THIRD PERSON POV
Mabilis na isinara ni George ang kanyang laptop. Saka na niya kakausapin ang hipag niya tungkol sa inappropriate photo. Saka na lang din niya ia-accept ang friend request sa FB ni Alexis. In-off na rin niya ang phone ni Doris. Kung hindi siya nagkakamali ay parang nagma-masturbate ang babae sa kabilang linya. Napailing siya. Iniisip niya kung bakit tatawag ang isang babae kay Doris at magma-masturbate. Sigurado rin siyang narinig ng babae ang boses niya. Hindi kaya siya ang pinagma-masturbate-an ng babae. Pero wala siyang kilalang Jessica Mendez.
Binalik niya ang calling card ni Alexis sa bulsa ng shorts niya. C-in-ancel na rin niya ang tawag ng kanyang mother-in-law.
Naninikip na talaga ang boxer-briefs niya. Binuksan niya ang pinto at bumungad ang naka-red negligee na si Chloe. Tumingin siya sa paligid. Mabuti at wala si Doris.
Hinapit niya agad sa baywang si Chloe.
George: Bakit nandito ka? Tapos ka na ba sa dessert mo?
Nag-kiss si Chloe kay George na ginantihan naman ng lalaki.
Chloe: Hindi ko naman kailangang sarapan ang dessert ko. Dahil ang main ingredient ay lumalabas kapag nag-init na ko.
Napakagat ng ibabang labi si George at dinilaan ang parehong labi. Sigurado siyang makakakain siya mamaya ng mainit at makatas na tahong.
George: Nakakatakam naman ‘yang dessert na ‘yan? Pwede na bang tikman?
Kumapit sa balikat ni George si Chloe.
Chloe: Na-ah. Kapag natikman mo ito, hindi mo na babalikan ang dessert ng asawa mo.
George: Sino ba nagsabing gusto kong tikman ang dessert ng asawa ko? Ha?
Dinilaan ni George ang ibabang labi ni Chloe at kinagat ito.
Chloe: Naughty ka, George, ha? Nakakasawa na ba ang dessert ng asawa mo?
Kiniskis ni Chloe ang hiyas niyang natatabunan ng maikling negligee sa umbok na tinatago ng boxer-briefs ni George.
George: Sabihin na nating may bago akong panghimagas na nagugustuhan. Mas masarap. Mas nakakatakam. Mas malapot. Mas basa. Mas malagkit. Mas…
Doris: Chloe! Nasaan ka?
Narinig nila ang nakakarinding boses ni Doris.
Chloe: Nandiyan na ‘yong panira. Sige na. Kita na lang tayo mamaya. Patigasin mo ‘yan alaga mo, ah.
Tinapik-tapik ng daliri ni Chloe ang bakat na bakat at parang sasabog ng titi ni George sa loob ng boxer-briefs nito.
George: Tirik na tirik na nga dahil sa ‘yo. Gusto nang tuklawin ang biyak mo.
Hinablot ni George ang pwet ni Chloe at pinisil ito ng madiin.
Chloe: Ang pilyo mo talaga, George.
George: At ang landi mo naman.
Bago bumalik sa kusina si Chloe ay humalik ito kay George. French kiss. Dila sa dila. Laway sa laway.
George: I can’t wait for tonight,baby.
Ginawaran ng isang piga ni George ang kanyang nagwawalang tarugo sa loob ng boxer-briefs.
———-
Alas otso ng gabi nang makauwi si Troy sa bahay niya. Sinalubong siya ng anak na si Yani.
Yani: Daddy!
Kinarga ni Troy ang limang taong gulang na anak.
Troy: Hello, sweetie.
Hinalikan ni Troy ang bata sa noo.
Yani: I miss you, Daddy.
Kumapit ang bata sa leeg ni Troy. Hinahanap ng kanyang mata si Nana Mindy, ang tagapangalaga ng kanyang anak, ngunit hindi niya ito makita.
Troy: Where’s Nana Mindy?
Nang biglang lumitaw mula sa kusina si Amanda.
Amanda: Hi, Troy.
Troy: Amanda?
