8am, excited ako noon sa aking unang klase, human resource management, isang subject sa aking kurso na Behavioral Science. Pag ring ng bell, sabay kaming mga mag-aaral na pumasok sa aming classroom. Dahil unang araw, medyo kabado ako. Pagpasok ng titser namin ay sabay kaming nagsitayo upang batiin siya. “Good morning Ma’am Nebres!” “Good morning everyone”! Una kong narinig ang magandang boses ng titser namin. Diretso niyang ini-introduce ang subject namin at walang pasikot-sikot sa kanyang pagpapaliwanag at sinabayan kaagad ng pagtatanong: What are the four functions of management? Dahil nag advanced study ako, mabilis akong nag volunteer: The four functions of management Ma’am are the following – Planning, Organizing, Leading & Controlling.
Mangha si Ma’am na nakasagot ako ng tama at nakarinig kaagad ako ng “very good” galing sa kanya. Kinuha niya ang name ko at may sinulat sa kanyang index card. Napabilib ako sa galing ni Ma’am na magturo. Kuhang kuha niya ang attention naming lahat. Walang dull-moment. Lahat kami nakatunganga at nakinig lang sa kanya. Dahil lahat kami ay nakatingin lang sa kanya, unti unti kong napansin ang kagandahan ni Ma’am. May tagong kaseksihan si Ma’am, balanse ang figura ng mukha, may konting lipstick ang mga labi, matangos ang ilong, makinis ang pisngi, at katamtamang laki ng suso na aninag sa kanyang suot na puting blusa. Siya yung tipong sa unang tingin ay parang di mo mapansin. Pero pag nagsalita na siya at mapakinggan mo, mapatingin ka sa kanya at dun mo makita ang kagandahan niya.
Masugid ang tingin ko kay Ma’am, parang inusisa ang lahat ng detalye ng kanyang anyong pisikal. Malinis ang pangangatawan ni Ma’am. Halatang alagang alaga ang sarili. Naengganyo akong malaman kung dalaga pa ba si Ma’am.
“Goodbye Ma’am Nebres”!
Sabay nagsilabasan ang klase namin. Nagpahuli akong lumabas ng classroom. Nilapitan ko si Ma’am.
“Ma’am, tulungan ko na po kayo diyan sa mga gamit ninyo.”
Tumingin si Ma’am sa’kin at ngumiti.
“Oh thank you but don’t worry, I’m good.”
“Sige na po Ma’am, bitbitin ko na po, mamaya pa naman klase ko.”
“Ok just get these…thank you.”
Habang naglalakad kami sa hallway ay tinanong niya ang buo kong pangalan at kong taga-saan ako. Mino-motivate din niya akong mag-aral ng mabuti. Pinuri ko rin si Ma’am dahil sa galing niyang magturo. Sinabi ko rin na mag-aral ng mabuti dahil na inspire ako sa klase niya. Nasa tapat lang ng building naka park ang kotse niya kaya mabilis kaming nakarating dun.
“Ok just put it there”.
“Opo Ma’am”.
Pagkalagay ko sa mga bitbit ko ay nagpapaalam na ako kay Ma’am.
“Sige po Ma’am. Ingat po kayo sa pagmaneho.”
“Oh sure, thank you. What time is your next class?”
“10:30 pa po Ma’am.”
“9 o’clock pa. Gusto mong mag snacks? Sumabay ka na.”
Para akong sinilaban sa saya nang niyaya niya ako. Mabilis akong umuo at sumakay sa kotse. Pumasok na sana ako sa likod pero sinabihan niya akong ‘wag ko naman siyang gawing driver kaya dun na ako umupo sa passenger’s seat katabi niya.
Kahit malamig sa loob ng kotse ay medyo pinapawisan dahil di ko alam kung anung sasabihin. Kinausap ako ni Ma’am kaya medyo na relax ako. Ramdam ko kasi ang kabaitan ni Ma’am. Marami na siyang tinanong sa’kin tungkol sa mga kapatid at parents ko. Pumara…