Note from author: Isang buwan na din pala since I last uploaded! Dami nangyari with personal life. Thank you sa mga engganyo pa din magbasa!(Regarding sa title ng story: do you think dapat ko palitan yung title ng series? Hindi naman na eskinita nagaganap itong mga ‘to. Pero parang by that name na yata ito nakilala? Feedback appreciated!)
———-
Tumupad sa kanilang sambit ang mga lalaki: araw-araw nga nilang ginagahasa si Charmaine. Hindi lang pisikal na panggagahasa—pati na din ang kanyang karapatang mag-desisyon para sa sarili ay nagahasa: kanyang pananamit, mga salitang sinasagot sa mga text at tawag mula sa mga nag-aalalang kaibigan, kamag-anak, at nobyo.
Ang tanging kabutihan lang na pinagpapasalamat ni Charmaine ay hindi siya sinasaktan, ginugutom, dinodroga, o tinatakot na papatayin ang mga mahal sa buhay. Ang mga hinahaing pagkain ay masasarap at sagana sa nutrisyon; hindi sobrang dami at hindi sobrang kaunti—sapat lamang para hindi masira ang hubog ng katawan niya, ayon sa kagustuhan ng kanyang mga mandurukot.
Mabuti na din na kuntento na ang mga lalaking ito na pagbihisin lang siya sa iba’t-ibang kasuotan, depende sa ninanais nila, bago sabay-sabay gahasain. Minsan ay pinagdadamit siya ng unipormeng pang-studyante, pang-opisina o pormal, o kung ano mang babagay na kasuotang nakakapag bigay libog sa kanyang mga mandurukot. Pa-minsan-minsan ay pati mala-cosplay na damitan ang pinasusuot: makukulay na wig, magagarang make-up at kasuotan, at iba pa.
May mga panahon ding nakakalabas ng kwarto si Charmaine. Iyon ang mga panahon na uutusan siyang maglinis ng bahay habang nakahubad at habang naglilinis ay minsan hihipuan sa suso o sa pwet. Minsan ay palalabasin din siya sa kusina, kung saan nag-iinuman ng alak ang mga mandurukot, at si Charmine ay pilit pasasayawin ng malaswa o pakakantahin.
Samantala, sa mundo sa labas ng bahay na ito:ang alam ng lahat ay mayroon lang siyang “pinagdadaanan” kaya kailangan ni Charmaine ng “konting oras mapag-isa”. Pinakamasakit sa damdamin niya ay ang sobrang pag-aalala ng kanyang nobyo. Lubos si Charmaine na iniintindi ng nobyo sa kanyang biglaang sitwasyon at walang tigil na pinapaulanan ng matatamis na salita. Pero, sa mga pagkakataong halatang may tinatago si Charmaine at ayaw din mag video call, ay hindi maiwasan ng nobyo na mag duda at mag-isip ng kung ano-ano. Hindi man niya sabihin, pero alam ni Charmaine kung ano ang mga gumugulo sa isip ng nobyo.
Isang sumpa para kay Charmaine ang ganitong sitwasyon sa kanyang nobyo. Pero, umaasa pa din siya na magiging grasya din iyong mga binhi ng pagdududa. Umaasa siya na sana humantong ang pagdududa sa punto na lumapit na ang nobyo, o kahit sino pa sa mga nagmamahal kay Charmaine, sa kapulisan at humingi ng tulong para pauwiin na siya.
Naiintindihan ni Charmaine na mahirap na siyang hanapin sa puntong ito, pero lagi niyang pinapaalala sa sarili: “Walang tao sa mundo ang tuluyang nawawala, sadyang tumitigil lang ang mga tao na hanapin sila.”
Sa loob ng humigit kumulang isa o dalawang linggo, ganito ang kanyang buhay. Hanggang sa ngayong araw ay naiba ang mga pangyayari.
Ngayong araw, dinala ng mga lalaki si Charmaine sa isang abandonadong warehouse. Naka-piring ang mga mata niya mula bahay hanggang sa warehouse, pero ng makarating sa warehouse, ay naramdaman niyang ini-upo siya sa isang komportableng silya at iginapos. Narinig niya ang mga papalayong yapak ng paa at ang mabigat na pagsara ng tila isang makapal na gate.
At pagkatapos… ay ilong minutong katahimikan. Walang paraan para makawala siya sa kanyang pagkakabihag, anong klaseng paraan man subukan ni Charmaine.
Isang pamilyar na boses ng babae ang biglang sumira sa katahimikan, “Hi, Charmaine.” Binanggit din ng babae ang apilyido ni Charmaine. “Okay ka lang, diyan?”Malumanay at may pagka-sosyal ang boses ng misteryosong babae.
“Grabe, what are the chances!?” May galak sa boses niya habang papalapit na naglalakad. Tinanggal niya ang blindfold ni Charmaine, at nanlaki ang mga mata ni Charmaine ng makita… si Lili.
