—-
Mag Aalas Onse ng gabi. Nang mapagpasyahan ko nang umuwi.. Bago ako lumabas ng kwarto ay sumilay pa ako kay Mom.. Nakangiti ito at kumakaway.. na sinuklian ko din ng ngiti… at sinabi kong,
Peter: Mahal ko po kayo Mom…
—
Pagdating ko ng bahay ay nakabukas pa ang ilaw sa sala.. Pagpasok ko ay sinalubong ako ni Ate Lita, na parang uhaw na uhaw sa kantot..
Lita: Sa wakas, dumating ka na rin.. At bakit namumugto yang mga mata mo?
Humawak si Ate Lita sa balikat ko, ngunit agad ko itong tinapik…
Lita: Aba!.. Lumalaban ka ah!! Ayaw mo?.. Baka gusto mo may isend ako kay Tita?…
Peter: I-send mo! Alam na ni Mom ang lahat… Hindi mo na kami hawak sa leeg ni Esang..
Natameme si Ate sa sinabi ko.. At ako naman dumiretso sa itaas ng bahay.. Imbes na dumeretso ako sa aking kwarto ay dumeretso ako sa tapat ng kwarto ni Theresa at kumatok sa pinto…
TOK!! TOK!! TOK!! TOK!! TOK!!
Agad namang bumakas ang pinto at bumungad si Theresa…
Theresa: Ah.. K.. k.. Kuya..
Nauutal na sambit ni Theresa nang makita ako..
Peter: ………..
Wala akong anu mang isinagot sa kanya ngunit kita ko sa mga mukha nito na alam na nya kung anong meron, at ilang sandali lang ay nagsabi syang..
Theresa: I’m sorry.. Pero.. Sobra na kasi.. Di ko na kayang makita kang sinasaktan ni Ate.. Di ko na kayang makita ka sa piling ng….
Habang nagsasalita si Theresa.. ay walang paalam na pumasok ako sa loob ng kwarto nya at basta na lang nahiga sa kama, na nakarap sa pader..
Theresa: Kuya anong ginagawa mo?!
Peter: Dito muna ko matutulog.. Wag ka mag alala wala akong gagawin sayo.. Ayoko lang matulog sa kwarto ko, alam mo namang may aswang dito sa bahay..
Sagot ko sa kanya habang nakahiga at nakatalikod sa direksyon nya…
Ilang sandali pa ay narinig ko ang pagsarado ng pinto at nahiga na rin ito sa tabi ko… Pareho kaming nakatalikod sa isa’t isa.. Ramdam ko ang paglapat ng likod ko sa likod ni Theresa,.. Para sa akin ay sapat na ang ibinibigay nitong init na para bang bumabalot sa buong katawan ko.. Hanggang sa tuluyan na kaming nawalan ng malay…
—-
Napakasarap sa pakiramdam.. May kung anong mainit na bagay ang nakalapat sa dibdib ko.. Na nagtutulak sa mga braso ko na higpitan pa ang yakap dito, nang hindi na ito makawala.. Kahit ang mga binti ko ay gusto itong lingkisin… Kung ano man ang mainit na bagay na yakap ko ngayon ay kailangan kong alagaan at ingatan.. Nang biglang….
RING!! ring!! RING!! ring!! RING!! ring!! RING!! ring!!
Agad napadilat ang mga mata ko sa ingay ng nagwawalang alarm clock.. Madaling araw na ng Lunes, Alas singko… At sa paglinaw ng paningin ko ay ang pagbungad nang magandang mukha ni Theresa.. Gising na din ito at nagtama ang mga tingin namin.. Sa mga oras na ito ay napagtanto ko rin na magkayakap kami ng mahigpit.. Gamit ang isang kamay ko ay pilit kong inabot ang alarm clock sa night stand at pinatay ito… Tapos ay bumalik sa pagkakayakap kay Theresa…
Theresa: Kuya… Anong ginagawa mo?…
Hindi ako sumagot sa sinabi ni Theresa bagkus ay hinigpitan ko pa ang yakap..
Theresa: Mali ‘to… Kuya…
Iba ang lumalabas sa bibig ni Theresa sa ginagawa ng katawan nya dahil tuloy lang ang yakapan namin at dinadama ang init ng isa’t isa.. Alam kong mali at bawal ang nangyayari ngayon, ngunit para akong kulisap na nadadarang sa apoy.. Ramdam namin ni Theresa ang bawat tibok ng puso ng isa’t isa at sa pagkabog nito ay nagtutulak sa amin na huwag bumitaw.. Ayokong bumitaw.. At ganon din sya..
