Hindi ako maka-galaw sa aking nakita sa sala. Si Bryan ay duguan at naka-pikit. Ilang segundo pa ang lumipas bago bumalik ang aking kaluluwa. Natakot siguro dahil sa lakas ng aking pag-sigaw. Mabilis akong tumakbo papunta kay Bryan. Tiningnan ang mga sugat na pinang-gagalingan ng dugo. May sugat siya sa tagiliran. Mukhang sugat mula sa bote. Mabuti na lamang at hiwa lang at hindi bumaon sa kanyang internal. Ngunit ang nakakatakot ay ang sugat niya sa ulo. Mukhang pinalo ito ng bote at ang nabasag na bote ang pinang-saksak sa kanya.
Balik ako sa aming silid upang kumuha ng gamot, towel at pati na ang aking cp. Nag-suot na rin ako ng damit dahil naka-burles akong bumaba sa sala. Binuhusan ko ng alcohol ang sugat niya sa tagiliran at binendahan. Ang sugat sa kanyang ulo’y tinakpan ko ng towel at binuhusan din ng alcohol ang towel.
Nasaan si Andoy? Bakit nawawala ang aking bayaw? Siya ba ang may kagagawan nito?
Patuloy lang akong lumuluha habang nilalapatan ng paunang-gamot ang mga sugat ng aking asawa. May mga taong kumakatok sa aming gate. Nabulabog ko yata ang aming mga kapitbahay sa lakas ng aking tili. Binuksan ko ang gate at ang mga tanod sa aming baranggay ang dumating.
Sinabi ko ang aking nakita at mabilis nilang kinuha ang Rolls Royce ng baranggay. Ang karag-karag na Toyota Tamaraw. Binuhat nila si Bryan na wala pa ring malay at dinala namin siya sa pinaka-malapit na hospital.
Mabilis namang na-operahan si Bryan at naging stable na ang kalagayan. Ngunit under observation pa rin siya dahil malaki ang sugat niya sa ulo at baka may mamuong likido sa kanyang utak.
Ilang oras ang lumipas bago dumating ang mga pulis upang ako’y kuwestyunin sa mga nangyari sa aming bahay. Sinabi ko ang mga bagay na kailangan nila, maliban lamang sa mga nangyari sa aming tatlo ni Bryan at Andoy.
Sa ngayo’y si Andoy ang prime suspect dahil sa hindi nga siya makita. Kahit na patukoy lahat ang ebidensya kay Andoy ay ayaw kong maniwala. Pwede pa akong masaktan ni Andoy ngunit hindi ang kanyang kapatid.
Hindi ko mapigilan ang aking pag-iyak. Kanina’y nasa glorya lang kami naka-tambay bakit biglang bumagsak kami sa impyerno?
Buong magdamag akong nasa tabi ng aking asawa. Tini-tingnan ang kanyang sugatang mukha. Na-awa ako ng husto sa kalagayan ni Bryan. Namuo ang galit ko kay Andoy. Kung hindi dahil sa kanya’y hindi mangyayari ito kay Bryan. Kung bakit kasi kina-awaan ko pa siya? Kung bakit kasi pina-pasok ko pa siya sa aming buhay?
Subalit hindi ko kayang patagalin ang galit sa aking puso. Dahil ayaw maniwala ng aking isip na gagawin ito ni Andoy sa amin. Hinding-hindi niya ito magagawa.
Ginising ako ng nurse. Hindi ko namalayan na naka-idlip din pala ako. Kina-usap ako ng mga pulis at kailangan nilang mapuntahan ang crime scene para maka-kuha pa ng ibang ebidensya. Nakipag-usap muna ako sa doktor para alamin ang kalagayan ng aking asawa bago ako sumama sa mga pulis upang samahan sila sa aming bahay.
Muli ang aking pag-luha nang makita ang aming magulong bahay at ang mga dugo na naka-kalat sa sahig. Kumuha ng mga specimen ang mga pulis upang ma-check kung sa isang tao lamang ang mga dugong ito. O may iba pang kasabwat sa kaguluhang ito. Lahat ng kaya nilang kuning ebidensya ay kinuha ng mga pulis bago ako iniwan ng mga ito. Sinabihan akong huwag munang lilinisin ang lugar at baka bumalik pa sila kung sakaling meron silang hindi nakita ng mga oras na iyon. Nag-lagay sila ng warning tape sa lugar kung saan hindi muna pwedeng galawin ng iba.
