Maaga din silang nagising, naligo lang at gumayak na para umakayat sa bundok. Lalagi siguro sila ng ilang araw sa kuta bago sila sumabak sa isang malaking laban na alam niyang pinaghandaan ng mga kasamahan.
Hindi siya natatakot sa laban kung hindi mas pinaghahandaan niya kung paano ma-iiwas ang ilan. Minsan hinahayaan niyang mabubgbog siya para lang makatulong, hindi niya inda dahil sanay na siya sa paraan ng pag train ni Ka Mando.
Nagulat pa siya nang paglabas ng bahay ay makita ang dalangang naging laman ng isipan matapos makipagtalik kay Ligaya.
“Hi Gani!”
“Amyah!”
“Para ka namang nakakita ng multo.”
“Ah eh nagulat lang ako, bakit nandito ka?”
“Sasabay akong umakyat sa bundok, wala nakong pasok starting Monday.”
“Ah, ayus pala.”
“Ikaw sem break na din ba?”
“Yeah kaya masasabak ulit.”
“Hanggang kalian kaya tayo ganito.”
Nakita niya ang lungkot sa mata ng dalaga, marahil ay katulad din niya ito na hindi lubos na sang-ayon sa ginagawa ng kilusan pero dahil ama niya ang pinuno ay wala siyang magawa.
“Siguro hanggat may na-aagrabiyado ang gobyerno at hanggat may tulad nating ipinipilit ang alam nating tama.”
Humanga ang dalaga sa sinabi ng binata, sa mahikling pahayag ay naipakita nito ang mali sa gobyerno at ang mali sa kilusan. Tanggap naman niya sa sarili na may paghanga na talaga siya sa lalaki kahit noon pa, kaya lang ay ang ama ang nagiging hadlang para makalapit siya dito. Nagulat nga siya kung bakit ito kasama para dalin ang pambayad niya sa ilang project at boarding house.
“Tayo na din at mukhang handa na ang mga kasama natin.”
“Oo nga, mahirap pa namang dumaan sa bangin pag inabutan ng liwanag.”
Pinauna na niya ang dalaga na sumama sa mga aakyat ng bundok, paglingon sa gilid ay nakita niya si Ligaya. Kinidatan nalang niya ang babae bago sumunod kay Amyah.
Walo sila na umakayat sa bundok, nagbigay ng ilang pagitan para kung may sumagupa sa kanila ay hindi ma corner at may makahingin ng tulong. Yan ang hirap sa kanilang buhay laging may takot, laging may naka-ambang laban.
Hindi naman sila inabutan ng liwanag at maayos na nakarating sa kuta nila. Pagpasok pa lang nila ay sinalubong na siya ni Tatay Delfin at ng anak nito na si Flora. Agad kumapit sa kanya ang babae habang papasok sa kubong siyang ina-akupa nila tuwing nasa bundok.
“Kumusta anak?”
“Okay naman Tay, Ikaw nagkasakit ka daw?”
“Naku ubo lang at nabasa ako nung bumagyo.”
“Kayo talaga, alam nyo na may edad na eh”
“Aba aba parang sinasabi mong matanda nako ah,”
“Tay aminin mo na, nirarayuma ka na nga.” Dagdag ni Flora.
“Naku pinatulungan nyo na naman ako, o sige ihanda mo na ang agaha para makakain na.”
“Wala akong pasalubong?”
“Siempre meron!”
Inilabas ni Gani ang isang CD player at ilang CD na kinopya sa isang internet shop.
“Wow astig naman, san mo nakuha to?”
“Me nagbigay lang, di ko naman gagamitin kaya dinala ko na sayo.”
“Siguro girl friend mo?”
“Wala pako nun, ikaw talaga!”
“Dapat lang at mag seselos ako.”
“Tigilan mo nga si Gani at pagod yan, hala ayusin mo na ang agahan.”
Tuwang tuwa ang dalagang pumasok sa kusina pero siniguradong nakatabi ang bigay sa isang maliit nakwarto. Naupo siya sa upuang kahoy at ibingay naman ang isang sweatshirt sa ama-amahan.
“O ano naman to?”
“Wala yan Tay, binigay ng teacher ko, mainit naman sa bayan kaya dinala ko na dito.”
“Salamat, malapit ka ng mag college ah.”
“Di na siguro Tay, dito nalang din ako para kasama kayo.”
“Bakit naman? Anak ituloy mo ang pangarap mo, wag mo itulad sa mga kabataan dito ang kinabukasan mo.”
“Pano?”
“Hanggat nandito ako, tutulungan kita.”
“Next year sabi ni Ka Mando hindi na ako pwedeng mag enroll.”
“Kinausap ko na siya at pumayag. Sa eskwelahan ni Amyah ka papasok.”
“Talaga?”
“Oo, kaya pagbutihin mo para makuha mo ang scholarship.”
“Opo Tay, Salamat!’
Sakto naman na tinawag na sila ni Flora para kumain ng agahan, kaunting pahinga lang at pinatulong muna sila sa pag-aayos ng mga dadalin nila sa pag tambang sa grupo ng mga sundalo na dadalin sa isang check point.
Bandang hapon ng bumaba sila, alam niya na medyo delikado ang gagawin nila ngayun dahil ang mga sundalong dadalin sa checkpoint ay mga bihasa.
“Tol ayus ka lang?”
“Oo naman, bakit?”
