“Uhmm miss?” Sabi nung lalaki sa harap ko.
Di ko pinansin, busy ako sa paghahalungkat ng bag ko. Asan na ba kasi yung payong na yun?! Ugggh!
“Miss?” Sabay kalabit sa akin nung nasa harap ko.
“What?!” Irita kong tanong sabay lingon tingin sa kanya.
Na shookt si kuya but still manage to give me a smile.
“Taray naman! Eto, share na tayo ng payong” Nakangiti pa din nitong sabi.
“Louie! Ikaw pala yan, salamat hinahanap ko nga yung payong ko dito sa bag eh” sabi ko habang hinahalukay pa din yung bag ko.
“Hahaha! Burara ka pa din sa gamit mo Jam” biro nito.
Nakaka-inis! Asan ba kasi yung payong na nyun? Kinuha ko yung phone ko at tumawag sa office, baka naiwan ko dun. Sana lang andun, di pa naman sa akin yung payong na yun. Patay ako sa may ari! Anyways, si Louie nga pala— di ko alam kung ano kami, friends? lol parang di naman. Well let’s just say that we knew each other privately *wink*. Infairness gumwapo siya ngayon, kuma-Carlo Aquino ang peg, nag gy-gym na yata to.
“Ganun ba? Sige salamat” sabi ko dun sa tinawagan ko sabay patay ng phone.
“Baka nasa bahay niyo” sabat naman niya.
“Ahh. Siguro, sana nga andun.” Sabi ko
“Late na ah, nag ot pa?” Tanong nito
“Oo eh, daming tinapos.” Sagot ko sa kaniya
“Sipag naman, yun lang baka matagalan ka pa lalong makauwi” — siya
“Malamang, umuulan pa di pa makapagbook ng grab” — ako
“Tinatry mo siguro gayahin yung sa mga kdrama noh? Di nagdadala ng payong para magka-lovelife” panunukso nito sabay tawa.
“Sira, di noh. Ang corny kaya nun” sabi ko sa kaniya.
To be honest, he is the last person that I want to see right now. Suddenly na awkward ako, naalala ko last conversation namin, nakakahiya! I met him from a common friend, nung nag meet kami okay naman siya, naalala ko one time I’m the one who asked him to have sex with me. And no I wasn’t embarrassed, why would I? Pumayag naman siya.lol. Well the stupid part is I fell for him and told him how I feel. But 2 months later here I am, single pa din. It’s all good though, no hard feeling for him. When I told him how I feel, yes a little part of me hopes that he will feel the same pero syempre kung ayaw niya edi wag. Hello, di naman ako mamimilit noh? Ganda ka Louie?! Haha, kidding. Pero yun nga, after ko kasing sabihin sa kaniya di na kami nag-uusap personally.
“Huy, lutang ka na naman” sabi niya sabay siko sa akin
“H-haa? Ano?” tanong ko
“Sabi ko, nag dinner ka na ba? Pero halatang di pa, namumutla ka na oh” panunukso nito
“Tsee, wag ka ngang magulo, nababasa ako lalo oh” sabi ko sabay irap sa kaniya.
Yumuko siya, tinapat niya bibig niya sa tenga ko and whisper”Basa na ba?” in a very landi way or baka feel ko lang yun. Napahakbang ako paatras without looking kung may tao ba sa likod ko, so ayun na-apakan ko si ate girl. Inirapan pa ako.
“Miss, sorry okay ka lang ba?” Louie ask kay ate girl.
“A-ah! O-okay lang” sagot ni ate girl, natameme, ang gwapo naman talaga kasi ni Louie, lalo pag ngumiti.
“Okay ka lang?” Ako naman tinanong niya, nakakunot pa yung noo bakas sa mukha niya na worried siya.
I tried to give him my best smile and nod. Sinabi ko na lang na nagugutom na nga ako, when the truth is busog ako mga teh, may lafangan sa office kanina. Bahala na, para lang di niya mahalata na until now, every move he make still have an impact on me. Tungunu, kumalma ka naman Jam!
“Let’s eat then, ano ba gusto mo kainin? May malapit na pizza house dito, may Jollibee din o baka mas gusto mo sa TGIF? Your call.” sunod-sunod niyang tanong. I was just looking at him the whole time, oh God I miss him! I miss his kiss, the way he hug me— everything!
“You, I prefer to eat you” words are coming from my mouthuncontrollably. It was too late, I can’t take it back narinig na niya. I can see through his face ang pagkabigla for like a couple of seconds then bigla itong sumeryoso. Inakbayan niya ako while whispering underneath his breath”No turning back then”
Buti na…