Napa-nganga ako sa aking narinig. Hindi yata’t bumalik na sa matinong pag-iisip si Andoy. Pero teka, ano daw?
Huwaaaaat!!!! Sinong nangyari? Bakit may I love you? Teka si Andoy ba ito? Luh! Dami kong tanong.
Me: Magaling ka na, Andoy?
Gagang tanong. Bakit iyon ang tinanong ko at hindi ang “bakit may I love you?”.
Andoy: Mahirap pagalingin ang taong walang sakit.
Ano?!?! Ibig sabihin walang tililing ang lalaking ito? Bigla akong namula. Hindi ko akalaing pinag-lalaruan lamang ako ni Andoy sa loob ng mga panahong kasama ko siya sa bahay. Namumula ako sa hiya, pati na rin sa galit.
Naintindihan ni Andoy ang aking ekspresyon kaya’t niyakap niya ako ng mahigpit. Hinalikan sa labi. Panay ang palag ko upang maka-wala sa kanyang pagkaka-yakap.
Andoy: Rosie, please listen to me. Pasensya ka na.
Me: Anong pasensya? Walang pasensya dito. Pumunta ka sa bakery, doon may pacencia!
Hindi napigilan ni Andoy ang matawa sa aking sinabi. Lalo naman akong nagalit dahil sa kanyang munting hagikgik.
Me: At pinag-tatawanan mo pa ako?
Andoy: Sorry naman. Akala ko joke yun eh. Please, calm down. It’s my bad. I know I’m wrong. I’m just afraid that if I’ll tell you the truth eh papalayasin mo ako dito. Mas lalo pa nang malaman kong asawa ka ng aking kapatid. I never meant to deceive you. Please!
Tumitig ako sa kanyang mga mata. Putik! Ang ganda pala ng mga mata ng aking bayaw. Tinitingnan ang katotohanan sa mga binitawang salita sa kanyang mga mata.
Me: Let me go! I’ll be calm.
Marahang kumalas sa pagkaka-yakap sa akin si Andoy. Tumayo ako at kinuha ang aking roba. Tumatagas pa ang aming mga dagta sa aking mga hita. Parang naging dam yata ang aking puday na nag-ipon ng maraming katas naming dalawa.
Tumayo din si Andoy. Tumingin ako sa kanya. Nahihilo ako sa magandang hubad na katawan sa aking harapan. Focus, Rosie! Focus!
Me: Go on.
Andoy: Again, Rosie. I am very sorry. I never meant to lie to you. Totoo, gusto ko nang mabaliw. Iyon talaga ang nais ko. Ang makalimutan lahat ng nangyari sa akin at ni Aubrey. Nag-lagalag ako. Nagpaka-gutom. Minsa’y nag-hahanap ng away upang mabugbog at baka sakaling maluwagan ako ng turnilyo’t matuluyang mawala sa katinuan.
Parang may biglang tumugtog na very sad music sa aking likuran kaya’t nadala ako sa malungkot na sinabi ni Andoy. Totoo naman kasing taong grasa ang hitsura niya noong una ko siyang makita. Walang bahid na pag-kukunwari kang makikita sa kanyang kalagayan.
Andoy: Please, Rosie dear. Forgive me. Wala akong masamang intensyon sa iyo.
Me: Eh bakit may “I love you” ka pang sinasabi?
Andoy: Walang hindi mahuhulog sa iyo, Rosie. Kahit si Nat ay nahuhulog na sa iyo sa loob lamang ng dalawang linggo. Ako na ang nag-sabi sa kanya na layuan ka para na rin sa aking kapatid.
Hindi yata’t naunahan pa ako ni Nat na malaman ang totoong kalagayan ni Andoy.
Me: Eh ikaw? Paano na si Bryan kapag nalaman niya yang mga sinabi mo sa akin?
Andoy: Wala akong balak na agawin ka sa aking kapatid. Mahal ko si Bryan at ayaw kong masaktan siya.
Me: So, love mo pa rin ako kahit asawa ko ang kapatid mo?
Andoy: Oo. Kahit reserve lang ako. Substitute kapag wala siya.
Me: Eh baliw ka nga pala talaga eh. Pwede ba yun?
Andoy: Basta gusto mo lang.
Me: Paano ko’ng gugustuhin kung masasaktan ang asawa ko?
Andoy: I’ll talk to Bryan. Promise, walang hokus-pokus akong gagawin. I’ll accept kung anuman ang kanyang desisyon.
Me: Imposible yang ini-isip mo, Andrew.
