“Anong ginagawa mo dito?” tanong ni Mila kay Gary.
“Yan din ang tanong ko sa’yo, anong ginagawa mo dito sa bahay na ‘to?” sagot ni Gary.
“Nandito ako para tuparin ang hiling ng ina ko na pagsilbihan ka sa loob ng dalawang taon.”
“Ha! Hindi ko kailangan ng tulong ng batang katulad mo. At higit sa lahat, hindi kita kailangan dito sa bahay na ‘to.”
“Kasama sa last will and testament ng ina ko na tumira sa bahay na ‘to para makuha ang parte ng mana ko. Kailangan ko ring tuparin ang hiling ng ina ko na pagsilbihan ka sa loob ng dalawang taon para makuha ang mana ko.”
“Ah, ganun ba? Kaya pala nandito ka. Pero huwag kang magpakaloko sa hiling ng ina mo. Wala akong balak pakinabangan ka. Hindi kita kailangan dito.”
“Gusto ko lang malinaw na alam ko ang tungkulin ko dito at gagawin ko ‘yon. Kaya mag-adjust ka na lang dahil hindi ako aalis dito hangga’t hindi ko natutupad ang hiling ng ina ko.”
Hindi nagkaintindihan sina Mila at Gary kaya’t napilitan silang magtiis sa isa’t isa sa loob ng bahay. Hanggang isang araw, may nakapukaw sa pansin ni Mila. Dumating ang kanyang kababata na si Mick. Malapit silang magkaedad at halos magkasabay ang paglaki nila. Hindi nila nagawang magkita dahil sa mga pagkakataong pumili ang pamilya ni Mila na iwasan si Mick dahil sa kanyang antecedents.
“Kamusta ka na, Mila?” bati ni Mick.
“Okey lang naman. Buhay pa rin naman.” sagot ni Mila.
“Uy, hindi ka na nakapagpaalam sa akin nung umalis ka dito ng sampung taon na ang nakalipas. Bakit?”
“Marami kasing nangyari”
“Oo nga eh. Pero okay lang ‘yon. Pero, bakit ka nandito? Dito ka ba nakatira ngayon?” tanong ni Mick.
“Naku, hindi. Pumunta lang ako dito para tuparin ang hiling ng ina ko na pagsilbihan si Gary sa loob ng dalawang taon para makuha ang parte ng mana ko.”
“Kailangan ko siyang pagsilbihan sa loob ng dalawang taon, kaya kailangan kong magtiis sa kanya.”
“Wow, ang hirap naman nun. Pero, kaya mo yan. May support system ka naman di ba? Ako, nandito lang ako para sa’yo.”
“Oo, salamat sa offer.”
Napangiti si Mila sa suporta na ibinigay ni Mick sa kanya. Sa mga sumunod na araw, naging malaking tulong si Mick sa kanya sa pagtitiis sa pagsilbi kay Gary.
Sa loob ng ilang linggo, nagpatuloy ang pagtitiis ni Mila sa pagsilbi kay Gary. Sa simula ay tahimik naman ito at hindi nagpakita ng anumang motibo sa kanya. Ngunit, sa mga sumunod na araw ay nagsimulang magpakita ng mga senyales si Gary.
Napapansin ni Mila na tila palaging nasa harapan niya si Gary, kahit na walang dahilan. Madalas din itong magtanong tungkol sa personal na buhay niya at kung mayroon na ba siyang boyfriend. Sa simula ay hindi pa ito ganun kahalata, ngunit sa tuwing nag-iisa sila ay tila may mga matipid na pagsulyap si Gary sa katawan ni Mila na nagpapakita ng kanyang interes sa kanya.
Naging uncomfortable si Mila sa mga advances ni Gary at hindi na siya kumportable sa pagsilbi sa kanya. Pero dahil sa pangangailangan niya para sa mana na nakataya sa pagsilbi sa kanyang stepfather, ay hindi siya magawang umalis sa bahay.
Isang araw, habang nagluluto si Mila, napansin niya na nasa likod niya si Gary at pabulong na nagsasalita.
“Ang ganda mo Mila, hindi ko ‘to napansin dati.” sabi ni Gary.
Napaigtad si Mila at napakunot-noo. “Anong sinasabi mo, Gary? Kailangan mo ba akong sabihan ng ganyan?”
“Totoo naman. Bakit ba? May masama ba sa pagsasabi ko ng totoo?”
“Nakakainis ka, Gary. Hindi ko kailangan ng mga ganyang komento mula sa’yo. Sana matapos na itong dalawang taon para matapos na rin itong pagsilbi ko sa’yo.”
“Nakakapagod kasi yung pagsilbi, di ba? Pero sabihin mo sa akin, may nararamdaman ka ba sa akin?” tanong ni Gary na may kasama pang ngiti.
“Tama na, Gary. Hindi ako interesado sa’yo. Maawa ka naman sa akin at tigilan mo na yan.” tigas ng loob na sabi ni Mila.
