“Nak, uhmmmm” mga ungol ni mama na lalong nagpalibog sa akin habang kami ay naghahalikan. Patuloy sa halikan ang nangyayari habang ang kanyang kamay ay panay himas s aking galit na galit na ari.
“Nak, ang laki naman ng uten mo. Uhmmmm.” bigkas ni mama na tila sarap na sarap sa nangyayari kahit na ang kanyang kahalikan ay ang kanyang nag iisang anak.
“Malaki ba ma? Hindi ba mahilig ka sa malaki?” sagot ko sa kanya.
Bigla naman syang natauhan sa sinabi ko. Itinigil nya ang paghimas sa aking galit na ari. Tumayo sya at ibinalot sa kanyang katawan ang kumot. Nakayuko sya habang unti unting mga luha ang pumapatak galing sa kanyang mga mata. Walang kung ano mang ingay ang maririnig sa paligid bukod sa unting nga pag hikbi na galing sa aking ina.
” Ma…”
“Ma, I’m sorry.” unti unti akong naiintindihan ang mga nangyayari. Isang malaking pagkakasala ang aking ginawa. Oo nadala ako nang libog pero hindi iyon dahilan para gawin ko ang makasalanang ito.
Patuloy parin ang pagtulo nang luha sa mga mata ng aking ina. Hindi ko na rin napigilan ang aking sarili na maiyak. Sinamantala ko ang kanyang kahinaan. Ginawa ko ang kasalanan na hindi kailanman magiging wasto at matatanggap ng mga tao. Hindi na muli ako nakaoag salita. Nahihiya ako sa nangyari, tila ako nalunod sa kumunoy na kailanman ay hindi na makakawala.
Tumayo ako at isang sinserong sorry ang lumabas sa aking bibig. Patuloy parin sya sa pag iyak. Dali akong lumabas ng kanyang kwarto at pumasok sa aking silid.
Katangahan ang aking ginawa oo alam ko. Pero hindi ko naisip na ito ang pwedeng maging sanhi nang pagkakahiwalayan nang aming loob. Pinagpalit ko ang aming pagiging mag ina sa panandaliang kaligayahan.
Tahimik sa loob ng aming bahay. Walang mi isang kuliglig ang iyong maririnig. Ipinikit ko ang aking mga mata at nanalangin na sana ay isa lang itong mahabang panaginip.
—
Idinilat ko ang aking mga mata. Alas dyis na pala ng umaga. Naiisip ko parin ang nangyari kagabi. Nilakasan ko ang aking loob na lumabas ng kwarto at humingi ng paumanhin sa aking ina. Snaa ay mapatawad nya ako para mapatawad ko na din ang aking sarili.
Paglabas ko ng aking kwarto, pansin kongnnukang maaliwalas naman sa buong bahay. May nakahandang agahan na sa lamesa, pero hindi ko napansin si mama. Nakarinig ako nang lagaslas ng tubig galing sa cr. Siguro ay naliligo si mama.
Umupo ako sa upuan sa kusina at kinain ang mga nakahandang pagkain. Mukang okay na din ang mood ni mama, hindi naman kase siguro ako ipagluluto nang agahan niti kung galit parin ito sa akin.
Maya maya lamang ay lumabas na ito ng cr. Kung dati ay nakatapis lang ito ng tuwalya tuwing lalabas ng cr ngayon ay nakadamit na ito. Nadala siguro.
“Goodmorning nak! Hindi mo muna ako inantay, gusto ko sna aay sabay tayo mag almusal eh.”
“Goodmorning ma! Ay sorry. Halika na po dito kain na po tayo.” masayang bati ko sa kanya. Mukang maaliwalas na nga ang paligid. Wala umanong puot o lungkot ang masisilayan mo sa aming mga mukha. Pero kahit ganoon, gusto ko parin humingi ng paumanhin sa nangyari.
Umupo si mama at sinabayan ako sa pagkain. Tahimik kaming kumakain. Humahanap ako ng tyempo para sirain ang katahimikan at humingi ng pasensya.
“Ma…. Tungkol po kagabi.” mahina kong sabi. Hindi sya umimik. Kaya itinuloy ko ang aking sinasabi.
“hindi ko po sinasadya yung kagabi. Pasensya na ma. Nadala lang po ako. Sana po hindi po kayo nagaliy sa akin.”
Tahimik parin sya. Pakiwari ko’y nagbibingibingihan lang sya para hindi maging awkward ang sitwasyon.
“Ma? Wala ka bang isasagot?” tanong ko.
“Hindi mo naman kasalanan anak. Wag mo nang isipin ang nangyari. Kasalanan ko ang lahat, hindi ko din napigilan ang nangyari. Parehas tayong nadala nang init kaya nagawa natin iyon.” sa wakas narinig ko din ang kanyang sagot.
“Mahal kita nak, ayokong mag iba ang tingin mo sa akin. Kung ano man ang nangyari kagabi ay kalimutan mo na.” patuloy nya.