Hanggang sa….
BLAGGAAGG!!
May malakas na kalabog kaming nadinig sa labas kwarto na tila may bumagsak…. Agad kaming napa balikwas ng tingin ni Theresa sa direksyon ng ingay, tapos ay muling nagkatinginan…
Peter: Hayyy… Nako...
Reaksyon kong may pagbuntong hininga.. Alam ko namang mali ang nangyayari sa amin ngayon pero…
Theresa: Baka kung ano nang nangyayari ‘dun kuya…
Peter: Ok.. Fine..
Wala na akong nagawa kundi ang bumangon, para tingnan kung anong nangyari sa labas ng kwarto..
—
Paglabas ko ng kwarto ay nadatnan ko si Joan na nakaluhod sa sahig ng corridor, mukhang nalaglag ito. Tulad nang nangyari kahapon ay nakalabas din ang foldable hanging ladder na ginagamit upang makaakyat sa Attic ng bahay..
Peter: Ano nanaman ginagawa mo, bata ka?!.. Alas Sinko palang ng madaling araw!!
Bulyaw ko kay Joan, sa pagkayamot dahil naantala ang muntikang pangyayari samin ni Theresa at dahil na din sa pagaalala ko rito… Inalalayan ko ito hanggang sa makatayo..
Joan: Ih.. Ouch… Sorry Kuya… Ahehehe… May kinukuha lang ako sa Attic.. May nakalimutan ako kahapon.. Ehehehe..
Peter: Di ba sabi ko naman sayo ikukuha kita ng dyaryo sa clubroom namin sa Uni mamaya… At saka madaling araw pa lang.. Hindi ba Alas Otso pa ng umaga ang pasok mo?…
Joan: Naiwan ko kasi yung.. yung ballpen ko sa taas… Ehehehe
Hindi ko alam kung anong nangyayare sa batang ito pero alam kong nagsisinungaling sya o hindi naman kaya ay may itinatago.. Napatingala ako sa daan papuntang Attic at na-curious.. “Ano ba talaga ang meron dito?”..
Sa likuran ko ay lumabas na din ng kwarto si Theresa.. May mga bitbit na ito na damit at gamit pang ligo.. Hay nako, sayang na pagkakataon…
Peter: Esang…
Theresa: Maliligo na ko kuya.. Para makapasok na…
Peter: Hmm..
Tumango na lang ako sa tinuran ni Theresa.. Pagkatapos ay lumingon ako kay Joan, sabay marahang pingot sa isang tenga nito..
Peter: Kasalanan mo ‘to!!…
Joan: Aray.. aray.. ahhh.. Kuya.. paayos na lang po ng Foldable hanging ladder..
Peter: Sige na.. Sige na.. Pumasok ka na sa kwarto mo!.. Matulog ka pa dun… Puro ka kalokohan..
Dalidaling tumakbo si Joan papunta sa kwarto nya at ako naman ay naiwan sa corridor.. Sinimulan ko isalansan ang foldable hanging ladder sa pwesto nito sa kisame at naghintay ng halos dalawang minuto.. Tiniyak kong hindi sisilip o lalabas ng kwarto nya si Joan.. Binabagabag talaga ako ng isip ko kung ano ang meron sa Attic kaya naman ibinaba ko muli ang foldable ladder at umakyat sa Attic..
—
Pag akyat ko sa Attic ay kadiliman ang agad na bumungad sa akin.. Ngunit may kakaiba rito.. Una kong napansin ang anim na liwanag na animo’y mga bituin sa sahig.. Anim na liwanag? Anim na butas sa sahig.. Agad akong lumapit sa isang butas na pinakamalapit sa kinatatayuan ko at sumilip dito..
Peter: Ha?.. Pucha.. Butas ito sa kisame ng kwarto ko ah..
Bulong ko sa aking sarili..
Isa isa kong sinubukang sumilip sa anim na butas at nakonpirma kong ang bawat isang butas na ito ay nakatapat sa anim na kwarto.. Ang mga butas na ito ay sapat ang laki para makasilip mula sa Attic ngunit sapat ang liit para hindi mapansin sa kisame kung titingin mula sa mga kwarto.. Nakaramdam ako ng bahagyang kaba.. At agad pumasok sa isip ko ang tanong na “Para saan ito at bakit?”..
