“Princess! Princess! Ano ba kanina pa kita tinatawag ah.” Galit na tawag ni Mama.
Kakauwi ko lang sa ‘Pagkuha ng sahod ni Diana’ kaya wala pako sa sarili.
“Ah Ma, bakit po?”
“Ihatid mo nga ito kay Tita Louise mo sa hospital nila, I don’t feel good whenever I am at their building.”
“Ma, ang sakit ng pakiramdam ko e.” Pagreklamo ko dahil sobrang sakit ng puday ko sa naganap kagabi.
Akala ko after nya labasan for the first time tititgilan na nya ako pero parang syang halimaw na hindi nakakaramdam ng pagod.
Gusto nya pa ako doon magspend ng gabi buti nalang nakalusot ako kung hindi, hindi lang gantong pagod ang nararamdaman ko ngayon.
“Ay nako Princess tigilan mo ko ah. Hindi ko kasalanan na magpagabi ka umuwi, magayos kana at ihatid mo na kailangan daw ng Tita mo.” Galit na sabi ni Mama at iniwan ang blue na blazer at skirt.
Wala naman ako magawa dahil ilang araw nako nasa bahay lang at baka mas lalo pa mainis ang Mama ko.
Naligo ako kagabi bago ako umuwi kaya nagbihis nalang ako.
Hindi na ako nag-ayos pa ng bongga pa since mabilis lang naman ako. Nagsuot ako ng white sweat shirt, grey leggings and white rubber shoes.
Si Tita Louise ay isang Pediatrician sa isang malaking private hospital dito sa Manila, sila nalang ang magkasama ni Mama sa pamilya nila since wala na sila Lolo at Lola.
Si Tita Louise ay older sister ni Mama, si mama ay 51 and si Tita naman ay 53.
Tita Louise’s husband is already dead so she’s practically living alone since his only child Kuya Romer is living in Qatar.
—— @ HOSPITAL
“Nako hija, pasensya kana napapunta kapa dito ng wala sa oras, kailangan na kailangan ko kase may biglaang meeting” Pagsalubong sa akin ni Tita.
“Okay lang po, wala naman po ako ginagawa sa bahay.” Inabot ko lang sakaniya ang paper bag then umalis na din siya agad.
“Ay hija wait lang.” Napatingin ako ulit kung nasaan siya.
“Sabi mo di ka busy diba?”
“Ahm, yes po.”
“May papasuyo pa sana ako sayo, baka kase di nako mahintay. Pwede mo paki hatid tong mga documents na to.” White folder yun at hinabot sa akin.
“A-ah sure po, kanino ko po ibibgay?”
“Eto gamitin mo tong id ko para makapasok ka, punta ka ng 12th floor then ask mo sa front desk kung saan ang office ni Director Briones you need to give this to him in person. Sabihin mo pamangkin ka ni Doctor Ramos at ipakita mo yang ID ko. Thank you Princess, I really need to go na.” Iniwan niya lang ako daladala ang folder at id niya after nya maghabilin.
Hindi man ako nagkachance para magtanong. Napakalaki ng hospital na to and hindi rin naman masyado madaming tao sa floor nato bukod sa mga medical staffs.
Isang nurse na babae ang kasabay ko na naghihintay ng elevator.
She’s shorter than me kaya nakikita ko na pasulyap-sulyap sa akin. Hindi ko na pinansin at pumasok nalang ako kasabay nya.
She pressed 9th floor then nung ako na ang nagpindot kung saan ako ay nanglaki ang mata niya.
“Ahm, Miss mali ata napindot niyo.” She asked.
“Ay hindi po sa 12th floor po talaga ako.”
“Authorized person lang ang makakapasok dun.” I showed her my Aunt’s ID then she just nod and mind her own business.
Well, director ba naman ang pupuntahan ko so normal siguro na hindi kung sino sino ang makakapunta sa floor na un.
*Ding!*
Door Opens
May isang lalake na nagkatayo pagbukas ng pinto.
Matangkad siya probably around 6ft, medyo matanda na siya he’s probably the same age as my aunt or even older.
Mukha naman siyang fit it just that the wrinkles on his eyes is kinda noticeable kaya medyo kita na ang edad niya. He took a glance at me and his eyes suddenly widened then nilayo agad tingin ng makita nya na nakatingin ako sakanya.
Para ba siyang nabigla. Not sure kung nabigla siya dahil napansin ko na tumutingin siya sa akin or may ibang rason.