“Nga pala nak, ipinapangako ko din na hindi na din ako makikipagkita sa mga kaibigan mo. Siguro ay iniisip mong napakalandi ko dahil nagpatusok ako sa mga kaibigan mo. Dahil dun humihingi ako ng pasensya sayo nak.” malungkot nyang sabi tumayo sya at niyakap ako. Natuwa naman ako dahil maayos na kami pero may halo paring lungkot sa aking narinig sa kanya.
“Ma, hindi mo kailangang magsorry sa akin. Sinabi ko po sa inyo kagabi na naiintindihan ko kayo. Wala na si papa, hindi ko man naiintindihan ang nararamdaman nyo bilang isang babaeng nawalan ng kaisa ay naiintindihan ko naman ang mga pangangailangan nyo bilang isang tao.” sagot ko.
Bumalik sya sa kanyang inuupuan at nakinig sa aking mga sinabi.
“Hindi ko po kayo pagbabawalang makipagsex sa aking mga kaibigan. Ang gusto ko ma maging masaya kayo, kaya gawin nyo po ang gusto nyo ma.” dagdag ko pa.
“Nako nak, hindi na talaga. Ayoko din maasiwa ka. Mga kaibigan mo yun tapos magiging kalantari ko.” sagot nya.
“Paano mga pangangailangan mo ma? Mahirap po yan pigilan.” tanong ko.
“Nak, walong taon na akong biyuda. Ano tingin mi ginagawa ng babae pag inaabot ng init?” natatawa nyang sabi.
“hehehe, kayo talaga ma. Hindi naman daw satisfied ang daliri.” mejo pranka kong sagot. Mukang nagkakapalagayan na kami ng usap kahit na mejo bastos ang aming usapan.
“Okay na iyon kesa wala. Atleast nakakaraos. Haha” sagot nya. Pati ako ay natawa na din sa sinabi nya. Ang ganda talaga ni mama. Hindi na sya mukang bata, hindi rin mukang matanda para sa 54 anyos, kumbaga sakto lang, titigasan ka parin sa kanya.
Oo naiyak ako kagabi sa pagkakasala ko, pero tangina naman tong sarili ko. Nag iinit na naman ang kalamnan. Mukang nasa lahi talaga namin ang pagiging malibog. Unti unti na namang umiiral ang aking pagka makulit.
“Nako bakit naman kayo mag dadaliri, may talong naman po sa, ref.” banggit ko. Tinatanya ko kung papatol sya sa mga sinasabi ko.
“Ikaw talaga nak, kung ano ano naiisip mo. Ikaw tong nagsabing huwag nang lalabas dahil may quarantine e ikaw naman tong ipapagamit sa akin ang talong. Baka maubos yna wag mo akong sisisihin. Hahaha” sagot nya.
Tila nabubutan ako nang tinik sa lalamunan ng malamang patola sya sa ganitong usapan. Hindi na ako nagtataka kung bakit napapayag nang dalawa kong kaibigan iting aking ina, sa pakikipag usap paang alam mo ng may kalibugan.
“Gamitin mo na mga talong ma, hindi naman ako mahilig jan. Baka mabulok lang sa ref yan, mabuti nang may pag gamitan. Hahaha.”
“Hindi na nak, maliit yung talong sa ref, hindi aabot sa rurok. Isasahog ko nalang ngayon sa sinigang yan. Mag sigang ako ng baboy, mukang namiss ng anak ko iyong ganoong luto eh.” sagot naman nya.
“E yung akin kaya ma aabot? Hahaha” pabiro kong tanong.
“Baka mabutas pa kamo ang matres nak, hahaha o sya sya, ako na mag ligpit ng pinagkainan, at manood ka nakang ng tv, magluluto na din ako ng panang halian.” sagot nya.
Alam kong umiiwas lang sya sa aming pag uusap, pero hindi ko sya tatantanan.
“Bakit malaki po ba ma?”
“Hindi ba’t naitanong mo na yan kagabi nak? Bakit tinatanong mo ulit. Alam mo naman ang sagot.”
“Opo ma, pero hindi nyo naman po sinagot yung tanong ko. Gusto ko lang naman po malaman.”
“ay ganoon ba. Oo nak, malaki nga yan. Malaki pa kumpara sa mga kaibigan mo.” sagot nya.
“Masasarapan po ba kaya mga babae pag ito ang ipinasok?” tanong ko.
“Kung ako lang ay talagang masasarapan ako sa ganyang kalaki, mataas ang matres ko kaya hindi ako nasasarapan sa maliit kaya talagang prangka kong sinasabi na mas masarap ang malaki nak.” sagot nya na may halong ngiti. Nakadagdag init naman ang kanyang sagot sa akin.
Dahil dun, parang nakalimutan ko na kung ano man ang pagsisising nasani ko kagabi. Hindi na alintana sa akin kung na pagkakamali ang aking ginagawa. Kung kagabi ay sa isang tenga lang ang bumubulong sa aking demonyo. Ngayon ay parang dalawang demonyo na ang sabay na bumubulong sa aking mga tenga.
“kaya po pala mas pinili nyo si Mark kesa kay Ryan, sabi nyo n…