Agad kong hinanap ang bukasan ng ilaw sa Attic.. Pinagkakapa ko ang bawat haligi nito, hanggang sa makapa ko ang isang switch at agad ko itong binuksan..
Sa pagkakataong ito ay nagliwanag ang buong Attic.. Agad kong napansin ang sahig at masasabi kong malinis ito.. Para sa tambakan ng mga lumang gamit at sandamakmak na kahon ay katakatakang nakasalansan ito ng maayos at walang gaanong alikabok.. At sa bandang dulo ng Attic ay may nakita akong nakatayong Tent..
Peter: Ba’t may Tent dito?… Anong kalokohan to?.. May nakatira ba dito?..
Agad akong lumapit sa Tent at ininspekyon ito.. Sa labas ng Tent sa gawing kanan ay may lumang timba, na ginawang basurahan. May mga laman itong basura, mga balat ng candy, balat ng tsitsiria, gamit na tissue at mga bote ng tubig/juice.. Sa gawing kaliwa naman ng tent ay may mga libro, mga kwaderno, at kung anu ano pang gamit pang aral..
Peter: Ok.. So may tumatambay rito Attic..
Sa sandaling ito, ang loob naman ng tent ang sinilip ko.. Maayos ang loob nito at malinis.. May unan, kumot, bedsheet at may maliit na electric fan.. Sa loob loob ko, “Ayos to ah! Kumpleto ang tambayan na ‘toh “.. Sa bandang dulo, sa sulok, ay may nakita akong Sketchbook.. Kinuha ko ito at tinignan.. Agad kong napansin ang pangalan ng kapatid kong si Joan sa cover nito..
Peter: Joana Marie Garcia.. Hmm..
Joana Marie Garcia.. Ang buong pangalan ni Joan.. At Garcia ang apelyido nito dahil ‘yun ang apelido ni Tito Dan, ang napangasawa ni Mom.. Isa lamang ang ibig sabihin nito, ginagawang tamabayan ni Joan ang Attic.. Kaya pala bigla na lamang itong nag lalaho at sumusulpot sa bahay.. Nag sisinungaling ito sa pag punta sa mga bahay ng kaklase nya, bagkus ay tumatambay lamang ito rito sa tuwing nag papaalam na lalabas..
Binuksan ko ang Sketchbook at halos mahigop ko ang lahat ng hangin sa Attic sa pagkabigla.. Shit!!.. Magaling at maganda ang mga pagkakaguhit ni Joan sa mga larawan na nasa Sketchbook pero hindi iyon ang dahilan ng pagkabigla ko.. Kundi ang mga tema ng iginuguhit nya.. Mga hubad na larawan, hubad na tao, mga taong may ginagawa habang nakahubad.. Mga taong nagkakantutan..
Sa mga unang pahina nito ay agad kong napansin ang modelo rito.. Si Ate Lita.. May kasama itong lalaki ngunit hindi ko kilala.. Malamang ay ito ang dati nyang nobyo.. Ilang pahina pa ay nagbago na ang modelo sa mga larawan.. Mas lalong nanlaki ang mga mata ko dahil ang dalawang modelo na ngayon, ay ako at si Theresa.. Sa larawan ay ipinapakita kung papaano kami nagkakantutan.. Ilan sa mga larawan namin ni Theresa ay kasama din si Ate Lita..
Sa makatuwid ay alam ng nakababata kong kapatid ang tungkol sa amin ni Theresa… Putangina!!… Ang mga sumusunod pang larawan ay ang kantutan namin ni Ate Lita.. At sa mga pinaka huling pahina na may guhit ay ang sa amin ni Tita Zeny.. Ang kamakailan lamang na pangyayari sa amin noong nakaraang Sabado.. Shit!!.. Alam lahat ni Joan ang nangyayari sa bahay na ito.. Saksi si Joan sa lahat ng kalaswaang nagaganap dito.. Ang bata kong kapatid na akala ko ay inosente, bukas na ang isip sa kahalayan..
Agad kong iniligpit ang Sketchbook at inilagay kung saan ko ito nakuha.. Pinatay ang ilaw at nagmadali akong bumaba.. Iniisip ko kung kailangan ko bang komprontahin si Joan sa nalaman ko o pababayaan ko na lamang ito..
