Chapter 2
Buo na ang kanyang desisyon nuong araw na yun habang hinihintay niya sa Gio sa loob ng isang fastfood. Duon sila magkikita paglabas nila ng school. Sasama na siya kay Gio. Hindi na siya uuwi ng bahay. Pumayag na siya sa gusto ni Gio para duon na sila titira sa bahay ng binata.
Yun na rin ang magiging huling araw niya sa school . Masama ang loob niya dahil pareho na silang graduating ni Gio.
Hindi niya mapigilan ang maluha sa malaking suliraning hinaharap ng kanyang murang isipan.
Buntis siya. Mag-aapat na buwan na.
Hindi niya inakalang ang sandaling pagkalimot nila ni Gio at pagpapadala sa init ng laman ay hahantong sa isang malaking pagbabago sa takbo ng kanyang buhay. Siguradong palalayasin din siya ng stepfather niyang si Anton , ito ay kung hindi siya mapatay sa bugbug kapag nalaman nitong buntis siya. Madalas kasi siyang saktan nito kahit sa mababaw na dahilan. Wala naman siyang maasahang tulong sa kanyang ina. Takot din ito sa kinakasama dahil madalas din itong makatikim ng gulpi.
Nanganganib din ang kanyang pagkababae kay Anton. Hindi rin niya maalis sa kanyang isip ang mga simple at kunwari ay “aksidenteng” pagsagi ng kamay nito sa maselang bahagi ng kanyang katawan. Ang malalaswang tingin at ngiti nito.
Minsan, isang umaga, nagisnan niyang nakapasok ang kamay nito sa kanyang panty. Humahagod sa balahibong pusa ng birhen niyang pagkababae. Sumasalat, gumuguhit ang gitnang daliri sa nakatikom pang mga labi ng kanyang ari. Bigla siyang napaigtad. ! Hindi siay makasigaw, hindi rin makakilos at nanginginig sa sindak. Hindi niya alam ang gagawain. Mabuti na lamang biglang dumating ang kanyang ina mula sa palengke. Hindi na siya nagsumbong sa kanyang ina. Alam niyang walang mangyayari. Baka baligtarin pa siya ng manyakis na ito.
Mula nuon, sobrang ingat na siya. Hanggat maari ay iniiwasan niyang maiwan na silang dalawa lamang sa loob ng bahay. Foreman si Anton sa isang construction company at madalas weekend lamang kung umuwi ng bahay lalo na kapag malayo ang project kanilang site. Nakakahinga siya ng maluwag sa ganitong pagkakataon.
Kung hindi lang maagang namatay ang kanyang ama. Marahil, hindi magkakaganito ang kanyang buhay. Seven years old lang siya nuon at solong anak. Karaniwan lamang ang kanilang buhay. Isang inspector lamang sa palengke ang kanyang ama. Pero sinisikap nito na bigyan siya ng maganda at masayang buhay sa abot ng makakaya. Mahal na mahal siya nito. Bagay na madalas ipagselos ng kanyang ina. Sa ama lamang niya siya nakaramdam ng pagmamahal at kalinga. Kaya ng mabaril ang kanyang ama at mapatay sa palengke, gumuho ang kanyang mundo.
Mahigit isang taon lamang ang nakalilipas ng magsama ang kanyang ina at si Anton. Hindi niya alam kung ano ang nakita ng ina kay Anton at mahal na mahal nito ang kinakasama. Sunudsunuran at silbing alipin ito . Ramdam niya na mas mahal ng ina si Anton kesa sa kanya. Kahit pa mukha naman itong sanggano sa katawan at pagmumukha .
Sa bahay ni Anton sila tumira. Hiwalay daw sa asawa si Anton at walang anak. Sa una, maganda ang pakikisama nito sa kanilang magina. Pero ng lumaon ay lumabas na rin ang tunay nitong ugali. Nanakit ito kapag lasing. Madalas siyang masaktan nito kapag siya ay umaawat sa tuwing ginugulpi nito ang kanyang ina. Nagtataka siya at parang hindi na natuto ang kanyang ina. Palagi nitong pinatapatawad si Anton. Siguro ng ay dahil sa kakaibang ligaya niya sa piling ng kinakasama pag dating sa sex.
Nakakalimutan na nito ang lahat pagsapit ng gabi. Hindi ligid sa kanya ang mga ungol at halinghing ng ina sa hating gabi.
Ang mala-impyernong buhay niya nuon sa piling ng kanyang stepfather ay hindi nagbago ng matira siya sa bahay ni Gio. Ramdam niya agad ang pagkamuhi ng ina ng binata sa kanya.
—————————-
Si Kit
Hindi rin siya makatulog kahit medyo nasobrahan ang nainom. Hindi pa rin siya masanay na matulog ng walang katabi , kahit pa isang buwan na ang nakalipas mula ng iwan siya ng kalive-in. Si Livie. Maganda, sexy at ambisyosa. Biglang umalis ng bansa . Sumama sa boss nitong Singaporean
“Halos limang taon kaming nagsama, para tapusin lamang niya sa isang text. Tapos, basta na lang hindi na uuwi ng bahay at hindi na magpapakita. TANG NA NAMAN”
Ito ang madalas niyang sabihin sa sarile.
Kagabi sana ang 5th anniversary nila. Ayaw niyang umuwi sa bahay. Sariwa pa ang masasakit na alaala.
Hindi niya alam kung saan magpapalipas ng gabi. Gusto niyang maglasing. Makalimot. Humantong siya sa isang disco bar. Malamig ang beer. Hubot-hubad ang mga babae at malanding sumasayaw. Pero parang walang siyang nakikita.
———————————
itutuloy