Special thanks sa isang masugid na tagasubaybay para sa kanyang walang humpay na pagchecheck sa aming kalagayan. Thank you sir! 🙂
Malakas ang buhos ng ulan sa labas ng bahay at napakadilim ng paligid dahil sa kawalan ng kuryente. Humahampas ang malakas na hangin hindi lang sa mga puno ngunit maging sa bubungan ng bahay. Dumadagundong ang malalakas na kulog at kidlat, may poot na siyang nagdadala ng pangamba at sobrang pagkahilakbot sa aking pakiramdam.
Nasa isang kwarto ako noon at nakahiga habang pinapakiramdaman ang malakas na ulan at bumabayong hangin.
Mula sa dilim ay may naramdaman akong mainit na kamay na humagod sa aking likuran at pumaibaba patungo sa aking puwetan. Napansin ko ring wala pala akong saplot noong mga oras na yon. Ano bang nangyayari? Hindi ko lubos mawari ang mga nagaganap sa aking paligid.
Lumaon ay may may kung anong dumikit sa aking puwetan. Hindi na ito ang kamay mula kanina.
Matigas. Mainit at mamasa masa ang dulo nito at pilit itong idinuduldol sa aking puwetan. Ngunit hindi ako makagalaw ni hindi rin ako makasigaw kahit anong pilit ko!
Ilang saglit pa ay lumapat muli ang isang mainit na palad sa aking bewang. Dahan dahan at ninanamnam nito ng husto ang paghimas. Gumapang ito pababa papunta sa aking puwet at hita. Ibinuka nito ang aking puwetan at itinaas ang aking hita. Humagod sa labi ng aking pagkababae ang isang matigas at mainit na bagay na kanina lang ay tumutusok sa biyak ng aking puwet.
Nilingon ko siya ngunit hindi ko talaga ito makilala dahil na rin sa napakadilim na paligid. Animoy delubyo ang dinaranas ng lugar namin ngayon!
“Pa-isa ate. Hindi pa ako kuntento, gusto pa kitang makantot!” ani ng boses ng isang lalake sa aking likuran.
“A-ate? Aaghhh! S-sino ka?! Bi-bitawan mo ako! RRGGHHH! Oooooohhh!”
ang namutawi sa aking labi habang ang katawan ko ay nagitla dahil bigla niyang pagsakyod sa aking pagkababae. Tuluyan nang inilusong ng lalake ang kanyang ari at binusog ang aking hiyas!
—————————————–
“Coleen, Coleen! Hon!”
Biglang napadilat ang aking mga mata at naalimpungatan dahil sa boses ng aking mister. Niyuyugyog din ako nito. Nakaupo ito sa aking tabi at bakas ang pag-aalala sa itsura nito.
“Wake up sleepy head! Having a bad dream? Kanina ka pa umuungol dyan eh..”
Xavier then kissed my lips and my forehead. Kinusot ko ang aking mga mata at niyapos ng mahigpit ang aking mister.
“No, hindi naman dad..Hu-huuuum! Wa-wala naman ito..”
Napahikab ako habang nakayakap kay Xavier. Nagtataka din talaga ako sa aking napanaginipan. Pilit kong ikinubli ang aking panaginip sa aking mister nang sa gayon ay hindi na rin ito mag-alala pa.
“Ang aga mo atang nagising, dad?”
“Yup. Nakalimutan mo ba? Pupunta kami ni kuya Mando sa Cagayan?”
“Oh my God! Oo nga pala! Teka at magluluto pa pala ako ng almusal!”
Tuluyang nagising ang aking diwa dahil sa sinabi ng aking mister. Nakalimutan kong gumising ng maaga para maipaghain sila ng almusal at kanilang babaunin sa daan. Bago pa ako makatayo ay hinawakan ni Xavier ang aking kamay at muli akong ihiniga sa kama.
“Mamaya na, Hon..Dito ka muna sa tabi ko..”
Inilagay niya sa aking ulunan ang matigas at malapad niyang braso. Ilang saglit pa ay pumailalim sa suot kong sando ang kanan niyang kamay at sinimulang laruin ang aking dibdib.
“O-oohh fuck..Dahan dahan, Dad! Ma-masakit..”
