Inabot ni Wanjo ang dalang malaking supot sa Ina matapos magmano dito. Agad naman itong inayos ni Nympha sa maliit na lamesang pagkakainan.
“Bakit parang natagalan ata kayo Lucio?” tanong nito sa asawa habang abala sa paglalagay ng pinggan.
Hindi alam ni Lucio ang isasagot dito kung bakit lampas tanghalian na sila nakarating sa bayan. Wala siyang maisip na palusot dahil okupado ang utak niya ng reaksyon ng anak niya sa lalaking tumawag dito kanina.
Nagtatanong ka kung bakit matagal kami? Kasi kinantot ko muna ang anak natin bago pumunta dito pilyong bulong ng isipan ni Lucio.
Nag-aabang pa rin sa sagot si Nympha kaya nang mapansin ni Lucio na tila natatagalan ang ama sa pagsagot dito ay siya na ang sumalo sa tanong ng Ina.
“A-ah naubos po kasi yung g-gasolina ng motor kanina I-inay. N-naghanap pa po kami ng mabibilhan” pagpapalusot ni Wanjo.
Kahit kabado dahil baka hindi kagatin ng Ina ang palusot niya ay hindi niya ito ipinahalata. Abot-abot ang pagdadasal niya sa isip na maniwala ito.
Jusko, wag naman po sana maghinala si Inay
“Ahh, sige tayo’y kumain na. Kanina pa ako nagugutom” kumbinsidong saad ni Nympha. Marami ang nakabalot na pagkain kaya inisip niyang hindi pa kumakain ang kanyang mag-ama at sasabayan na lamang siya sa tanghalian kahit malapit nang mag alas-una.
Nakahinga ng maluwag si Wanjo dahil sa tinuran ng Ina. Mabuti na lamang at di niya pinahalata ang pagkabalisa kanina habang tinatanong ang ama. Sa pag dulog sa pagkain ay napasulyap siya sa kanyang Itay na tila masama ang timpla.
Nagtaka siya dahil hindi naman ito busangot kanina bago sila tumulak papunta sa bayan. Umasim lang ang mukha nitong nang bigla na lamang siyang tawagin ni Arthur kanina. Napatanga siya sa naisip.
Naiinis ba siya kay Arthur? O di kaya ay nagseselos?
Iwinaksi niya ang ideya sa kanyang utak. Imposibleng mangyari iyon, ang magselos ang kanyang Itay sa iba dahil wala namang silang konkretong paliwanag kung ano ang namamagitan sa kanila.
Hindi pa nila napapag-usapan ang tungkol sa estado ng kanilang sitwasyon ngayon kaya hindi maaari ang iniisip niyang nagseselos ang ama sa lalaking tulad ni Arthur.
Oo at merong nangyayari sa kanila makailang beses na. Para na rin silang mag-asawa kung magromansahan pag magkasama at pinaparamdam nito sa kanya ang pagtrato nito sa isang pangkaraniwan na ginagawa ng lalaki sa isang babae.
Balang araw siguro, tatanungin ko si Itay tungkol sa amin
Sa kalagitnaan ng kanilang panananghalian ay muling sinambit ni Nympha ang usapin tungkol sa nalalapit na bakasyon ng mga bata at pagbabalik ni Wanjo sa Senior High sa susunod na semestre.
“O Wanjo, malapit na rin naman ang bakasyon, bakit hindi ka kaya sumama sa Itay mo sa Quezon?” usal ng ginang sa anak.
“Ho?” tila binging sagot ni Wanjo sa Ina.
Inulit naman ng babae ang tanong sa anak. “Kako total meron namang iniwang bahay ang Tiyuhin mo sa Quezon, bakit hindi kayo doon magbakasyon ng mga kapatid at Itay mo?” Sinulyapan ng ginang ang asawa na sumasang-ayon sa sinabi niya.
“Di po ba kayo sasama kung sakali Inay?” balik na tanong niya sa Ina.