Matapos kong maibalik ang foldable hanging ladder sa kisame ay napatingin ako sa pinto ng kwarto ni Joan.. Naisip ko na wala ako sa lugar para itama si Joan dahil ako man, at ang mga tao sa bahay na ito ay may itinatago ding mga sikreto..
Kaya naman napagpasyahan kong pabayaan na lamang ito, at isa pa, siguro “Isa itong sikreto o istorya na si Joan lamang ang makakapagkwento”..
(Ang istorya ni Joan@18 ay ipagpapatuloy sa “Joan Chronicles Series”)
—
Bandang Alas Dos ng Lunes Sa University. Pagkatapos ng kalase ko ay nag mamadali akong nagpunta sa Math Soc. Clubroom.. At pagpasok ko rito, tulad ng inaasahan ay nandito si Theresa..
Peter: Bakit naman hindi mo ‘ko hinintay kaninang umaga?.. Bigla ka na lang umalis…
Theresa: Ah.. Eh.. Wala lang.. Kailangan ba sabay pa tayo pumasok.. Kuya?.. At saka.. Naiilang ako sa ginawa mo kagabi!!
Medyo tumaas ang boses ni Theresa sa tinuran nya..
Peter: Ang alin? Yung tabi tayong natulog?..
Theresa: Oo.. Akala ko ba dapat maging tunay tayong magkatid?!!..
Peter: Seryoso ka ba? Matapos mong sabihin kay Mom ang lahat lahat tungkol sa atin at sa nangyayari sa bahay?..
Sa pagkakataong ito ay tumulo na ang mga luha ni Theresa..
Theresa: Sniff!! Sniff!! Ginawa ko ‘yon kasi naaawa ako sayo.. Dahil sinasaktan ka ni Ate Lita.. Pero ‘yon lang yun.. Hindi ibig sabihin non, gusto kong ituloy kung anong meron tayo!! Mali pa din ito.. Kung nakita mo lang si Mama nung sinabi ko sa kanya ang lahat, iyak sya ng iyak, sinisisi nya ang sarili nya.. Kung sana daw hindi tayo nagkawatak watak na pamilya.. Hindi mangyayari ang nangyari sa atin.. huhuhu
Kahit ako man ay nalungkot sa sinabi ni Theresa.. Hindi binanggit sakin ni Mom na sinisisi nya ang sarili nya sa mga nangyare kundi ang tungkol lamang sa pagtanggap nito sa amin at ang gusto nyang mangyari, ang mga habilin nya..
Peter: Wala na bang ibang nabanggit si Mom? Bukod sa pagsisi nya sa sarili nya?
Theresa: Matapos ko ipaalam kay Mama ang lahat.. Natahimik lang sya buong gabi.. Na parang nag iisip tapos nung umaga.. Sinabihan nya ko na kailangan ka daw nya makausap..
Peter: Esang.. Sinabi ni Mom sa akin na………
RING!! RING!! RING!! RING!! RING!! RING!! RING!!
Naputol ang sinasabi ko sa biglang pag tunog ng phone ni Esang..
Theresa: Si Tita.. Tumatawag..
Tumango lamang ako sa kanya..
Agad pinunasan ni Theresa ang mga luha niya at Sinagot ang tawag..
Theresa: Hello.. Tita?..
#Zeny: ……………..
Theresa: Huminahon po kayo.. Bakit po kayo umiiyak?…
#Zeny: …………….
Theresa: Opo.. Kasama ko po si Kuya ngayon..
#Zeny: …………….
Theresa: Ang alin po?
#Zeny: …………….
Theresa: PO?!!!!!
Medyo nabigla ako dahil sa halos pasigaw na sagot ni Theresa kay Tita Zeny sa telepono.. Nagbago din ang ekspresyon ng mukha nito at namutla, animo’y naubos ang dugo nito sa katawan.. Napatingin ito sa akin at parang na ihipan ng masamang hangin dahil para itong naging bato sa kinatatayuan..
Sa pagkakataong ito ay nilapitan ko na sya at kinausap sya…
Peter: Anong nangyari Esang?.. Anong sabi ni Tita?… Huy!!..
Mga tanong ko sa kanya habang nakahawak sa mga braso nya.. Nakatitig lamang ito sa mga mata ko at ilang sadil pa ay bumulong ito..
Therasa: Wala na daw si Mama..
Peter: Ano!?…
Tanong ko sa kanya para konpirmahin kung tama ba ang nadinig ko…
Therasa: Wala na daw si Mama.. Kuya..
