Author: Celester
Genre: Fantasy, Horror, Adventure, Drama, Erotic
KABANATA II: A NEW FRIEND IN A NEW WORLD
Sa abandonadong gusali nakaparada ang mga kotse sa may parking lot at may isa pang dumating na Van, nag park ito sa dulo pagkatapos ay bumaba yung driver. Binuksan niya ang pintuan sa gilid nang Van at bumaba ang naka corporate attire na lalaki, maputi ito, may balbas sa mukha, matangos ang ilong, matangkad at sa itsura nito ay nasa mid 50s. Nag sindi ito nang tobacco at hinithit buga. Bumaba naman ang kasunod niyang kasama na mataba at halos kasing edad lang sila.
“Boss andito na po tayo ” Sabi nung driver. “Sige.” Sagot naman niya.
“Teka! Saan ba to sir?” Tanong nang kasama niyang mataba.
Tumingin ang naka corporate attire sa kanya at sabing…
“Basta sumunod ka nalang. Bumaba na kayo at pati na rin yung nga bihag.” Dagdag pa niya.
Bumaba pa yung tatlong tahunan niya sa may pangalawang backsit tapos ay pumunta sa likod nang Van at binuksan ang pinto nito. Tumambad sa kanila ang tatlong babaeng bihag, pareho silang naka long dress marahil galing sila sa date, nakagapos ang dalawang kamay at paa nito sa pamamagitan lubid. Naka blindfold ito at nakatakip ang bibig gamit ang tape. Niluwag at tinanggal ang lubid sa may paa nila at tsaka nila ito binababa sa Van.
“Baba!” Sabi nung lalaki.
Agad sila bumaba.
“Boss, ano ba gagawin natin sa bihag? Tanong nang tauhan niya.
“Ipasok natin sila sa loob nang gusali.” Sagot nang boss nila habang nag tobacco.
“Sige po boss.” Sabay sabi nang tatlong tauhan niya.
Tinanggal ang blindfold at tape na nakatakip sa bibig nang mga babaeng bihag nila. Duon sumigaw nang saklolo ang mga bihag pero walang makakarinig sa kanila dahil nasa abandonadong gusali sila na nasa gita nang kagubatan.
“Saklolo! Tulungan niyo kami! Huhuhu!” Sabay sigaw ng saklolo ang mga bihag.
“Haha! Walang makakarinig kahit ano pang sigaw niyo.” Sagot naman nung isang lalaki.
“Mga hayop kayo! Mga manloloko! Matapos nyo makipag group date sa amin! Nilagyan niyo pa nang pampatulog ang iniinum namin. Pakawalan niyo kami.” Galit at pilit nagpupumiglas ang mga tatlong bihag.
“Hmmm..” Sabi nang boss. Lumapit ito sa kanila.
Hinithit buga ang tobacco sa kanila.
“Gusto niyo bang pakawalan ko kayo?” Tanong nang boss nila habang nag hithit buga.
“Oo… Oo… Hinahanap na po ako ng mga magulang ko. Huhuhu.” Sabi ng mga isang babaeng bihag nila.
“Parang awa nyo na po. Huhuhu! Please lang pakawalan nyo kami. Huhuhu!” Sabi naman nung isa.
“Kung ganun sundan ninyo ako papasok sa gusaling yan at kung hindi…” Sagot nang boss nila.
Ang mata ito ay biglang nagbago ang kulay at naging pula. Pati na rin ang mga tauhan niya. Nahintakutan ang tatlong babae at umiiyak ito sa takot.
“Huhuhu! Huwag po! Huwag nyo kami papatayin. Pakawalan ninyo kami… huhuhu!” Sabi nung isang pang babae.
“Pakakawalan ko naman kayo basta sundan niyo ang utos ko!” Galit nang boss sa bihag nila.
Mas lalong natakot ang mga tatlong babae sa ipinakita ang leader nang nagdukot sa kanila kaya wala silang magawa kundi sumunod nalang sa utos nang leader na nagdukot sa kanila. Hindi ito napansin nung matabang lalaki na kasama niya at nagtanong ito kung ano ang ginawa niya sa mga tatlong babaeng bihag nila.
“Sir? Ano ba ginagawa mo sa kanila at bakit takot na takot sila?” Tanong niya.
“Tapos ang gaganda nila sir. Pwede natin sila maging alipin sa laman o sex slaves hehehe. ” Dagdag pa niya.
“Tumahimik ka! Kahit papaano nangingibabaw pa rin ang kamanyakan mo.” Giit pa nung lalaking naka corporate attire habang nagtobacco.
Nagsimula na sila lumakad papalapit sa entrance ng building kung saan may nagbabantay na taong naka itim na hood at naka suot nang kulay itim na mahabang damit na parang kulto.
“Magandang gabi sa inyo.” Sabi nang boss nila.
“Magandang gabi rin sa iyo. May dala ba kayong panahuin?” Tanong nang nakabantay sa gusali.
“Oo at andito sila. Pasok na kayo.” Utos niya.
“Sige pasok kayo.” Sabi nang nakabantay.
Habang papasok na sila sa gusali , naka paligid sa kanila ang ilang-ilan mga kandila na nagsisilbing liwanag sa loob ng gusali. Mas lalong natakot ang tatlong babae marahil sa isip nila ay may masamang mangyari sa kanila. Nanginginig sila at nagdarasal baka sakaling may milagrong mangyari sa kanila.
“Nakakatakot… Huhuhu!” Sa isip nung isang babae.
“Mukhang papunta kami sa impyerno.” Sa isip naman nung isa.
“Lord sana makawala kami dito.” Dasal naman nung isa.
“Hehehe… Makakawala rin kayo.” Nakangising sagot nung lalaking nagbihag sa kanila.
