by ©Author ML
©The author intended not to use any copyrighted material for the publication or, if not possible, to indicate the copyright of the respective object.
The copyright for any material created by the author is reserved. Any duplication or use of objects such as diagrams, sounds or texts in other electronic or printed publications is not permitted without the author’s agreement.
Chapter 3. Tita Anna
Lumipas ang isang linggo, araw ng lunes habang nakasakay ako sa jeep papasok ng skwelahan ay iniisip ko pa din ang mga ginawa ni Nicole sa akin. Para sa akin ay sa tingin ko ay matatagalan pa bago ako muling makipag-usap upang makipag balikan sa kanya. Gusto ko muna sanang mapag-isipan niya din ang mga ginawa niya sa akin.
At sa gitna nga ng pag-iisip ko ay hindi ko namalayan na nakarating na pala ako sa University namen. Mabilis naman akong bumaba dahil ilang minuto nalang din ay magsisimula na din ang unang klase namen.
Habang naglalakad naman ako papasok ng University namen ay hindi pa din mawala sa isip ko si Nicole. At ng makarating ako sa Building ng Department namen ay nagtataka ako kung bakit wala si Nicole sa entrance ng Building namen dahil inaasahan ko na nandon siya sa Entrance dahil sa araw-araw simula ng malaman kong niloko niya lang ako na may bagong Boyfriend siya ay hindi na siya tumigil na makipag-ayos sa akin at palagi siyang nasa harapan ng Building tuwing umaga at hinihintay akong makapasok para humingi muli ng tawad sa nagawa niya.
“Siguro nagsawa na din siya sa pakikipag-ayos sa akin, siguro napagod na din siya dahil palagi ko siyang hindi pinapansin sa tuwing makikipag-usap siya sa akin. Pero tama ba ang ginawa ko? Bakit nasasaktan ako? Siguro talagang hindi pa din nagbabago ang pagmamahal ko kay Nicole matapos ang ginawa niya sa akin” – sabe ko sa aking sarili at nagpatuloy na naglakad papasok ng Building hanggang sa makapasok na ako sa Room namen.
Lumipas ang maghapon ng hindi ko manlang nakikita ang kahit anino ni Nicole sa University namen. Kaya napagpasyahan ko nalang na hanapin siya ng matapos ang huling period ng klase namen at halos isang oras na din akong pa ikot-ikot ng Building ng Department namen ay hindi ko talaga siya mahanap at ng makarating ako ng third floor ng Building ay nakita ko ang kaibigan niya na si Rhea kaya napag pasyahan ko itong tanungin kung nasaan si Nicole.
Mark: Uy Rhea, nasaan si Nicole? Bakit hindi ko siya nakita maghapon?
Rhea: Ah eh hindi mo ba nabalitaan?
Mark: Nabalitaan ang alin? (Medyo may pagtataka kong sabe)
Rhea: Na confine kase si Nicole nung sabado dahil tumaas ang lagnat niya at napag alaman na may dengue pala siya. Kaya ayon hindi siya nakapasok.
Mark: Ha? Teka saang Hospital? Pupuntahan ko siya. (May pag-alala kong sabe sa kanya)
Rhea: Sa may private hospital sa Pasay City. Alam mo naman na siguro kung saan yon? Don lang naman siya nagpapagamot pag may sakit siya.
Mark: Oo alam ko, sige Rhea maraming maraming salamat. (Hindi ko na siya hinintay na makasagot at mabilis akong tumakbo palabas ng University namen saka tumawag ng Taxi)
At ng makasakay ako sa Taxi ay kaagad ko siyang tinawagan para ipaalam na papunta ako ng Hospital kung saan siya naka confine pero hindi ko siya matawagan dahil nakapatay ata ang cellphone niya.
Makalipas ang isang oras ay kaagad din akong nakarating ng Hospital sa Pasay City kaya mabilis akong bumaba ng Taxi matapos akong makapag bayad saka pumasok ng Hospital.
At ng makapasok ako ng Hospital ay kaagad din akong nagtungo sa Help Desk ng Hospital upang tanungin kung saang room naka confine si Nicole. Madali ko naman nalaman ang kanyang Room Number kaya nagmadali akong umakyat sa taas ng Hospital at hinanap ang Room Number na sinabe ng Nurse.
Nakarating ako ng 3rd Floor ng Hospital at don ko nakita ang Room Number niya. At ng makarating ako sa harapan ng pinto ng room niya ay kumatok lang ako ng ilang beses saka binuksan ang pinto. Sakto namang hindi nakasarado ang Room niya kaya madali akong nakapasok ng loob.
