Hindi mawaglit sa isip niya ang eksena kaninang tanghali sa may sala. Kung paano niya pagsamantalahan ang natutulog na ama at magparaos sa banyo habang isip-isip ang tarugo nito.
Ngayon lang siya nakaramdam ng ganong bagay, ang maakit sa kapwa lalaki at ang siste, sa sariling ama pa niya.
Matatapos na siya sa pagluluto nang saktong dumating ang kanilang magulang. Nagtakbuhan agad ang dalawang kapatid papalapit sa Inay nila.
“Oh sya, sya, eto pasalubong ko, Mamaya nyo na lantakan pagatapos natin maghapunan” Aning Inay niya habang inaabot ang supot ng minatamis sa dalawang bata.
“Salamat po Inay” at agad na bumalik ang mga ito sa pagkakasalampak sa sahig ng kanilang sala.
Pumasok ang Inay niya sa banyo habang tumuloy naman sa kusina ang kanyang Itay. Binilisan ng binatilyo ang pagkilos, nahihiya siyang harapin ang ama. Lalo na’t di maatim ng isip niyang nagawa niyang pagsamantalahan ito kani-kanina lamang.
“Ayos ka lang ba anak?” Pagkuha ng atensyon ni Lucio sa anak. Napansin kasi niyang balisa ito at waring kinakabahan.
“A-ayos lamang p-po ako ‘tay” ang nauutal na sagot ni Wanjo dito.
“Sigurado ka?” Paninigurado ng ama. Tumango na lamang si Wanjo bilang tugon. Wala namang nagawa ang ama.
“Sige, tawagin mo na mga kapatid mo, puntahan ko lang si Nympha at maghapunan na tayo” sabi nito bago pumasok sa kwarto kung saan nagbibihis ang asawa.
Napabuntong-hininga si Wanjo, labis ang hiyang nararamdaman para sa sarili.
***
Maganang kumakain ang mag-asawa at ang dalawang bata sa hapag-kainan. Paborito kasi ng mga ito ang ginisang munggo na niluto ng binatilyo. Samantala, parang wala sa sariling wisyo si Wanjo, nakatingin lang ito sa pinggan na halos di nagalaw ang laman.
Labis ang hiya at hindi makatingin sa ama na katapat niya sa mesa.
“Kain lang ng kain anak, di mo ba gusto ang ulam?” Ang pagkuha ng pansin ni Lucio sa anak. Alam na niya ang dahilan kung bakit iba ang ikinikilos ng anak. Batid niya’y nahihiya ito sa kanya dahil sa kapangahasan na ginawa kanina.
Nag-angat ng tingin ang anak at pilit na pinakalma ang sarili at ngumiti na parang walang nagawang kasalanan. Ininda niya ang hiya at tinapos ang pagkain kahit parang lalabas lahat ng kanyang nginuya dahil sa lakas ng tibok ng kanyang puso.
Natapos ang hapunang iyon, ngunit ang pagkabalisa ni Wanjo ay hindi nabawasan kahit mintis.
***
Mag-aalas dyis na ng gabi ngunit ayaw dalawin si Wanjo ng antok, mahimbing na ang lagay ng dalawa niyang kapatid na katabi niya sa higaan sa kanilang kwarto, paniguradong tulog na rin ang mga magulang sa kabila.
Naiisip pa rin niya ang nangyari kanina. May parte sa utak niya na mali ang kanyang ginawa pero mas malakit ang parte na nagustuhan niya ang nangyari.
Lolokohin ko lang ang sarili ko kung sinabi kong di ko na uli gustong mahawakan at makita ng buo ang burat ni Itay
Dahil sa hindi makatulog, bumangon ang binatilyo at pumasok sa kusina, baka sakaling antukin siya kapag may gatas sa kanyang sistema. Matapos makapag timpla ay tumambay siya sa upuang kahoy na nakadikit sa puno sa loob ng kanilang bakuran.
Malamig ang simoy ng hangin ngunit di iyon alintana ni Wanjo. May gatas naman syang mainit na panlaban sa lamig ng gabi. Nasa kalagitnaan siya ng pagsimsim sa gatas nang biglang may nagsalita kanyang likuran.
“Gabi na anak ah…bakit di ka pa matulog?” Muntikan na niyang maibuga ang laman ng bibig dahil sa gulat sa biglaang pagsulpot ng ama.
Nang pagmasdan ito ng binatilyo, nakasuot ng sando at manipis na pajama ang kanyang Itay. Sa isip isip nya, masa…