Andoy: Please, don’t call me Andrew. Mas gusto ko ang Andoy lang ang itawag mo sa akin.
Me: Andoy, nakipag-sex ako sa iyo dahil gusto ito ni Bryan. Isa sa usapan namin ni Bryan ay purong sex lang. Walang feeling except sa mga ungol at halinghing.
Andoy: I know. Pero wala namang sinabi sa akin si Bryan kaya’t malaya akong mahalin ka.
Ampota, ang galing! Alam ang isasagot. Wala akong ma-isagot sa kanyang sinabi. Tama nga naman siya.
Me: Pero hindi kita pwedeng mahalin.
Andoy: Gusto mo na ba akong umalis ng bahay mo?
Me: Syempre, hindi!
Nyeta ang bilis ng sagot ko.
Me: Kapatid ka ni Bryan at ayaw kong masisi niya ako na ako ang dahilan ng iyong pag-alis.
Andoy: I promise you, Rosie. I’ll make you happy. Kahit kerida mo lang ako.
Me: Talagang naluwagan ka na ng turnilyo. Wala akong balak mag-karoon ng kabet.
Andoy: Please, Rosie. Mahal kita. Ipinakita mo sa akin ang isang bagay na hindi ko naramdaman sa lahat ng babaeng nag-daan sa buhay ko. Ikaw lamang ang bukod-tanging nag-alok sa akin ng tulong kahit walang anumang kapalit. Maliban doon sa una mong pag-laro sa akin.
Yawa! Ayan na nga ang sinasabi ko. Lintik kasing libog ito. Bumalik sa aking alaala noong una kong mahawakan ang kanyang magiting na sandata’t pinag-laruan ito.
Me: Sorry. Nadala lang ako. Ang laki kasi ng alaga mo.
Andoy: I know. I know na sabik ka rin sa asawa mo kaya’t pinag-bigyan kita.
Walang-hiya! Ako na nga ang nag-paligaya sa kanya, ako pa ang pinag-bigyan?
Me: Hoy! Lalake! Tama ka, sabik ako kay Bryan pero hindi naman ako basta-basta lang pumapatol sa mga lalaki. Akala ko kasi hindi mo alam ang ginagawa ko kaya’t na-enganyo akong gawin.
Andoy: Hehehe.
Ining-ining na tawa yan! Nakaka-tunaw na ngayon ang kanyang mga ngiti’t tawa. Ano ba yan? May nararamdaman na rin nga ba ako kay Andoy? Pero hindi pwede. May asawa ako. Lalo pa’t kapatid pa ni Bryan ito.
Andoy: Let’s just continue what we are doing, Rosie. Promise. Hinding-hindi ko guguluhin ang pag-sasama ninyo ni Bryan. Kung ano man ang maging desisyon ninyo’y maluwag kong tatanggapin. Huwag mo lang akong palayuin sa iyo habang wala pa ang kapatid ko. Isipin mo na lang na ako ang Andoy na taong-grasa. You don’t need to love me. Sanay na akong hindi mahalin ng mga nakakasama ko.
Aray! Ayan na naman ang sentimental love song na tumutugtog. Gagong ito. Guilt trip na naman ang ginagawa sa akin.
Me: Hindi ko alam, Andoy. Kailangan kong mag-isip. Hindi biro itong nangyayari ngayon. Okay na sana na nag-sex na tayo dahil iyon naman ang gusto ni Bryan pero sana’y wala na lang feelings involve.
Andoy: I’m sorry. Hindi ko lang napigilan ang nararamdaman ko sa iyo.
Me: Please, can you go to your room muna. Mamaya na lang tayo ulit mag-usap.
Andoy: Are you sure? Ayaw mo na ba akong katabi sa pag-tulog?
Me: Eh gago ka kasi. Kung hindi ka sana nag- I love you eh di sana mag-katabi pa tayo sa pag-tulog.
Andoy: Sige. Hindi na kita love basta tabi lang tayo sa pag-tulog.
Me: Baliw! Ano yun? Baba na!
Andoy: Sige na nga. Huwag ka nang magalit.
Me: Sige, hindi na ako galit. Basta iwan mo muna ako.
Nag-lakad na nga ang mokong. Hindi ko mapigilang tingnan ang kanyang alagang umi-indayog sa tuwing siya’y hahakbang. Hindi naman nakawala sa mga mata ni Andoy ang aking tinitingnan.
Andoy: Gusto mo pa ba?
Me: Grrrrrr!
Andoy: Okay, aalis na po. Goodnight, mommy!
Me: Babayagan kita!
Andoy: Huwag, masakit yun. Dilaan mo na lang hehehe.