“Sorry hon. Sobrang sore ba pa ng pakiramdam nitong milk bags mo?” mapagbiro nitong tanong sa akin.
Nginitian ko lang ito kasabay ng pagsiil ko sa kanyang labi.
“Uh-huh..Tsaka parang bumigat nga din yung pakiramdam ko, Dad..”
“Normal lang yan, Coleen. Pero damn! Mas lalo akong nanggigigil sayo. Can’t wait for your milk. Hehehe!”
“Sira! Hihihi! Ano bang sinasabi mo?”
“Hon, healthy ang gatas ng isang ina. Baka naman pwede akong makihati kapag nagkataon?”
“Tigil tigilan mo ko ha? Para lang sa magiging baby natin yan! Sira!”
“I know! I’m just kidding, Coleen..”
“Tara na kasi. Bumangon ka na rin para makapag luto na ako. Anong oras pa kayo makakaalis kapag di ka bumangon?”
“Pa-kiss muna..”
“Oh God! Xavier..”
“Di ako babangon hangga’t walang kiss..”
“Ughh! You’re hopeless! Unnnhhhhh..”
Muli kong inilapat ang aking labi kay Xavier at ginantihan ako ng isang mainit at malalim na halik.
“Pa-kiss din sa baba..”
“NO! Halika na at makapagluto na! Jusko naman! Kung anu anong pumapasok sa isip mo!”
“Ang sungit mo naman! If I know, gustong gusto mo rin. Hehehe!”
Agad akong bumangon at inayos muna ang aming higaan. Pagkatapos ay hinawakan ko siya sa kamay upang dalhin siya sa baba at makapaghanda na rin sila ni Kuya Mando.
Pababa palang kami ay natanaw na namin itong nagkakape sa may kusina. Nagulat pa nga ito matapos kaming makitang pababa ng hagdan.
“G-good morning mam, sir..” wika ni kuya Mando sa amin.
“Good morning Kuya! Ano ready ka na ba?” tanong ni Xavier.
“Ready na sir. Maliligo nalang ako para makaalis na tayo..”
“Saktong sakto Kuya, magluluto na rin ako. Para naman may laman yang tiyan ninyo bago umalis. Gising na po ba si Biboy?”
“Ay naku Iha, nandoon nakahiga pa at naghihilik!”
“Hihihi! Hayaan mo lang munang matulog kuya. Maaga aga pa naman..”
————————
Bandang alas siyete y media ng umaga. Tapos na akong makapagluto at tapos na rin kaming makakain ng almusal. Katatapos ko rin maglaba ng aking mga damit at underwear. Paalis na rin sila Xavier at Kuya Mando noon at si Biboy naman ay nag-aalmusal pa lamang.
“Ikaw munang bahala dito ha, Coleen? Call me if anything comes up. Okay?”
“Yup! Dahan dahan sa pagmamaneho ha? Message mo nalang ako kapag nakarating na kayo doon!”
“Sure hon. Pero di ako magmamaneho ngayon. Yung sasakyan ni Kuya Mando ang gagamitin namin kaya siya ang magmamaneho..”
“Akala ko ba yung kotse natin ang gagamitin niyo?”
“Kuya Mando insisted eh. Wala namang problema sakin. O siya at aalis na kami. Unnnhhh! I love you!”
“Mmmpphh! Unnhhh! I love you more Daddy..Take care!”
Ilang saglit pa ay umalis na sila mister at kuya Mando patungong Cagayan upang dalhin yung mga meds at wheel chair na binili ni tita para sa aking tiyuhing may sakit. Hindi na ako sumama dahil gusto nitong makapagpahinga nalang muna ako sa bahay.
Pagpasok ko sa loob ng bahay ay agad akong dumiretso sa kusina upang maghanda na sana ng mga rekado para sa pananghalian namin. Bigla namang lumapit sakin si Biboy.
“Ate, aalis po pala ako mamaya ha?”
“Teka, saan ka pupunta? Iiwan mo akong mag-isa dito?”
“Maglilinis po ako sa tinutuluyan kong boarding house, ate. Sa isang araw, babalik na po ako doon para sa trabaho..”