“Gustuhin ko man, sayang naman ang pagbebentahan ko kung sasama ako. Saka bago pa lang itong pwesto anak, sayang ang mga magiging suki ko” mahabang litanya ng babae.
“Para malibang ka rin naman kahit papaano, gumala kayo doon dahil sa susunod na semestre ay tiyak na magiging abala ka na sa pagpasok anak” pagpapatuloy nito.
May punto ang Inay niya. Bihira lang siya makagala sa malalayong lugar at baka minsan na lang niyang mararanasan pa iyon kapag nakatapos na siya ng Grade 12 at tumuntong na sa kolehiyo.
“Ayos lang po ba kay Itay?” alanganin pa siya dahil gusto niyang masiguro kung totoo ba ang pagpayag ng kanyang Inay.
Tumango ang lalaki “Ano ba namang tanong iyan anak, syempre para din naman to sa inyong magkakapatid”
Napangiti si Nympha. Kampante siyang payagan ang mga anak at asawa na magbakasyon ng hindi siya kasama. Hindi naman siya mabuburyo sa bahay dahil pinagkakaabalahan niya ang papalagong tindahan sa palengke.
“Pero bago kayo tumulak pa-Quezon, alamin mo muna sa dati mong eskwelahan kung anong proseso ng pagbabalik eskwela ha?” payo ni Nympha sa anak. “Para mabilis nang maayos ang dapat maayos pagbalik ninyo rito sa atin”
“Okey po Inay” sagot na lamang ni Wanjo bago ipinagpatuloy ang pagkain.
Naputol ang kanilang pag-uusap nang may dumating na mamimili at tumayo ang kanyang Ina para pagbentahan ito. Dahil abala ang ginang sa ginagawa ay si Wanjo na ang nagligpit ng mga ginamit sa pagkain at ibinalik ito sa supot na pinaglagyan niya kanina.
Ang kanyang Itay naman ay ipinuwesto ang upuan malapit sa bentilador para siguro magpahangin dahil hindi rin biro ang init sa katanghalian na iyon. Nang matapos sa ginagawa ay tinabihan niya ang ama.
“Anak” pagtawag ni Lucio sa kanya. Agad naman niyang binalingan ang ama.
“Ano po iyon?”
“Kelan ang balak mong pumunta sa school niyo? Para hindi na tayo magahol sa oras” ani Lucio na matamang nakatingin sa anak.
Naisip ni Wanjo na mas agapan ang pagpunta at itapat ito sa araw na may pasok ang mga kapatid para wala siyang aasikasuhin sa bahay. “Siguro sa miyerkules na lang po tayo pumunta Itay”
Tumango ang lalaki na hindi pa rin inaalis ang tingin sa anak. Nakaramdam ng bahagyang pagkailang ang binatilyo kaya naman di niya natis na tanungin ang ama.
“Ayos lang po ba kayo Itay?” nag-aalalang tanong niya dito.
Sa halip na sagutin ni Lucio ang tanong niya ay binato siya nito ng tanong pabalik. “Sino na nga uli yung tumawag sa iyo kanina sa may bungad?”
Napatigil si Wanjo, hindi inaasahan na muling tatanungin ng ama ang tungkol doon. Pero diba’t sinabi ko naman na ang pangalan ni Arthur kanina? pagtatanong niya sa isipan.
“Si Arthur po ‘Tay, nagtatrabaho po sa may rice retail dito”
“Kaibigan mo ba iyon?” hindi alam ni Lucio kung bakit niya tinatanong ng ganoon ang anak. Wala pa kasing naipapakilalang ibang tao sa kanila ang panganay magbuhat ng tumigil ito sa pag-aaral at pumirmi na lang sa bahay.
Sinisiguro lang niya ang kalagayan ng anak dahil unang tingin pa lang niya sa lalaki kanina at sa paraan ng pagkindat nito kay Wanjo ay maloko na ang naging tingin niya rito.
