Nangangako ang langit ng magandang panahon at ang asul na kalangitan ang nagsisilbing katunayan sa pangakong ito. Hindi pa kainitan ang araw. Katatapos ko lang ilagay sa likod ng SUV ang mga ilang personal na bagay – bag with my personal things, gitara, cooler with a dozen beers, 2 bottles of Jim Beam, 2 sprites, chichirya, etc.
From my peripheral vision nakita kong may pumaradang taxi sa di kalayuan mula sa kinatatayuan ko. I am not even surprised nang iluwa ng taxing yun si Lilian, herself carrying her own personal things and probably more. She looks so fresh and sexy wearing a peach skirt with the hemline just above the knee and a black sleeveless top na lalo lang nagbigay ng emphasis sa may kaputian at makinis niyang kutis. I must admit…medyo nagising si Pedro. ..
“Babe, pakikuha naman yung cooler sa taxi. Andun mga iihawin natin,” masiglang sabi niya sa kin.
Tumango lang ako at tinungo ang naghihintay na taxi. Nung malaman kong di pa bayad, binayaran ko na rin plus extra tip na rin. Papalayo na ang taxi nang mailipat ko ang ang cooler sa likod ng SUV.
“That’s it?” tanong ko.
“Yeah. Gorabels na, Babe,” pag ayon ni Lilian.
May kasunod pang halik na magaang na dumampi sa king mga labi. After that, umuna nang sumakay si Lilian sa passenger seat ng sasakyan. Ibinagsak ko nang marahan ang pinto sa likuran ng SUV at sumisipol akong pumunta sa unahan at daglian ding sumakay sa driver’s seat. I started the car and put on my country hits collection as music of choice . Pumailanlang ang awitin ni Garth Brooks. I smiled at her .
“I love you, Babe,” nakangiti kong sabi.
“And I love you as well, Babe,” sagot niya sa kin.
I don’t know if it was my imagination. Nakangiti siya sa kin pero parang nababalutan ng lungkot ang ekspresyon ng kanyang mga mata. I quickly ignored that though so as not to dampen my mood. Masyado lang sigurong kung ano-ano ang naiisip ko lately.
“If tomorrow never comes
Will she know how much I love her?
Did I try in every way
To show her everyday
She’s my only one?
Sinasabayan ko ang kanta nang mapasulyap ako kay Lilian. She has this faraway look. Something’s bothering her.
“Are you sure you’re ok? ” tanong ko.
“Yeah, Babe…im fine.” Matipid niyang sagot.
“Parang wala ka sa mood eh. Remember you’re the one who planned this,” puna ko.
” Don’t worry I’ll be in the best mood once andun na tayo. Promise.”
Sinabayan niya ito ng matipid na ngiti. Di ko na siya kinulit. I focused on my driving while humming along with the same song. Ayokong masira ang mood ko.
“And if my time on earth is through
She must face this world without me.
Is the love I gave her in the past
Would be enough to last
If tomorrow never comes…”
“Babe,” saway niya sa kin.
“Yeah?” tanong kong may pagtataka.
“Palitan mo naman yang playlist mo. Ang lungkot eh,” pakiusap ni Lilian,
“Oh,” napatango ako. “Sure…Sure…”
May kung anong pumasok sa utak ko at pinili ko ang mga pinoy rap collection. Mabilis na pumailanlang sa loob ng kotse ang hit ng Salbakuta. Stupid Luv.
Nang tignan ko si Lilian, napatawa na lang ito na may kahalong pag iling. Eventually sumasabay na kaming dalawa sa Kanta especially sa part na she’s doing the singing part while I shout the “stupid” part of the song.
Yeah, that was it. We both have our moods lifted as we cruise along smoothly along Roxas Boulevard which will take us to CAVITEX and eventually sa Nasugbu where I booked a 2 night 3 day stay.
Ah, this is gonna be wonderful, I said to myself . She looked at me. I smiled at her. Then humilig na siya sa balikat ko while im driving. I never felt so at peace in my life until that very moment. So sweet. So pure. So touching. I felt a certain warmth sa dibdib ko. And very briefly, hinaplos ko ng kaliwang kamay ang kanyang buhol and kissed her head as quick as well. Lalo niya lang idiniin ang pagkakasandal ng ulo niya sa balikat ko…Neil has been settled and sleeping well all night.
Malayo-layo na rin ang nabibiyahe naming along Cavitex nang mag-adjust ng upo si Lilian. Iniadjust nito ang sariling car seat upang mag slant at guminhawa ang pwesto nito. Komportable na siya sa kanyang pagkakaupo. Hindi nagtagal at napansin ko ring nakapikit na ang mga mata nito. It was at this very moment na napansin ko na medyo nakabukaka ang pagkakapuwesto ni Lilian dahilan na rin sa pag iinter-locking ng magkabilang paa nito sa isa’t isa. Hindi ko mapigilang mapangisi. May demonyong bumubulong sa utak ko. Easy access, Paps!
Lagi naming pinagtatalunan ang merits ng mga sasakyan especially manual gears versus automatic. Kasabihan na kung tunay kang driver, dapat manual ang piliin mo dahil andun ang challenge ng eye-brain-hand-eyes-feet coordination mo. Na kesyo para ka lang nag Go-Go Cart pag matic ang sasakyan mo. People tend to forget na ang purpose ng isang sasakyan is to get from point A to point B in the most convenient way. Naimbento ang sasakyan para maging madali ang paglalakbay ng tao. Therefore, inimbento ang automatic na sasakyan para MAS mapadali ang paglalakbay ng tao. I mean, okay…Yeah…mas challenging talaga ang mag drive ng manual. Andun yung malilito ka sa una or namamatayan ka ng sasakyan or katawa-tawa ka minsan sa mga kapalpakan mo. But in the end, youll get used to driving such vehicle and it will not be easier especially sa traffic. Of course I can drive manually. But since trying out an automatic, I never looked back and driving has never been so much easier.
Now what is my point? Here’s another merit when you drive an automatic: Hindi mo na kailangang magkambyo pa nang magkambyo. Therefore, my right hand is free while a beautiful and sexy woman is sleeping in the passenger seat wearing a skirt na medyo nakabukaka sa kanyang pagkakaidlip. Need I say more?
Napatawa ako sa sariling diskurso at debateng nangyayari sa loob ng utak ko.Then I looked at her again. I heard that voice inside my head again. Im usually a strong man mentally. But this day, at this very moment, my temptation has gotten the better of me.
Dahan-dah…