At ng makapasok ako sa loob ng Room niya ay nakita ko siyang nakahiga na parang putlang putla ang buong katawan na parang nanghihina. Kaya mabilis akong lumapit sa kanya at napatingin naman siya ng mapansin niyang may lumapit sa kanya.
Nicole: M…mmmma..Maaarkkk? Anong ginagawa mo dito?
Mark: Hindi pa ba halata Nicole? Nandito ako para dalawin ka. Sobrang nag-alala ako sa’yo. (Sabay hinawakan ko ang kaliwang kamay niya, at dahan dahan naman tumutulo ang luha ko sa mata habang tinitignan siya)
Nicole: Pasensya na hindi ko naman gustong pag-alalahanin ka. Wag kang umiyak. Okay lang naman ako.
Mark: Wag ka ng magsalita Mahalll.
Nicole: Teka tinawag mo akong Mahal? Ibig sabihin ba niyan nakikipag balikan ka na sa akin?
Mark: Oo Mahal hindi ko na kayang tiisin na hindi ka kausapin. Nasasaktan ako kapag binabaliwala kita kaya sana mapatawad mo ako sa mga nagawa ko sa’yo. (Sabe ko habang patuloy pa ding lumuluha ang mga mata ko)
Nicole: Wala kang dapat ihingi na tawad Mahal ako ang dapat humingi ng tawad sayo dahil sa mga nagawa ko. (Sabe niya habang tumutulo na din ang mga luha niya)
Mark: Wag ka ng umiyak Mahal baka makasama sa lagay mo yan. (Sabay pinunasan ko ang mga luha ko)
Nicole: Eh ikaw kase mahal umiyak ka, ayan tuloy naiyak din ako (Sabay napangiti siya, natawa naman ako dahil sa sinabe niya at sabay pa kameng tumawa habang pinupunasan ang mga luha namen).
Nicole: Teka Mahal paano mo pala nalaman na naka confine ako dito?
Mark: Tinanong ko si Rhea. Nagtataka kase ako hindi kita nakita maghapon kaya ayon.
Nicole: Nako sinabe ko pa naman sa kanila na wag sabihin na naka confine ako dito dahil alam kong mag-aalala ka eh.
Mark: Nako mabuti nalang sinabe sa akin ni Rhea kundi edi sana hindi pa tayo okay hanggang ngayon.
Nicole: Sabagay. Dapat ko atang ilibre si Rhea pag nakapasok na ako ulet haha.
Mark: Nako dapat lang Mahal, kaya dapat magpagaling ka na agad agad para makapasok ka na. Teka sino palang kasama mo ngayon dito sa Hospital?
Nicole: Oo mahal magpapaling ako agad agad promise. Si Tita Anna kapatid ni Mommy, siya ngayon ang kasama ko sa bahay simula ng nag-ibang bansa si Mommy.
Mark: Ah eh ganon ba Mahal. Mabuti nalang pala at may kasama ka sa bahay. Nag-aalala pa naman ako nung nabalitaan kong umalis ang Mommy mo dahil naiwan ka mag-isa. (At bigla ko naman narinig ang pag bukas ng pinto matapos kong sabihin kay Nicole to kaya mabilis akong tumingin sa pinto kung sino ang pumasok)
Nabighani naman ako ng makapasok ang isang ginang na palagay ko ay nasa early 40’s lang ang edad. Nasa 5’7 ang taas niya at hindi nalalayo sa katawan ni Tita Lorna. Medyo may kalakihan din ang kanyang harapan dahil bumabakat ito sa suot niyang fitted na t-shirt at ng tignan ko ang ibaba niyang parte ay nakaumbok ang kaselanan niya sa suot niyang leggings. Naputol naman ang pagtitig ko sa kanyang katawan ng bigla siyang magsalita.
Tita Anna: Nicole, may bista ka pala. Pasensya na hindi na ako naka katok ng pinto iho. (Sabay tingin niya sa akin)
Mark: Ah eh ayos lang po. Magandang Hapon po pala sa inyo.
Tita Anna: Magandang Hapon din iho. Teka ikaw ba si Mark?
Mark: Ay Opo paano niyo po nalaman?
Tita Anna: Ah eh palagi ka kaseng kinukwento sa akin ni Nicole simula ng dumating ako sa kanila.
Nicole: Tita namaannnn. Nakakahiya (Sabat ni Nicole)
Tita Anna: Nako nahiya ka pa diyang bata ka. E antagal tagal niyo ng magkarelasyon di ba? Sayang nga lang at naghiwalay na kayo.
Nicole: Nagkabalikan na po kame Tita hehehehe.