Na-iwan ako sa bahay at muling humagulgol. Hindi ko lubos ma-isip kung bakit ito nangyari. Ang saya-saya naming tatlo. Ang saya-saya nilang mag-kapatid. Bakit naging ganito ang sitwasyon?
Umakyat ako sa aming silid upang mag-linis muna ng katawan. May mga dugo din ang aking damit at ang aking braso’t leeg. Pilit akong nag-hahanap ng dahilan kung bakit nagka-ganito ang mag-kapatid. At bakit wala si Andoy? Talaga nga bang guilty siya kaya’t tumakbo at nag-tago?
Akala ko’y lubos ko nang nakilala ang tunay na pagka-tao ng aking bayaw. Wala pa pala sa ang aking alam sa kanya. Puro katawan lang kasi ang aking pinag-aralan at pinag-sawaang tikman. Dahil sa libog ko kay Andoy ay naging ganito na kami ngayon.
Pagkatapos kong mag-linis ng katawan at nag-suot ng daster ay bumaba uli ako sa may sala. Dramatic moment ulit kahit wala na akong luhang ma-ilalabas. Dumiretso na ako sa kusina upang maka-inom muna ng kape para mainitan naman ang aking sikmura.
Hihigupin ko na sana ang mainit na kape nang may nag-dorrbell sa aming gate. Siguro’y ang mga pulis ay bumalik at mabigyan ako ng bagong impormasyon. Ngunit laking gulat ko ng makita ko ang mukha ni Nat. Si Nat nga ba ito o nag-dedeliryo lang ako.
Kumaway at tinawag ako ni Nat. Mabilis kong binuksan ang gate.
Me: Bakit ka nandito? Akala ko ba’y nasa Dubai ka?
Nat: Nag-resign na ako. Nabalitaan ko ang nangyari kay Boss T.
Me: Kagabi lang nangyari yun ah. Bakit alam mo agad?
Nat: Pwede bang pumasok muna?
Kahit may pag-aalinlangan ako’y pina-tuloy ko na rin si Nat.
Me: Saan mo narinig ang nangyari kay Bryan?
Nat: Ang totoo niyan ay matagal na uli akong bumalik ng Pinas. Minsan ay nandito lang ako sa harapan ng bahay ninyo.
Kaya pala lagi kong nakikita si Nat. Pero bakit ang bilis niyang nawawala kapag lalapitan ko na siya?
Me: So, talagang nakikita kita sa aming labas?
Nat: Oo. Pero mabilis akong nag-tatago dahil natatakot ako kay Andoy.
Me: Bakit?
Nat: Alam kong may masama siyang balak sa iyo kaya’t pina-palayo niya ako.
ME: At bakit mo naman nasabi?
Nat: Dahil mahal ka niya at ayaw niyang may ka-agaw siya sa iyo.
Me: Alam kong mahal ako ni Andoy. Pero alam niyang hindi ko siya pwedeng mahalin dahil asawa ako ng kapatid niya.
Nat: Maniwala ka sa akin. Wala siyang balak na ipa-ubaya ka sa kanyang kapatid. Tingnan mo nga at may nangyari na kay Boss T. Tapos nawawala pa siya. Sigurado akong pinag-awayan ka nilang dalawa.
Parang totoo nga ang sinasabi ni Nat pero sa aking isip ay hindi ito ang nangyari. Hinding-hindi mag-aaway ang mag-kapatid ng dahil lang sa akin. Pinag-saluhan na nga naming tatlo ang napaka-sarap na pagmamahalan kagabi bakit pa sila mag-aaway?
Me: Hindi pa rin ako naniniwala, Nat. Kailangan ko munang makita si Andoy at sabihin niya sa akin ang buong katotohanan.
Nat: Kaya nga ako nandito. Dahil alam ko kung nasaan si Andoy.
Me: Ano? Bakit ngayon mo lang sinabi. Sandali at tatawagan ko ang mga pulis.
Nat: Huwag! Huwag muna at baka matunugan tayo ni Andoy kapag may pulis. Saka na natin sila tawagin.