Alam ko na ang mga ganong galawan, tsk, walang pinagkaiba noong kabataan ko
“Nakilala ko lang po Itay, ilang beses na rin po kasi siyang nagpapabarya dito sa tindahan” pagsagot ni Wanjo sa tanong ng kanyang Itay.
Hindi niya sinabi ang totoong ugnayan nila ni Arthur. Walang dahilan para isaliwalat niya sa ama ang nangyari sa kanila ng gwapong trabahador ilang araw na ang nakalilipas.
Naging kampante naman si Lucio sa sinabi ng kanyang anak. Ang hindi lang niya nagustuhan ay kung paano nito hagudin ng tingin ang kanyang binatilyo kanina at kindatan ito mismo sa kanyang harapan.
***
Dumating ang araw ng miyerkules at kasalukuyang pumipila si Wanjo papasok sa dati niyang eskwelahan. Kasama niya ang ama na nagpaiwan sa labas ng establisyimento at sinabing aantayin na lang siya doon.
Nang banggitin sa guwardya kung ano ang sadya niya doon ay agad na siyang pinapasok nito. Napangiti ang binatilyo nang muling masilayan ang malawak na kabuuan ng paaralan. Dahil alam naman niya ang pasilyo kung saan nakahanay ang registrar ay agad na niya iyon tinungo para matapos na ang kanyang lakad para sa araw na iyon.
Ayaw niyang pag-antayin ng matagal ang kanyang Itay sa labas. Narating na agad niya ang silid na sadya. Tumikhim siya para makuha ang atensyon ng taong abala sa kung anong ginagawa sa likod ng makapal na salamin.
“Magandang umaga po” pagbati ni Wanjo.
Umangat ang tingin ng nakayukong babae at tila masungit na humarap sa kanya. “Anong sadya?”
Lihim na napaismid si Wanjo sa kasungitan ng babae. Sa pagkakatanda niya ay hindi ito ang registrar dati na nakapwesto doon. Mabait iyon hindi tulad ng kaharap niya ngayon.
Ang sungit, magtatanong lang ako eh
“Magtatanong lang po kung ano pong mga dokumento ang kailangan para sa pag-eenroll ulit sa Grade 12” malumanay na pagtatanong niya.
“Ay Iho hindi pa oras ng pag-eenroll ngayon. mag-aantay ka pa ng dalawang buwan” napa rolyo ang mata ng babaeng registrar. Malayong-malayo ang sagot sa tanong ng binatilyong kaharap.
Kahit may kasungitan ang empleyado ay hindi nagpatinag si Wanjo. “Oo nga po, ang tinatanong ko po ay yung mga requirements po para sa darating na enrolan”
Tumipa ang babaeng empleyado sa computer na naroon. “Grade?”
“Ano ho?”
“Anong grade mo Iho? Di ka kasi nakikinig ng maayos” may kalakasan na sambit nito.
“A-ah eh G-grade 12 po” may konting hiyang naramdaman si Wanjo dahil sa inaakto ng babae sa kanya.
May kinuha ang babae sa estante doon ng mga papel. Pagkakuha ay inabot niya ito sa nakatayong si Wanjo.
“Nakalagay dyan yung requirements para sa grade 12, kumpletohin mo at saka ka bumalik sa July. Siguraduhin na kumpleto ang mga dokumento bago bumalik dito para hindi na pabalik-balik pa, naiintindihan?” mahaban at striktiong bilin nito.
Sinulyapan ni Wanjo ang papel na hawak. Karamihan sa mga kailangan doon ay naitabi na niya tulad ng report card at sertipiko ng kapanganakan. Inabutan rin siya nito ng enrolment form para pipila na lang siya sa darating na July.
“Salamat po Ma’am”
***
Nakangiting lumabas si Wanjo sa gate ng paaralan. Natanaw na agad niya ang kanyang Itay na nakaupo sa hanay ng mga tindahan doon. Inantay niyang makadaan ang mga sasakyan bago tumawid papunta dito.
“Ano naayos mo na ba?” agad na bungad sa kanya ni Lucio.