Nagtatrabaho na ngayon si Biboy bilang isang computer technician. Tutal at hilig naman niya ang computers pati na rin ang pangangalikot sa mga gadgets. May kalayuan kasi dito sa bahay ang workplace niya kaya naman napilitan itong tumuloy sa isang boarding house. Magastos rin kasi kapag araw araw siyang umuuwi and at the same time, nakakapagod.
“Teka, anong oras ka ba aalis? Kung kelan namang dalawa nalang tayo dito tsaka mo ako iiwanan?”
“Mga 10:00 po ate. May usapan din kasi kami ng kaibigan ko. Sabay kaming pupunta since siya rin yung kasama ko sa boarding house. Ikaw po ba ate Coleen kung gusto mong sumama sa amin? Kelangan ko pa kasing maglinis sa boarding house para walang abala sa pagpasok ko sa trabaho..”
“You know what? Maganda yang idea mo Biboy. Sa labas nalang tayo kumain kasama yang kaibigan mo. My treat!”
“Sigurado ka po ba ate Coleen? Nakakahiya naman kung pati kaibigan ko isasama mo rin sa gastos mo..”
“Aysus! Okay lang sakin yun Biboy. Barkada mo naman yun. O sige at mag-aayos lang ako sa kwarto pagkatapos ay maliligo na para makaalis na tayo..”
Pagkatapos naming mag-usap nitong si Biboy ay saglit akong pumanhik papuntang kwarto upang ayusin ito at maghanap na rin ng maisusuot para sa paglabas namin nila Biboy at barkada niya.
Habang naghahanap ng maisusuot na underwear ay bigla kong naalala ang isang bagay. Naglaba pala ako ng mga underwear ko at pagbukas ko ng drawer ay iisa lang ang available. Yung black lace thong panty lang ang nandito. Dali dali akong bumaba upang tingnan ang aking mga nilabhan.
“Oh my God! There’s no way na magagamit ko ito agad. Basang basa pa sila..” sabi ko sa sarili ko.
Para akong trumpo na pabalik pabalik sa labas papuntang kwarto. Kahit si Biboy ay napansin ito. Wala na talaga akong choice dahil iisa nalang talaga yung extra panties ko. So be it, sabi ko nalang uli sa aking sarili.
Around 9:00 AM ay napagpasyahan kong maligo na. Siguro naman ay darating agad sa oras yung kaibigan ni Biboy para makaalis na kami agad. Dahan dahan kong hinubad ang aking saplot mula sa sando hanggang sa underwear at tinapis ang puting tuwalya sa aking katawan. Pagbaba ko ay sinalubong ako ni Biboy na may halong ngiti sa kanyang mga labi.
“A-ate Coleen..”
“Hmm? May kailangan ka ba sakin Bibs?”
“Ate, hindi ba talaga pwede? Wala naman si Kuya Xavier. Baka pwede mo kong mapagbigyan. Ilang linggo ko nang tinitiis ito ate simula noong dumating kayo dito. Gusto uli kitang matikman, Ate Coleen. Please?” matapang na pag-amin ni Biboy.
Matagal na kasing humihirit sa akin si Biboy pero hindi ko siya mapagbigyan dahil nga sa kasalukuyang lagay ng aking katawan. Napagkasunduan rin namin ni Xavier na huwag munang gawin itong kakaibang trip namin pagdating sa sex.
Naaawa man ako rito dahil napakalaki talaga ng tulong sa amin ni Biboy habang kami ay sumailalim sa 14 day quarantine matapos naming dumating sa Ilocos. Basically, siya ang utusan kapag may kailangan kami ni Xavier. Siya rin ang tagapagluto ng aming breakfast hanggang dinner. Simple lang naman ang hinihiling niya, Sex. Pero firm talaga ang desisyon kong huwag munang sumabak sa ganitong bagay.
“Hindi ba napag-usapan na natin ito Biboy? Wag muna ha? Tiis tiis muna for now, baby..”
Malumanay ko siyang kinausap pagkatapos nito. Ayoko rin siyang masaktan sa aking pagtanggi kaya naman idinadaan ko nalang ito sa yakap o kaya naman paglalambing sa binata. Ang maganda lang kay Biboy, madali siyang pakiusapan. Nadadala lang siguro ng init ng katawan kaya hindi makapagpigil at dahil na rin sa kanyang pinagdadaanan ngayon.
