Marahil sa itsura o dili kaya sa ngiti na laging nakapako sa pisngi, madali akong nakakapalagayan ng loob ng mga taong aking nakikilala. Hindi makabasag pinggan ika nga nila. Tunay na maaasahan at di ka pababayaan. Isa daw akong likas na Kuya.
Buong sigla kong tinahak ang daan patungo sa sakayan ng van sa labas ng starmall habang nag mamasid sa mga kababaihan na nakakasalubong sa daan. Isa itong tipical na araw. Ang pagod ay pinapawi ng pista sa mata dulot ng mga naggagandahang dilag sa kanilang puti at kahel na uniporme, mga “RK” na nag aaral sa exclusibong paaralan sa parting iyon ng mandaluyong. Ang mga office girls na suot ang hapit na unipormeng nag papalutang sa kanilang angking alindog. Ang mga mag nobyo, mag asawa, ang mga “love birds” na naglipana patungo sa kung saan man sila papunta.
Dagli kong narating ang sakayan. Matumal ang pila at agad akong nakaupo sa kanang bahagi ng mga upuan sa dulong bahagi ng van. Di nakaligtas sa aking paningin ang chinitang dilag na nasa kabilang dulo ng hilerang kinaupuan ko. Nakadantay ang ulo sa bintana at pawang tulog. Sayang at may dalawang matandang ale na nasa pagitan namin.
Ibinaba ng barker ang upuan sa aking harap. Apat na lang ang kulang at paalis na ang van.
Agaw pansin ang palapit na magkasintahan na tila pasakay sa van. Humigit kumulang limang talampakan ang tangkad ng babae. Mahaba ang buhok na medyo lampas sa balikat, balingkinitan ang pangangatawan at maihahalintulad ang itsura sa isang batang Maureen Larrazabal. Bagay sa kanya ang suot nyang maiksing kulay itim na paldang maong at puting sandong puti na napapaibabawan ng itim na kardigan. Sinipat ko ang kanyang nobyo na may katamtamang tangkad at medyo may itsura.
“Jackpot si mokong, mukang makaka score”, nasambit ko sa akin sarili.
Iba talaga ang kabataan ngayon, halos magyakap na ang dalawa habang nag lalakad. Nakapulupot ang kanang braso ng binata sa balikat ng kanyang nobya. Ang kamay ay halos nakadantay na sa medyo may kalakihang dibdib na natatabingan ng manipis na tela.
Tumigil sila sa pinto ng van. Pumihit ang ulo ng binata at ginawaran ng halik ang ulo ng kanyang nobya. Tila sabik na inilapat ng binata ang kanang kamay sa pisngi ng kasintahan at iginiya ang ulo upang maglapat ang kanilang labi. Napako ang aking tingin sa lantarang kapangahasan ng dalawang kabataang naglaplapan sa labas ng van. Pansin ang laway na bumasa sa labi ng dalawang nilalang na parang may sariling mundo sa pampublikong lansangan.
Kapos hiningang tumigil ang dalawa. Lapat ang ulo sa isa’t isa at nagbubulungan. Inalalayan ng binata ang kasintahan papasok sa van. Habang sya ay naiwan sa labas.
“Di ata kasama si mokong.”
Payukong pumasok ang babae sa loob. Di ko mapigilang tumingin sa may kalakihang dibdib na medyo lumaylay sa kanyang pagkakayuko. Ang puti. Ang lalim. Ang sarap hawakan.
Umangat ang aking tingin sa kanyang maamong mukha.
“Tangina! Ang ganda.”
Tigil hininga akong napatitig sa mga matang parang nangungusap. Alam kaya nya kung saan ako nakatingin?
Lakas loob kong hinuli ang kanyang tingin. Limot ang lalaking nakamatyag sa pagpasok sa loob ng kanyang nobya. Isang matamis na ngiti ang mabilis na iginawad bago tuluyang umupo at humarap sa kanyang nobyo sa labas.
“Mukang palaban si ate!”
Madilim ang loob habang dahang dahang tumulak ang van paalis ng terminal. Tanging ang sinag ng ilaw sa labas ang nagsisilbing liwanag sa mga pasaherong bagsak ang katawang sa pagod.
Panaka nakang lingon sa paligid. Pawang nakapikit ang mga tao sa tabi. Ipinatong ko ang aking kamay sa mababang sandalan ng upuan sa harapan. Tumama ang aking kanang kamay sa malambo…