Si Lili ang dating kaklase ni Charmaine sa kolehiyo. Mayaman at maganda siyang babae. Hugis puso ang mukha. Retokadang matangos na ilong. Matangkad,petite,bilugan ang pwet,mahahaba at makikinis ang mga hita (at buong balat). Sobrang puti ang balat (halos maputla na tingnan).
Halos kasing puti na ng balat ni Lili ang suot niyang mamahaling puting blouse at puting skirt na hanggang taas ng tuhod.
Kilala si Lili sa kanilang university bilang…“bitchesa.” Kuhang-kuha niya ang ugali ng mga tipikal na kontrabida sa mga palabas: yung tipong mayamang estudyante na mataray at mayabang.
Nagkakilala si Lili at si Charmaine sa mga volleyball games ng university. Magkaribal sila sa larong iyon, silang dalawa lagi ni Charmaine ang pinagpupustahan at pinaglalaban.
Maraming lalaki ang tinitigasan kay Lili, pero bilang lang ang mga sumusubok ligawan o i-kama dahil na din sa ugali niyang hindi maganda. Ang iilang mga lalaki na ito: panigurado ay mga balasubas din ang ugali, kagaya niya.
Lingid sa kaalaman ng lahat: tomboy si Lili. Babaeng-babae man siya manamit at kumilos, pero sa kapwa babae lang siya nakakaramdam ng libog at ng atraksyon.
“Lili?” Kunot-noo at parang papel na nilamukos ang mukha ni Charmaine, takang-taka.
“So, you’re probably confused, ‘no?” Sabi ni Lili. “I reserved this warehouse just for you. Do you ever wonder saan galing pera namin?”
Tahimik lang na nakikinig si Charmaine.
“Crime,” sabay ngiti si Lili. “Drugs, gun smuggling, human trafficking, budol… whatever, you name it. Our family’s probably linked. Speaking of human trafficking… imagine my surprise nung nakita ko yung pictures mo as one of the many people na nadukot.”
Nilabas ni Lili ang smartphone mula sa bulsa ng kanyang skirt. Iniharap niya ito kay Charmaine at ipinakita na nasa kanya lahat ang mga litrato at video kung saang makikitang nakahubad si Charmaine at ginagahasa ng mga lalaki.
“What the fuck?” Iyan lang ang naisagot ni Charmaine. “Ikaw nag-utos nito lahat?”
“Well,” sagot ni Lili. “Not all. Honestly, wala nga akong ambag sa pamilya. My dad and brother takes care of all that. I’m just here to splurge and enjoy my life. Occassionally, may mga nabibingwit kaming babae na tipo ko. I ask my loving dad or my brother na gusto ko silang tikman and here we are.”
Lubos na pagkagulat ang naramdaman ni Charmaine sa mga bagay na narinig.
“Alam mo ba…” Tinago ni Lili ang phone at pinagmasdan saglit si Charmaine.
Nakasuot ng masikip na asul na sando si Charmaine at naka maong shorts. Medyo bakat ang utong niya dahil wala siyang suot na bra: utos ni Lili.
“All the times na naglalaro tayo ng volleyball, I always get distracted with your tasty legs.” Sabay tumawa si Lili ng mapang-akit at hinaplos-haplos ang hita at binti ni Charmaine.
“Huh? Wait, so-” Litong sabi ni Charmaine.
“Yes, I’m a lesbian,” pag-klaro ni Lili.
Hindi kailangang maginggeniuspara maintindihan ni Charmaine kung ano ang mangyayari: balak siyang gahasain ng babaeng ito. Unang beses niya din na makikipagtalik sa kapwa-babae, dahil tanging sa lalaki lang si Charmaine nagpapagalaw.
“Lili, wag naman ako. Bakit ganito? Bakit ka ganyan? Bakit ako? May nasabi ba ko or nagawa sayo noong nag-aaral pa tayo?” Pilit na kinukuha ni Charmaine ang loob ni Lili.
“Oh, quit it already,” sapilitang ipinasok ni Lili ang kanyang mga daliri sa loob ng bibig ni Charmaine. “There’s nothing you can say or do that would make me stop.”
Sunod ay hinawakan at pinisil-pisil na ni Lili ang malalaking suso ni Charmaine. “Honestly, minsan I get insecure sa mga busty girls,” sabi ni Lili. “Don’t they get in the way pag naglalaro tayo ng volleyball noon?” Tuloy sa pagpisil at pagmasahe ng suso si Lili.
“That’s why lagi ako natatalo talaga: I get so distracted by your body kasi eh,” pumunta si Lili sa likod ni Charmaine at ipinasok ang mga kamay sa ilalim ng sando ni Charmaine. Kinapa niya ang mga utong ni Charmaine at kinurot-kurot habang hinahalik-halikan si Charmaine sa tenga at batok.
Akala ni Charmaine ay medyo manhid na siya sa mga pambababoy na…