“Oo nga naman Chel, Friday naman ngayon walang pasok bukas kaya pwede tayong magwalwal. BGCCCCCCCCC~” ang may pakanta pang sabi ni Pauline.
“Ayoko. Pass. Next Friday nalang.” Ang tipid kong sabi.
“Ang KJ mo naman. Sige ka tatanda kang dalaga niyan hahahaha.” Ang nakakalokong sabi ni Mark.
“Next time nalang. Sorry talaga gusto ko ng umuwi at makapagpahinga.” Sagot ko. Hindi na rin nila ako pinilit at umalis na rin sila.
Gusto ko rin naman talagang sumama kaso pagod na pagod ako ngayong araw sa trabaho. Mas gusto ko nalang magpahinga at matulog sa bahay. Mabilis lang kasi ang araw at alam kong kapag dumating ang lunes, masstress na naman ako sa dami ng paperworks sa opisina.
Nandito na ako sa station ng tren. 6:30pm na pero napakarami pa ring tao. Rush hour na nga sa pagpasok, rush hour pa rin sa pag-uwi. Inaantay na ng lahat ang paparating na tren. Kung hindi ako papalaring makasakay, malamang sa next train na lang. Pero yun nga lang, matatagalan naman ako sa pag-uwi.
Kaya noong dumating na ang tren, talagang nakipagsiksikan na ako. Gustong gusto ko na talagang makauwi dahil pakiramdam ko ay hinihila na ako ng kama para makapagpahinga.
Sa hindi ko ring malaman na dahilan ay nasa panglalaki pala ako nakapila. Well, mabuti na rin ito kesa doon sa mga babae dahil parang malalaking balyena ang mga babae doon dahil nakikipagbalyahan makapasok lang. Akala mo walang mga suso kung makasiko sa iyo. Mas okay na rito sa mga lalake dahil bukod sa nagpapaupo sila ng babae, hindi ka nila sisikuhin o tutulakin. Makakapwesto ka pa dahil hindi ka nila sisiksikin.
Dahil nagkatulakan na nga makapasok lang, nasiksik ako sa kabilang pintuan pero hindi naman ganon kasikip dahil yung mga hindi na talaga makakasakay ay mag-aabang nalang sa susunod na train. Yun lang baka pagdating sa sunod na station ay lalo pa akong masisiksik.
Nang umandar na ang train ay nagpalinga-linga ako sa paligid. Puro matatangkad na lalaki pala ang kasama ko. Paniguradong galing sila sa trabaho. Ang iba ay nagseselpon pa nga at nagkukwentuhan. May napansin naman ako sa lalaking nasa harap ko. Matangkad siya at gwapo. Nakasuit rin siya at pakiwari ko’y nagtatrabaho sa kumpanya. Tiningnan ko ang id niya at Mark Asuncion pala ang pangalan niya.
Huminto ang tren sa sunod na station. Saktong pagbukas ng pintuan ay siksikan ulit ang mga tao. Sa hindi inaasahang pangyayari ay dumikit na ang katawan ko sa katawan ni Mark. Ramdam ko ang bilis ng tibok ng puso ko dahil talagang magkadikit na kami na akala mo ay magkakapalit na kami ng mukha. Napatingin siya sa akin sabay pinilit na umayos sa pagtayo pero wala talaga. Talagang nasiksik na kami sa dulo.
Dahil naduduling ako sa kanya, nagawa ko pa ring umikot patalikod sa kanya. Nakaharap na ako ngayon sa pintuan at siya naman ay nasa likod ko. Habang umaandar ang tren, pakiramdam ko na parang may tumutusok sa pwetan ko. Hindi ko iyon masyadong pinapansin dahil baka sa galaw lang iyon ng tren. Patuloy lang ang bagay na iyon na tumutusok sa likuran ko. Para siyang matigas na bagay na bumubundol sa pwetan ko. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko. Gusto kong humarap para makita ko kung sino at kung ano ang bumubundol sa pwetan ko pero parang may kung anong pakiramdam din na bumabalot sa katawan ko. Parang nasasarapan ako sa pagbundol sa likuran ko.
Pinapakiramdaman ko ang bawat pagbundol ng kung ano man yun sa pwetan ko. Sa isip ko na kapag huminto ang tren, marahil ay sa galaw lamang iyon ng tren kaya may bumubundol sa likod ko. Pero kapag tumigil ang tren at may bumubundol pa rin, marahil ay minamanyak na ako ng kung sino man.
Sa hindi inaasahang pagkakataon ay biglang tumigil ang tren sa gitna ng riles. Siguro ay may tren pa na nakahinto sa station o baka may sira ang sakay naming tren. Tumigil rin ang pagbundol sa likuran ko.
“Hays, sa paggalaw nga lang ng tren. Sana hindi nalang huminto.” Ang sabi ko sa isip ko. Nasasarapan din kasi ako sa kung ano man ang bumubundol sa likuran ko.
Bigla namang nagsimulang magsalita ang driver ng tren ay sinabing may sira pala ang tren na sinasakyan namin. Kung minamalas ka naman talaga dahil siksikan na nga at napakainit pa dito sa loob dahil mahina lang ang aircon. Hindi naman kami pinababa dahil baka minor lang ang sira at maaayos pa.
Ilang minuto lang pero nakakaramdam na ako ng pagkangawit sa pagtayo. Kaya naman sinubukan kong umatras at nakalimutan kong may tao nga pala sa likod ko. At shit, sa pag-atras kong iyon ay naramdaman ko ulit ang bagay na yon na sa likuran ko. Hindi na ako nakapagpigil at kinapa ko ng kamay ko kung ano ayon. Matigas nga siya. Agad ko itong pinisil para malaman kung ano itong matigas sa pwetan ko.
“Uuugghhhh fuck~” ang mahinang ungol ng lalaki. Shit, inalis ko ang kamay ko at kahit masikip, umikot ako paharap para tingnan kung sino yung umungol. Pag-ikot ko, si Mark yung umungol at titi niya yung nahawakan ko.
“S-sorry.” Humingi ako ng tawad sabay kagat sa labi ko. “O-okay lang. Sorry din. Hindi ko na kasi matiis, napakatambok kasi ng pwet mo.” Sagot niya. Imbis na mainis ako o mabastusan sa sinabi niya ay parang may kung anong demonyo ang sumapi sa akin. Nginitian ko siya. Tumalikod ako ulit at bumukaka, inusli ko ang pwetan ko sa harapan niya. Nagsimula akong ikiskis ang pwetan ko sa bukol ni Mark sa pantalon. “Ughhmmmm… Hmmmm” napap…