Isang hapon na nagkukwentuhan sila ni Marco sa garden nang lapitan sila ni Wilfred na medyo nakainom.
“Nagkukwentuhan lang Daddy, kakadating ko lang din.”
“Ahhhh kala ko ready na kayong magkwentutan hik.”
“Dad!”
“Hayaan mo na Marco, papasok na din ako.”
“Uy, mukhang nabitin ang misis ko ah.”
“Wilfred pumasok na tayo, lasing ka na!”
“Hindi ako lasing at hindi ako tanga!”
“Marco ikaw na ang maunang pumasok.”
Narinig pa niya ang pag-aaway ng dalawa, gusto sana niyang bumalik pero nakita naman niya na akay na ang ama ng asawa nito kaya hinayaan nalang. Thursday ay nagsabi sa kanya si Rachel na pupunta sila sa Rancho, duon daw muna ng ilang araw o lingo. Kinabahan siya dahil alam niya na masyado nang kinakain ng insecurities ang ama.
Pag-uwi niya kinagabihan ay wala na ang mga ito, sabi na isang kasama nila sa bahay ay kakaalis lang mga kalahating oras ang nakaraan. Binilinan lang niya ang yaya nang anak at agad na sumunod sa ama at asawa nito. Inabutan pa niyang nagbaba ng mga gamit ang mga ito nang dumating siya na medyo ikinagulat ng dalawa.
“Anong ginagawa mo dito?”
“Dad iniisip ko lang na masyado kang mapapagod at hindi pa stable ang condition mo kaya agad akong sumunod.”
“Talaga lang?”
“Nag-aalala lang ako.”
“Wilfred hayaan mo na at nang may kasama tayo. Pina-alis mo pala ang mga katiwala.”
“Okay! Okay!” Sigawa nito.
Tumulong nalang din siya sa pag-hahakot ng gamit nang mag-asawa. Naka ilang hakot pa lang ang ama ay naupo na sa hagdan sa pagod kaya siya na ang nagtuloy. Hinayaan na din nilang magpahinga habang sila ni Rachel ang nagluto ng kakainin nila for dinner.
“Bakit ba kayo nagpunta dito?”
“Hindi ko din alam, hindi ko nalang kinotra at mahirap makipag-argue.”
“Sabagay, baka nababato sa bahay.”
“Baka!”
“Anong iluluto mo?”
“Carbonara and buffalo wings.”
“Wow, nagutom tuloy ako.”
“Paabot naman yung pyrex tray medyo mataas.”
Umikot sa likod niya ang lalaki, hindi naman siya makalihis dahil may ginagawa siya at baka magtulo ang sauce kaya na i-reach nang lalaki ang lalagyan ay lumapat sa likod niya ang harapan ng lalaki. Ramdamniya ang lamang tumukod sa likod niya, bagamat malambot ay alam niya ang laki nito kaya nakaramdamng init sa sentro na pagkababae.
Dahil tuminkad ito kaya bahagya pang kumiskis at pagbaba ay kumayod sa pagitan ng pisngi na puwetniya.
“May aabutin pa ba?”
Nanatili itong naka diin sa likod niya kaya hindi agad siya nakasaot.
“Yung isang bowl nalang din pakuha.”
“Okay.”
Muli ay humagod sa likod niya ang pagkalalaki nito na alam niyang nabubuhay dahil sa tumigas at uminit na, sa pagbaba ay mas idiniin nito ang harapan sa puwet.
Umalis lang ang lalaki nang marinig nila ang yabag ni Wilfred, agad nagtungo sa table si Marco para hindi mag-isip ang ama.
“Nakaluto ka na ba?”
“Hindi pa, mag sandwich ka muna kung nagugutom ka!”
“Kung ano-ano kasi ata ang ginagawa nyo kaya di ka pa nakakaluto.”
“Hay naku Wilfred, umupo ka na at in an hour kakain na tayo.”
Inabot nalang ni Wilfred ang isang bote ng beer at nagtungo sa sala. Nagkatinginan sila pero iba ang ngiti ni Marco, samantalang may hiya naman sa mata ni Rachel. Habang kumakain sila ay tahimik si Wilfred samantalang sila ni Rachel ay nagku-kuwentuhan, bigla nalang tumayo ang daddy niya at padabog na lumabas ng dining room.
“Hayaan mo nalang yan, ganyan na siguro talaga ang magiging ugali nyan.”
“Ayaw mo bang iwan?”
…