Masakit man sa kalooban kong tanggihan si Biboy, ginawa ko pa rin ito. Agad akong pumasok sa loob ng bathroom pagkatapos kausapin si Biboy. I feel sorry for him. Hindi lang dahil sa aking pagtanggi kundi sa dahil din lagay niya ngayon. May matindi kasing pinagdadaanan itong binata ngayon.
Matapos ang mahaba habang pagligo at paglinis ng katawan ay agad akong lumabas upang magtungo sa kwarto upang makapagpalit. Naabutan ko siyang nakaupo sa sala at kasalukuyang nanonood ng telebisyon.
“Wala pa ba yung barkada mo, Biboy?”
“Wala pa naman po ate Coleen. Kanina ko pa po tinatawagan, hindi naman sumasagot..”
“Maligo ka na muna, Bibs. Maririnig ko naman kapag nandyan na siya sa labas..”
“Oo nga pala! Sige po ate Coleen!”
Matapos kong makapanhik at maisara ang pintuan ay agad kong tinanggal ang tapis sa aking katawan. Matapos kong magpatuyo ng balat ay isinuot ko yung black lace thong panty na nasa drawer.
Saglit akong tumapat sa salamin at ineksamin ang itsura nito. Sobrang exposed ng aking mga butt cheeks. Literal na “Kinain” ng aking buttcheeks ang likurang parte ng panty. Gustong gusto ni Xavier na isinusuot ko ito lalo na kapag lumalabas kaming dalawa. Lalo na at siya rin ang pumipili ng isusuot kong damit. Sisiguraduhin niyang maikling dress ang aking maisusuot at dito talaga siya nababaliw! 🙂
As for my outfit. Simpleng slim fit red sando and khaki cotton shorts. Tutal maghahatid lang ng gamit at maglilinis ang gagawin. Plus it’s comfortable kesa naman magsuot ka pa ng jeans. Inayos ko muna ang iiwanang kwarto tsaka ako bumaba para hanapin si Biboy.
Pagbaba ko sa sala ay walang Biboy na tumambad sa akin. Kinatok ko ito sa bathroom sa pag aakalang naliligo pa ito ngunit walang sumasagot. Maging sa pagbukas ko ng pintuan ay walang biboy sa loob!
Lumabas ako ng bahay papunta sa garden baka sakaling makita ko siya. Ngunit bigo rin ako. Pagpunta ko sa likuran ng bahay ay naabutan ko siya na abalang nagpapakain ng mga alagang aso.
“Tapos ka na palang maligo? Ang aga mong magpakain ah?”
“Oo ate. Lalabas tayo mamaya kaya pinakain ko na rin. Ang tagal rin kasi ni Stan! Kanina pa ako tumatawag pero ayaw sagutin!” iritang sagot ni Biboy.
“Sige pakainin mo muna sila at akong bahalang maghintay sa barkada mo..”
“Salamat ate Coleen..”
Naupo muna ako sa wooden bench sa may garden. Kitang kita naman dito kung may tao sa gate o wala. Ilang saglit lang ay natanaw ko si Biboy na palapit habang sinusubukang tawagan ang kanyang barkadang si Stan.
“Ano, wala pa rin?” tanong ko rito.
“Wala ate. Pasado alas diyes na oh! Imbes na makaalis na sana tayo eh!”
“Let’s wait until 10:30. Kapag wala pa siya, aalis na tayo..”
Naupo sa aking tabi si Biboy. Titig lang ito sa kawalan at kitang kita ko ang malamig at malungkot na ekspresyon ng kanyang mukha. Biglang sumagi sa aking isipan na kamustahin ito dahil na rin sa kanyang pinoproblema. Baka sakaling mapakalma ko ang naguguluhan at nasasaktan nitong damdamin.
“Bibs, wag mo sanang masamain ha? How are you holding up? I mean kay–”
“Masakit pa rin ate..” tanging sambit ni Biboy sa akin.
Nakipagbreak kasi ang kanyang girlfriend sa kanya. Tatlong taon rin sila at first girlfriend siya ni Biboy. Bigla nalang daw nag-iba ang ihip ng hangin at biglang nanlamig yung babae.