Muli ay bumuhos nanaman ang luha sa mga mata ni Theresa.. At ako naman ay parang napipi..
—-
Agad kaming umalis ni Theresa sa University at nagtungo sa Ospital.. Duon ay naabutan namin si Tita Zeny na humahagulgol sa iyak.. Ang sabi ni Tita ay pagkatapos mananghalian ni Mom ay nagpaalam itong iidlip lang, tapos mag aalas Dos daw nung bigla na lang tumunog ang aparato na nakakabit kay Mom at nag flat line ang heart beat nya.. Ang sabi naman ng mga Doctor ay para bang sumuko na lamang bigla ang puso ni Mom, mas mabuti na nga raw na ito ang nangyari dahil hindi na ito dumaan pa sa paghihirap.. Naalala ko tuloy ang huling pag uusap namin ni Mom at ang mga habilin nito.. kaya pala parang namamaalam na ito dahil iyon na pala ang huling sandali nya..
Ilang minuto pa ay dumating na din si Ate Lita at Joan.. Agad na tumakbo si Joan sa amin ni Theresa at tatlo kaming nag yakapan at nag iyakan..
—
Lumipas ang dalawang araw at ibinurol si Mom sa isang funeral house malapit lang din sa Ospital.. Lahat kami ay nakabantay rito at minsanan lamang kung umuwi para kumuha ng mga damit o gamit.. Madami din ang dumadalaw kay Mom tanda na mabuti itong tao, mga kaibigan at mga kamag anak.. Mabuti na lang at nandyan sila Theresa, Ate Lita at Tita Zeny na nagaasikaso sa mga ito..
Kapansin pansin din ang katahimikan ni Theresa.. Simula nung araw na namatay si Mom.. eh halos hindi ko ito narinig magsalita.. Kaya naman humanap ako tyempo na wala nang masyadong bisita.. Tumabi ako sa kanya ng upo at sinubukan ko syang kausapin..
Peter: Esang..
Theresa: Hmm..
Tugon ni Theresa sa tanong ko habang nakatingin pa din sa kabaong ni Mom…
Peter: Esang.. Anu ba?..
Marahan kong hinawakan sa pisnge si Theresa para mapaharap ito sa akin..
Peter: Esang.. Listen.. Alam kong malungkot ka.. Well.. Nagluluksa tayong lahat.. Pero gusto ko lang malaman mo na hindi dahil sa ginawa mo kaya nawala si Mom.. Kaya.. Please… Wag na wag mong sisihin ang sarili mo.. Alam ko.. Ramdam ko na sinisisi mo ang sarili mo… Wag!!..
Hinawi ni Theresa ang kamay ko at pumaling ang tingin sa sahig.. Nagsimula nanaman itong humikbi at umiyak.. Agad ko syang inakbayan at inalo..
Peter: Esang nandito kaming lahat, sama sama natin tong haharapin.. At isa pa, gusto ko sabihin sayo ang mga sinabi sa akin ni Mom bago sya mawala…
Sa pagkakataong ito ay napansin kong bahagya itong kumalma at nakinig sa mga sasabihin ko…
Peter: Sinabi sa akin ni Mom kung gaano mo ko kamahal.. Hindi bilang kapatid ngunit bilang babaeng umiibig… At tinatanggap nya tayo.. Pinagpangako ako ni Mom sa kanya na alagaan ko si Joan pag wala na sya.. At sabi pa ni Mom.. Na mahalin daw kita kung papaano kita gusto mahalin.. Alam din ni Mom kung gaano natin sya kamahal kaya hindi natin ipinaalam agad kung anong meron sa atin..
Napatingin si Theresa sa mga mata at pareho kaming natahimik ng ilang sandali.. Ngunit nabasag ang katahimikang ito ng dumating si Ate Lita..
Lita: Ah.. Eh.. Peter.. Esang.. I’m Sorry!!
Lumapit si Ate Lita sa amin at bigla itong lumuhod sa harapan namin.. At humagulgol ito ng iyak..
Lita: Peter.. Esang.. Hindi ko gusto ang nangyari kay Tita.. Huhuhu.. Ako ang puno’t dulo ng lahat ng ‘to.. Wala naman talaga akong balak na ipaalam kay Tita ang tungkol sa inyo.. Laro lang naman talaga dapat ‘yon.. Huhuhu.. Gusto ko lang.. Gusto ko lang naman kasi matikman si.. huhuhu.. si Peter… Hindi ko sinasadya.. Huhuhu…
Sa totoo lang hindi ko na din alam ang mararamdaman sa mga sinasabi ni Ate Lita.. Dahil may mali din naman ako..