Me: Pero…
Inilapat ni Nat ang kanyang isang daliri sa aking labi para patigilin ako sa aking pag-sasalita tapos ay niyakap.
Nat: Alam ko kung gaano mo kamahal si Boss T. Kahit alam kong siya ang dahilan kung bakit hindi magiging akin ay tutulungan kitang hulihin ang gago mong bayaw.
Kumawala ako kay Nat. Hindi ko nagustuhan ang kanyang ginawang pag-yakap sa akin. Hindi siya ang gusto kong yakapin sa ngayon.
Me: Nat, huwag na huwag mo na akong yayakapin. Minsan may nangyari sa atin dahil sa kagustuhan ko at ng aking asawa. Pero hanggang doon na lang yun.
May takot akong nadama ng makita ko ang pang-lilisik ng mga mata ni Nat.
Nat: I’m sorry. Mahal na mahal lang kita, Lhana.
Me: Rosie ang pangalan ko. Hindi Lhana. Si Lhana ang mahal mo at hindi ako.
Nat: Okay, okay. Huwag ka ng magalit. Tara na at pupuntahan natin ang lugar kung nasaan si Andoy?
Me: Sige mag-bibihis lang ako.
Nat: Huwag na. Kailangan nating makarating agad doon at baka umalis pa si Andoy.
Me: Pero naka-daster lang ako.
Nat: Hindi naman tayo pupunta ng party.
Me: Sige na nga. Pero kukunin ko lang ang cp ko para may pang-tawag tayo sa mga pulis.
Nat: May cellphone din ako. Dito na lang.
Me: Hindi. Baka kailanganin din ako sa ospital kaya kailangang dala ko ito.
Hindi na ako napigilan ni Nat. Kumuha ako ng papel at isinulat dito ang “kasama ko si Nat. Ang kasamahan ng aking asawa sa Dubai. At pupuntahan namin si Andoy.”
Sa aking pag-mamadali ay hindi ko man lang na-itanong kay Nat kung papa-ano niya nalaman ang kina-roroonan ni Andoy. Dahil siguro sa naging stalker ko ang walanghiya kaya’t nakikita niya ang mga nangyari kagabi. Kahit natatakot ako sa aking nalalamang pag-babantay sa akin ni Nat ay wala akong magawa kung hindi sumama sa kanya dahil nais kong malaman ang buong katotohanan sa nangyari sa mag-kapatid.
Nag-tetext ako kay Linda habang bumabyahe kami ni Nat. Alam ko ang rutang dinadaanan namin niSinabi ko sa aking bestfriend ang aking sitwasyon ngayon at pinaki-usapan siyang tingnan sandali ang aking asawang nag-papagaling. Mabuti na lamang at si Linda ang naging best friend ko. Lagi ko talagang ma-aasahan ang kaibigan kong ito.
Panay ang kwento ni Nat habang buma-byahe kami ngunit wala siyang salitang naririnig mula sa akin. Hindi importante sa akin ngayon si Nat dahil mas naka-siksik sa aking utak ang aking asawa’t bayaw.
Nararamdaman ko rin paminsan-minsan ang pagka-inis mula kay Nat dahil sa aking hindi pag-sasalita. Hindi naman ako nagpa-tinag at pinapadama sa kanya na siya’y isang kakilala lamang at naging parte ng aking nakaraan. Wala akong balak na isali pa siya sa aking hinaharap.
Tama nga ako ng hinala na sa Bulacan ang aming pupuntahan. Bocaue Exit ang aming pinasukan at diretso kami sa may Sta. Maria. Hindi ko kabisado ang lugar dahil hindi naman ako napupunta sa bayang ito.
Kung saan-saan pa kami bumyahe hanggang sa napa-hinto kami sa bukana ng isang subdivision. Bago lang ang lugar at iilan pa lamang ang bahay na naitatayo. Bukirin pa rin ang palibot nito’t hindi pa masyadong developed.
Pumasok kami sa bukana ng subdibisyon. Wala ring guard. Ewan, bakit naging subdibisyon kung wala din lang naman palang bantay sa gate nito.
Sa ikatlong kalsadang nilikuan namin ni Nat ay huminto kami sa may bakanteng lupa at itinuro sa akin ni Nat ang bahay na may gate ngunit hindi pa natatapos.
Nat: Iyan yung bahay.