Amanda: Pinauwi ko na ng maaga si Nana Mindy, Troy. Nandito naman ako kaya sinabi ko na pwede na muna siyang umuwi. Sinabi rin kasi sa akin ni Nana na gusto niyang mag-spend ng time with her family this Friday night. Nakapagluto na ko ng ulam kung nagugutom ka. Kumain na kami ni Yani kanina. ‘Di ba, Yani?
Tumango si Yani at nag-thumbs sa harap ng Daddy niya.
Yani: Yes, Daddy. Ang sarap po talaga magluto ni Tita Amanda.
Troy: Amanda…
Amanda: I know, Troy. Alam ko na ang sasabihin mo. But I want to.
Dahan-dahang ibinaba ni Troy ang anak mula sa pagkakarga niya hanggang makatayo ito sa sahig.
Troy: Sweetie, laro ka muna sa kwarto. Mag-uusap lang kami ni Tita Amanda.
Yani: Are you going to sleep in my bed tonight, Daddy?
Ngumiti si Troy sa anak.
Troy: Of course, baby.
Yani: Yay! See you later, Tita Amanda. I want to play with you again.
Nag-wave pa si Yani kay Amanda bago pumasok sa kwarto nito. Pa-cute namang nag-wave pabalik sa bata si Amanda.
Amanda: We will play later, Yani.
Hinintay nilang sumara ang pinto ng kwarto ng bata bago nagsalita si Troy.
Troy: Amanda, what are you doing?
Parang frustrated na napatingin si Troy kay Amanda.
Amanda: Troy…I want to be with you. I want to be with Yani. I want to be part of your lives. I want…
Pinutol ni Troy ang pagsasalita ni Amanda.
Troy: Amanda, we’ve already talked about this. You said that you already understand.
Amanda: But, Troy, I’ve realized that I’m still in love with you. I love you, Troy. I love you. I love Yani. I want us to be together.
Parang may nagbara sa lalamunan ni Amanda nang sabihin niya kay Troy ang nararamdaman niya para rito.
Troy: You know how I feel about you now, Amanda. It’s not the same anymore.
Malungkot na yumuko si Troy.
Amanda: Troy, you don’t have to love me. Just let me love you. You and Yani.
Halos nagmamakaawa na ang mundo ni Amanda.
Troy: You’re being unfair to yourself, Amanda. You need a guy who…
Amanda: I need you, Troy. I need you and I love you.
Troy: But how about my feelings, Amanda? It’s not only about you. It’s not only about me. It’s about us.
Amanda: I know. I know. But we could make it work somehow.
Troy: How?
Amanda: Wa-wala na bang kaunting pagmamahal diyan sa puso mo para sa akin, Troy? Tuluyan na ba akong nawala sa puso mo?
May halong takot sa mukha ni Amanda na marinig ang sagot ni Troy.
Troy: When I broke up with you three months ago, I’d already laid it out in front of you. Wala na, Amanda. Wala na kong nararamdaman para sa ‘yo.
Amanda: Troy, five years. Five years mo kong minahal. Imposibleng nawala ‘yon agad-agad? Kahit katiting na pagmamahal lang, Troy. Kung wala man, matatanggap ko.
Troy: Amanda…
Amanda: Please, Troy. Give me a chance.
Troy: I gave you a chance, Amanda. Don’t make it sound like I was the only one who should be blamed on why our relationship didn’t work out.
Amanda: I’m not blaming you, Troy. I’m asking you to give the both of us a chance to start a new life together.
Troy: Then, what, Amanda? Mauulit na naman ang nangyari noon. Alam mo kung gaano ang hirap na dinanas ko, Amanda? Kung gaanong kahihiyan ang inabot ko. Dahil doon…
Pinutol ni Amanda ang pagsasalita ni Troy. Nagpipigil si Troy na tumulo ang luha sa harap ni Amanda.
———-
CHAPTER 26
THIRD PERSON POV
Tuluyan nang bumulwak ang mga luha sa mata ni Amanda.
Amanda: Troy, I’m sorry. Ilang beses akong humingi ng tawad sa iyo noon pero hindi mo ko pinatawad. Hindi mo ko pinakinggan sa mga paliwanag ko sa ‘yo.