Peter: Ate.. Hindi mo kailangan lumuhod sa amin.. I think hindi ‘to yung oras para sa ganito.. Nangyari na ang mga nangyari.. I think we should just moved on.. Magkakapamilya naman tayo eh.. So.. hindi ko talaga alam kung anong pwede kong sabihin… Pero wag na lang muna natin pag usapan ‘to..
Sa sandaling ito ay bigla na lamang tumayo si Theresa at lumipat ng upo palayo sa amin… Ako naman ay lumabas na lang muna ng kwarto para makapagpahangin.. At naiwan si Ate Lita sa isang sulok ng kwarto na nakaluhod at umiiyak..
—-
Kinabukasan, araw ng Huwebes, mga bandang Alas Otso ng umaga, ay nagpasama si Tita Zeny sa akin na umuwi ng bahay. Dadalhin namin ang mga gamit naming damit sa bahay at kukuha na din ng mga pamalit rito..
Pagdating sa bahay ay agad akong nag punta sa mga kwarto ng mga kapatid ko, para kuhanan sila ng mga damit.. Habang si Tita Zeny naman ang kumuha ng mga damit nilang mag-ina.. Matapos kong maisaayos ang mga gamit nila Theresa at Joan ay dumiretso na ako sa aking kwarto para kumuha naman ng mga damit ko..
Nang biglang pumasok si Tita Zeny sa kwarto ko..
Zeny: Hijo.. Kailangan mo ng tulong?..
Peter: Ahh.. Hindi na po.. Tapos ko na naman din po ayusin ang mga damit ng mga kapatid ko.. Yung akin na lang po ang inaayos ko..
Zeny: Ahh.. Ganon ba Hijo?.. Baka kailangan mo ng kausap?..
Dumiretso si Tita sa kama ko at duon naupo.. At nagpatuloy ito sa pagsasalita habang ako naman ay pinipili ang damit ko..
Zeny: Alam kong mahirap ang pinagdadaanan nyong magkakapatid dahil sa pag kawala ng Mama nyo.. Pero gusto ko lang malaman nyo na andito ako para sa inyo.. Wala na nga ang Mama ninyo pero pwede akong tumayo na ina ninyo at alagaan kayo..
Peter: Salamat po.. Tita at nandyan kayo para alalayan kami..
Tumayo si Tita sa pagkakaupo sa kama at yumakap sa akin… Hindi ko ito magawang yakapin pabalik dahil nakagapos ang mga braso ko sa katawan ko dahil sa pagkakayakap nya.. At mahigpit ito..
Zeny: Oo naman.. Hijo.. Nandito ‘ko para sa inyo.. Para sayo..
Naramdaman ko na lang na humahalik si Tita sa leeg ko.. At nang maramdaman ko ang dila at pagsipsip nya ay bahagya na akong pumalag..
Peter: Ah.. Tita.. Wait!.. Ano pong ginagawa nyo?..
Zeny: Sluuurrppp… Pppffppp… Sssllluuurrrrppp…
Tuloy tuloy lamang ito sa mahigpit na pagkakayakap sa akin at paglapa sa leeg ko..
Peter: Tita.. Sandali.. Sabi ko sa inyo.. Last na po yung huling nangyari sa atin.. Aagghh..
Kahit pa hindi ko gusto ang nayayari.. Pero dahil sa galing ni Tita sa pagromansa ay parang hindi ko magawang pumalag.. Kakaiba talaga si Tita sa lahat ng babaeng nagpakasasa sa akin.. Mga halik pa lamang ang ginagawa nito pero talagang nageenjoy ako..
Zeny: Hijo.. Alam kong malungkot ka ngayon dahil sa nangyari sa Mama mo.. Kaya pabayaan mo akong paligayahin ka, Hijo.. Kahit sandali lang.. Gusto ko makalimutan mo ang lungkot..
Nagkatinginan kami ni Tita matapos ang sinabi nya..
Peter: Kaya nyo po bang gawin yun?.. Ang makalimutan ko po kahit sandali ang mga nangyayari?
Zeny: Oo.. Hijo.. Gagawin ko ang lahat para mangyari iyon.. Ipapalasap ko sayo ang sarap na makakalimutan mo ang lungkot mo..