Matapos yun, nakarating na sila sa atrium nang building at nakita nila sa dulo nang atrium, may isang taong nakasuot nang mahabang damit na kulay itim at naka hood ito. Nakatalikod ito sa kanila at napansin nila na may guhit sa likod nang damit. Ayon sa nakikita nila sa guhit na nasa likod nang mahabang damit nakatayong tao sa altar na nasa dulo ng atrium ay isang bungo ng tao na may dalawang mahabang sungay sa ibabaw nang bungo.
“Simbolo nang dyablo.” Mahinang sabi nung lalaking nag hithit buga ng tobacco.
Yumuko sila lahat maliban sa lalaking mataba at mga bihag nila.
“Andito na pala kayo Eddie.” Sabi nung misteryosong tao na nakatalikod sa kanila.
“Andito na ang bihag namin.” Sabi ni Eddie Montemayor, ang ama ni Alex Montemayor.
“Siya nga pala ipakilala ko sa inyo si Greg Villareal, ang guidance counselor sa pinapasukan niyang trabaho sa mataas na paaralan dito sa probinsya.” Ipinakilala niya si Greg sa misteryosong taong nakatayo sa may altar habang nanatiling nakayuko.
“Makatutulong siya sa atin kamahalan.” Dagdag niya.
“Teka sir! Sino ba siya?” Tanong niya at nanginginig din sa takot.
Muli humarap si Eddie kay Greg mula sa pagkayuko niya sa kanilang pinuno.
“Huwag kang mag-alala dahil gagawin ka naming alipin. Hahaha!” Sagot ni Eddie at humalakhak ito sa kanya.
Bigla niya ito hinawakan sa leeg gamit ang kaliwang kamay tapos hinigpitan at binuhat niya ito paangat sa kanya. Binuka niya ang baba ni Greg gamit ang kanang kamay niya pagkatapos linapit niya ito sa bunganga niya at may lumabas na itim na usok sa baba at papasok kay Greg. Pagkatapos dun, binitawan niya si Greg. Bumagsak ito sa sahig at nangingisay ito. Ilang segundo lang ay tumigil ito sa pangingisay at tumayo ito. Humarap ito sa kanya, yumuko ito at bumati sa kanila.
“Magandang gabi po sir at maganding sa inyo kamahalan.” Pagbati ni Greg.
“Magandang gabi sa iyo Greg.” Sagot ni Eddie.
Ang ginawa niya kay Greg ay dinungisan ang kaluluwa niya para maging kasapi nila ito at maging kampon nang kadiliman. Gulat na gulat ang mga tatlong babaeng bihag nila at nahintakutan sa ginawa ni Eddie kay Greg. “Si… Si… Sino kayo?! Mga kampon ba kayo ni Satanas?!” Sabi nung isang bihag nila.
Tumingin si Eddie sa kanila, nakangisi ito at ang balintataw niya ay pula rin.
“Maging kasapi na rin kayo… Hahaha!” humalakhak si Eddie sa kanila. “
Oras na kamahalan.” Dagdag niya at humarap ito sa nakatalikod na taong naka hood.
Yung taong naka hood ay humarap ito sa kanila. Binaba niya ang hood at nagpakita na rin ang mukha. Marami itong pintado sa mukha niya, ang mata niya ay parehas kay Eddie, kalbo ito pero marami ring pintado. Halos buong katawan niya ay maraming pintado. May hawak itong itim na aklat. Ang cover page ito ay may disensyo na bungo nang tao. Binuksan niya ang aklat.
“Quaeso revela, princeps tenebrarum! (Magpakita ka, Prinsipe nang Kadiliman!).” Sabi niya habang nakabukas ang aklat.
Lumabas ang itim na usok sa aklat, unting-unti ito naging hugis kalansay nang tao ang aparisyon, nakatayo ito sa harapan niya.
“Quid servies? (Ang maipaglilingkod mo?)” Sabi nang Aparisyon.
“Quaerimus an hoc tempus sit serendi terrorem? (Nais namin malaman kung ito na ba ang panahon para maghasik nang lagim?)” Sabi nung taong nagbukas sa aklat.
“Ita sed maiore vi opus est (Oo ngunit kailangan niyo pa nang dagdag pwersa).” Sagot nang Aprisyon sa kanya.
“Praeter Engkanto et Engkantada, quos collegistis, mortales gignite (Bukod sa mga dugo ng Engkanto at Engkantada amg nalikom ninyo, magpalahi kayo gamit ang mga mortal).” Sagot nang aparisyon sa kanya.
“Fac ergo te membrum, ut vires tibi addas (Pagkatapos gawin nyo rin kasapi para dagdag lakas na rin sa inyo).” Dagdag niya.
Duon unti-unting maging itim na usok at bumalik sa aklat na hinawakan nang leader ni Eddie. Ilang segundo ang katahimikan, nagsalita si Eddie.
“Kamahalang Chrollo! Ano ang sunod na hakbang ang gagawin natin?” Tanong ni Eddie kay Chrollo.
Si Chrollo ay pinuno nila Eddie ang lihim nang samahan ng mga kulto sa probinsya nang Bukidnon.
“Hmmm…” Sabi ni Chrollo.
Bigla ito tumaghoy at nagsulpotan ang mga itim na nilalang, ang mga maligno. Iba’it ibang maligno sumulsulpot sa galing pa sa ibang lugar nang Pilipinas tulad nang busaw, nuno sa punso, berberoka at iba pa. Nagulat ang mga babaeng bihag nilang Eddie at sumisigaw ito.
“Mga maligno!” Sigaw nila at naiiyak sa takot.
“Oras na para magparami kayo mga alagad nang kadiliman… Hahaha!… Hahaha!… Hahaha!” Halakhak ni Chrollo at hudyat nila para magparami at lalakas ang hukbo nila.
Sa eksena ni Lando kung saan nawalan siya ng malay dahil sa misteryosong nilalang.
Nagising si Lando matapos mawalan nang malay dahil sa nilalang na nagpakilala sa kanya.