Kinuha ko ang isang bagay sa may bedside table at akmang ibabato sa kanya. Mabilis namang tumakbo ang gago habang tumatawa. Wala akong magawa kung hindi tumawa na rin.
Natutuwa ako sa aking narinig mula kay Andoy. Siguro nga ay may nararamdaman din ako sa kanya pero hinding-hindi ito magiging dahilan upang palitan ko si Bryan. Si Bryan pa lamang ang lalaking minahal ko maliban sa aking ama.
Siguro’y dahil ilang beses na rin namang nag-dikit ang aming katawan ng aking bayaw kaya’t kahit papa-ano’y may atraksyon ng nabuo sa pagitan naming dalawa. O baka naman na-awa lang ako sa kanya?
Hindi naman talaga mahirap mahalin ang isang Andoy. Lalo’t na-ibigay niya sa akin ang isang bagay na hindi kayang ibigay ni Bryan ng mga oras na kailangan ko siya.
Sa ngayon ay naguguluhan ako. Hindi ko lubos ma-isip na ako pala ang baliw sa bahay at hindi si Andoy. Baliw sa kanyang pag-bibigay ligaya tuwing kami’y nag-niniig. Baliw sa sarap kapag tumatarak sa akin ang kanyang magiting na sandata. Wala sa sarili oras na ihatid niya ako sa langit at muling ibalik sa planet earth upang muli’y ibalik sa glorya ng paulit-ulit.
Gago rin itong asawa ko. Kung kailan ko siya kailangang maka-usap ay saka naman hindi ko ma-contact. Mukhang may tino-totnak na naman ang damuho.
Naka-tulugan ko na lang ang pag-iisip.
Nagising na lang ako dahil may na-amoy akong masarap na pagkain. Mabigat ang aking katawan. Dahil na rin sa ilang beses naming pag-sisiping ni Andoy at sa pag-iisip kung ano na ang mangyayari ngayong alam ko ng walang diperensya si Andoy at sa kanyang mga sinabi sa akin.
Hindi ako nag-isip man lang na pa-alisin si Andoy. Ayaw ko rin. Sayang hahaha.
Nanaginip pa nga ako na dalawa na ang asawa ko’t papalit-palit na lang sila upang ako’y paligayahin araw-araw. Oh, how I wish na sana magka-totoo. Pero alam kong malaking suliranin itong aking ini-isip.
Pumasok ako ng banyo at naligo. Natulog na lang pala ako na hindi man lang nag-linis ng katawan. Pagkatapos maligo ay nag-bihis na ako’t nag-palit ng sapin ng kama. May nerbyos sa aking dibdib na bumaba at pumunta sa kusina.
Nakita ko si Andoy na nag-luluto. Para siyang si Bryan kapag naka-talikod. Na-miss ko na naman ang aking asawang magaling. Gusto ko sanang lumapit at yakapin siya ngunit ayaw kong bigyan siya ng motibo (muna).
Nag-salita siya kahit naka-talikod.
Andoy: Good morning, Rosie.
Me: Ah! Eh! Good morning, bayaw.
Andoy: Bayaw? Mas okay ba sa iyo kapag bayaw ang tawag mo sa akin?
Me: Bayaw naman talaga kita ah.
Andoy: Mas exciting ba kapag bayaw ang tawag mo sa akin?
Me: Anong mas exciting?
Tinapos muna ni Andoy ang niluluto at pinatay ang kalan saka humarap sa akin.
Biglang nanginig ang aking tuhod ng humarap sa akin ang napaka-suwabeng mukha ng aking bayaw. Bagong ahit. Kay linis ng hitsura. Tight fit ang sando na lalong nagpa-putok ng kanyang malapad na dibdib. Ang boxer na suot na alam kong nag-kukubli ng halimaw na pwedeng mangagat oras na i-baba ko ang aking depensa.
Andoy: Rosie, nandito sa taas ang aking mata.
Gago talaga ito. Ang lakas mang-buska. Bwisit kasing mata ko kung saan-saan tumitingin.
Me: Sorry.
Andoy: Sabi ko mas exciting ba kung tatawagin mo akong bayaw?
Me: Bakit nga exciting?
Andoy: Kapag nag-sesex tayo. Mas hot ba para sa iyo kung bayaw ang itatawag mo sa akin?
Me: At sino naman ang nag-sabing pwede pa tayong mag-sex?
Andoy: Si Yan-yan.
Me: Dahil hindi niya pa alam ang kalagayan mo ngayon at sa mga sinabi mo kaya siya pumayag.