Probably dahil hindi ako staff?
Lumabas na ung nurse after niya batiin yun.
He’s wearing one of those white coats so probably doctor siya or basta medical staff.
He just look at the key pad and pumunta sa likuran ko. So same kami ng floor.
I can feel something na para bang nakatitig sakin.
I don’t know if I’m just paranoid or what pero…
*Ding!*
Agad akong lumabas sa sobrang kaba.
Dali dali akong pumunta sa left side kung nasaan ang front desk.
I can see the old guy earlier sa peripheral vision ko na lumiko siya sa right side.
For some reason nawala ang kaba ko.
“Hi, may I ask where is the office of Mr Briones?” Salubong kong tanong sa babaeng staff na nasa front desk.
“Hello po, do you have an appointment po ba?”
“A-ah no pero I was asked by my aunt.” Then I showed her my aunt’s ID.
“Ohhhhh okay po. Diretso lang po kayo jan sa pinakadulo pong office sakanya po yun.” She gave me a ‘Ohh that makes sense look’ while giving me the directions.
She pointed at the direction of the old guy earlier.
Don’t tell me that’s the director right?
RIGHT?
RIGHTTT?
Sa mga telenovela lang naman nangyayari yun diba?
“Is that for me?” I just nodded.
What in the telenovela is happening.
That creepy old man is actually Director Briones.
“Pina-paabot lang po ni Dr. Ramos.” I was about to go na since nagawa ko na pinapagawa ni tita.
“May I asks how are you connected to Dr. Ramos?” Napatigil ako sa pagbukas ng pinto.
“I’m her niece sir.” Sagot ko pero nakahawak parin ako sa handle ng pintuan.
“Ohh okay. Thank you for bringing this.” He’s kind of surprised.
Pabukas na ulit ako ng pinto ng sabihin nya ng halos magpako sa paa ko sa kinatatayuan ko ngayon.
“Akala ko ba you’re outside the country?” Does he know me? But I don’t remember seeing him somewhere, let alone close enough to tell him that I should be outside the country right now.
“I’m sorry?” Confuse kong sagot.
“I mean, if ayaw mo naman I can understand it. You dont’t have to lie about it so we can avoid being awkward at each other just like now.” Nakatingin na ako sakaniya.
I can see his bitter smile habang sinasabi niya un.
I’m trying my best to remember him kung saan ko siya nakita.
“I’m sorry po, but I don’t remember meeting you before.” Sagot ko sakanya dahil hindi ko talaga siya matandaan if saan ko ba siya na-meet before.
“Aww, sakit naman nun. Am I that unforgettable? Does your other client can be a lot better for you to forget me that easily?” Sagot niya na ngayon ay nakaupo na sa desk niya.
CLIENT?
Tama ba tong hinala ko?
Is he one of Diana’s client?
Another?
No right?
There’s no way she has more than one client? Is she really doing those things to all of her clients?
“HAHA, I’m kidding. Nabigla ba kita? Napatulala ka nalang jan eh.” Pagputol niya ng pagiisip ko.
“A-ahm, m-my bad. I-I thought hindi ko na kailangan pansinin ka sa personal space mo.” Pagpapalusot ko dahil sa mga set-up na ganto usually no personal connection naman.
Well, that’s what I’m aware of.
“No worries, but you can just tell me if your busy instead of lying so we can avoid this kind of awkward situation.”
I don’t know what to do!
I haven’t even figured out yet on what to do to her “pay” and now I met another one of her client and made her a liar.
ARGHHHHH!
“N-No, I’m not busy.” I answered him out of pressure.
FACKK! I actually made my sister a total liar.
“Is that the way of you saying na you didn’t really like me as your client?” I messed up big time!
“Uhm, I mean I’m not busy anymore. My flight got cancelled.” I actually dug a deeper hole!
I made my situation much worse than it already is.
But I was in a rush, I can’t think clearly at all.
He just smiled.
Gumaan naman ang loob ko since parang nakalusot naman ako.
I just hope na hindi nila yun pagusapan next time na magkita sila.
Isinarado niya ang blinders ng office niya gamit ang remote control niya since full of glass ang office nya.
Napalunok nalang ako ng laway nung magumpisa na siyang maglalakad papalapit sa akin.
I can now tell how tall he is, he’s massive in height.
Nakatayo siya sa harapan ko.
Hindi ko siya matignan sa mata sa kaba at sa tangkad na din niya.
He lowered his head to level it onto mine.