Tumango ang binatilyo at nagpunas ng pawis habang umiinom sa dalang softdrinks ng ama “Opo, babalik na lang po ako sa July para maka pag-enroll na”
“Mabuti naman anak” ginulo ni Lucio ang buhok ni Wanjo at inakbayan ito. Mas lumaki naman ang ngiti ng binatilyo.
“Salamat po Itay, salamat po sa inyong dalawa ni Inay, makakapag-aral nap o ulit ako” may galak ang tinig ni Wanjo.
“Wag mong isipin iyon anak, obligasyon naman na pag-aralin kayong magkakapatid. Pasensya na nga lang at natagalan iyong sa iyo” inakbayan na ni Lucio ang anak at sabay na silang lumakad papunta sa nakaparadang motor sa harapan.
“Tara na anak, umuwi na tayo”
Kabanata 13
“Di ka namamansin ah”
Iyan agad ang bumungad kay Wanjo nang nautusan ulit siya ng Ina na samahan ito sa pagbabantay sa kanilang tindahan.
Nadatnan niya si Arthur na nakapwesto sa gilid, nakapamulsa at may malawak na ngisi sa labi nito.
Lalagpasan na sana ito ni Wanjo nang pinuna ng lalaki ang di niya pagpansin dito. Hindi niya alam kung bakit naroon ito ngayon. Ilang araw din niyang napansin na palagi itong dumadaan sa harap ng kanilang pwesto habang sumusulyap sa kanya.
“May kailangan ka?” pagsusungit na tanong niya sa binata.
“Sungit, meron ka ba ngayon?” nakangiti pa rin ito sa kabila ng masungit na trato niya dito. Lumapit ito kay Wanjo at binigyan na naman ng isang kindat ang binatilyo.
“Mukha ba akong nakikipagbiruan? Tinatanong ko kung may kailangan ka at saka bakit palaging papikit-pikit yang mata mo, may diperensya ba yan?” napahalukipkip siya habang sinasabi iyon sa lalaking kaharap.
Hindi pinansin ni Arthur ang sinabi niya “Sa tindahan wala, sa’yo meron” umakto itong nag-iinat na parang kagigising lang. Waring inaakit ang kaharap na binatilyo.
“Tanda mo pa ba yung sinabi ko noong…alam mo na? ani Arthur habang tumataas-taas pa ang parehas na kilay. Napatanga si Wanjo dito. Naalala nga pala niya ang nangyari sa pagitan nila ni Arthur noon. Nawala sa isip niya dahil buhat nang bumalik ang kanyang Itay ay ito na lang ang laging laman ng isip niya at ang madalas na nangyayari sa kanilang dalawa.
Nakalimutan niya ang nagawang kahalayan kasama si Arthur.
“A-ah…e-eh” hindi alam ni Wanjo kung ano ang sasabihin dito. Umurong ang kasungitan niya nang pinaalala ni Arthur ang bagay na iyon.
“Saka sabi mo, ihahanda mo pa nga yang pwe-” mabilis na tinakpan ni Wanjo ang bibig ni Arthur dahilan para hindi nito maituloy ang sasabihin. Kinakabahan siyang luminga-linga dahil baka may makarinig sinabi ng damuhong lalaki.
“Ano ba? Di ka ba nahihiya sa bastos mong bunganga?!” may kahinaan ngunit gigil niyang sambit dito. Dahil nakatakip pa ang palad niya sa bibig nito ay tanging kakatwang tunog lang ang naisagot ni Arthur.
Maya-maya ay nakaramdam ng pagkabasa si Wanjo sa kanyang palad. Nanlaki ang mata niya nang mapagtantong dinidilaan ni Arthur ang kamay nakatakip sa bibig nito. Dali-dali niyang binawi ang kamay at pinunasan gamit ang suot na damit.
“Kadiri ka” aniya habang patuloy sa pagpunas sa kamay.
Tumawa naman si Arthur sa naging reaksyon ni Wanjo. “Inulit ko lang naman ang sinabi mo ah, anong bastos doon?”
