Nathaniel- (Post Script)

Note:

Thank you Tita Lyka @itchibichi69 for your continuous support…

Enjoy everyone!

Tok tok tok

“Sir! Sir! Sir!” sunod sunod na sigaw ng tao sa likod ng pinto.

Napabangon si Gabriel.

Panaginip lang pala, pero parang totoo. Basa ng luha ang mata pati ang tapat ng hinigaan niya. Hindi na pala siya nakapag palit man lang ng damit sa pagod ay diretsong nakatulog. Kaya pala parang mabilis siyang nakarating sa bahay ni Mama Joy at di matandaan kung pano. Pati sa bawat hampas sa kabaong ay hindi naramdaman.

Nakahinga siya ng maluwag kahit na parang aatakihin siya kanina.

“Sir okay lang ba kayo?”

“Yes Manang.”

“Sir me sulat po kasi kayo.”

Matagal lang nakatingin sa kisame at iniisip pa din ang napanaginipan. Parang humihikbi pa siya sa pagiyak sa panaginip.

“Sir!”

Ang kulit din ng matandang ito. Tiningnan muna ang oras mag aalas otso na pala, medyo na late siya ng gising. Bumangon na din at pinuntahan ang pinto.

“Ay nakagayak na pala kayo sir, handa ko lang ang breakfast sir. Eto po pala pina-abot nung isang lalaking guapo kanina. Tulog pa kasi kayo eh.”

“Manang mamaya napo ako kakain, salamat!”

Nag-iisip kung sino ang lalaking nagbigay ng sulat sa kanya. At guapo daw.

Naupo muli sa kama, isa-isang inalis ang butones ng long sleeves saka binuksan ang sulat.

Kilala niya ang penmanship, kabisado ang bawat stroke. Isa lang ang may ganitong klase ng sulat.

“Pare, kita tayo sa ilalim ng tulay mamaya 5PM.”

Walang nakalagay kung sino pero kilala niya talaga ang sino mang may sulat nito. Hindi siya maaring magkamali. Kay Nathan nanggaling ang sulat na ito.

Napatalon siya sa tuwa, nagbalik na ang kaibigan. Tinupad nito ang pangako nito sa kanya. Nang maalalaang napanaginipan ay bahagyang kinabahan pero inisip na ang panaginip ay iba sa katotohan.

Muling nahiga at kung kanina ay may luha sa mga ngayon ay napalitan ng ngiti sa mga labi.

Nag desisyon siyang hindi na muna papasok. Tumayo na at nag tungo sa banyo para maligo. Masayang lumabas para kumain.

Pinuntahan muna ang anak anakan. Tuwang tuwa naman ang bata ng makita siya. Kasama na ding pumunta sa dining.

Sa buong araw na natili sa bahay ay tanging ang pamangkin ang kausap at kalaro. Iniisip na isama ang bata pero gusto muna niyang makausap ng mag isa ang lalaki. Kinilig pa siya sa isiping makikita na itong muli.

Alas kwatro ay nakagayak na siya, nagpaalam lang pero hindi sinabi kung saan pupunta at kung sino ang kasama. Nagulat pa nga ang mommy niya na may lakad siya.

Paliko na siya sa isang kanto ng medyo mag traffic, tiningnan ang oras pag hindi umayos ang takbo ay malelate siya.

Saktong alas sinko ng makalagpas sa isang aksidenteng motor na bumangga sa jeep. Gusto sana niyang bumaba at tumumong pero hinid na niya binigyan ng panahon. Mga 20 minutes pa ang travel bago makarating sa tulay.

Natatakot siya na baka hindi na siya mahintay ng lalaki, baka umalis na ito.

Halos paliparin na niya ang sasakyan, nainis pa at medyo malayo na pala ang parking.

Daig pa niya ang nakikipag marathon ng makababa sa sasakyan. Lakad takbo ang ginawa niya.

Malayo pa siya ay nakita ang lalaking nakatayo malapit sa ilog. May hawak na bote sa isang kamay.

Nang malapit na ay huminto upang titigan ang nakatalikod na kaibigan. Gustong maluha sa sobrang saya.

“Nathan.”

“Pambihira naman Pare, ang tagal mong dumating nag jakol ka pa ata eh!”

Imbis na sumagod ay lumuha si Gabriel. Natuwa na ang dating treatment na ang ipinakita sa kanya.

“O ano tatayo ka lang diyan? Gusto pa atang buhatin ko. Lakas maka bromance!”

“Gago ka Nathan! Ilang minuto ka lang naghintay ako ilang taon na!”

“So gusto mo talaga ng buhat?”

Naglakad na si Nathan papalapit sa kanya pero hindi naman siya binuhat. Nakatayo lang sa harap niya. Si Gabriel naman ay parang namamalikmata pa din na nakatitig sa lalo atang gumuwapong mukha nito. Kahit nag mature ay hindi naka bawas sa astig na nakaka akit sa libo-libo atang babae at bading.

“Pare na miss kita!” biglang sabi ni Nathan.

Walang ano ano ay niyakap ang kaibigang kay tagal na hindi nakita.

Matagal sila sa ganun bago humiwalay si Nathan.

“Pare nakaka rami ka na ha, pumaparaan ka din!”

Natatawa siya dahil bumalik ang kakulitan nito, yung ngiting masaya, ibang iba sa mga ngiti mahigit apat na taon ang nakalipas.

