Ang mga storyang mababasa ninyo ay bahagi lamang ng aking malikot na imahinasyon.
=================================================
Ang nakaraan…
Nakasilip pa rin si Isabel sa bintana at inaabangan kung ano ang makikita ng asawa.
Isabel: “ano nakita mo? parang may narinig kasi ako na nabasag eh.”
Simon: “meron nga nabasag na paso dito. Ung nakapatong dito sa bakal sa ilalim ng bintana.” “baka nadali lang ng pusa.”
Isabel: “badtrip naman! nabitin ako.”
Simon: “Mommy, papasok na ako, and next time wag mo kalimutan mag lock ng pintuan sa sala bago tayo matulog ah. Hindi kasi naka lock bgo ako lumabas dito.”
Isabel: “huh? palagi ko yan nilolock noh! tara na nga bukas na lang ulit at nawala na ko sa mood. Buwisit na pusa yan! gagawin ko yang siopao pag nakita ko yan!” – inis na wika ni Isabel.
======================================================
Sa pagpapatuloy…
Isang linggo matapos ang birthday celebration ni JR ay masayang naghahapunan ang mag-anak.
Simon: “mommy, gusto ko sana umuwi ng probinsya para dalawin sila Nanay.”
Isabel: “kelan naman daddy?”
Simon: “kung pwede sana eh bukas na?” “hindi kasi ako mapakali eh, ilang araw ko na naiisip sila Nanay.” – wika nito.
Isabel: “ganun ba? sana naman ok lang sila.” “Kung may pera lang sana, buong pamilya tayo makapagbakasyon para makita din ni Nanay ang apo nyang si JR.” – sagot ni Isabel.
Kinabukasan…
(TV NEWS reporting…)
Reporter: “isang barko ang nasunog at lumubog kaninang madaling araw sa gitna ng karagatan sa pagitan ng Negros at Palawan.” “Ayon sa mga mangingisdang nakasaksi sa trahedya, ang barko ay nakitang nakahinto sa gitna ng karagatan habang nasusunog.”
(On going TV News…)
Isabel: “Si-Simon… yu-yun ung barkong sinakyan nya?!”
(TV NEWS reporting…)
Reporter: “Ayon sa mga mangingisda na nakasaksi sa trahedya, tumulong sila sa pagsaklolo ng mga pasaherong nagtalunan sa barko pero ayon sa mga mangingisda madami na ang nalunod at konti lang ang nailigtas nila.”
Nakadama ng kakaibang kutob si Isabel…
Lumipas ang ilang araw, linggo, buwan at taon ay wala ng balita tungkol sa ngyaring trahedya sa karagatan. Kakaunti lamang ang nakaligtas at napag-alaman na overloaded din ang barko dahil sa promotion nito na malaking discount sa pamasahe.
tok tok tok…
Simon JR: “mommy? t-teka lang po… b-buksan ko na po!”
Isabel: “bilisan mo anak! ang lakas ng ulan! basang-basa na ako dito!”
Simon JR: “mommy, pasok ka na po, teka lang ikukuha kita ng pamunas.”
Isabel: “sige anak, salamat.”
Simon JR: “saan ka ba galing mommy? bakit ang dami mong dalang pangluto?”
Isabel: “birthday mo bukas diba?”
Simon JR: “oo nga pala noh?! hahah… nawala na sa isip ko mommy ah!” – sabay yakap sa ina na kasalukuyang nagpupunas ng basang katawan.
Bahagyang natigil sa pagpupunas si Isabel at napapikit at tumulo ang luha nito…
Simon JR: “mommy? ok ka lang po? bakit ka umiiyak?”
Isabel: “wala ito anak, naalala ko lang daddy mo…8yrs…”
Simon: JR “mommy.. mommy… tama na yan! matagal nang patay si daddy!” – pagsingit ni JR habang nagsasalita ang kanyang ina.
Isabel: “alam ko anak, pero di ako matahimik dahil di naman natin nakita ang bangkay ng daddy mo..huhuh..”
Simon JR: “mommy, madaming katawan ang hindi narecover sabi sa new diba? malawak ung karagatan at madaming namatay” “mas makakabuti siguro kung patahimikin na natin ang kaluluwa ni daddy!” – inis na sagot ni Simon.
Simon: “mag move on na tayo mommy… please?”
Isabel: “si-siguro nga tama ka anak, kelangan mag move on na ako para sa ikatatahimik ng kaluluwa ng daddy mo…”
Matapos bumitaw sa pagkakayakap si JR, ay muli itong bumalik sa banyo at hinubad ulit ang twalyang nakatapis sa kanyang katawan.
Malaki na ang pinagbago ng katawan ni JR gawa ng pagiging varsity at team captain sa kanilang basketball team sa school at araw-araw na pagwoworkout.