Sayang-saya ang binata na makita ang naiinis at namumulang mukha ni Wanjo.
“Sarap ng palad mo ah, lasang pawis HAHAHA!” sa inis ay hinampas niya ito gamit ang kamay. Makailang beses naman umilag si Arthur habang patuloy na tumatawa.
Psh! Isip bata!
“Bumalik ka na nga sa tindahan ninyo! Pabalik na si Inay, baka maabutan ka pa!” pagtataboy niya dito. Hinihingal siya at bahagyang nanakit ang kaliwang kamay.
Ang tigas ng katawan ng damuho!
Sinapo ni Arthur ang dibdib, animo umaarteng nasaktan sa kanyang sinabi. “Ayst! Sakit mo naman magsalita, matapos mo pagsawaan ang katawan ko” pagpapatuloy nito sa pag-arte.
“Tumigil ka na nga!” sa tono ng pananalita nito, alam ni Arthur na napipikon na ang binatilyo kaya’t sumeryoso na siya sa pagkausap dito.
Akmang tatalikod na si Wanjo nang matigilan siya sa kasunod na sinabi ni Arthur.
“Kelan ulit Jo?” Seryosong tanong nito.
“Ha-“
“Anong kelan ulit?” sabi ng tinig sa gilid nila.
Sabay natigilan si Arthur at Wanjo nang biglang sumulpot si Nympha na di niya alam kung saan nanggaling. Nakatingin ito sa anak at sa lalaking ilang beses na rin niyang nakikita sa palengke.
“Anong meron Iho? Bibili?” mabait na pagtatanong ni Nympha dito.
Lihim na napasapo si Wanjo sa kanyang dibdib dahil kamuntikan na naman siyang mahulog sa ilang seryeng pag-uusisa ng ina, una dahil sa kanila ng kanyang Itay at ngayon naman ay dahil sa gwapong lalaking nakatayo lang sa harapan nila.
Matalim ang tingin na ibinigay niya kay Arthur habang inuusisa ito ng Ina niya. Bumalik na naman ang nakakalokong ngiti nito na mas lalong nagpainit ng ulo niya.
“Ah magpapabarya lang ho sana ako, kelangan po kasi sa bigasan” pagpapalusot ni Arthur sa ginang.
Suss, magbabariya daw, manggugulo kamo ang angil ng isip ni Wanjo
“Ay yun naman pala, sige sandali lang” humarap ang ginang sa anak. “Wanjo, bakit di mo pa binariyahan kanina ang pera ni pogi dito” ani nito habang kinakalkal ang suot na belt bag.
“Eh wala daw po kayong barya Tita” pagsabat ni Arthur.
“Ku, ano ka ba anak, meron ditong mamiso oh” binuksan ni Nympha ang lagayan sa lamesa at inilabas ang supot ng mga barya. “Magkano ba ang pera mo pogi?”
“500 ho” Inabot ni Arthur sa ginang ang limandaan na nasa bulsa ng kanyang suot na short.
Pew, buti na lang may pera pa ako dito
Pagkaabot ng nakasupot na pera ay inusisa pa lalo ni Nympha ang lalaki. Nakapanood lang si Wanjo sa dalawang taong nasa harapan niya ng walang imik.
“Teka, pamilyar ka Iho, ikaw ba yung laging nasa may rice retail dyan sa bungad?” pagtatanong ni Nympha.
“Ah…oho”
“Kaano-ano mo si Mang Allan, yung may-ari ng rice retail?” tuloy pa rin sa pag-uusisa si Nympha sa lalaki.
“Papa ko po” Napataas ang kilay ni Wanjo nang marinig ang sagot ni Arthur. Ang damuho itong ang anak ng may-ari ng rice retail? Ang pinakamabentang pwesto sa palengke? Buong akala niya ay umeekstra lamang ito doon pero sa kanila pala iyon.
Napatango naman si Nympha sa kausap. Iniisip na hindi pa magkilala ang dalawa ay siya na ang nagpresintang ipakilala ang kanyang panganay dito.