Dahan-dahn siyang lumapit sa akin. Naka-tingin lang sa aking mga mata at paminsan-minsa’y sa aking dibdib na ewan ko ba at bakit nag-titigasan ang mga lintek kong mga utong.
Andoy: Talaga bang ayaw mo na sa mga ginagawa natin?
Napaka-lambing na boses na parang nag-hehele sa akin sa ulap kaya’t pansamantala akong nawala sa aking sarili.
Naramdaman ko na lang ang marahang pag-haplos niya sa aking mga braso. Pati yata buhok ko sa ilong ay nag-tayuan sa kilabot na aking naramdaman. Nawawalan na ako ng depensa sa aking sarili. Bumibigay ako sa mga titig at haplos ni Andoy. Kailangan kong makawala!
Me: Nagugutom na ako.
Ngumiti lang si Andoy at lumayo. Inihanda ang mga niluto at pina-upo na ako sa silya. Para akong VIP sa ginawa niyang pag-istima sa akin. Lalo akong nagugutom sa aking na-aamoy at nakikitang mga pagkain. Breakfast lang ba ito?
Hindi ko alam na marunong mag-luto ang aking bayaw. Oo nga pala. Halos wala akong alam sa aking bayaw. Napa-rami ang kain ko. Hindi lang mabango at magandang tingnan ang mga pagkain, masarap pa.
Panay lang ang ngiti ni Andoy. Alam niyang nasasarapan ako sa kanyang mga nilutong pagkain dahil halos maubos ko ang mga kanyang niluto. Habang ngumunguya’y nag-iisip ako ng mga itatanong sa kanya. Gusto kong malaman ang kanyang buhay at malaman kung totoo nga ba lahat ang mga sinabi sa akin ni manang Salve.
Nang matapos akong kumain ay nag-ligpit na si Andoy. Hinugasan lahat ang mga ginamit sa pag-luto pati na rin ang mga pinggan at kubyertos. Naka-tingin lang ako sa kanyang likuran. Na-ngingiti na parang asawa ko ang gumagawa ng mga bagay na kadalasan ay ako ang gumagawa.
Nang matapos siya sa kanyang ginagawa ay muling siyang umupo. Mag-kaharap kami sa lamesa. Lakas-loob na akong nag-umpisang mag-tanong.
Me: Sino ka talaga?
Sa boses at pananalitang gamit niya noon ay nag-salita na siya.
Andoy: My nem is Andrew Sebastian Dela Rosa. I lib in blah blah blah.
Hindi ko maiwasang hindi matawa sa kanyang mga sinabi at pananalita.
Nabasag na ang awkward atmosphere. Balik na kami sa dati naming sitwasyon. Wala na ang pag-aalinlangan sa akin. Wala na ang kaba. Siguro’y dahil may pag-tingin naman talaga ako kay Andoy. Bahala na si Batman. Binibigay ko na ang desisyon kay Bryan. Kung ano man ang kanyang magiging pasya ay maluwag kong tatanggapin.
Me: Tell me your story Andrew Sebastian Dela Rosa. From the beginning.
Andoy: From the beginning?
Me: Okay, mula noong nahiwalay ka kay Bryan. Tutal ay alam ko na ang nangyari sa ibang parte ng buhay mo.
Andoy: Sige. Be prepared. I hope you will not judge me sa mga maririnig mo.
Me: I won’t.
Nag-handa na ako. Alam kong mababasa ang pepe ko sa kanyang mga sasabihin dahil na rin sa mga sinabi sa akin ni manang Salve.
—-====—-
Andoy’s POV…
Masaya kaming umuwi ni Bryan at ni Tito Dan galing sa pamamasyal at pag-shopping ng aming gagamitn sa eskwelahan. Magti-third year highschool ako noon at pa-graduate naman ng elementary si Yan-yan.
Pag-uwi nami’y may naririnig kaming mga ungol at tili sa sala. Biglaan ang pag-bukas ni Tito Dan ng pintuan at doo’y bumulaga sa amin ang aking ina at tunay na ama. Gumagawa ng milagro sa mismong bahay ni Tito Dan.
Si Tito Dan ang naging kasama ng aming ina ni Bryan mula nang iniwan siya ng aking tunay na amang si Marlon. Mabait si Tito Dan. Papsie ang tawag naman sa kanya ni Bryan. Malumanay mag-salita at grabe ang tindi ng pagiging ma-unawain at pagiging pasensyoso. Walang hindi siyang hindi napapatawad sa ano mang kalokohang ginagawa namin ni Yan-yan.