“Hmmm… Huh? Haaa!” Sa gulat niya habang nakapatong si Twilly sa dibdib niya.
Nakahiga pa rin si Lando sa kanyang kama.
“Uyyy… Huwag kang matakot… Hindi kita sasaktan.” Sagot ni Twilly.
“Si… Si.. Sino ka ba?” Tanong niya habang nanginginig sa takot.
“Ako pala si Twilly isa akong bolignok. Huwag kang mag-alala. Hindi kita sasaktan. Kaibigan mo ako Lando. ” Sagot ni Twilly sa kanya.
“Bolignok? ” Gulat nang tanong niya.
“Oo… Bolignok ako Lando. Dahil sa iyo muli kami nakabalik dito sa mundo. Teka? Anong panahon nato Lando?” Tanong ni Twilly sa kanya habang nagtataka.
Bumangon si Lando sa kanyang hinihigaan pagkatapos ay sumandal siya sa headboard.
“Bolignok? Maligno ka ba?” Tanong niya.
“Anong Maligno? Hindi ako maligno at tsaka anong maligno ang sinasabi mo?” takang tanong ni Twilly sa kanya.
“Maligno yung mga nilalang nang kadiliman katulad nang mga nuno sa punso, duwende, aswang basta yung mga kampon nang kadiliman.” Sagot niya.
“Hindi kami ganun Lando tsaka galing kami sa ibang dimension.” Paliwanag ni Twilly.
“Hindi kayo? Kung ganon hindi ka lang nag-iisa kasi sabi mo hindi lang kayo ganun.” Sagot ni Lando.
“Oo Lando…” Sagot ni Twilly sa kanya.
“Maraming salamat ulit Lando. Yehey!” natutuwa si Twilly sa kanya.
“Saan na pala ibang kasama mong Bolignok?” Tanong ni Lando.
“Hindi ko alam Lando. Pero sa presensya ko ay nararamdaman nila ito at siguro susundan nila ito.” Paliwanag ni Twilly sa kanya.
“Ganun ba? Ilan kayo?” tanong ni Lando sa kanya.
“Bali mga labing-dalawa kami Lando at tsaka yung kapangyarihan namin ay may iba’t ibang kakayahan sa bawat isa sa amin.” Sagot ni Twilly sa kanya.
“Ahhh.. Okay… Teka anong oras na?” Tumayo si Lando para kunin ang smartphone niya.
Tiningnan niya ito at malapit nang mag hating-gabi.
“Mag hating-gabi na..” Sambit niya.
“Grrrrrr…” Tumunog ang tiyan niya hudyat na nagugutom siya.
“Siya nga pala, Ako pala si Leandro Dela Cruz.. Tawagin mo lang ako Lando.” Pagpakilala niya kay Twilly.
“Alam ko na yun Lando.” Sabi ni Twilly sa kanya.
“Ayy.. Hehehe… Sige.” Napakamot sa ulo si Lando at nahihiya ito.
Lumabas siya sa kanyang kwarto kasama si Twilly na nasa kanang balikat niya. Bumaba siya papuntang kusina.
“Ang cute mo Twilly. Naalala ko pa nung bata pa ako lagi kitang pinaglaruan pero laruan kapa noon.” Papuri niya.
“Anong cute? Teka kanina pa ako nagtatanong sa iyo kung anong panahon na ito o anong taon na?” Takang tanong ni Twilly sa kanya.
“Nasa taong dalawang libo dalawampu’t dalawa o nasa modernang panahon na tayo.” Sagot niya habang nakarating na sila sa kusina.
“Anooo?!!!” Gulat ni Twilly.
“Teka! Baka marining ka mang lolo at lola ko.” Giit niya.
“Bakit gulat na gulat ka Twilly?” Dagdag niya.
“Sa haba-habang panahon na natutulog kami, di namin ito namalayan.” Paliwanag ni Twilly sa kanya.
“Hayss… Makakain na nga.” Sabi niya.
Kumuha siya nang kakanin at ulam pagkatapos ay inilagay ito sa plato niya. Nag hapunan siya kahit hating-gabi na.
“Gusto mo kumain Twilly?” Tanong ni Lando sa kanya.
Lumutang ulit si Twilly galing sa balikat ni Lando tapos lumapit siya sa pagkain.
“Hmmm.. Mukhang masarap. Pahingi Lando.” Sabi niya.
“Sige kukunin kita ng makakain.” Sambit ni Lando sa kanya. Kumakain sila at napansin ni Lando na si Twilly ay mabilis kumain at mukhang hindi nakakain nang ilang taon.
“Matanong lang Twilly, diba gulat na gulat ka kanina dahil nasa modernong panahon tayo. Saan kaba talaga nanggaling?” Tanong niya habang kumakain.
“Yum! Yum!.. Yum!… Burppp!” Dumighay pa ito si Twilly.
“Sabi ko kanina ay galing kami sa ibang dimension kung saan ang lugar namin ay napagitnaan nang Liwanag at Dilim o napagitnaan nang Kabutihan at Kasamaan. Di ko rin maalala kung anong pangalan ang Lugar na yun dahil marami ang nangyari sa amin at sa tagal na panahon kaming nakahimbing nang tulog, di na rin namin maalala kung ano nangyari sa amin kahapon.” Paliwanag niya.
“Ahhh… Okay… Gusto mo pa bang kumain Twilly? Ipagkukunan kita nang kakanin at ulam dito.” Sabi ni Lando sa kanya.
“Sige… Maraming salamat Lando.” Sabi ni Twilly sa kanya. Kinuhaan niya nang pagkain para kay Twilly. Natutuwa si Twilly sa kanyang kinakain.
“Burppp!… Ahhh! Ang sarap!… Busog na ako.” Tuwa niya.
Nakangiti si Lando sa kanya. Lumundag si Twilly sa kanyang kinauupuan sa ibabaw nang lamisa pagkatapos ay lumutang ito ulit papalapit sa harap ni Lando.