“Ah ganun ba, si Wanjo nga pala, panganay ko. Tumutulong din sakin dito paminsan-minsan” galak na sabi ng ginang.
Maya-maya pa ay nagpaalam na si Arthur sa mag-ina matapos magpasalamat.
“Sige po, salamat po ‘Ta, Jo, una na ako” ngumiti ito sa dalawa, particular na kay Wanjo bago lumakad papaalis.
“Ku, eh napakabait na binata, chika ni Mareng Esmie eh sa kanya daw iiwanan ang rice retail ni Mang Allan ah” pagtutukoy nito sa kakaalis lang na lalaki habang kumukuha ng pocketbook sa lagayan nito.
“Si Inay talaga, chumismis na naman po kayo kay Aling Esmie” napailing na lang si Wanjo sa ina. Noon pa man kasi ay sadyang makwento at matsismis na ito. Kaya siguro nawiwiling tumambay sa pwesto ng kumare na si Esmie.
“Sus eh di naman, nabanggit lang naman sa’kin” depensa ni Nympha sa sinabi ng anak. “sabi pa nga ay namana ang pagiging mabait ni Mang Allan”
Mabait? Ang lalaking iyon? Saang banda? hindi ipinahalata ni Wanjo ang di niya pagsang-ayon sa ina tungkol sa papuri nito kay Arthur. Baka lalo lang humaba ang usapan nila.
Naiilang siya dahil mula nang matikman niya ito ilang araw na ang nakalipas ay tila lagi nang bumabagabag sa isip niya na hindi dapat.
Hindi dapat niya ginawa ang bagay na iyon at hindi dapat dahil para na rin siyang nagtaksil sa ama sa pagbaling ng atensyon niya kay Arthur.
Kahit na hindi malinaw ang sa amin ni Itay, pakiramdam kong mali pa rin na pumatol ako kay Arthur
Dahil na rin sa rason na iyon kaya iniiwasan niyang mapadaan sa harapan ng rice retail kapag siya ang nakatoka sa pagbabantay sa tindahan ng Ina.
Intensyonal ang pag-iwas niya kay Arthur. Masama mang pakinggan pero lumalabas lang na ginamit niya ang binata para mapawi ang pagkauhaw at pananabik niya sa kanyang Itay.
Pero diba’t siya ang unang nag-alok ng sarili niya? sigaw ng isang parte sa utak niya.
Hindi ko naman kailangan kumagat eh, may pagkakataon akong tumanggi noong araw na iyon laban naman ng kabila.
Dahil sa masyadong pag-iisp ay kulang na lang na sumakit ang ulo ni Wanjo. Kakausapin na lang niya si Arthur kapag nakahanap na siya ng oras at lilinawin ang mga sinabi niya rito noon.
Haysss…Bahala na
***
Sa mga sumunod na araw ay naging abala na si Wanjo sa pagtulong sa Ina. Naging routine niya ang pumunta sa bayan matapos asikasuhin ang mga kapatid at iwanan ng makakain ang amang si Lucio na maghapon namang nagtatrabaho sa patag.
Nakakuha kasi ito ng murang pananim katulad ng punla ng kamatis at iba pa na malaki ang benta sa palengke kapag naani kaya naman halos doon na gugulin ng lalaki ang oras.
Halos mag-dadalawang linggo nang walang nagaganap sa pagitan ng mag-ama. Dahil na rin kay Nympha na laging tangan ang panganay na anak sa tindahan kaya’t hindi na mapirmi si Wanjo sa kanilang bahay, bagay na ikinadismaya ni Lucio.
Maging siya ay sabik na sabik na muling makapiling ang anak na binatilyo at pagsaluhan ang init nilang dalawa. Tila ba nanumbalik ang libido ng barako noong kabinataan pa niya magmula ng matikman ang alindog ni Wanjo.