Troy: It wasn’t that easy, Amanda. At hanggang ngayon may galit pa rin ako sa puso ko. Galit na hindi mahihilom ng kahit anong paghingi mo ng tawad.
Amanda: I know what you’d been through, Troy. Hindi ka man maniwala, pero alam ko ang sakit na naramdaman mo. Alam ko ang hirap at kahihiyan na dinanas mo. Even though I wasn’t with you that time, I was still looking for means to check what’s going on with your life.
Troy: Come on, Amanda.
Umiling si Troy at puno ng pait ang mukha.
Amanda: It’s true, Troy. Even though I hurt you, I still cared for you. I was and I still care for you.
Punung-puno ng emosyon ang boses ni Amanda.
Troy: Amanda, please…
Nahihirapan na ang kalooban ni Troy sa mga naririnig mula kay Amanda.
Amanda: No, Troy. Alam kong mahal mo pa rin ako. Siguro kailangan mo lang ng time before kaya inintindi kita. Hinayaan kong maghiwalay tayo kahit hindi magaan sa loob ko. Maybe at the back of my mind there was a little voice that was telling me to give you time and space to think through all of the things that happened between the two of us. But now…
Troy: And now you’re telling me you love me? You still love me? Bullshit, Amanda!
Tumataas na ang boses ni Troy.
Amanda: That’s the truth, Troy. I still love you. I was being stupid when I made that decision that led you to break up with me. Yes, it was my fault. Pero lahat ‘yon ay hiningi ko na ng tawad sa iyo, Troy.
Troy: Tinanggap mo ang pakikipag-break ko sa ‘yo nang ganoon-ganoon lang.
Amanda: Because I thought I didn’t love you anymore. ‘Yon ang nasa isip ko that time. But like I’ve said earlier, baka ang totoong rason ng pagpayag ko ay hindi dahil hindi na kita mahal? Kundi, subconsciously, binigyan kita ng time and space for you to think about everything. Malamang umiral ang pride ko noon. I don’t know. Ako ba naman ang hiwalayan ng lalaki, ‘di ba?
Troy: Okay. Let’s say you still love me. But how about me, Amanda? Hindi na kita mahal. Ipipilit ba natin ang isang relasyon na sa umpisa pa lang ay wala ng patutunguhan?
Amanda: Na hindi ko pinaniniwalaan. I’ve seen how you lived your life after our fallout, Troy. Papalit-palit ka ng mga babae na parang nagpapalit ng damit. Maybe it was your way of forgetting all the things that had happened, but I’m sure that you’re not happy with them. Alam kong hindi ka pa nakaka-move on sa akin at ako pa rin ang mahal mo. You’re using those ladies as diversion.
Troy: You don’t know anything about my feelings, Amanda. Sinaktan mo ang puso ko the moment you made your decision that night. Pinaasa mo ako.
Tumawa ng mapakla si Troy.
Amanda: Hindi kita pinaasa, Troy. Sinabi ko na sa ‘yo ang totoong dahilan.
Troy: Na-pressure ka! That was so lame, Amanda!
Amanda: That was the truth, Troy.
Troy: You know what, Amanda? I think we should end this conversation now. Saka na lang tayo uli mag-usap. Pagod na rin ako. Umuwi ka na. And…thank you for taking care of Yani.
Marami pang gustong sabihin si Amanda, pero mabuti nga sigurong huwag muna ipilit ang lahat sa isang gabi lang.
Amanda: Okay, Troy. But don’t expect me I would stop trying winning your affection and love again. I love you, Troy, and I know you still love me. I’ll just say good night to Yani
Pinigilan ni Troy si Amanda.
Troy: You don’t have to. Mas masasaktan mo lang ang bata kung patuloy mo siyang papapaniwalain na okay ang lahat. Na magiging maayos ang lahat.
Tumango si Amanda. Naintindihan ang sinasabi ni Troy.
Amanda: I understand, Troy. Pero willing akong ipakita sa ‘yo na totoo ang sinasabi ko. You won’t…