Palibhasa ay ulilang lubos, nasanay na ang dalagang mamuhay nang mag-isa. Limang taong gulang pa lamang siya nang kapwa mamatay ang kanyang mga magulang na pulis din sa isang encounter sa malaking sindikato ng droga sa Cavite. Dalawampung taon na ang nakalilipas ngunit sariwa pa rin sa kanya ang pait ng pagkamatay ng mga magulang. Mula noon ay nangako siya sa sariling magiging pulis din siya upang sugpuin ang mga masasamang element sa lipunan. Limang taon pagkagraduate niya sa Philippine National Police sa Silang, Cavite ay mabilis ang pagtaas ng kanyang ranggo dahil sa kanyang husay at dedikasyon sa trabaho. At kahit maraming nanliligaw sa kanyang kapwa pulis ay naging mailap siya sa mga lalake. Wala pang nakahihipo ng kanyang katawan bago siya nalapastangan nina Asyong at Melencio. At ngayon, ang binatang pulis na si Sgt. Henry Enriquez pa lang ang mapalad na nakatikim ng kanyang halimuyak. At ang bastos na pulis, nahawakan at nahalikan pa ang pinakaiingatan niyang bulaklak. Kung hindi lamang iniligtas nito ang kanyang buhay at puri ay baka mag-asawang sampal ang pinadapo niya sa pisngi nito. Ngunit nanaig ang pagiging maginoo nito at hindi itinuloy ang nasimulan. Parang may gumuguhit na init pagapang sa kanyang puson nang maalala kung papaano sinalisol ng dila ng pulis ang kanyang pagkababae.
Ang totoo ay naggagalit-galitan lang siya ngunit nais niya sanang papasukin ang binate at painumin man lang ng kape kanina. Pero inunahan siya ng pagkapahiya at galit lalo pa nang makita niyang nakatingin ito sa nalantad niyang katawan sa biglang papagpreno nito sa patrol car. Idinidikta ng kanyang pride na dapat siyang magalit sa mapagsamantalang si Sgt. Henry Enriquez. Bukas na bukas din ay babawiin niya ang video cam na malamang ay pinanuod na nito. Balak niya ring mag-leave ng isang buwan upang makalimot sa bangungot na sinapit.
Kinabaukasan ay maagang naligo ang dalaga. Plano niyang pumunta sa presinto upang mag-file ng leave at kunin kay Enriquez ang video cam. Katatapos pa lang niyang maligo nang may marinig siyang kumakatok sa pintuan ng kanyang apartment. Agad siyang nagsuot ng bathrobe at sinilip muna sa maliit na butas ng pintuan kung sino ang kumakatok. Nakita niya si Sgt. Enriquez sa labas, dala ang video cam. Agad niyang binuksan ang pinto.
“Pasok ka, Enriquez”, ang malamig niyang tugon.
Agad na pumasok ang binata at iniaabot ang video cam. Inabot naman ito ng dalaga at inilagay sa isang bag. Pagkatapos ay dahan-dahang lumapit sa binatang pulis at biglang nagpakawala ng dalawang malakas na sampal.
Gulat ang binatang pulis.
“Ba-bakit mam”? habang hawak ang namumulang pisngi.
“Bastos ka. Bakit mo ako pinagsamantalahan habang nakagapos?” At bakit hindi mo ibinigay sa akin ang video cam kahapon? Pinanuod mo ang laman”
“Oo, pinanuod ko! Lalake ako at gusto kita. Sorry, natukso ako nang makita kitang hubad at nakagapos, pero nagpigil ako. Inirerespeto kita, bilang opisyal at bilang babae!”, ang paliwanag ng binata.
“Nirerespeto? Pare-pareho kayong mga lalake, manyak! Hayok sa laman!”, ang galit na sabi ng dalaga.
“Ang pagkalalake ko ay hindi hanggang dito lang!”, ang sabi ni Sgt. Enriquez sabay turo sa kanyang titi. Tinitigasan ako at nalilibugan tulad ngayon, alam kong wala kang panty at bra sa loob ng bathrobe na iyan. Ngunit kaya kong supilin ang aking libog. Pwede kitang angkinin ngayon at wala kang magagawa. Pero hindi ko gagawin dahil may respeto rin ako sa aking sarili at higit sa lahat, mahal kita!”, ang madamdaming pahayag ng binata.
Parang naaantig na si Capt. Lorena Alegre sa pahayag ng binata ngunit muli na namang nagalit ito nang makitang nakatigtig ito sa nabuksan niyang bathrobe. Nang sampalin pala niya ang binate ay bumuka ang bathrobe niya at ngayon ay nakalabas ang isa niyang dibdib habang naaaninag pala sa gawing ibaba ang kanyang bulbol sa manipis na telang tumatabing sa kanyang hiyas.
“Bastos ka talaga! Mapagsamantala! Umalis ka na!”, ang nasambit ng dalaga.
“Tandaan mo Kapitan, una sa aking pagiging lalake ay ang aking pagiging pulis.
Bagamat natutukso ako sa iyong kagandahan ay hindi ako mapagsamantalang tao. Susuyuin kita at liligawan hanggang kusang loob mon ang ipaangkin sa akin ang iyong kagandahan!”, agad na tumalikod ang binate at nagmamadaling umalis.
Para namang napabigla ang dalagang pulis. Ayaw niyang aminin ngunit ayaw niya sanang paalisin ang binata. Nabigla lang siya. Pero hindi na niyang nagawang bawiin pa ang pagpapaalis dito. Unti-unting nagbabago ang pagtingin niya kay Sgt. Henry Enriquez. Kagaya ng kanta ni DJ Alvaro, isa itong “maginoo pero medyo bastos!”
Dalawang linggo na ang nakalipas matapos ang pangyayaring iyon. Inaasahan ni Capt. Alegre na dadalaw muli sa kanya si Sgt. Enriquez ngunit ni anino nito ay hindi nagpakita. Saka naman siya nakadama ng pangungulila. Oo nga at sanay na siyang mabuhay mag-isa ay parang naninibago siya at naiinip. Dalawang linggo pa ang hihintayin niya para matapos ang one month leave niya. Kung sakaling babalik uli si Sgt. Henry Enriquez ay ipinangako niya sa sarili niyang pakikitunguhan na niya ito nang maayos. Alam niyang madalang na sa ngayon ang lalakeng may kakayahang kontrolin ang sarili sa tukso ng pagnanasa.
Linggo ng gabi. Maalinsangan kung kaya ipinasya ni Capt. Alegre na maligo. Nasa kalagitnaan siya ng paliligo nang marinig niya ang doorbell sa pintuan. Agad siyang nakadama ng pananabik. Malamang na si Sgt. Henry Enriquez ang nasa labas. Ayaw na niyang maulit…