Nakatayo lamang kaming tatlo. Hindi napapansin ng dalawang taong maingay na nagpapaka-sasa sa sarap ng kamunduhan. Tiningnan ko si papsie. Umi-iyak. Ako nama’y iba ang nararamdaman. Kasibulan ng libog sa aking katawan.
Hindi ako nagagalit o na-iiyak sa aking nakita. Init ng katawan ang aking nararamdaman dahil sa mga katawang hubad sa aming harapan. Ang maputing kutis ng aming ina’y lalong nagpapa-alab ng aking mainit ng katawan. Tumitigas ang aking burat sa mga nag-aalugang suso ng aking ina. Ang mga ungol at halinghing niyang nagpapa-kilig sa aking buong katawan. Ang titi ng aking amang si Marlon na labas-masok sa basang-basang lagusan ng aking ina’y parang nag-uudyok sa aking lapitan ang mga ito upang lalo ko pang makita ng malapitan ang kanilang mga ginagawa.
Si Bryan lamang ang nagpa-tigil sa dalawang buhong na walang paki-alam sa kanilang kapaligiran. Ibinato ni Yan-yan ang kanyang hawak sa dalawang nag-hihindutan sa sofa.
Lahat kami’y natauhan sa ginawa ni Bryan. Si papsie’y kinuha ang kanyang gulok. Puno ng galit ang kanyang mukha. Ang dalawang nasa sofa’y gulat na gulat at may bahid ng takot nang makita kami.
Bigla ang pag-yakap ko ka’y papsie. Ayaw ko siyang mag-kasala at makulong dahil lamang sa kalandian ng aking ina.
Panay ang sigaw ni Bryan sa aking mga tunay na mga magulang. Panay ang iyak at pag-mumura. Hindi nag-mumura si Yan-yan pero dahil sa kanyang nakita’y lumabas ang pagiging palengkero ng aking kapatid.
Mabilis na nag-bihis ang dalawa. Si papsie’y napa-upo na lamang sa hagdan. Yakap-yakap ko pa rin at ina-alo. Lumabas ng bahay ang aking mga magulang samantalang na-iwan kaming tatlo. Magkaka-yakap at umi-iyak.
Ako na lamang muna ang nag-asikaso ng pang-hapunan naming tatlo. Natatakot sa kahihinatnan ng ginawang pag-tataksil ng aking ina. Hindi namin magawang paka-inin ng hapunan si papsie. Nag-kulong lamang siya sa kanyang silid buong magdamag.
Kinabukasa’y bumalik ang aking ina at kinukuha kaming dalawa ni Yan-yan. May baril na si papsie. Pwede akong kunin ng aking ina ngunit hindi si Yan-yan. Dahil nga ako’y hindi naman tunay na anak ni papsie ay wala siyang karapatang ilayo ako sa aking ina.
Tinakot niya si nanay na mag-sasampa ng kasong adultery kapag ipinilit niyang kunin si Yan-yan.
Masama ang loob kong nag-aayos ng aking mga gamit. Ayaw kong sumama kay nanay. Ayaw kong malayo sa aking kapatid at kay papsie subalit walang magawa si papsie dahil ako’y minor pa lamang ng mga panahon na iyon.
Sinabihan din ako ni papsie na kapag ako’y tumuntong na nang labing-walong taong gulang at gusto kong bumalik sa kanila’y maluwag niya akong tatanggapin. Nagkaroon ako ng munting pag-asa.
Ayaw naming mag-hiwalay ni Bryan. Ang higpit na mga yakap namin nang pinipilit na akong kunin ni nanay. Iyon na ang huling pag-kikita namin ni Bryan at ni Tito Dan.
Dumating kami sa bahay ng aking ama. Malaki ang bahay. Dalawang palapag at may anim na silid. Ang dami naman kuwarto para lamang sa aming tatlo, saad ko sa aking sarili.
Ngunit nag-kamali pala ako ng hinala dahil hindi lang kaming tatlo ang naka-tira sa bahay. Nandoon na rin si Tita Salve, ang kapatid na bunso ni nanay. Si Tita Salve na lagi rin noon sa bahay at ina-alagaan kami kapag uma-alis si Tito Dan at nanay para mag-bakasyon o may aasikasuhing negosyo.
Nagulat ako nang may dalawang magagandang babae pa pala kaming makaka-sama. Si Brenda at Yona. Mag-kapatid. Si Brenda ang kinakasama ni tatay at pinag-aaral naman si Yona sa college.
Hindi ko maintindihan ang sitwasyon. Bakit dalawang babae a…