabas?” tanong ni Tisay.
Umakbay si Kaloy sa mestisa at ang kamay diretso sa loob ng bestida.
“Bagong artista hindi pa kilala.” inilabas ang kaliwang suso ng dalaga at sabay piniga.
“Sino nga?”
“Si Vice Danda.”
Kung hindi sekyu ang damuho malamang isa syang mahusay na panadero nagmamasa na parang gumagawa ng pandecoco naglalagay ng palaman yun nga lang ay sa suso.
“Ka-Kaloy, sandali baka may makakita wag dito.”
“Wala yan…” nagmasid sa paligid ang matandang binata at nakita ang iba abala sa kanilang ginagawa.
“Alam mo Tisay kung di magdyowa, mag-asawa o parehong may asawa ang mga nanonood sa sinehan na to.”
“Pareho lang din ng ipinunta natin dito tingnan mo.”
“Ewan ko kung napapansin mo pero ang naiiba lang ay kung ano tayo?”
Tumiin ng upo ang dalaga at nakita sa kanan ang magkasintahang napaka sweet. Umusog pa ng konti para masilip ang dalawa sa malapit.
Ng makaayos ng upo ay sakto namang tumapat sa mukha ng kasamang sekyu ang nakalabas na suso. Pinagmasdan ng buo, itinapat ang nguso, hinawakan ang puno at tsaka isinubo.
“Sa-sabi ng wag eh.”
“Kaloy, wag. Itigil mo na yan.”
Pinaikot ng damuho ang kanyang dila sa rosas na nipol sabay susupsupin na parang namumulutan ng kohol.
“Wag! Kaloy, wag! Wag ka ng titigil masarap na eh!”
Napansin na may bumubukol sa kabila at ng hilahin ang damit pababa lumabas ang isa pang namumutok na burol.
“Flop!”
Katunog ng natanggal na tsupon ng maghiwalay ang nguso at nipol.
“Ungh… na-nakakakiliti. Di-dilaan mo din sa ilalim.”
“Dyan nga at sa kabila din sige…”
“Sige. Dede pa beybi Kaloy!” napasabunot ang dalagang mestisa sa bunbunan ng matandang binata.
Biglang naalala ang sinabi ng ina.
Ng umakbay si Tisay sa katabi ay parang may beybi sya na inuugoy kaya tuloy ang kanyang tagapagtanggol na si Kaloy ang nagmukhang sanggol na shokoy!
“Miss beautiful, pabili…” naisipan ni Pedro na bumili muna ng makakain.
“Pabili ng babaeng siopao.”
“Babaeng siopao?” tanong ng tindera.
“Oo. Yung may sapin sa ilalim! Hehehe.”
“Ah! Wala eh. Ang siopao lang kasi namen dito ay yung bading.”
“Sabe?”
“Oo. Yung may sapin din sa ilalim pero may itlog sa loob!”
“Ngek! Ah, eh sige pwede na yun gutom nako eh. Samahan mo na lang ng tubig yung malamig! Hehehe.”
Hilig ni Carmen ang magbigay ng pagsusulit. Sukatan ito ng guro kung nakikinig nga ba sa itinuro ang mga batang maliliit. Tumingin sa orasan ng maalala ang usapan nila ni Pedro kaya inayos ang sarili at nagligpit ng mga gamit.
“Ama naming nasa langit, ilayo mo po ako sa tukso lalo na po sa alindog ng guro na papunta dito.” nagdadasal si Pedro hawak ang maliit na platito.
“Manong, eto ng siopao mo! Dahan-dahan mainit po.”
“Sandali lang, Lito.” palabas na sana ang estudyante ng tawagin ito ng guro.
“Yes po mam.”
“Huli na sana yung kanina na maleleyt ka ha. Ang pinaka ayoko sa lahat ay yung palaging leyt…”
“I heyt it! Ah, eh isa pa ayoko ding matutulad ka sa kuya mo. Araw-araw nadadaanan kong nakatambay…”
“Walang inatupag kundi maglaro ng pusoy o kaya naman tongits dyan sa kanto!”
“Mam, bad po sya at hindi ko po sya tutularan.” sabi ng batang si Lito.
“Good! At tungkol naman sa test mo kanina, bakit parang kulang yata ang bilang sa sagot mo?”
“Mam, nabilang ko naman po.”
“Aber! Subukan natin. Magbilang ka nga.”
“Yes po mam. One, two, three, four, five, six, seven, eight, nine and ten!”
“Magaling! Sige ituloy mo.”
…