Me: Paano mong nalaman na nandiyan si Andoy?
Nat: Sinundan ko siya kagabi.
Ngayon ay meron na rin akong duda kay Nat. Bakit sa dinami-dami ng pagkakataong nasa lugar namin siya ay ngayon pa may nangyaring masama? Nag-tatalo ang aking isipan kung dapat ko nga bang paniwalaan ang lalaking ito o hindi. Pero siya lamang ang may impormasyon kay Andoy kaya’t kailangan kong panatilihin ang malinaw na pag-iisip.
Lahat ng mga detalyadong lugar na aming nadaanan ay tine-text ko kay Linda. Mabuti nang alam niya kung nasaan ako. Hindi ko alam kung kay Nat ako natatakot o baka naman kay Andoy.
Bigla akong napa-luha ng ma-alala na naman ang nangyari sa aking asawa. Naluluha din na baka totoong si Andoy ang talagang gumawa ng pananakit kay Bryan. Matatanggap ko pa bang kilalanin si Andoy kung iyon nga ang totoo?
Me: Kailan tayo tatawag ng pulis?
Nat: Sandali lang. Walang ilaw sa loob baka walang tao. Tutal ay dumidilim na, paniguradong mag-bubukas na sila ng ilaw.
Kumuha ng bottled water si Nat sa isang bag sa backseat. Inalok niya sa akin ngunit tumanggi ako. Matapos niyang ubusin ang tubig ay parang bigla akong na-uhaw kaya’t humingi na rin ako ng isa pa. Muling kumuha si Nat ng bote at narinig kong binuksan niya ito. Kinuha ko ang bote ng tubig at tinungga.
Ilang minuto pa ay sumindi na ang ilaw sa bahay. Ilang segundo rin ay nag-dilim na ang aking paningin.
—-====—-
Bryan’s POV…
Ang dilim ng aking paligid. Wala akong makita. Ahhh! Naka-pikit pala ako. Pero kahit anong dilat ang gawin ko ay hindi ko ma-ibuka ang aking mga mata. Anong nangyari? Lasing ba ako? Tulog at nana-naginip?
Hindi! May tao kanina. Sino nga ba sila? Bigla na lang akong tinutukan ng baril. Alam kong may kakilala ako sa mga isa sa mga taong dumating ngunit hindi ko matandaan kung sino.
Ang bilis ng pangyayari. Ang kaninang masayang pag-uusap namin ng aking kuya’y biglang naging masalimuot na sitwasyon. Naging aksyon ang kaninang maligaya naming pag-sasalo ng aking kapatid at ng aking asawa.
Nasaan na si kuya? May nangyari bang masama sa kanya? Ang aking mahal na asawa? Sana’y hindi siya pinaki-alaman ng mga hayop na mga lalaking yun.
Natatandaan ko ang sakit na mga natanggap ko sa mga suntok, sipa’t tadyak ng mga goon kanina. May kasaLhanan ba akong nagawa sa mga taong iyon at ganito ang aking natanggap mula sa kanila?
Patay na ba ako????
Paano na si Rosie? Hindi ko pa siya pwedeng iwan. Ayaw ko pa!
Huh! May nababanaag akong ilaw. Lensyak! Patay na nga yata ako. Ito ba yung liwanag na lumalabas kapag tina-tawag ka na? Bakit walang tugtog?
Lalong tumitindi ang liwanag. Masakit na sa mata. May ingay na rin akong naririnig. At naramdaman ko na rin ang mga hapdi sa aking katawan. Ito pala ang liwanag na nakikita ko. Ito rin ba ang nakikita ng mga taong muntik nang mamatay ngunit naka-raos? Ang ilaw sa operating table?
Muli akong pumikit at muling natahimik ang aking mundo.
Si Rosie.
Ang aking asawa’y umi-iyak. Panay ang tawag sa aking pangalan. Kahit anong sigaw ang aking gawin upang sagutin ang tawag ng aking asawa’y walang salitang lumalabas sa aking bibig. Gusto kong gumalaw upang yakapin si Rosie ngunit wala akong lakas upang gawin ito.
Muli’y katahimikan ang namayani sa aking mundong kinalalagyan.