Napakurap-kurap si Gary at nag-iba na ang kanyang tono ng boses. “Tama, tama. Pasensya na. Hindi ko na uulitin.” sabi niya habang patuloy na nakatingin kay Mila.
Matapos ang pangyayaring iyon, hindi na nakapagpakalma si Mila. Hindi niya maalis sa isip niya ang mga sinabi ni Gary at hindi na niya kaya pang magtiis sa pagsilbi sa kanya. Nagdesisyon si Mila na kausapin ang kanyang ibang kamag-anak para humingi ng tulong upang magkaroon ng solusyon sa sitwasyon.
Sa loob ng bahay, hindi nakakatulong sa sitwasyon si Gary dahil lalo pa itong nagpapakita ng hindi kanais-nais na kilos kay Mila.
“Gary, hindi dapat ganyan ang ginagawa mo!” sigaw ni Mila.
“Bakit? Hindi naman tayo magkakamag-anak. At bilang stepfather mo, wala akong nakikitang masama kung maging malapit tayo sa isa’t isa.” sagot ni Gary.
“Magmula ng dumating ako dito, sinubukan kong mag-adjust at sumunod sa kahilingan ng ina ko na pagsilbihan ka sa loob ng dalawang taon. Pero hindi kasama sa kasunduan na magkaroon tayo ng ganyang relasyon. Kung gusto mo ng makakatulong sa iyo, hindi ako ang dapat mong lapitan.”
“Wala naman akong sinabing magkaroon tayo ng relasyon. Kaya lang, bakit ka ba naiilang sa akin? Hindi ba’t tayo naman ang magkasama sa bahay na ‘to?”
“Gary, hindi ko na kailangan magpaliwanag sa’yo. Basta hindi ko gusto ang ginagawa mo at ‘wag mong subukan pang lumapit sa akin.”
“Lalabanan ko ito, kahit ano pa ang mangyari.” ang pagsang-ayon ni Mila sa kanyang sarili.
Ngunit paano niya haharapin ang mga kahirapan sa harap ng lalaking nananakot sa kanya?
Sa tuwing mag-isa si Mila sa bahay, mas lumalala ang pagpapakita ni Gary ng kanyang malaswang motibo. Hindi na siya nakokontrol sa kanyang mga kilos, halik, at haplos kay Mila.
“Gary, tama na yan!” sigaw ni Mila habang pinipigilan ang kamay ni Gary na nasa kanyang braso.
“Anong tama na? Alam kong gusto mo rin ito, Mila. Hindi mo lang pinapakita.” sabi ni Gary habang hinihimas ang braso ni Mila.
“Hindi! Hindi ko ‘to gusto. Tinutulungan lang kita dito dahil sa hiling ng ina ko. Pero hindi ibig sabihin nun na pwede mo na akong ganyanin!” reklamo ni Mila.
“Tutulungan mo lang ako? Parang gusto ko nang magtulungan tayo ngayon.” sabi ni Gary habang pinapalapit ang mukha niya kay Mila.
“Gary, wag! Huwag mo akong gaganyanin!” sigaw ni Mila habang sinisikap na iwasan si Gary.
Pero hindi ito nakinig sa kanya. Tuluy-tuloy ang kanyang mga pwersa hanggang sa hindi na nakaya ni Mila. Walang nakakatulong sa kanyang sitwasyon dahil hindi niya alam kung kanino siya lalapit. Walang magtitiwala sa kanya dahil sa kasalanan ng kanyang ina. Pinipilit niyang labanan ang kanyang takot sa bawat araw na nakakulong siya sa bahay kasama si Gary.
“Gary, sana naman maintindihan mo na ayaw ko ng mga ginagawa mo. Hindi tama ito at hindi ako komportable. Pakiusap, huwag mo nang gawin ‘to.”
“Mila, huwag kang magpakipot. Alam ko namang matagal mo nang hinahangad ‘to. Ako na ang magbibigay sa’yo ng kailangan mo.”
“Hindi ito hinahangad ko. Hindi ito tama. Ipinagsisiksikan mo lang ang sarili mo sa akin. Huwag mo na akong lapitan pa.”
“Mila, kung ganun ay siguraduhin mo lang na hindi ito malalaman ng iba. Kailangan ko ito at kailangan mo rin.”
“Hindi! Hindi kailangan ito ng kahit sino! Sana huwag mo na akong lapitan pa. Masakit ito at hindi ako komportable.”
“Hindi pa tayo tapos, Mila. Patuloy pa rin kitang aalagaan at mamahalin. Magkakasundo rin tayo sa huli.”
Hindi makapaniwala si Mila sa mga narinig niya mula kay Gary. Hindi niya alam kung paano siya lalabas sa sitwasyon na ito. Sana ay may tumulong sa kanya at nang makalaya na siya sa bahay na ‘to.
Isang gabi, nagising si Mila dahil sa mararamdamang hindi maganda. Nakita niya si G…