Ang reason? Wala daw oras si Biboy para sa kanya. What the hell? Araw araw na ngang tumatawag sa kanya itong si Biboy. Paminsan minsan ay bumibisita si Biboy sa kanila. Baka ang gusto niya eh laging pinupuntahan sa kanila o kaya lumalabas. WOW! Hello?! May pandemya pa diba? Common sense!
To make things worse, gustong makipag-usap ngayon ni Biboy para ayusin kung ano mang problema nilang dalawa. Ayaw naman makipag cooperate nung babae. Ang dami niyang dahilan, ang daming alibi! Hindi ba’t may kasabihan, kung gusto may paraan, kung ayaw maraming dahilan?
“Bibs, hindi ba sumagi sa isip mo na baka may nahanap siyang iba? Sorry kung blunt akong magsalita. Sa side ko lang naman. What do you think?”
Saglit na natahimik si Biboy. Yun naman ang aking pagkakataon upang hawakan siya sa kamay.
“Actually ate Coleen. May naririnig na rin ako sa mga kaibigan niya. Pero ayoko munang paniwalaan hanggang hindi ko ito nakikita o naririnig mismo sa kanya. Ayoko pang paniwalaan, masyadong masakit ate Coleen..”
Patuloy kaming nag-usap at patuloy ko rin siyang kino-console. Ramdam na ramdam ko naman kasing mahal talaga siya ni Biboy. Katunayan niyan, busog sa regalo yung babae mula kay Biboy. Kapag naglalambing yung babae, pinagbibigyan agad ni Biboy. Wala na atang natira dito sa batang ito. Naibigay na yata lahat sa girlfriend niya. Kahit respeto sa sarili ay naiwaksi na ata niya.
Yun ang mahirap. Kapag ibinigay mong lahat at hindi ka nagtira ng kahit kaunti para sa sarili mo. Kapag bumitaw siya, papano ka nalang? Yung time, resources, effort na kusa mong ibinigay dahil sobrang minamahal mo siya, nasayang lang. Napunta sa wala. Naubusan ka pa para sa sarili mo!
“Okay then. Kung ayaw mo munang pag-usapan but please, magsabi ka sakin kung gusto mong may makausap ha? Wag kang mag-iisip ng kung anu-ano. Nandito lang naman si Ate para sayo..”
“Maraming salamat, Ate Coleen..”
———————–
10:45 na at wala pa rin si Stan. Lagpas lagpas na ito sa isinet kong oras para kami ay makaalis. Agad kong tinawag si Biboy para sumakay na sa sasakyan. Sinabi ko sa kanya na walang mangyayari kung aantayin namin ang kanyang barkada. Maglilinis pa kami sa boarding house at mag-aayos.
Habang nasa biyahe ay tahimik lang itong si Biboy. Hindi siya katulad ng dati na sobrang kulit at masiyahin. Pati tuloy ako ay naninibago dahil sa biglang pagbabago ng ugali nito.
Ilang saglit pa ang lumipas habang nasa biyahe. Panandalian kaming natigil sa harap mismo ng local market dahil na rin sa isang aksidente. May dalawang lalakeng nagsasagutan, nagtuturuan kung sino ang may kasalanan. Parehong ayaw umamin sa pagkakamali. Ba’t ba ang iinit ng ulo ng mga tao ngayong araw na to? tanong ko sa aking sarili.
“Ay Biboy, may dala ka bang payong dyan? Padilim na nang padilim yung kalangitan oh..”
Hindi umiimik itong si Biboy kaya agad ko siyang nilingon. Nakatitig ito sa gilid ng kalsada, sa entrance mismo ng public market. Nanlalaki ang mga mata niya at nagpupuyos ang kanyang kamao! Doon ko napagtanto ang lahat. Kitang kita ng dalawang mata ko ang kanyang ex-girlfriend na may kasamang lalake at magkahawak kamay pa ang mga hayop!
“B-biboy..”
“Kaya pala. Kaya pala ayaw makipag-usap. Kaya pala ayaw maayos..FUUCK!“
Nagpupuyos sa galit na binuksan ni Biboy pintuan ng sasakyan at ambang bababa. Mabilis ko siyang hinawakan sa kamay at pilit na hinila papasok.