Bukod sa mga wrinkles niya ay wala ng magpapakita ng kanyang edad.
Since his hair ay pure black naman and makinis din naman ang mukha niya.
Ngayon ko lang napansin na medyo may hawig siya kay Goma.
Medyo maputi lang siya ng onti kay Goma.
He’s actually good looking despite his age.
Napapikit ako ng mas nilapit niya pa ang mukha niya sa mukha ko.
“I know this is quite sudden but can I have your time for a few hours?” He whispered to my left ear.
Nag-init ang mukha ko dahil alam ko ang minimean niya.
I don’t know if I should reject it or what.
Ano ba kaseng naiisip ko bakit sinabi kong hindi ako busy.
Before I can even answer I felt a very warm air on my neck.
“Uhmmm!” halinghing ko ng maramdaman ko ang nakakakiliting labi neto na dumampi sa leeg ko.
Napasandal ako sa pader sa tabi ng pintuan niya.
He can only reach the lower part of my ear since I’m wearing a hoodie sweatshirt.
My normal reaction should be pushing him away but I can’t get my body to do that.
“AAHHH – AHHH, w-wait lan-ugh-ggg” Hindi ko na mapigilan ang magreact sa halik niya sa leeg ko dahil naramdaman ko ang basa nyang dila.
Mas mararamdaman ang pagka-init ng dila niya dahil na rin sa lamig ng opisina niya.
Umakyat ang halik niya papunta ng pisgi ko. Ramdam na ramdam ko ang lagkit ng laway nya habang dumadaan un sa pisngi ko.
His way of kissing and licking is very different from that guy last night.
That guy made me feel worshipped he made me feel someone who is very delicious.
But right now, all I felt from his gentle kissing is love.
I can feel all the love and care he puts into his kisses and lickings.
A two different way of kissing but gives the same pleasure.
The lust and excitement it gives me is something I can’t differentiate.
Even with his tongue lurking close to my mouth it never reaches my lips.
He instead run through his tongue back to my left ear.
“UHHHH! N-Nakakaliti-ughhh!” Halos manginig ako sa sarap at kiliting dala ng dila niya ng dilaan niya ang kabuuan ng tenga ko.
Alam ko namang malinis ang tenga ko pero hindi ko pa rin maiwasan mag-isip pero unti unting binura un ng sarap na dinudulot sarap na dinudulot ng dila niya na halos linisin ang kabuuan ng tenga ko.
Mala-ASMR sa linaw ang tunog na nagagawa ng dila niya sa tenga ko.
Na-i-imagine ko tuloy ang ingay na nagmula sa puke ko last night.
Ibang kiliti ang nabibigay nya sa kada hagod ng basang dila niya sa earlobe ko pababa ng leeg ko.
Halos bumigay ang tuhod ko sa ginagawa nya.
Nakahawak ako sa kanang braso nya habang patuloy pa rin siya sa pagsabsab ng leeg ko.
I was taken a back because of his arm, despite his age he a very good biceps and triceps.
Well, maybe because he specialized using his hand.
I saw his name and position in his glass nameplate on top of his table.
He’s a general surgeon.
“Can I remove your hoodie?” Tumigil siya sa paghalik pero hawak hawak pa din ang laylayan ng hoodie ko.
I unconsciously nod to him.
I can feel all my sensitive parts tingling as I gets excited to the next move he will do.
Hindi ko alam if sensitive pa ang utong at puke ko dahil sa nangyari kagabi or is it just because of his technique.
I can’t even identify my own feelings right now.
Pagkatapos niyang maalis ang hoodie ko ay ginuide niya ako sa sofa sa harap ng desk nya.
He has his right arm wrapped around my waist and his left arm to my neck.
Napaupo ako sa malambot niyang sofa habang nakapagitna ang katawan ko sa dalawang paa nya.
He removed his white coat, he’s wearing a white long-sleeves inside of it.
Kita na inaalagaan nya maayos ang katawan nya.
Kung hindi makikita ang mga wrinkles nya sa mukha and will only base on his body alone you can say he’s someone who’s in his late 20’s.
He has two unbottoned in his longsleeves kaya makikita ang medyo mabuhok nyang chest.
I’m not fond of hairy chest but it looks good on him.
He just looked at me in the eyes for at least 5 seconds.
I was anticipating a kiss on my lips but he instead go back to my lower jaw.
It feels good but I’m getting frustrated on why he isn’t kissing me till now.
To be honest I love kissing the most.
I feel the most appreciation when a g…