Yumuko ito sa kanya at sabing… “Lando Maraming maraming maraming salamat sa iyo.” Sabi ni Twilly.
“Nakarami kanTwilly… Walang anuman yun.” Tuwang tuwa si Lando sa asal ni Twilly.
“Magpa kilala ako sa iyo Lando, ako si Twilly ang ika pitong-Bolignok.” Pagpapakilala ni Twilly habang nakayuko sa kanya.
“Ahhh… Eh… Twilly?” Pagtataka ni Lando.
“Mariing tanggapin mo ako bilang bagong alaga at ikaw magiging bagong bayani Ginoong Lando.” Sabi ni Twilly habang tumingin ito ulit sa kanya matapos mag bow at yung kanang kamay ni Twilly nasa dibdib niya hudyat na pagpupugay kay Lando.
“Bagong bayani?” Takang tanong ni Lando.
“Parang ako ang master niyo? Dagdag niya.
“Oo Lando.” Sabi ni Twilly sa kanya.
“Pero isa lang akong normal na tao Twilly at tsaka hindi ako bayani. Isa lang akong ordinaryong binata na may simpleng pangarap. Pero may kinakaharap akong problema eh haysss…” Sabi ni Lando sa kanya.
“Alam ko yan Lando dahil nararamdaman kita.” Sabi ni Twilly sa kanya.
“Ganun ba? Haysss… Nasuspended kasi ako kanina sa paraalan.” Sabi niya.
“Kilalanin mo ako bilang kaibigan Lando.” Sabi ni Twilly sa kanya.
“Sige Twilly.” Sabi ni Lando.
Bigla niya itong niyakap si Twilly dahil na kyutan siya.
“Aray aray aray… Tigilan mo yan Lando.” Pagsusumamo ni Twilly.
“Hahaha! Ang kyut mo kasi eh.” Sabi ni Lando habang niyakap niya si Twilly.
“Hayysss… Ikaw talaga.” Sabi ni Twilly.
Lumutang ulit ito papunta sa kwarto ni Lando. Sinundan naman ito ni Lando.
Balik sa eksena kung saan nagtipon-tipon ang nilalang na kadiliman sa abandonadong gusali.
Tinanggal nila ang nakatali sa kamay nang tatlong babaeng bihag nila pagkatapos tinulak ito sa gitna nang atrium.
“Hmmm… Sarap pakinggan ang iyakan nyo. Bueno, mga alagad ko, ito ang oras nang pagpapalahi nyo. Magpakarami kayo at gamitin ninyo sila. Hahaha!” Utos ni Chrollo sa mga nilalang nang kadiliman habang humalakhak.
“Ha?! Ano gagawin nyo sa amin? Huhuhu!” sabi nang isang babae na humagulgul sa iyak.
“Ernesto!” Sabi ni Chrollo sa pinuno nang Tikbalang nasi Ernesto.
“Kamahalan!” Sagot naman ni Ernesto habang yumuko ang ulo nito kay Chrollo.
“Pili ka sa tatlong bihag na yan. Kunin mo at magpakarami kayo.” Utos ni Chrollo sa pinuno nang Tikbalang na si Ernesto.
“Opo kamahalan!” Sagot niya. Kinuha nila ang isang bihag.
“Kapreng Hidalgo at Nunong Carpio, kayo rin kunin niyo sila.” Utos rin ni Chrollo sa kanila.
“Opo kamahalan!” Sabay sabi nila.
Lumapit sila sa tatlong babaeng bihag at isa isa nila ito kinuha. Dinala nila ito bawat silid at sinimulan na nila ang ritual.
“Hahaha! Sa wakas makakatikim na rin ako sa tao.” Tuwang sabi ni Ernesto.
“Huwag po! Maawa kayo sa amin.”
Nagmamakaawa sa kanya ang babaeng hawak ni Tikbalang Ernesto. Hinawakan ito ni Ernesto pagkatapos pinatalikod niya ang babae at tinapat sa bintana nang gusali. Hinubad ni Ernesto ang pantalon niya at lumabas ang nakatirik niyang kargada. Itinaas niya ang long dress nang babae at tumambad sa kanya ang puwet nang babaeng na may suot na kulay pink na panty. Ang dalawang kamay nang babae ay nakahawak sa may paanan nang bintana habang siya ay pinatuwad nang Tikbalang na si Ernesto. Binaba ni Ernesto ang panty pagkatapos ang kargada niya ay pinasok sa puke nang babae.
“Ughhhh! Ang sakit! Taammaaa naaa pooo!.” Pagmamakaawa nang babaeng ginahasa niya.
Binabayo ito nang mabilisan ni Ernesto. Nahirapan ang babaeng ginahasa niya dahil sa laki nang burat ni Ernesto. Mas lalo pa itong binilisan ni Ernesto dahil sabik na sabik siya habang humagulgul sa iyak nung babae.
“Ughh! Ughh!… Huhuhu! Sa… Sak… Saklolo! Ughh! Ughh!” Walang awang ginahasa ang babae habang humingi nang saklolo.
“Ngayon ka lang ba nakatikim ng burat ng Tikbalang katulad binibini? Hahaha!” Sabi ni Tikbalang Ernesto.
“Ughh! Ughh! Ta… Tama na po please. Huhuhu! Maawa po kayo sa akin.” Pagmamakaawa nang babaeng ginahasa ni Tikbalang Ernesto.
“Huwag kang mag-alala binibini. Mamaya masasarapan ka rin. Hehehe.” Sagot ni Tikbalang Ernesto.
Binuhat ni Tikbalang Ernesto ang dalawang hita nang babaeng ginahasa niya pagkatapos ay pinasandal niya ang babae sa harap niya habang nakatalikod pa rin ang babaeng ginahasa niya.
“Ughh! Ughh! Ughh!” Lalong umuungol ang babae nilaspatangan ni Tikbalang Ernesto.