Muling isinabit ni JR ang kanyang tuwalya sa pader ng kanilang banyo at muling nagbuhos ng tubig para tapusin ang naputol na pagligo. Muling nagsabon ng katawan ang binatilyo at humarap sa salamin…
JR: “bukas ay binata na ako!” nakangising tingin ni JR sa harap ng salamin.
Unti-unting kinakalat ni JR ang sabon sa kanyang mabuhok na dibdib. Bumababa ang kamay ni JR papunta sa kanyang pusod pababa sa bulbol at patungo sa kanyang ari.
Nakaharap sa salamin si JR habang nakatalikod naman siya sa lumang kurtina ng kanilang banyo.
“ugh…..ahhhh….sarap talaga…” – plok. plok plok… tunong ng sabon na ginagamit ni JR sa kanyang pagsasalsal sa loob ng banyo.
Si JR ay may tangkad na 6’2″ na mas matangkad pa sa kanyang ama at meron din maganda at athletic na pangangatawan. Moreno at mas balbon kumpara kay Simon SR. Makapal ang balahibo ni JR sa kanyang maskuladong mga binti at hita. Meron din itong makapal na karug o buhok na nagbubula sa kanyang makapal na bulbol paakyat sa kanyang pusod. Kumakapal na rin ang balahibo nito sa dibdib na cxa namang lumilitaw kapag ito ay nakasuot ng sando sa gym.
Kinaumagahan…
tsup.. tsup.. tsup… mahinang tunong na nagmumula sa kwarto ng mag-ina.
“aaaahh…aahhaa…uhmmm…” – impit na ungol ni Isabel.
Isabel: “JR, anak? gising na! happy birthday!” “Binata na ang anak ko! – nakangiting bati ni Isabel.
JR: “thank you mommy…” “mwuah!”
Isabel: “bangon na tayo anak at magbihis, marami-rami din ung lulutuin ko eh.”
JR: “mamaya na mommy…” – lambing ni JR.
tsup… tsup… tsup… – nagpatuloy na tunong sa loob ng kwarto.
Isabel: “ugh…ughhh..uhhhm…” impit na ungol ni Isabel.
Isabel: “Si….uhm.. anak, tama na, bangon na tayo…”
JR: “Sige, bangon na tayo Ma…mommy.” – pagsangayon ni JR.
Isabel: “Bihis na tayo?”
JR: “opo mommy!”
“Happy Birthday to you! Happy Birthday to you! Happy birthday happy birthday! Happy birthday to you!” – kanta ng mga bisita sa kaarawan ni JR.
Matapos ang celebration ay nag-uwian na ang mga bisita ng mag-ina.
Tinulungan naman ni JR ang kanyang ina sa paglilinis ng sala at paghuhugas ng mga plato at baso na ginamit sa handaan.
Matapos maligo ay pumasok na ang mag-ina sa kanilang kwarto.
JR: “mommy thank you po sa pa birthday… heheh…”
Isabel: “you’re welcome anak! nag enjoy ka ba? nagustuhan ba ng mga bisita mo ang handa natin?”
JR: “Yes mommy! sarap na sarap nga sila eh. The best daw ung luto mo!”
Isabel: “talaga?! mabuti kung ganun para next time yun ulit lulutuin ko.” – masayang sagot ng ina.
JR: “tara higa na tayo mommy!” – excited na aya ni JR.
Mabilis na hinubad ni JR ang towel at mabilis na humiga sa kama habang si Isabel ay kumuha ng lotion sa tukador at umupo sa dulo ng kama.
Dahan-dahan naglagay ng lotion sa balikat at mga braso si Isabel pababa sa mga hita at binti. Samantala, si JR naman ay dahan-dahan dumapa papunta sa tabi ni Isabel. Mabilis ang tibok ng puso ni JR at
para siyang lalagnatin sa sobrang init ng kanyang pakiramdam.
JR: “ahm.. mommy? pwede po ba magtanong?”
Isabel: “ano un anak?”
JR: “nakapag move on ka na po ba kay daddy?”
Natigilan si Isabel sa paglalagay ng lotion at mejo nalungkot ang itsura.
JR: “sorry mommy…dapat di na ako nag-tanong nasira ko paya mood mo?”
Isabel: “ok lang anak. hmm…. siguro nga dapat ko na nga siguro patahimikin ang kaluluwa ng daddy mo at mag move on…”
JR: “TALAGA MOMMY!” – masiglang tugon ni JR.
JR: “I-ibig mo sabihin, makakapgsimula na tayo ng bagong buhay simula ngayon?”
Isabel: “oo anak, tanggap ko na anak na wala na talaga ang daddy mo at tayo na lang uhm, tayo na lang ang magtutulungan.”
Itutuloy…