“Bi-Boy?! UHMMMM! Anong gagawin mo?!”
“Bitawan mo ako ate! Tuturuan ko ng leksyon yang mang-aagaw na yan! Ipapalasap ko sa kanya yung sakit na nararamdaman ko ate Coleen! HAYOP SILANG DALAWA!“ bulalas nito.
Galit na galit ang binata sa kanyang nasaksihan. Nagsalubong ang mga kilay nito at pilit itong nagpupumiglas kaya buong lakas ko rin siyang hinila papasok ng sasakyan.
“WHAT THE FUCK ARE YOU THINKING? HA BIBOY?!”
Mabuti nalang at nakausad na kami mula sa traffic. Kung magtagal tagal pa siguro ay talagang hindi ko na mapipigilan itong si Biboy mula sa pagbaba at pagsugod.
“GAGAWA KA NG GULO?! IPAPAHAMAK MO YANG SARILI MO? FUCK BIBOY! IBABABA MO YANG LEVEL NG UTAK MO SA LEVEL NILA?”
Talagang ginisa ko itong si Biboy habang kami ay nasa biyahe. Iniisip ko yung mangyayari sa kanya bilang ate na rin. Hindi ko siya pwedeng pabayaan. Matino namang bata itong si Biboy ngunit dahil sa labis labis na pagmamahal at galit, nakakagawa ng mga desisyong hindi napapag-isipan. Tahimik lang itong nakikinig sa aking mga sermon at pananalitang higit pa sa machine gun. Saglit kaming huminto sa gilid ng kalsada upang magka-usap.
“You know what, Biboy? Sorry ha kung ganito akong magsalita. Ayoko lang na mapariwara ang buhay mo dahil lang sa kanya. YOU DON’T DESERVE A GIRL LIKE HER. Kita mo? Ang dali kang pinalitan! Wala pang isang buwan? Di na makatiis na walang boyfriend?”
Tahimik lang ito at hindi mapigilang maluha dahil na rin sa sakit na nararamdaman pati na rin sa kanyang nasaksihan kanina.
Napabuntong hininga ako matapos maubos ang bala ng bibig kong mala-machine gun habang pinapagalitan ang binata.
“Biboy, you’re still young. Marami ka pang makikilala. Katapusan na ba ng mundo kapag nawala siya? Hindi! It hurts, yes. Pero isipin mo rin ang sarili mo. Lalo ka lang masisira kapag ipinagpatuloy mo pa yan. Iyakan mong minsan pero huwag mong tambayan. Anong gusto mo? Stagnant nalang ang buhay mo? Ganito nalang? Think about yourself, your parents. Kung ako sayo, magtrabaho ka. Mag-ipon. Help your family. Sooner or later, makikilala mo rin yung taong sadyang para sayo..”
“Eto Biboy ha? May kasabihan nga. The spaces between your fingers were created so that someone else could fill them in. Someday, darating din yung hahawak sa kamay mo at di ka bibitawan. Yung hindi ka gagamitin, hindi ka peperahan..” muli kong pahabol sa kanya.
“S-susubukan ko A-ate Coleen..” kasunod ang pagtulo pa ng kanyang mga luha.
Agad ko siyang nilapitan at niyakap ng mahigpit. Ngunit ramdam ko ang mas mahigpit niyang yakap sa akin.
“You’ll get there, baby. Kayang kaya mo yan. Think about your future and your parents. For now, you should work hard and help them. It’s high time na suklian mo yung mga sacrifices nila para sayo. If you need someone to talk to, nandito lang naman si Ate..”
Ilang minuto pa ang lumipas bago ko tuluyang napakalma itong si Biboy. Talagang humagulgol siya sa aking harapan and I admired him for doing that. Crying is not a sign of weakness. It shows that you are courageous enough to let people know how you really feel.
Meron kasing stigma sa mga kalalakihan na kapag umiyak ka, it’s either bading ka or nakakasira ng pagkalalake. Yung “Macho” culture na pinaiiral. No, that’s completely wrong. Hindi nakakababa ng pagkalalake ang pag-iyak. Nasa nature na nating mga tao ang pag-iyak. Wala itong pinipili, mapa lalake man or babae.