“Shiitt! Ano ba nangyari sa akin? Naguluhan ako. Hindi ko gusto ang pangyayari pero ang katawan ko tila nagustuhan sa ginagawang demonyo sa akin.” Sabi sa isip nang babaeng ginahasa ni Tikbalang Ernesto.
“Mukhang bumigay kana binibini. Hayaan mong papaligayahin kita lalo. Hahaha!” Sambit ni Tikbalang Ernesto.
Iniba niya ang posisyon nang babae. Pinaikot iya ito pagkatapos ang dalawang kamay nang babae ay naka akbay sa leeg ni Tikbalang Ernesto habang si buhat parin ni Tikbalang Ernesto ang dalawang hita nang babaeng ginahasa niya. Sa ganun ay nakaharap na sa kanya ang babaeng ginahasa niya. Samantala sa kabilang silid naman, nakatihaya ang babae sa harap ni Nunong Carpio. Ginamitan niya ito nang mahika na sa pamamagitan nang hipnotismo. Sa isip nang babae ay kinantot siya nang ex-boyfriend na matagal na niyang mahal pero hindi niya alam na isa pala itong ilusyon.
“Siiggeee paaaa!!!… Ughhh!!!… Ughhh!” Ungol nang babaeng kinakantot ni Nunong Carpio.
“Hahaha! Tila nasarapan ka iha! Sige pagbibigyan kita.” Sambit ni Nunong Carpio habang kinakantot ang babaeng bihag nila at naka missionary posiston sila.
“Ughh!…ughhh!… Miss na miss kita mahal! Ughhh!.. Sana magbalikan na tayo.. Ughh!… Ughhh!” Ungol nang babae na walang kamalay-malay na isang nuno sa punso ang kumantot aa kanya.
“Hahaha! Sige! Bibilisan ko pa.” Mala demonyong halakhak ni Nunong Carpio.
Lalong binuka ang hita ang babaeng ginahasa ni Nunong Carpio. Binilisan niya ang pagbayo. Ding na dinig ang salpukan katawan niya sa babaeng ginahasa niya.
“Plok! Plok! Plok!” Tunog ng salpukan nila.
Bumangon si Nunong Carpio pagkatapos ay inalis niya ang burat sa puke nang babaeng ginahasa niya. Yumuko siya pagkatapos dinidilaan niya ang naglalawang kweba ng babae.
“Ugghhh!!! Ughhh!!! Siiiiggeee Paaaa!!!! Maaahaalll!” Ungol nang babaeng ginahasa niya.
“Hahaha! Masarap ba binibini?” Lalong tinutukso ni Nunong Carpio sa babaeng bihag niya.
“Ughhh! Oo mahal! Gusto ko ang ginagawa mo… Ughh!” Ungol niya. “Sige kung yan ang gusto mo.” Sagot ni Nunong Carpio sa kanya. Sa kabilang silid naman sa eksena ni Kapring Hidalgo, dahil sa laki niya ay pina chupa nalang niya ito ang bihag niya baka mawalan nang malay kung ipinasok niya ang burat sa puke nang babae. Kaya kung sakaling labasan siya ay saluin niya ang tamod sa palad niya at tsaka niya ito ipasok sa puke ang tamod niya gamit ang hintuturo niya.
“Sluurrrpp!…Sluurrrpp!…Sluurrrpp!” Chupa nung bihag kay Kapring Hildago. Yung burat niya ay abot sa lalamunan nang babaeng chumupa sa kanya.
“Yan ganyan nga binibini..” Nasarapan si Kapring Hidalgo sa pagchupa nang bihag niya.
Katulad nang ginawa ni Nunong Carpio, ang hipnotismo pero salungat ito dahil ang usok ang ginamit ay galing sa hithit buga niya. Pinagsasabay nila kinantot ang mga babaeng bihag nila hanggang inabot sila sa sukdulan.
“Ahhhhhhh!” sabay silang nilabasan. Nagsiliparan ang mga uwak sa paligid nang gusali dahil sa lakas nang tinig nila.
Balik kay Lando…
Nakapasok na sila sa kwarto matapos maghapunan. Umupo si Lando sa upuan niya malapit sa study table at si Twilly naman ay pumatong sa study table. Nasagi sa isipan ni Lando kung saan nabasa niya ang nakasulat sa likod nang litrato.
“Twilly, noong kanina ay pinagmasdan ko ang litrato. Napansin ko may nakasulat sa likod nang litrato namin. Binasa ko ito, pagkatapos ay sinunod ko ayon sa nakasulat tapos binuksan ko ang kahon kung saan ikaw ay nakatulog.” Paliwanag ni Lando kay Twilly.
“Talaga? Patingin nga nung litrato mo.” Sabi ni Twilly sa kanya.
Kinuha niya ang litrato at pinasa kay Twilly.
“Kilala ko to ah!” Sabi ni Twilly habang nakatitig sa litratong hinawak niya.
“Talaga? Sino dyan? Eh sa laman nang litrato iyan, ako yung sanggol bitbit nang Lola Dalia ko habang katabi niya ang Lolo Pedro ko. Sa likod naman ay ang Papa ko si Jose.” Sabi ni Lando habang binabanggit niya ang taong nasa loob ng larawan.
“Ito Lando yung nasa likod nang lolo’t lola mo.” Sagot ni Twilly habang tinuro ni Twilly ang papa ni Lando sa litrato.
“Yung papa ko?” Sabi ni Lando.
“Oo Lando pero hindi ko maalala kasi sa tagal nang panahong nakatulog kami, kumukupas din ang alaala namin.” Paliwanag ni Twilly.
“Hayss… Sayang di ko pa naman lubos nakilala ang papa ko.” Sabi niya at nalungkot ito.
Lumutang si Twilly papunta sa balikat ni Lando.