Lumakad na sila pabalik kung saan ito nakatayo kanina pero ngayun ay naupo. Inaabot ang isang bote ng beer at saka nagsimulang mag kwentuhan.

Ma miss niya ang ganitong pagkakataon. Hindi na nila napag usapan ang masakit na nakaraan kundi ang mga nangyari nalang nung magkahiwalay sila.

“Pare me tanong ako sayo?” galing kay Nathan.

“Nakupo kinakabahan ako sa ganyang birada!”

“Naku bat naman, tanong lang.”

“Sige na nga game.”

“Hindi mo ba ako pinapasok sa kwarto ko noon?”

Hindi siya nakasagot, napakamot nalang ng ulo. Nagulat pa siya ng isang malakas na batok ang ibinigayni Nathan.

“Aray ko ang lakas nun ha!”

“Gago ka talaga!”

“Sorry na! Tukso ka kasi!”

“E pag nawawalan ako ng malay pag nag iinuman tayo? Me kinalaman ka dun hano?”

Hindi na naman siya nakakibo. Biglang hinuli siya ng lalaki at inipit ang ulo saka kinutusan ng kinutusan.

“Manyak ka! Kaya pala wala akong maalala ikaw pala ang dahilan! Kaya pala kahit anong isip ko na hindi naman ako malalasing ng dalawang bote lang yun pala me kamanyakan kang plano!”

Sinimulan siya nitong kulitiin kaya gaya ng dati ay nandura naman siya.

“Baboy ka pa din ka laki mo ng tao!”

Sa pagod ay natigil na din sila, muling nag tabi pero nakahiga na. Buti nalang maliwanag ang ilaw malapit sa kanila kahit medyo padilim na.

“Ilang beses?”

“Hindi ko na mabilang hahaha!”

“Gago ka talaga, ginagatasan mo pala ako ng di ko alam.”

“Dimot naman saka nuon pa yun no!”

“Kaya pala sanay na sanay ka na sa titi ko nung sa hotel praktisado ka pala hahaha!”

Hiyang hiya naman si Gabriel sa mga nabisto ng kaibigan.

“E yung wetpak mo?”

“Nathan sobra ka na ha!”

“Bakit, nagtatanong lang ah. Ano nga?”

“Oo pati yun, oo na oo na!”

“Naku manyakis ka talaga, dapat pala siningil kita ng mahal! Siguro yun yung bago ka mag US no?”

“Bakit mo alam?”

“Hahaha, pano naman iika ika ka kaya nun hahaha.”

Lalong namula si Gabriel.

“Pero in fairness ang sikip mo pa din nung huli hahaha dinugo ka pa hahaha!”

“Gago halimaw yang burat mo. Pamatay!”

“Sarap na sarap ka kaya!”

Tawa ng tawa si Nathan sa pang aalaska kay Gabriel ng bigla.

“Daddy! Daddy!”

Dalawang bata ang tumakbo at sabay ng sumampa sa kaibigan. Baka 2 years old ang mga ito.

“Hey sweetheart! Buddy! How are you?”

“Were okay dad, mom will follow yater.”

Medyo pabulol pa ng sagot ng cute na cute na bata lalaki.

“Dad who is he? Fwend mo?”

“Yeap! He is my best friend!”

“Hi. I’m Daniella and my bwoder Daniel.”

“I can say my name, Hi I’m Daniel what is your name?”

Mas matanda lang siguro ng isang taon si Aethan.

“I am Uncle Gabriel, I am happy to meet you!”

Bahagya pa siyang yumuko para makipag kamay dito pero parehong yumakap at humalik sa kanyang pisngi.

Sa haba ng usapan ng usapan nila kanina ay hindi nito nabanggit na may asawa na. Medyo nalungkot ang pusong umasa lalo sa huling usapan nila na parang may patutunguhan.

Bigla niyang naisip si Aethan, me mga kapatid na pala ito. Sabagay kapatid nga din pala niya si Titan.

Biglang tumakbo ang dalawa.

“Mommy!” sabay sigaw.

Parang namalikmata naman si Gabriel sa nakita, napatakbo din ito sa ina ng dalawang bata.

“Rizzelle!” sabay yakap dito.

Tinugon naman din ng yakap ni Rozzelle ang lalaki.

“Hahaha! Magkaibigan nga kayo. Parehong pareho ang reaksyon ng makita ako. Kaya lang yung isa me ibang motibo hahaha!”

Nalilito si Gabriel sa sinabi ng babae kaya napatingin sa lalaking nakalapit na din pala.

“Twin sister siya ni Rizzelle, Hon this is Gabriel kaibigan namin ni Rizzelle.”

“I am glad to finally meet you Gabriel, maraming kwento itong si Nathan tungkol sayo.”

“Gago ka pare baka kung ano ano kinuwento mo sinasabi ko lang sayo!”

“Hahaha, wala magaganda lang naman kung paano mo gusto sulutin si Rizzelle sakin hahaha” sabay kindat na nakakaloko.

Konti kwentuhan lang sila bago nag sabi si Nathan na mag usap lang sila saglit na naging signal naman para lumayo muna ang mag iina.

Bumalik sila sa may tabing ilog, ipinatong ang mga siko sa pinaka harang.

“Gabriel, hindi ko alam kung pareho pa din ng nararamdaman mo dati ang nararamdaman mo ngayon. Ayoko ding isipin mo na gusto kitang saktan pero katulad nga ng sinabi ko dati. Parang imposibleng mag mahal ako ng ka…