Kahit na makailang beses silang magtalik ng asawang si Nympha nitong mga nakaraang araw ay pakiramdam ni Lucio na hindi pa rin napapawi ng babae ang tinatagong libog niya sa katawan. Hindi maipaliwanag ng barako kung bakit, pero parang hinahanap ng katawan niya ang balingkinitang pigura ng anak.
Ahh Tang ina!
Hindi maitago ang pagkadismaya sa mukha ng barako nang magising siya isang araw at naabutan na mag-isa lang siya sa bahay. Wala ang kanyang kinasasabikang anak at alam niyang pumunta na naman ito sa palengke para tumulong kay Nympha.
Kung kelan naman wala akong lakad ngayon, pucha naman o o!
Buong akala kasi niya ay makakapag-relax siya ngayong araw dahil pahinga muna siya sa pagtatanim. Inaasahan niyang magpapaiwan si Wanjo dito ngayong araw dahil binanggit niya kagabi sa asawa’t mga anak habang sabay-sabay na kumakain na hindi muna siya magtatrabaho kinabukasan.
Hindi pala nakuha ni Wanjo kung anong mensahe ang gusto niyang ipahiwatig dito kagabi. Naging kampante naman siya na magiging matulis ang pag-iisip nito dahil ilang beses na rin niyang ginawa ang ganong taktika para makapag-niig silang mag-ama.
“Pucha talaga, minamalas nga naman oh!” naiinis na sambit ni Lucio. Matapos niyang kumain ay niligpitan na rin niya ito agad at inihanay sa pingganan.
Dismayado niyang tinungo ang sala at pasalampak na umupo doon, nakalaylay ang ulo sa sandalan at iritable na nababagot ang ekspresyon sa mukha.
Dahil wala rin naman siyang gagawin sa araw na iyon kundi antayin na makauwi ang kanyang mag-iina na umuwi ay napagdesisyonan na lang niya na iligo na lang ang pagkainis at bumalik na lamang sa pagtulog.
Wala din naman palang aksyon, tang ina talaga
Nakapasok na si Lucio sa loob ng banyo nang mapansin niya na papaubos na pala ang sabon pampaligo kaya bumalik siya sa loob ng bahay para kumuha ng bago. Nang hindi mahanap sa pinaglalagyan ay tinungo niya kwarto ng mga anak.
Sigurado siyang may nakatabi doon na sabon dahil kilala niya ang anak sa pagiging maalaga sa katawan nito. Imposibleng hahayaan non na walang magamit na sabon sa katawan.
Sa paghahalungkat niya sa cabinet ng anak na panganay ay napadako ang tingin ni Lucio sa basket ng mga damit sa gilid nito.
Hindi niya alam pero parang naaamoy niya ang anak na si Wanjo sa kumpol.
Nilapitan niya ito at tama nga ang kanyang iniisip, mga pinaghubaran na damit ito ni Wanjo. Parang may kung anong nagtulak kay Lucio na amuyin ang damit na hawak. Nakakadiring isipin na marurumi ang mga damit na iyon pero sa isip ni Lucio ay tila nahihipnotismo siya sa amoy na nanggagaling doon.
Inilapit niya ang isang kamiseta ni Wanjo sa kanyang ilong at sininghot ito.
Ang tamis, ang bango!
Hindi alintana ng barakong ama ang natuyong pawis sa damit ng anak. Nangingibabaw pa rin kasi ang bango nito mula sa pabangong binigay niyo dito noon at natural na amoy ng anak. Sa pag-ulit niya ng pag-amoy dito ay tinamaan na ng libog ang lalaki.
Unti-unting tumitigas ang kanyang natutulog na pagkalalake sa loob ng suot na shorts. Napamura si Lucio.
“Putangina!” asik niya habang nakatingin sa malaking bukol sa gitnang parte ng katawan.
Ganito ba ako kasabik sa aking anak at nalibugan agad ako sa amoy lang nito? ang malibog na tanong niya sa isip.