“Balang araw makilala mo rin siya Lando.” Kumbinsi ni Twilly sa kanya.
“Hayaan mo ipapakita ko sa iyo ang kakayahan ko Lando.” Sabi ni Twilly.
Lumutang ulit ito papunta sa ibabaw nang kama at nag concentrate ito. Habang nakalutang, may lumabas na aura sa buong katawan ni Twilly tapos tinuro niya ang bag ni Lando. Pinalutang niya ito.
“Woah!” Napahanga si Lando sa ginawa ni Twilly.
“Ayos ba Ginoong Lando?” Sabi ni Twilly.
“Oo Twilly. Ngayon lang ako nakakita nang ganyan.” Paghanga niya.
“Hindi lang yun Lando. Habang pinalutang ko yan ay kaya ko itong kontrolin at manipulahin, yung bag mo kahit gawa yan sa kumot, kahoy at kung ano-ano pa ay magagamit ko ito bilang sandata. Tingnan mo.” Paliwanag ni Twilly sa kanya.
Hinagis niya ang bag ni Lando palabas sa bintana at bumagsak ito sa bakuran nila. Nagdulot ito nang ingay at pinsala na parang may bumasak na maliit na bulalakaw. Bigla nalang may kumatok sa pintuan ng kwarto ni Lando.
“Tok! Tok! Tok!” Tunog nang kinatok na pinto.
“Lando.. Okay ka lang diyan?” Yung Lola Dalia niya.
“Twilly… Dali magtago ka sa ilalim nang kama ko.” Dali-daling tinago ni Lando si Twilly sa ilalim ng kama niya pagkatapos tsaka niya ito binuksan ang pinto.
“La?” Pagkukunwari ni Lando.
Tumitingin muna si Lola Dalia sa paligid nang kwarto niya pagkatapos ay humarap ito sa kanya na may halong pagtataka habang nasa may tapat siya ng pintuan sa kwarto ni Lando.
“Lando… Ano bang ingay yun at tsaka bakit gising kapa?” Takang tanong nang Lola niya.
“Ahh ehh nag exercise po kasi ako Lola.” Alibi ni Lando tapos bigla itong nag fighting stance at nag shadow fight pa ito.
“Hay kaya pala… Oh sige pagkatapos yan, matulog ka ah.” Sabi nang Lola niya.
“Sige po La. Goodnight po.” Sabi niya. “Goodnight din Lando.” Sambit nang lola niya.
Isinara niya ang pinto tapos tsaka naman lumabas si Twilly sa ilalim ng kama ni Lando.
“Ginoong Lando.” Sabi bigla ni Twilly kay Lando.
“Po?” Sagot ni Lando.
“Kunin mo nga ulit yung litrato mo.” Utos ni Twilly sa kanya.
“Sige Twilly.” Sabi niya.
Kinuha niya ang litrato at binigay kay Twilly. Pinalutang niya ang litrato tapos iniikot niya para mabasa ang nakasulat sa likod nang lirato. Bigla itong kumikislap ang nakasulat tapos umalis ito sa likod nang litrato habang ang litrato niya ay nahulog sa sahig. Yung mga kumikislap na iyon ay naging isang kumikislap na ilaw. Lumiliwanag ito pagkatapos ay lumutang papalabas sa kwarto.
“Lando… Sundan natin.” Sabi ni Twilly kay Lando.
Sinundan nila ito at nakalabas sila sa likod nang bahay. Patuloy nila sinundan ang liwanag papunta sa maliit na bodega nila at tumagos lang ito sa pintuan kahit nakasarado ito.
“Ano kaya ang nasa bodega namin?” Napatanong si Lando.
“Malalamin natin Lando.” Sambit ni Twilly.
Binuksan nila ang pintuan nang maliit na bodega at pumasok sila. Pagkatapos nilang pumasok ay andun ang liwanag na sinusundan nila habang nakalutang sa may gitnang bahagi nang bodega. Tapos muli naman gumalaw ang liwanag papunta sa sahig nang bodega. Dumilim ang paligid pero sa liwanag nang buwan ay nakikita nila ito nang kunti ang sahig na pinasukan nang liwanag. Napansin ito ni Lando na may nakausling bagay sa ilalim nang floormat. Agad ginamitan ni Twilly ang kapangyarihan niya para ialis ang floormat at nakita nila ang sekretong pintuan.
“Hindi ko alam to ah.” Takang sabi ni Lando.
“Tara pasukin natin Lando.” Sabi ni Twilly sa kanya.
Binuksan ni Twilly ang pintuan tapos bumungad sa kanila ang hagdanan pababa mula sa itaas nang bodega.
“May underground pala dito?” Napatanong si Lando.
Nagpatuloy sina Lando at Twilly pababa sa hagdan. Nang nakababa na sila, Andun din ang lumulutang na liwanag. Kumikutikutitap ito pagkatapos ay bigla itong kumalat sa paligid at tumambad sa kanila ang mga guhit sa pader, sa kisami at pati na rin sa sahig. Nagulat si Twilly at muling lumabas ang aura niya. Lumiliwanag ito at pinagmasdan niya ang naka drawing.
“Anong nangyari sa iyo Twilly?” Gulat nang tanong ni Lando kay Twilly.
“Hindi ko alam Lando. Kusa lang to lumabas ang aura matapos kumalat sa paligid ang liwanag na sinusundan natin.” Sagot ni Twilly sa kanya.
“Ano kaya itong mga guhit nato? Hindi ko maiintindihan.” Napatanong si Lando sa nakikita niyang mga guhit sa paligid nila.
“Base sa mga guhit Lando, ito ay kasaysayan nang iyong ama na si Jose.” Paliwanag ni Twily kay Lando sa pader pinagmasdan niya.
Ayon kay Twilly sa pinagmasdan niya, ang kasaysayan nang ama ni Lando kung saan si Jose Dela Cruz ay nakasakay nang Barkong Galeon noong panahon nang Kastila.
