Hindi ko alam kung ano ang nasa isip ni Ate Ashley pero mejo pina-process ko pa yung kaganapan kanina sa CR.
“Simula ba yun ng bagong kabanata sa buhay namin?”
“Kung totoo ang nararamdaman namin sa isa’t isa,anong bagay kaya ang kaya naming tiisin matuloy lamang ang relasyong hina-hangad ko sa kanya?”
“May pag-asa pa ba ako sa kanya or hanggang dito na lang talaga kami? Isang distant relative with benefits, isang parausan tuwing natitigang sa bawat libog?”
Bago pa man mangyari yung gulong iniwan ni Lando ay mapayapa na sana ang isip ko at unti-unti ko ng binibitawan ang damdamin ko para sa kanya. After nung incident kagabi, hindi ko maipagkait na parehas kaming nagpakita ng takot para sa isa’t isa, which is malabong mapansin kung hanggang sex lang talaga ang usapan. Hindi ko mapapatawad si Lando sa traumang iniwan niya kay Ate, pero I believe na isa na rin itong sign para bigyan ng second chance yung naudlot naming pagtatalik at alamin kung may pag-asa pa sa amin beyond sex.
Tanghaling tapat na din nung naka uwi sila mama’t papa. Bumalik sa pagiging tahimik si Ate; mahirap isipin whether dala ba iyon ng trauma kagabi or sisi sa nagawa naming quickie kina-umagahan. Patuloy sa pangungu-musta sila mama kay Ate sa hapag kainan pero nanatili siyang tumugon sa simpleng oo sabay tungo. Gayunpaman, kahit may times na pwede magtago kila mama ay nag maintain muna kami ng distance sa isa’t isa. Nung pagsapit ng gabi ay madalian lang siyang kumain at madalian lang din siyang naghilamos bago dumiretsyo sa kwarto. Nawala yung chance kong harapin siya nung marinig kong nag-click yung lock sa kanyang pinto. Nagbaka sakali ulit ako ng opening, kaya nagpalipas akong naglalaro ng Clash of Clans sa cellphone ko hanggang sa makatulog na sila mama’t papa. Ngunit bigo pa din ako nung kinapa ko yung pinto’t nanatili pa rin itong naka lock. Kahit sa pag pasok sa kwarto ko ay hindi na siya nagpa ramdam kaya nawalan na ako ng choice kundi bigyan siya ng kaunting space.
Nawala antok ko kaka-antay ng ilang oras kaya sinubukan ko munang manood ng movie sa cellphone. Saktong 1:00 AM nung nakaramdam ako ng pumasok sa kwarto ko. Pagsilip ko ay agad bumunga sa akin si Ate na nakatayo sa harapan ko; mukhang balisa.
“Enzo, naistorbo ba kita?” Mahina niyang tinanong
“Hindi naman, bakit?”
“Hindi ako makatulog, pwede bang dito muna ako?”
“Sure”
Pinaupo ko siya sa may paanan ng kama bago ako bumangon para tabihan siya. Sumandal siya sa balikat kami mag-usap.
“Nag sisi ka ba sa quickie kanina sa CR?”
“Huh? Hindi, pano mo nasabi?”
“Wala lang. Akala ko kasi ok ka na tapos parang may gumagambala ulit sayo.”
“Akala ko din kanina na ayos na ako. Alam mo bang nararamdaman ko pa din yung blade sa leeg ko?”
“Bakit te, may masakit? Hindi ka naman nasugatan di ba?”
“Ayos lang ang katawan ko Enzo, pero yung isip ko hindi pa din… akala ko kaya ko na kalimutan yung kagabi, hanggang nakita ko yung mga kutsilyo sa kusina. Pinilit ko pa rin naman maghiwa at magluto pero tangina parang may bumabaon sa lalamunan ko.”
“Huh. Kaya pala parang kulang sa rekado luto mo”
“Pft. Sira. Ta trauma na nga ako, nanga gago ka pa.”
“Masarap pa din naman kahit wala masyadong sibuyas. De joke lang, eto naman bibiro lang e. Nila lighten up ko lang mood mo buong araw ka kasi naka simangot e. Mukhang effective oh ngumingiti ka na, ayan oh ayan oh ngingiti na yan.”, pabiro kong tugon
Di katagalan ay napangiti ko nga siya pero mukhang pigil pa’t ayaw akong tingnan sa mata. Tangina bat napaka cute ni Ateng ngumiti. Matapos ko siyang mapasaya ay nagsalita muli siya.
“Pero wala halong biro, nung akala kong mamatay na ako kagabi bigla kong naalala buong pamilya ko. Tumatakbo pa din kasi sa isip ko pano kung tuluyan niyang hiniwa lalamunan ko, paano pag-aaral ni Ate Bea? Mawawalan na nga sila ng breadwinner tas hindi ko man lang sila naka-usap.”
“Mahirap naman talaga yung nangyare sa’yo. Senya na hindi ako umatake agad, nabantaan ka pa tuloy nung gagong Lando na yun.”
“Alam mo naisip din kita. Tas naisip ko din yung time na pinagtabuyan kita. I’m sorry kung masyado akong naging matig–“
“Kalimutan na natin yun, tagal na nun. Ang importante makabangon ka ulit, at hindi ka magpapatalo sa iniwan na marka ni Lando. Pero wag mo din kakalimutan na andito lang ako. As a relative man or as a friend.”
“Salamat Enzo”
Di ko lubos mapaliwanag yung sunod na nangyare… wala akong intention timingan si ate nung mga panahon na yun. Sincere ako non, walang halong libog and yet, sa bugso ng damdamin hinawakan ko pisngi niya at pinaharap ko siya sa aking mukha sabay hinalikan sa napaka lambot niyang labi. Bagamat gulat ay hindi siya pumiglas at sinabayan pa ako sa biglaang laplapan hanggang sa ako na mismo ang umatras.
“Hm. ‘As a relative or friend pala ha?'” tugon ni Ate.
“Shit! I’m sor–“
“Bakit ka so sorry?”
“Nag co cope up ka pa and dapat pinabayaan muna kita mag isa. Maniwala ka, wala akong plano itake advantage trauma mo”
“Enzo, muntik na akong mamatay. Ayaw ko ng magsinungaling ulit sa nararamdaman ko; gusto ko ng bagong simula, pero kailangan ko ng kasama. Gusto ko yung taong sasandalan ko is yung mahal ko, at mahal din ako.”
“Andito lang ako te. Pero kung gusto mo muna mag i—“
“Shhhhhh…” tugon niya nakadikit ang kanyang hintuturo sa aking labi.
Tumahimik na ako at agad naman niyang pinagpalit yung mahaba niyang hintuturo sa mga malalamig niyang labi para ituloy ang naudlot na halikan. Napaka ironic kasi parehas bumubugso mga damdamin namin sa isa’t isa pero hindi gaanong magaslaw ang halik na ito kompara sa mga nauna naming pagtatalik. Noon ay masyadong mabilis at medyo pwersado, pero nung gabing iyon ay mabagal at ninamnam talaga namin ang aming mga dila. Sp…