SALAMAT!
Nagkibit lang ito ng balikat saka tumuloy sa bowl para umihi. Titig na titig siya sa buratna nilalabasan ng ihi, malakas ang buga dahil siguro sa laki din ng butas. Nakakalibog pa ding tingnan kahit malambot. Ipinagpag ang burat bago sumalo sa kanya sa shower at linisin din ang pinaghalong katas at dugo.
Diretso nang nagbihis ang lalaki at nagpaalam umuwi. Gusto sana niyan ihatid pa kaya lang ay nahihirapan siyang lumakad.
Kinabukasan ay hindi siya makatayo at may sinat. Masakit na masakit ang katawan lalo na ang butas ng tumbong.
“Nathan , I feel sore and have slight fever.”
“Why?”
“Fuck you! You did this!”
Nainis siya dahil hindi na nagreply ang lalaki, feeling tuloy niya ay wala siyang halaga dito. Pero nagulat ng dumating sa bahay niya na may dalang flowers, basket of fruits and chocolates.
Kinilig siya sa gesture ng lalaki, hindi na yata lust ang nararamdaman para kay Nathan pilit lang niyang itinatanggi.
Unang pagkakataon din na nagtungo ito sa flat niya na walang nangyari sa kanila, nakatabi lang ito at hinihimas himas ang buhok. Nakatulugan niya ang ginagawa ng lalaki, pag gising ay nandun pa din ito kahit tingin niya ay madilim na sa labas.
“Nathan, it’s getting late.”
“Hmmm, I will stay a little longer.”
Isiniksik nalang niya ang sarili sa mainit na katawan ng lalaki.
Naging mas caring at sweet si Nathan. May pagkakataon na lalabas sila at maglalakad lang sa clear street. Maingat lang sila dahil baka may makakita sa kanila, ngunit may mga pagkakataon na napapakita pa din nila ang sweetness.
Naisipan niya minsan na surpresahin ito para ayaing managhalian after lunch ay naglakad pa sila habang pinapababa ang kinain. Tawa siya ng tawa sa kwento ni Nathan tungkol sa isang Pari kaya napahampas pa siya sa balikat ng lalaki.
Bilang may humarang sa kaniala.
“Rozelle?”
Nakatitig lang ang babae kay Nathan, naghihitay ng kung ano. Kapag daka ay ipinakilala siya nito.
“V-valerie this is R-rozelle, Rozelles this Valerie my business partner.”
“Nice to meet you Rozelle,” medyo ilang na sagot niya.
“I am glad to meet my husband’s business partner.”
“Oh, uhm I am glad too.”
“We just had lunch and heading back to office.”
“Oh, that’s nice.”
“Yeah, Nathan I have to go.”
“No no no. I will go, continue your business lunch. See you at home.”
“Hon.” Hinawakan niya ito sa braso.
Hindi inalis ni Rozelle sa halip ay tiningnan lang ang kamay na nakahawak sa braso. Dahan dahan naman itong binitiwan ni Nathan.
Tuluyang lumakad ang babae na ni hindi sila nilingon. Inihatid lang ni Nathan si Valerie sa parking at agad umuwi ng bahay. Wala pa ang babae ng dumating siya at ilang beses niyang tinatawagan pero walang sagot hanggang sa cannot be reached na.
Tinawagan ang biyenan pero wala naman daw sa bahay nito at hindi din alam kung nasaan. Dahil nga hindi na niya ito pinagtrabaho kaya wala siyang alam kung nasaan.
Wala na siyang magawa kung hindi hintayin ang asawa, hindi mapakali dahil alam niyang naitago niya man ang relasyon kay Valerie ay hindi niya ito kayang ipagsinungaling. Lalo na nga at kanina ay hindi niya nagawa ang dating ginagawa niya pag ipinakikilala sa ibang tao ang asawa.
Natakot siya na masaktan si Valerie kaya hindi niya naisip na ang asawa ang masasaktan. Tulirong tuliro na siya nang marinig na bumukas ang pintuan. Halos magkadarapa siya sa pagbaba upang salubungin si Rozelle.
Pagkita sa babae ay alam niyang galing ito sa pag-iyak dahil mugto ang mga mata at namumula ang ilong. Ngayun lang niya ito nakitang ganito, wala kang makitang galit pero puno ng lungkot.
Diretso lang ito sa kwarto, hindi nagsasalita. Gusto niyang magpaliwanag pero walang siyang mabitawang salita kung hindi…
“Hon Sorry…” sabay hawak sa kamay nito.
Hindi hinila, sa bagkus ay tumulo lang ang luha habang nakatingin sa mga mata niya.
“Bakit?”
“Hon?” walang masabi kung hindi ito lamang.
“May kulang ba sakin? May hindi bako kayang ibigay?”
“Hon, hindi!”
“Bullshit Nathan, I gave everything to you. I accepted you and your past.”
Patuloy ang pag iyak ng babae.
“What have I done to deserve something like this?”
“Let me explain.”
“That your just tempted, it’s only once.”
Parang lahat ng gusto niyang sabihin ay nasasabi na nga asawa, wala siyang maidahilan kung hindi ang totoong ginusto niya.
“I want to be alone, I asked dad to get the kids for a while.”
“Hon, please.”
“Go, I need to fix myself.”
“I will not leave you.”
“Really? You or me?”
“Hon, don’t do this.”
“Your asking mo to do something that you failed to consider.”
Nakayuko lang siya dahil tama nga naman, ito dapat ang nagsasabi sa kanya nadapat hindi niya ito ginawa.
“Please leave!”
Ayaw man niyang iwan ang asawa ay nakita niya na determinado ito. Noon niya lang narealize kung ano ang ginagaw niya. Never nagalit sa kanya si Rozelle, ngayun lang.
Gusto sana niyang magpunta kay Valerie, pero hindi tama na ito ang takbuhan niya. Ayaw niyang isipin ni Rozelle na ipinagpalit niya nang tuluyan sa ibang babae.
Kumuha lang ng hotel malapit sa bahay, gusto niyang suyuin ang asawa. Pero ang tanong ay k…