Nakalimutan na niya ang tunay na pakay kung bakit siya napadpad sa kwarto ng mga anak. Kinuha niya ang damit ni Wanjo sa lagayan at mabilis na tinungo ang kwarto nilang mag-asawa. Lapat na lapat ang damit sa kanyang ilong at pinagsasawa ang sarili sa pagsinghot dito.
Tila epekto ng droga ang naging resulta ng ginagawa ni Lucio. Kaibahan nga lang na hindi bawal na gamot ang nagpapabaliw sa kanya kundi ang nakakalibog na amoy na iniwan ng anak sa damit nito.
Mabilis niyang hinubad ang suot na short at pumigkas ang kanyang matigas nang burat. Tumatango-tango ito na parang bang nasisiyahan at muling nakawala mula sa pagkakakulong.
Hindi akalain ni Lucio na mabubuhay ang kanyang libog sa ganoong paraan.
Humiga siya sa kama nila ni Nympha at nagsimulang laruin ang sarili habang patuloy ang pag-amoy sa damit na hawak. Kasabay nito ay ang paglikot ng kanyang isipan, na si Wanjo at ang mapaglarong kamay nito ang nagtataas-baba sa kanyang kahabaan at hindi siya mismo.
“Ahhh Anak tangina!” lumakas ang ungol ni Lucio. Mabilis na ang pagjakol niya sa sarili habang isip-isip ang imahe ng anak na nakapatong sa kanya.
Dumagdag pa ang nakakalibog na amoy nito na mas lalong nagpabaliw kay Lucio. Sininghot niya ang kamiseta nito na parang doon nakadepende ang kanyang buhay at lakas.
Nagsilaban ang mga ugat sa tayong-tayong burat ni Lucio. Tagaktak na ang kanyang pawis at lumulihis na rin ang kanyang suot na damit.
Dahil sa mabilis na pagkilos ay sumusulyap ang matipunong katawan ng barakong ama. Patuloy ang kanyang mahigpit at mabilis na pagjajakol sa sariling burat. Hindi na lang niya inaamoy ang dami ni Wanjo, dinidilaan na rin niya ito katulad ng pagdila niya sa malambot na labi ng anak.
Pumungay ang mga mata ng malibog na ama habang laman ng isip ang imahe ng panganay na anak. Sa isip niya ay dominante niyang pinapakain sa anak ang malaki at mahabang burat habang ang huli naman ay tila alipin na sumusunod sa kanyang mg autos.
“Wanjo AHHH!” ulol na ulol na ang lalaki sa ginagawang pagpapaligaya sa sarili.
Gusto na niyang mahawakan ulit ang anak. Mahalikan ito ng matagal at higit sa lahat ay maibaon dito ang kanyang nanggagalit na pagkalalake.
Ilang minuto pa ang lumipas ay biglang umunat at pumantay ang dalawang paa ng barako. Tumirik ang mga mata nito at buong lakas na umungol.
“OOOOOHHHHH! A-AHHH…” malibog na ungol ni Lucio habang bumubuga ng maputi at malapot na tamod ang kanyang burat.
Kumalat sa kanyang katawan ang sariling katas. Itinapat niya ang damit ni Wanjo sa burat na patuloy pa ring naglalabas ng tamod at hinayaan na doon ito kumalat pa. Habol ang hininga na pinunasan ni Lucio ang pawis sa noo.
Nang humupa ang libog ay napagtanto ni Lucio kung gaano siya nabaliw at tinaasan ng libog dahil sa amoy ng kanyang anak na si Wanjo. Binaliktad niya ang damit nito at nakita ang mga nagkalat na tamod at nag-iwan ng puting marka dito.
Pinunasan niya ang buong katawan gamit ang kamiseta ni Wanjo at muling nagbihis. Napapangisi ang malibog na barako dahil sa ginawa.
Nagawa niyang pagpantasyahan ang anak at higit sa lahat ay nagparaos siya habang isip-isip ito.
Pwede ko namang antayin na masolo ulit naming ni Wanjo ang bahay, Putangina! Ang libog mo Lucio!
Itutuloy…
***
Double update kasi love ko kayo. :*)))