Matapos magsalita ni Tita ay bigla na lang ako nitong hinalikan.. Ito ang unang pagkakataon na naghalikan kami ni Tita.. Ipinasok nito ang dila nya sa loob ng bibig ko na animo’y may hinahanap.. At sa sandaling ito ay naglabanan kami ng mga dila..
Peter/Zeny: Sssllluuurrrppp… Ahhhh… Sssllluuurrrppp… Ahhhh…
Habang tuloy tuloy ang laplapan namin ay kumikilos din ang aming mga kamay para tanggalin ang mga saplot ng isa’t isa.. At ilang saglit lamang ay pareho na kaming nakahubad..
Zeny: Hijo.. Mahiga ka sa kama.. Hayaan mong alagaan kita.. Hayaan mong pagsilbihan kita..
Agad kong sinunod ang utos ni Tita Zeny.. Gusto ko maramdaman ang sinasabi nyang sarap na makakalimutan ko ang lungkot na nararamdaman ko..
Pag kahiga ko sa kama ay sya ring pag patong ni Tita Zeny sa ibabaw ko.. At sinimulang romansahin ang katawan ko.. Sinibasib nya ito ng halik.. Dila dito, dila doon.. Sipsip dito, sipsip doon.. Mahusay talagang romomansa si Tita.. Marahan, maingat at pulido trumabaho, talagang batikan na ito..
Peter: AGH!! Ang galing mo talaga Tita.. Ansarap.. Professional talaga kayo..
Zeny: Talaga ba Hijo.. Masarap.. Wala kang gagawin.. Hijo.. kung hindi humiga lang dyan.. Ienjoy mo lang at ako na ang bahala sayo.. Ang hiling ko lang.. Hijo.. Ituloy mo lang ang ungol mo.. Wag ka mahiya.. Walang makakarinig sa atin.. Hihihi..
Peter: Sige po Tita.. Pagsawaan nyo po ang katawan ko ngayon.. Gawin nyo po lahat ng gusto nyo..
Wala na akong pakialam sa kung ano man ang gusto gawin ni Tita sa akin.. Basta, gusto ko kalimutan ang nangyari sa mga nakaraang araw.. Naisip ko tuloy na ganito din ang nangyari sa amin ni Paula.. Hindi kaya, hinayaan lang ako noon ni Paula dahil gusto nya din makalimutan ang pagkamatay ni Tito.. Gusto nya din makalimot kaya nagsimula ang aming relasyon.. Kung ganon, ay sinamantala ko ang kahinaan ni Paula.. At ngayon si Tita Zeny naman ang nanamantala sa kahinaan ko..
Matapos magsawa si Tita Zeny sa aking katawan ay nakarating ito sa bandang burat ko.. Na ngayon ay tigas na tigas na.. Pinabukaka ako ni Tita para mas maging malaya ito sa gusto nyang gawin..
Zeny: Anlaki talaga ng tite mo Hijo..
Matapos mag salita ni Tita ay naramdaman ko na lang ang dila nito sa pinaka puno ng katawan ng burat ko at humahagod pataas hanggang sa ulo…
Zeny: Nakakabaliw talaga ang tite mo Hijo.. Sana mabuntis ako nito.. At magkaroon ako ng anak na lalaki..
Peter: Tita.. Baka naman ‘pag nagkaanak tayo ng lalaki.. Pag laki non eh magpakantot din kayo..
Sa sandaling ito ay hawak ni Tita ang burat ko at inihahampas hampas sa mukha nya..
Zeny: Hay nako.. Kung sakali man, ay hindi ka nagkakamali Hijo.. Kung ganito din kalaki ang magiging titi ng anak natin.. Baka magpakantot din ako.. Hihihi..
Peter: Napaka puta mo talaga Tita.. Kahit sa magiging anak natin, na hindi pa nabubuo gusto mo na agad magpakantot..
Zeny: Maganda nyan Hijo.. Magkaroon tayo ng maraming anak na lalaki.. Para paglaki nila.. Mag ga-gangbang nyo ako.. hihihi.. Magkakaroon ako ng unlimited na supply ng Titi at tamod.. Ang sarap siguro non..
Dahil sa nalibugan ako sa pinagsasabi ni Tita ay bahagya akong bumangon, inibot ang ulo nya at ako namismo ang nagpasak ng matigas kong burat sa bunganga nya at…