—-====—-
Andoy’s POV…
Iminulat ko ang aking mga mata. Nasa isang estrangherong silid ako. Kung kanino’y wala akong ideya. Ang sakit ng aking ulo at katawan. Hindi ko na matandaan kung ilang kamao at paa ang dumikit sa aking buong katawan.
Alam kong marami akong sugat sa mukha dahil sa hapding aking nadarama. Alam kong may patalim ding dumikit sa aking balat. Mabigat ang aking katawan na parang naka-laylay lamang ako sa pag-kakatali sa isang lugar. Masakit na ang aking bandang pulso dahil sa mahigpit na pag-kakatali dito at sa pag-buhat nito sa aking patang katawan.
Nasaan na si Yan-yan? Sumigaw ako ngunit may duct tape din ang aking bibig. Ano nga ba ang nangyari?
Ah! Oo. Nag-iinuman kami ni Yan-yan nang may nag-doorbell. Ang lokong kapatid ko’y lumabas ng bahay ng wala man lang saplot. Siguro’y dala na rin ng alak kaya’t malakas ang loob. Ilang minuto akong nag-hintay sa sala nang pumasok na si Yan-yan kasunod ang apat na lalaki. Apat nga ba? Hindi! Lima. May malaking anino sa likuran ngunit hindi ko makita ang mukha. May kaka-iba kay Yan-yan nang pumasok na sila. Parang namutla ang mokong.
Iyon pala’y may naka-tutok na baril sa kanyang likuran. Bigla ang aking tayo sa aking nakita. Ngunit ako’y bigla ring nahilo dahil sa mabilis kong pag-tayo. Itinulak ng lalaki si Yan-yan at napadapa ito sa sahig. Kahit nahihilo ako’y bigla kong sinapak ang may hawak ng baril.
Napa-upo ako ulit dahil may sumuntok sa akin. Puro mga consecutive normal punches ang dumapo sa aking mukha at katawan.
Nakita kong tumayo si Yan-yan at tinadyakan ang mga lalaking sumusuntok sa akin. Na-pahinga ako saglit sa mga suntok at dito ko nakita ang isang lalaking pinulot ang isang bote at ihahampas sa ulo ni Yan-yan. Hangos ako sa taong papalo ng bote sa aking kapatid ngunit isang malaking kamao ang sumalubong sa aking panga. Iyon na lamang ang aking huling natatandaan.
Hindi ko akalaing hahantong kami sa ganitong sitwasyon. Ang saya-saya pa naming mag-kapatid. Ang dami naming pinag-usapan at napag-kasunduan. Ang kinabukasan naming tatlo ni Rosie.
Si Rosie? May ginawa din kaya sila kay Rosie?
Napa-iyak na lang ako sa mga nangyayari. Sino ba ang mga ito’t gina-ganito nila kami. Kaaway kaya ni Yan-yan? Ngayo’y lalo ko ng nararamdaman ang lahat ng sakit. Emosyonal at pisikal.
Pilit kong ikina-kawala ang aking mga kamay sa pagkaka-tali ngunit matindi ang pagkaka-buhol nito. Kanda sugat na ang aking mga braso’t kamay para lamang maka-wala ngunit wala ring nangyari. Napa-hinto na ako sa pag-wawala dahil na-ubos na rin ang aking lakas. Hilo pa ako sa alcohol at mga suntok na aking natamo. Ilang oras pa akong nasa ganoong sitwasyon nang marinig ko nang may nag-bubukas ng pinto.
Isang lalaking may buhat-buhat na babae.
Si Nat!
Ibinaba ni Nat ang babae sa may kama. Bigla ang galit na aking naramdaman nang makita ko na ang mukha ng babae. Si Rosie. Lumapit sa akin si Nat at mabilis na tinanggal ang duct tape sa aking bibig. Napasigaw ako sa sakit at sa pagka-kita sa walang malay na si Rosie.
Andoy: Ahhhhh! Hayup ka Nat. Anong ginawa mo kay Rosie?
Nat: Wala man lang greeting, Kuya Andrew?
Andoy: Tang-ina mo. Hindi mo ako kuya.
Nat: Wala pa akong ginagawa kay Lhana. Mamaya pa hehehe.
Andoy: Pakawalan mo ako dito!
Nat: Relax ka lang diyan. Mamaya may show akong gagawin sa iyo. Kapatid ka ni Boss T. Baka mahilig ka ring manood.