“Hindi ordinaryo ang ama mo Lando.” Sabi ni Twilly.
“Impossible ito! Papa ko talaga yan? Tapos panahon pa nang Kastila?” Gulat nang tanong ni Lando.
“Oo Lando at hindi ako magkakamali.” Sabi ni Twiily habang patuloy pinagmasdan ang mga nakaguhit sa pader. Nilibot niya ito.
“Ayon sa nakikita ko Lando, yung papa mo ay nakipag kasundo noon sa mga sinaunang Pilipino . Pagkatapos ay naging kaibigan niya mga sinaunang Pilipino.” Paliwanag ni Twilly sa kanya.
“Ano?!” Mas lalong nagulat si Lando sa sinasabi ni Twilly sa kanya.
“Hindi lang yun Lando dahil humingi nang tulong amg mga sinaunang Pilipino sa kanya.” Sabi ni Twilly sa kanya.
“Bakit Twilly?” Tanong ni Lando kay Twilly.
“Hindi ko alam kasi hanggang dito lang ang nakaguhit sa pader.” Sabi niya.
Sa kisame naman ay pinagmasdan ni Twilly ang nakaguhit.
“Sa kisame naman Lando, naging parte ang papa mo sa panahon nang Medieval sa Europa. Naging Krusada siya.” Ayon kay Twilly.
“Ano?!” Gulat ni Lando kay Twilly.
Patuloy pinagmasdan ni Twilly ang mga guhit sa kisame lumipat siya sa iba pang parte nang kisame. Napansin niyang nakipaglaban si Jose sa kampon nang kadiliman.
“Iyong papa mo Lando ay isang mandirigma. Sa nakikita ko ay nakipaglaban siya sa mga bampira, taong-lubo, mga necromancers at iba pang kampon ng kadiliman sa Europa noong panahon ng Dark Ages. Kasama niya ang mga alagad nang simbahan sa pakikipaglaban nila.” Ayon kay Twilly.
Nagulat si Lando sa buhay nang papa niya. Hindi siya makapaniwala at gulat na gulat siya sa pangyayari noong buhay pa ang Papa niya. Bumaba si Twilly papunta sa sahig at pinagmasdan niya ulit ang mga guhit. Naging sundalo ang papa ni Lando, nakikipag gyera siya laban sa mga Hapon noong ikalawang digmaang pandaigdig.
“Ayon sa mga guhit sa sahig Lando, ang papa mo ay nakikipagdigmaan laban sa Hapon dito sa Pilipinas noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig.” Ayon kay Twilly sa kanya. Napanganga nalang si Lando sa estorya nang papa niya.
“Napaka impossible ito Twilly. Paano nabubuhay ang papa ko sa mahaba-habang panahon?” Gulat na tanong ni Lando kay Twilly.
“Yan ang dapat ko malaman Lando kasi hanggang dito lang ang mga guhit.” Sabi ni Twilly sa kanya.
“Alam ko may kaugnayan sa aming mga Bolignok ang Papa mo Lando.” Dagdag pa niya.
Niyuko ang ulo ni Lando at nalungkot ito. “Papa sino ka ba?” Isip ni Lando at bigla itong tumulo ang luha niya.
“Okay ka lang Lando?” Napansin agad ito ni Twilly.
Lalong tumulo ang luha ni Lando dahil sa kalungkutan niya habang pumatak ang luha niya sa sahig, ang luha niya na nasa sahig ay gumalaw ito papunta sa may malaking aparador na nasa dulong bahagi nang underground at sinundan nila ito. Binuksan nila ang aparador at tumambad sa kanila ang karit na nakasandal na nasa loob nang aparador at krus na nakasabit sa likoran nang pintuan nang aparador kung saan ginamit ang papa niya noong nakikipaglaban sa kampon nang kadiliman sa Europa. Pinagmasdan nila Lando at Twilly ang ginamit nang sandata ang papa ni Lando. Hinawakan ito ni Lando ang Karit, pinagmasdan niya ito. Napahanga siya sa ganda nito at sa dulo nang karit na nasa matulis na bahagi ay kumikinang pa ito.
“Ang ganda!” Napahanga si Lando habang hawak niya ang Karit at pati na rin si Twilly ay napahanga rin.
Yung hawakan nang Karit naman ay parang gawa sa buto nang Dragon. Kinuha rin niya ang Krus na gawa sa especial na metal. Mas lalo siyang napahanga sa taglay nang kagamitang ginamit nang kanyang Papa niya. Habang hawak niya ang karit at krus ay bigla itong lumiliwanag pagkatapos pumasok sa katawan niya. Nakaramdam si Lando nang lakas at sigla sa katawan niya.
“Paanong nangyari yun?” Takang tanong niya.
“Marahil pinili ka nila Lando.” Sabi ni Twilly sa kanya.
“Katulad mo nung pinili mo ko bilang bagong bayani?” Tanong niya kay Twilly.
“Siguro… Oo.” Sagot ni Twilly sa kanya.
Umikot pa si Lando at sa pakiramdam niya ay parang lumakas siya at sumigla. Samantala, may napansin si Twilly sa loob nang Aparador, sa gitnang bahagi nang aparador may naka ukit na hugis tatsulok at sa loob nang tatsulok ay may naka ukit na tatlong bilog na naka concentric ito sa gitna nang tatsulok. Sa pagitan nang malaking bilog at gitnang bilog, may naka ukit na mga letra o teksto na hindi nila maaintindihan dahil sa palagay nila ay parang itong isang sinaunang letra.
“Lando?” Tawag ni Twilly sa kanya.
“Twilly?” Sabi ni Lando habang nakatalikod sa kanya at pinagmasdan ang sarili niya.
“Tingnan mo.” Sabi ni Twilly sa kanya.
Humarap si Lando sa naka ukit sa loob ng aparador at nilapit niya ito.
