Saturday bago ang Holy Week ay aalis na sila. Walang nakaka-alam kahit ang mgaexecutives, pinag-file siya ng leave para walang kwestion kung bakit wala siya sa opisina.
Naipa-ship na niya ang mga kailangang relief, gifts at mga kakailanganin nila sa charity. Karamihan ay libro, damit at pagkain. Malaki din ang nagastos ni Madam Claudia.
Nagkita nalang sila sa terminal ng bus, naka reserve ang dalawang upuan para sa kanila sa gawing dulo. Wala pa ang boss ng dumating siya kaya naging panatag, pinilit niya talagang mauna para mag-pa-impress dito.
Inaasahan niya na sakay ito ng isa sa mga mamahaling kotse kaya laking gulat niyang bumaba sa taxi ang babae. Hindi lang ito ang ikinagulat niya kundi ang ayos nito na naka-maong pants at shirt na puti. Pero dahil siguro sa natural na maganda at sopistikada ang babae kaya naman lutang pa rin kumpara sa mga ordinaryong babae.
Ang alam niya ay nasa 46 na ang babae pero parang nasa mi-thirties lang siguro dahil alaga ang katawan at may pera kaya kayang panatilihin ang kabataan. Kung yung mga artista nga ay mukhang bata pa din, how much more si Madam Claudia na isa sa pinaka mayamang babae sa Asia.
“Good morning Madam!”
“Good morning Nathan, thank you for helping me. Sabi ko kay Miguel kahit ako nalang e. Pero makulit ang tatang mo hahaha.”
“Okay lang Madam, mahirap na mag-isa kayo.”
“Call me Tita Claudia, kahit during the charity works lang.”
“Okay Madam.”
“Tita.”
“Yes tita Claudia.”
“Sounds better.”
Walong oras na biyahe by bus bago makarating sa San Joaquin. Panaka naka lang ang usapan nila, ilang beses din siyang nagising at nakatulog ay bumibiyahe pa din sila. Nag bus stop lang kung saan ay kumain sila at nag bathroom.
“How’s your kids?”
“Okay naman Tita, hopefully I will be able to visit my daughter in the States by next year.”
“Why not bring her here?”
“Her Lolo requested her to stay, wala na kasing kasama ang biyenan ko.”
“Yeah I heard that from Miguel.”
“Si Sir mukhang na i-chismis na ang MKK life ko.”
“Hindi naman, yung necessary lang dahil makakasama kita for 2 weeks.”
“No worries Tita.”
“And besides, limited din ang knowledge nya about you.”
“Kayo Ma’am, where’s your family.”
“Hope you don’t mind me not answering.”
“Uh sorry for asking.”
“No it’s okay. But I opt not to answer.”
Duon na natapos ang usapan nila. Sa pag-tapak sa San Joaquin ay magkahalong kaba at saya ang naramdaman. Buhat ng iwan niya ang bayang ito ay hindi niya plinano na bumalik pa. Pilit kinalimutan na sa isang parte ng buhay niya nanirahan at umikot ang buhay sa isang payak na probinsya. Saya dahil may magagandang ala-ala pa din pala sa kanya ang lugar.
Ngunit pag tadhana ang nag talaga ay wala kang magagawa. Gusto sana niyang puntahan ang kumbento kung saan siya nanirahan pero natatakot na baka may makakilala sa kanya. Gusto na niyang ibaon sa limot ang lahat ng may kaugnayan sa kanya at sa San Joaquin.
may mga sumundo sa kanila sa termina para dalin sa barangay kung saan sila mananatili sa loob ng 2 weeks.
Akala niya ay sa bayan sila gagawa ng charity, pero mas liblib na Barangay pa pala. Kinailangan pa nilang sumakay ng maliit na bangka, maglakad sa pilapil at sumakay ng kariton. Bilib din siya sa boss niya dahil walang ka-arte-arte at di mo kakikitaan ng pag-ka-ilang. Sinubukan pa niyang kunin ang back-pack nito pero sinabing kaya niya kaya medyo napahiya din siya.
“Malapit na tayo, pahinga muna tayo then bukas tayo mag-start.”
“Okay Tita, nabigay naman sakin yung schedule.”
“Maaga tayo bukas, sasama tayo sa Palm Sunday Mass. Duon na din natin i-meet ang mga volunteers natin.”
“Okay Tita.”
Yung malapit pala sa babae ay umabot pa ng isang oras na lakad hanggang makita nila ang ilaw sa mga bahay.
Isang bahay ang titirhan nila, walang aircon, walang malambot na kama kahit na may foam naman sila. Pag pasok nila sa bahay ay maayos at malinis kahit payak.
Bahay pala ito ng kapitana ng barangay.
“Ma’am Claudia ilagay napo muna natin ang gamit nyo sa kwarto bago tayo mag hapunan.”
Literal na maghapon silang nagbiyahe kaya napagod siya, sanay naman siyang napapagod pero hindi sa biyaheng katulad nito. Bihayeng langit kayang kaya niya. Napalunok siya ng tingnan ang boss, biglang pumasok sa imahinasyon ang babae. Lalo na ang itaas nito ang buhok para punasan ang pawis.
Biglang gusto niyang lapitan ang babae at gamitin ang dila para tuyuin ang makinis na leeg nito.
Ipinilig nalang niya ang ulo para maalis ang malaswang isip para sa babae, tigang siya sa babae sa loob ng ilang lingo pero hindi pa naman sapat na dahilan ito para malibugan sa boss na kagalang galang.
Di tuloy niya mapigilang sumaludo ang burat na pilit niyang pinapakalma.
Sinundan nila ang kapitana, isang pinto lang ang nakita niya. Pag pasok ay may isang kama na pang isahan at maliit na cabinet na sa gilid ay may isang pinto na tanging kurtina lang ang harang.
“Sir Nathan dito po kayo, pede nyo pong gamitin ang aparador.”
“Ah eh, Salamat po.”
Diretso naman si Claudia sa pinto na may kurtina, ibig sabihin ay ito naman ang magiging kwarto nito. Kung ganoon ay madadaanan siya na babae sa tuwing papasok at lalabas. May banyo kaya sa loob ng kwarto nito ano kaya ang itsura ng kwarto. Bakit hindi manlang nilagyang ng pinto.
Buti nalang at may pinto sa pinaka bungad ng kwarto nila. Siguro dahil matanda na si Sir Miguel kaya walang paki-alam kahit mapasok ang boss nila. Napailing nalang siya sa isiping daig pa niya ang gwardiya sa sinomang gustong pumasok sa boss. E paano kung siya ang pumasok hindi lang sa kwarto kundi sa kayamanan ng babae.
Muling kinastigo ang maruming utak sa…