Andoy: Sira-ulo ka!
Nat: At least, hindi ako nag-papanggap na sira ang ulo. Hindi katulad mo. Hahahaha.
Andoy: Bakit mo ito ginagawa? Akala ko ba’y malaki ang utang na loob mo kay Bryan?
Nat: Malaki talaga ang utang na loob ko kay Boss T. Kaya nga pinigilan ko ang kasama ko na huwag siyang patayin. Kung hindi dahil sa akin ay baka biyuda na si Lhana ngayon at wala ka ng kapatid.
Andoy: Ine-expect mo bang mag-pasalamat ako sa iyo?
Nat: Alam mo? Para ngang nag-sisisi ako kung bakit ko pa pinigilan ang kasama ko. Sana ngayon ay pwede ko ng makuha ng buong-buo si Lhana. Akin na sana siya. Ilalayo ko siya at wala ng mag-hahanap sa kanya.
Andoy: Gago! Nandito pa ako.
Nat: Hindi ako sigurado kung hanggang kailan ka nan-diyan, Andrew. Hindi ako sigurado kung bubuhayin ka pa nila.
Andoy: Sino? Sinong sila?
Nat: Mamaya. Makikilala mo sila. Pero sa ngayon, lalasapin ko muna ang masarap na pagkain sa kama. Sabik na sabik na ako kay Lhana.
Andoy: Hayop ka. Huwag mong gagalawin si Rosie!
Nat: Gago ka kasi. Kung hindi ka lang nag-damot baka hindi pa nangyari ito. Game na game naman si Lhana sa atin bakit kailangan mong solohin ang asawa ng kapatid mo? Tingnan mo nangyari ngayon?
Andoy: Baliw ka! Pumayag lang si Rosie dahil kay Bryan. Hindi dahil gusto ka niya.
Nat: Hahaha. May crush nga sa akin si Lhana. Sabi mismo ni Boss T.
Andoy: Oo. Pero hanggang doon na lang yun. Mahal na mahal ni Rosie si Bryan kaya hindi mo magagawang angkinin ng buo si Rosie.
Nat: Mahal ko si Lhana. Lahat gagawin ko para mahalin niya rin ako. Kahit ano!
Andoy: Kung galit ka sa ginawa ko, sana’y hindi mo na lang dinamay ang kapatid ko at hipag.
Nat: Galit ako sa inyong mag-kapatid dahil nagpa-kasawa kayo kagabi sa katawan ni Lhana!
Baliw na nga ang loko. Lumapit sa akin si Nat at muling ibinalik ang tape sa aking bunganga. Panay ang sigaw ko kahit pa nga hindi naman maintindihan ang aking sinasabi dahil sa tape sa aking bibig.
Parang demonyo na ang tingin ko kay Nat. Nalulukob na siya ng kahibangan niya kay Rosie. Sumobra yata ang pagmamahal at libog niya sa aking hipag na hindi niya na kayang kontrolin ang kanyang sarili. Pero sino ang sinasabi niyang mga kasama niya? Naka-dama ako ng takot hindi lang dahil sa pwedeng mangyaring masama sa akin ngunit mas matindi ang takot ko sa maaaring mangyari kay Rosie.
Ang hipag ko na minahal ko na ng tuluyan.
Kahit anong alagwa ang aking gawin ay hindi ko matanggal ang aking pagkakatali sa dingding. Tawa lang ng tawa sa akin si Nat na lalong nag-papakulo ng aking dugo. Tinabihan niya ang aking hipag at pinupog ng halik sa mukha. Wala pa ring malay si Rosie.
Malalakas na tunog ang aking nadidinig sa ginawang pag-papak ni Nat sa labi ni Rosie habang marahang nilalamas nito ang dibdib ng aking hipag na sumusungaw na mula sa kanyang daster. Gusto ko pa lalong mag-wala ngunit kaka-iba naman ang nadarama ng aking katawan nang makitang muli ang matayog na dibdib ng aking hipag.
Naka-tingin sa akin si Nat habang nilalaro ng kanyang dila’t bibig ang mga utong ni Rosie. Hindi lang ako ang nagalit kundi pati ang aking dayunyor ay nag-wawala na rin. Bakit kailangan kong malibugan sa ganitong tanawin sa halip n…