Tita Anna: Huh? Totoo ba? Nako natutuwa akong marinig yan Nicole. (Sabay lapit sa amin ni Tita Anna)
Mark: Pasensya na po Tita at hindi ako nakapag sabe na dadating ako ngayon. Nag-alala po kase ako kay Nicole ng mabalitaan kong naka confine siya dito kaya nagmadali akong nagpunta dito. (Sabe ko kay Tita Anna ng makalapit siya sa amin)
Tita Anna: Nako ayos lang iho. Mabuti nga at pinuntahan mo si Nicole dahil simula din ng dumating ako sa kanila ay pag naikukwento ka niya sa akin ay nagiging malungkot ang mukha niya.
Nicole: Tita ayannn ka nanaman ehhh (Sabat ni Nicole sa usapan namen)
Tita Anna: Oo na titigil na ako hihihihi.
Tuwang tuwa naman ako ng makapag usap na kame ni Nicole at magka-ayos. At may dagdag pang magandang balita dahil nakilala ko ang Tita niya na ubod din ng ganda katulad ni Tita Lorna.
Makalipas ang ilang oras ay napag pasyahan ko ng umuwi dahil may pasok pa ako bukas. Sinabe ko nalang na babalik din ako kinabukasan at dadalawin si Nicole pagkatapos ng huling klase ko.
Mark: Mahal mauna na ako ha. May pasok pa ako bukas eh. Magpagaling ka ha. (Sabay hawak ko ng kaliwang kamay niya)
Nicole: Oo Mahal. Mag-ingat ka sa pag-uwi mo.
Hinatid naman ako ni Tita Anna hanggang labas ng pinto ng kwarto at ng makalabas ako ng pinto ng kwarto ay saka ako nagpaalam kay Tita Anna.
Mark: Tita magpapaalam na muna po ako sa inyo. Babalik nalang po ako bukas. (Sabay palihim na sumulyap sa kaselanan niyang nakaumbok)
Tita Anna: Sige iho mag-ingat ka pauwi ha.
Lumipas pa ang tatlong araw bago tuluyang maka-uwi ng bahay si Nicole. Mabuti nalang ay mabilis siyang gumaling kung kaya’t sa susunod na linggo ay makakapasok ng muli siya. Araw-araw naman akong bumibisita sa kanya nung mga panahon na nasa Hospital siya dahil nag kaayos na din kame. Pero may isang dahilan din ako kung bakit gusto ko siyang puntahan yun ay ang makita ko si Tita Anna na laging naka bakat ang matambok niyang kepyas sa suot niyang leggings kapag ako’y mapupunta ng Hospital.
Dumating naman ang araw ng Sabado may usapan kame ni Nicole na pupuntahan ko siya ngayong araw dahil nung nakaraang Huwebes ko pa siya huling nadalaw nung nakauwi siya ng Hospital. Nagpaalam muna ako kay Mama at Tita Susan bago umalis ng bahay at alam na din naman nila na nagkabalikan kame ni Nicole. Masayang masaya din sila ng mabalitaan nila yon kung kaya’t naging masaya ang buong linggo ko.
Mag aalas Dyis ng umaga ng tuluyan akong dumating sa bahay nila Nicole. Nagulat ako dahil siya ang nagbukas ng gate nila. Bagong paligo na ito at mukhang okay na ang lagay niya.
Mark: Mahal, kamusta na ang lagay mo? Mukhang nakaligo ka na ah? (Sabe ko ng makaupo ako sa sala nila)
Nicole: Sabe kase ni Tita pwede na daw akong maligo dahil dalawang araw na din akong hindi nilalagnat Mahal.
Mark: Nako mabuti naman at naging mabilis ang pag galing mo Mahal. Teka asan pala si Tita Anna?
Nicole: Ah lumabas saglit Mahal bumili lang ng pananghalian naten kase alam niya na dadating ka ngayon.
Mark: Ah edi solo naten ngayon ang bahay niy….. (Hindi pa ako nakakatapos makapag salita ay kaagad akong hinalikan ni Nicole sa labi)
Ginantihan ko naman siya sa ginawa niyang paghalik sa akin at ramdam ko ang pagiging marahas ni Nicole dahil dahan dahan niyang hinihimas ang harapan ko. Hindi naman ako nagpatalo at kaagad ko din hinimas ang medyo may kalakihan niyang mga suso sa ibabaw ng suot niyang t-shirt habang nakikipag halikan sa kanya.
“HHHMMMMMMMMM” mahinang ungol na lumabas sa labi ni Nicole.
Habang patuloy…