“Ano yan? Parang symbolo ng mga kulto.” Pagtataka ni Lando.
“Hindi ito ibig sabihin Lando.” Sabi ni Twilly sa kanya.
“Mahalagang impormasyon ito Lando. Pakiramdam ko sagrado ang simbolong ito.” Dagdag niya.
Napansin din nila ang mga tuktok nang tatsulok ay may mga numero 3,6,9.
“Sa ibabaw nang tuktok ay 3 tapos sa baba naman ay 6 at 9.” Batid ni Lando.
“Ano kaya ibig sabihin ng simbolo yan?” Sabi ni Twilly.
Bigla nalang ulit lumiliwanag ang aura ni Twilly mula sa katawan niya pagkatapos ang liwanag na yun tumira mula sa kanya patungo sa gitnang bahagi nang Tatsulok. Sa puntong yun ay bigla nag iba ang paligid nila.
“Anong nangyari?” Sabi ni Lando at kinabahan siya sa pangyayari ngayon.
“Huminahon ka lang Ginoong Lando.” Sabi ni Twilly sa kanya.
Nag iba ang itsura nang paligid nila. Sa nakikita nila ngayon ay parang napadpad sila sa ibang lugar pero sa nakikita nila sa paligid ay black and white lang ito pagkatapos may nakita silang mga taong may iba’t ibang kasuotan. Ilan sa kanila ay halos wala nang saplot. Samakatuwid, base sa nakikita nila, ang mga taong ganito ang kasuotan ay mga taong namumuhay noong sinaunang sibilisasyon noong panahong hindi pa ipinanganak si Hesukristo. Ngunit sa nakikita nila ay hindi ito namumukhaan dahil masyadong malabo o silweta base sa kanilang nakikita.
“Nasaan tayo?” Sabi ni Lando.
“Hindi ko alam Lando pero…” Naputol nalang ang pagsalita ni Twilly dahil biglang sumakit ang ulo niya.
“Twilly anong nangyari sa iyo?” Pag alala ni Lando kay Twilly.
“Ahhhh! Ang sakit!” Sabi ni Twilly habang lalong sumakit ang ulo niya.
“Twilly!” Sigaw nang pag-alala ni Lando.
Sa nakikita ni Lando sa paligid, napakasaya ang mga mamayan. May nagpaligsahan, nagtitinda at nag eensayo. Bigla nalang nagbago ang paligid.
“Huh? Anong nangyari?” Napatanong si Lando.
“Twilly!” Hindi parin nawala ang sakit nang ulo ni Twilly habang nakalutang parin sa harap ni Lando.
Sa nakikita ni Lando sa paligid, tila nasa lugar naman sila na nasa silid ng trono. May nakita siyang nakaupo sa malaking upuan sa gitna nang trono ito ay may nakasuot na puting damit na mahaba tapos may mahabang sombrero pero hindi makikita nag mukha dahil ito’y naka silweta. May mga anim na taong nakayuko sa harap nang trono habang ito’y nagpupugay. Muli naman nagbago ang itsura nang paligid. Napunta sila sa kalagitnaan nang giyera pero hindi ordinaryong gyera ang nakita niya. Ayon sa nakikita ni Lando ay gumagamit sila nang iba’t ibang kapangyarihan kasama mga Bolignok. Sa nakikita ni Lando, napakarami nila tantya ay aabot ito nang libo-libong sundalo na may iba’t ibang sagisag. Nakita ni Lando na tila sumugod ang mga hukbo. Naglaban laban sila. Bigla nalang nag-iba ang istura sa paligid at bumalik sa normal. Bumagsak si Twilly sa sahig at umuusok ito dahil siguro sa kapangyarihan niyang nagamit papunta sa tatsulok. Lumingon si Lando sa tatsulok at sa gitna ito ay andun din ang liwanag. Ilang segundo lang ay bigla itong lumabas ang liwanag mula sa nakaukit na tatsulok papalabas sa bodega nila pagkatapos ang liwanag na yun papunta sa himpapawid at itoy nagkalat sa iba’t ibang lugar. Humarap muli si Lando kay Twilly at inayos niya ito.
“Twilly! Twilly! Gumising ka Twilly!” Tawag ni Lando habang nag-alala sa kalagayan ni Twilly.
Nang nagkamalay na si Twilly, natutuwa si Lando. Niyakap niya ito.
“Huhuhu…Twilly!” Biglang umiiyak si Lando dahil nag-alala siya kay Twilly.
“Ayos lang ako Ginoong Lando. Huwag kang mag-alala.” Sabi ni Twilly at kinukimbinsi nito si Lando.
Lumutang ito at tumingin ulit sa nakaukit sa loob nang aparador.
“Lando, ang nakaukit na yan ay isang Sagisag. Isang lugar kung saan naninirahan ang mga magigiting na mandirigma.” Sabi ni Twilly sa kanya.
“Paano mo yan nasabi Twilly?” Tanong ni Lando kay Twilly.
“Nararamdaman ko na diyan nanggaling ang papa mo Lando dahil sa Sagisag na yan at hindi lang ang papa mo Lando, pati na rin Ikaw.” Paliwanag ni Twilly sa kanya.
“Ako? Bakit?” Tanong ni Lando kay Twilly.
“Ako rin Lando, naguguluhan rin ako.” Sagot niya kay Lando.
“Malalaman natin yan Lando pagdating nang takdang panahon. Ngayon ay dapat tayo maghanda Ginoong Lando.” Dagdag pa niya.
Kinakabahan si Lando sa mga sinasabi ni Twilly.
“Mag..mag..maghanda? Ano at sino naman ang paghandaan natin Twilly?” Takang tanong ni Lando sa kanya. Seryoso ang mukha ni Twilly sa kanya.
“Seryoso ako Lando dahil may hinding magandang pangyayari sa hinaharap kaya nga sinasabi ko sa iyo na maghanda tayo.” Seryoson…