Ang mga nagsasabi lang nito eh yung mga feeling “Cool kid” and mga “Edgelords” na tinatawag. Iniisip nila cool silang tao by offending or provoking other people. Yeah, congrats sa inyo. Mahal kayo ng mga parents niyo.
“Jusko Biboy! Alam mo nakakagutom ka palang i-console? Hahaha!”
“Sorry ate Coleen. Sana hindi ka na galit sa akin..” may ngiti pa itong pahabol.
“Galit? Not really. A bit disappointed, yes. Iniisip ko lang talaga yung kapakanan mo, biboy. Pero kung itinuloy mo yung paglabas at pagsugod kanina? Magagalit talaga ako sayo at kakaladkarin kita papasok sa kotse! Come, let’s eat lunch na..”
Bago kami pumunta sa boarding house ay dumaan muna kami sa isang kilalang restaurant parang kumain. Katulad ng sinabi ko kanina sa kanya, treat ko ito. Nilubos lubos kong pakainin itong si Biboy dahil paminsan minsan nalang kami makakalabas at siguradong magugutom kaming dalawa sa paglilinis ng kanyang tinutuluyang bahay. Noong mga oras din yun ay nag-message sakin si Xavier. Nakarating na daw sila sa Cagayan at kasalukuyang kumakain kasama ang aking tiyuhin pati ang pamilya nito.
Pagkatapos mananghalian ay agad kaming pumunta sa kanyang boarding house. Mukhang marami rami din kaming lilinisin dahil sa tagal nitong natengga simula noong mag-implement sila ng quarantine. Wala kaming inaksayang panahon at agad na sinimulang ang trabaho.
—————————-
Mag-aalas dos na ng hapon matapos naming maglinis ng buong bahay. Hati kami ng responsibilidad ni Biboy para sa ganon ay mabilis itong matapos. Ako sa bathroom, siya naman sa kwarto nila ni Stan. Pagkatapos ay tulong tulong na kami sa kusina. Mas okay na rin ito kesa lagi akong nakahiga sa bahay. Kahit papano ay nakakagalaw ako ng maayos at isa pa, kayang kaya ko pa naman.
Saglit akong pumasok sa kwarto nitong si Biboy at napasilip sa may bintana. Napakadilim na sa labas ng bahay at galit na galit na ang kalangitan. Nagbabanta na ang malakas na ulan mula palang sa kulay at itsura nito. Agad kong tinungo si biboy sa may kusina at inabutan ko siyang umiinom ng tubig.
“B-biboy, may dala ka bang payong dyan?”
“Wala po ate Coleen, nakalimutan kong magdala kanina. Hindi ko rin ineexpect na magiging ganito ang panahon”
“Oh my God. Ang dilim na kasi sa labas eh. Teka, may gagawin pa ba tayo rito?”
“Wala naman na ate. Hihintayin ko lang si Ate Carol, yung may-ari nitong boarding house. May hindi pa kasi ako nababayaran sa kanya noon..”
“Paki-contact mo na siya Biboy para makauwi na tayo..”
Sumaglit rin muna ako sa kwarto nito upang makaidlip. Sinabihan ko nalang itong si Biboy na gisingin ako kapag nakapagbayad na siya para makauwi na kaming dalawa.
Mag-aalas tres y media na ng hapon ako nagising. Muli kong tinungo si Biboy. Hindi daw sumasagot ang may-ari ng boarding house kahit ilang beses na niya itong tinatawagan.
“Biboy, saan ba ang bahay nila? Puntahan nalang kaya natin?”
“Dyan lang ate Coleen. Mga dalawang kanto lang ang layo”
“Come on, chop-chop! Bago pa tayo abutan ng malakas na ulan!”
Agad kaming tumalilis palabas ng boarding house. Sa sobrang pagmamadali namin ay nakalimutan pa naming i-lock ang pintuan ng bahay.
“Dali bago umulan, Biboy!”
“Teka ate, hindi ba tayo sasakay?”
“Hindi na, iikot pa tayo ng pagkalayo layo kapag ginamit natin yang sasakyan. Tara na, dalian nalang natin para makarating tayo agad!”
…