Malalim na paghinga, at pigil na mga pag ungol. Sa likuran ng mabilis na motorsiklo hayok na hayok si Bornok, tila ba walang makakapagil sa kaniya. Ang kaninang isang kamay na nakakapit sa motor ay ngayon ay nakasapo na sa katawan ni Ricca, dinadama ang init, kasariwaan at kalambutan nito.
“Fuck ba, papakantot ka ba kay kuya Bornok mo?”
Talagang kinain na ng kahalayan ang payatot na negro, kasunod ng pagbulong nito sa tainga ng dalaginding. Agad na lumapat ang labi ni Bornok sa balikat ni Ricca, sinasamyo ang sariwang bango nito, at mula sa balikat dire-diretsong hinalikan ng binata pataas patungong tainga ang walang laban na si Ricca.
Sa tangka pa lamang na pagpasok ng isang daliri ni Bornok, agad na napa-igtad ng malakas dalaginding, kung saan lalong naglaway ang tikom na tikom pang kaselanan nito.
Nakahawak sa bibig habang ang isang kamay ay nakataban sa balikat ni Jasper. Ipit na ipit ang bawat pag-ungol ni Ricca, hindi niya malaman kung saan siya lilingon dahil sa kakaibang langit na kaniyang nararamdaman.
“Kakantotin kita, tapos join sa atin ang kuya Jasper mo, isa-sandwich ka namin…” Muling mahinang wika ni Bornok mula sa likuran, kasunod ang pagsipsip nito sa tainga ng dalaginding, hangang hindi na ito nakuntento at ipinasok pa ang kaniyang dila sa makinis na pinaka entrada ng tainga nito, kung saan muling napa-igtad si Ricca
“Ricca ang flirt mo, malandi ka, kumapit ka ng mabuti, kung ayaw mong pareho tayong mahuulog.”
“Ughh…Ah!” Mahinang daing ni Ricca.
Kakaibang sarap ngayon ang nararanasan ni Ricca, habang marahang binibilog ng manyakis na si Bornok ang kaniyang tingle.
Sa kabilang banda, hindi magawang lumingon ni Jasper, ang malambot na kamay na nakahawak sa kaniyang balikat at tila ba isang naging malamig na parusa. Laperal white house hotel, hindi siya maaring magkamali. Iyon ang lugar ng mga sinumpang mga nilalang, ang bahay kung saan maraming mga misteryo at kababalaghan na nababalita.
Sa pagkakatanda niya, maraming mga dalagang Pilipina ang dinala doon noong gyera sa hapon. Mga babae mula sa edad na 12 hangang 45 ang ginawang parausan at pinilahan ng mga hapon noon, at magpakahangang ngayon ang ilan sa kanila ay nagpapakita pa.
Ang isa sa mga kwento dito ay ang dalagitang ligaw na nagpapakita sa napipili niyang mga na-iistranded. Ito ang misteryosong kwento ni Alaricca, ang diwatang multo. Kokonti lamang ang nakakaalam sa kwento ng ligaw na diwata, mga piling tao lamang, at ang iba pa nga ay tinuring na lamang itong kwento ng mga matatanda…
Ayon sa mga sabi-sabi, isang napakagandang dalagita daw ang magpapakita sa mga nasisira ang biyahero, mag papatulong at mag papasama. Sa oras na makarating na ito sa malapit sa bayan, tila bula na lamang itong nawawala, kapalit ng isang regalo.
Ang regalo ng mabuti, at masama, ang sumpa ni Alaricca…
Pinipigil man ang panginginig, pinilit parin ni Jasper lakasan ang loob niya. Wala naman silang ginawang masama sa dalaginding, isa pa isinama pa nga nila ito, at isinakay sa motorsiklo niya.
Isang paghingang malalim ay pinanatag ni Jasper ang kalooban niya. Malapit narin naman sila sa bayan, kaya unti-unti mula sa mabilis ay binagalan na ng matangkad na binata ang kaniyang pagpapatakbo sa motorskilo. Mula kinaroroonan nilang tatlo natanaw ni Jasper ang mga papalapit na poste ng ilaw sa daan, palatandaan na sandali na lang ay mararating na nila ang bayan.
“Bornok, at Ricca… Malapit na tayo.” Usal niya, sabay dahan-dahang lingon sa dalawa.
Alam na ni Jasper ang makikita niya, alam niya sa kaniyang utak na naroroon sa likuran niya ang kaniyang pinsan na si Bornok, at ang nilalang na nagpapakilala sa kanila bilang si Ricca. Nagtatapang-tapangan lang ang binata, ngunit dahil sa natitirang pag-asang hindi isang kakaibang nilalang ang kasama nila ngayon, pinilit parin ni Jasper silipin ang dalawa.
Nangingitim na balat na punong-puno ng pasa, at latay, mga namuong dugo at nana. Ang higit sa lahat ang nakakasulasok ng amoy ng nabubulok na laman. Isang naagnas, at nakakadiring nilalang ang nasalikuran niya, isang nilalang na ngayon ay kahalikan pa ni Bornok.
Kitang-kita ni Jasper kung papaano, maghalo ang laway ng dalawa mula sa butas sa pisngi ng naagnas na dalaginding.
Tila ba nilisan ng lakas ang buong kalamnan ng binata sa nasaksihan. “Bornok!” Sigaw niya kung saan masigla pang ngumiti sa kaniya ang kaniyang kaibigan kasabay ang pagbaling rin ng mukha ng naagnas na dalaginding. Mata sa mata, kitang-kita ng binata ang tila ba namumuhing tingin ni Ricca sa pinsan niya.
Kitang-kita ni Jasper ang mga kamay ni Bornok na kanina ay parehong na kakapit sa motorsiklo ay pareho ngayong nagpapakasasa sa katawan ng naagnas na dalaginding.
At sa isang iglap nga, bumitaw sa pagkapit sa motor ang nilalang sabay sipa sa motor siklo, kasunod nito ang eksena kung saan na nalaglag ang dalawa. Bumilog lamang ang mata ni Jasper, at hindi na nakapagsalita sa tila ba slow-motion na pagbagsak ng kaniyang pinsan at ang nilalang na kanilang sinama.
Walang na gawa ang matangkad na binata, kitang-kita niya kung papaano nagpagulong-gulong sa pagbagsak ang katawan ng kaniyang pinsan na nakayakap kay Ricca.
Isang malakas na preno na muntikan pang madisgrasya kundi lamang sa alertong pagkabig ni Jasper. “Bornok, Bornok!” Sigaw niya pabalik.
Dali-daling pinaandar ni Jasper ang kaniyang motorsiklo papunta sa kaniyang pinsan.
“Bornok!”
Ang nakaka binging katahimikan lamang ang namamagitan sa dalawa, habang ang liwanag na nagmumula sa ilaw ng motor ang nagiging kanilang tanglaw.
Sa pagdating ni Jasper, wala na ang katawan ng naagnas na dalaginding tanging ang naroroon lamang ay ang kaniyang pinsan na ni hindi sumasagot sa kaniyang pagtawag.
“Kuya Jasper…” Bulong ng isang pamilyar na tinig sa kaniyang likuran. Ito ang tinig ng nilalang na iyon, si Ricca o ang nilalang na tinatawag nilang Alaricca…
Ayaw sanang lingunin ito ng matangkad na binata ngunit, dahil sa kinahinatnan ni Bornok, mabilis niya itong sinundan ng tingin.
Sa kaniyang pagbaling natanaw niya ang inosente at napaka among m…