“Wala lang, tingin ko kasi tahimik ka.”
“Ah, kinausap kasi ako ni Tatay Delfin na mag aaral ulit ako.”
“Wow ang galing, buti naman.”
“Oo nga eh.”
Binangga siya ni Enteng pero tuluyan itong sumandal sa kanya bago nabuwal. Mabilis ang naging kilos ni Gani para alalayan ito ngunit laking gulat niya ng may lumabas na dugo sa bibig at ilong.
“DAPAAAAA!”
Nagkagulo silang lahat, nagtago ang karamihan sa mga ugat at puno sa paligid dahil hindi nila alam kung saan nanggagaling ang bala. Hila hila ni Gani ang kaibigang walang malay na patuloy uma-agos ang dugo sa bibig.
Nang makakita ng kubling lugar ay pinunit ang suot na damit ng lalaki para lunasan ang tama ng bala, sapol sa dibdib si Enteng. Humihinga pa ito pero patuloy ang pag tagas ng dugo.
“Tulong! Tulungan nyo kame!”
Halos maputol ang ugat sa leeg niya sa pag sigaw, ang pinunit na damit ay ginamit para ampatin ang dugo. Inalis ang belt upang gamiting tali sa tapat ng tama ng bala.
“Pare koy laban lang ha! Wag kang bibitaw!”
Umiikot ang mata niya upang humanap ng makakatulong sa kanya, ngunit patuloy na nakikipagbakbakan ang mga kasama.
Alam niya na kung mananatili sila ay siguradong manganganib ang buhay hindi lang ni Enteng kung hindi maging sila.
“ATRASSS! MARAMI SILA!”
Nakita niyang nag takbuhan na ang mga kasama, kung maiiwan sila ay malamang na makupot sila ng mga sundalo. Wala siyang choice kung hindi pasanin ang kaibigang naghihingalo, ngunit taliwas sa lakad ng mga kasama iba ang tinungo niya.
Isa lang ang pwedeng makatulong sa kanila ngayun, si Ligaya. Pero napaka-layo nito para umabot sila, kailangan lang niyang makarating sa highway at bahala na.
Tiyak niyang sinundan ng mga sundalo ang mga kasama, binilisan ang lakad/takbo pasan pasan si Enteng. Hindi masukat kung gaano katagal bago niya marating ang kalsada. Ibinaba muna niya ang lalaki para siyasatin kung ano ang lagay nito, pinulsuhan para tingnan kung humihinga pa. Nang matiyak nabuhay pa ito ay saka tumayo sa gitna upang abangan ang paparating na ilaw.
Palapit na ang sasakyan ngunit mukhang hindi hinito kaya napilitan siya itutok ang hawak na baril para takutin, naging epektib naman dahil ilang metro bago sa kanya ay huminto ito.
Nakatutok pa din ang baril ay nilapitan ang driver ng sasakayan, sinenyasang buksan ang bintana.
“Wag nyo kong papatayin, kunin nyo na lahat.”
“Mrs. Cheng?”
Natigilan ang babae, nagtaka kung bakit siya kilala ng aramdong lalaki. Agad namang inalis ni Gani ang takip sa mukha para makilala siya ng babae.
“Si Gani ito, hindi kita sasaktan.”
“Gani, anong nangyari?”
“Kailangan ko ang tulong mo.”
Bumaba na ito at sinundan ang lalaki na kinuha ang kaibigang may tama.
“OMG ano ang nangyari.”
“Sa compartment nalang Mrs. Cheng.”
Lito man ay sumunod ang babae, binuksan ang compartment at hinayaang ilagay si Enteng sa likod.
“Kailangan siyang magamot, matanggal ang bala sa dibdib.”
“Sa bahay, me personal nurse ako dun.”
“Sige dun nalang.”
Ikinuwento niya ang naging sagupaan nila at ng mga military, tahimik lang ang babae habang nakikinig at nagmamaneho.
“Kailangan kong mag palit ng damit, meron ka ba dito?”
“Bakit?”
“Dadaan tayo sa check point siguradong mag dududa bakit duguan ako.”
“Wala, di ako nagdadala ng extra.”
Tiningnan ni Gani ang paligid pero wala talaga siyang makita. Hinubad nalang niya ang suot na t-shirt saka ginamit para punasan ang katawan at siguraduhing walang dugo. Ngunit ang pantalong suot ay mayroon padin, wala na siyang paki-alam na inalisa ang butones at tuluyang hinubad.
Inilagay nalang niya sa ilalim ng upuan ang mga hinubad para itago.
“May alcohol diyan sa drawer.”
Agad na kinuha, may nakitang wet tissue kaya kinuha na din par siguradong malinis at hindi amoy dugoang katawan.
“Buksan mo muna ang bintana para sumingaw ang amoy.”
Sinunod naman ito ng babae, hinayaang pumasok sa loob ng kotse ang sariwang hangin at tangayin ang amoy ng malansang dugo.
“Palit tayo, ako ang mag drive.”
“Marunong ka ba?”
“Oo,” siya na ang lumabas at umikot ang babae ay lumipat lang sa upuan.
Tama si Gani dahil sa di kalayuan ay may isang check point, medyo nakaramdam ng takot si Zoila dahil sa sitwasyon nila.
“Yumakap ka sa kin, kunwari boytoy moko.”
“Huh?”
“Sige na.”
Hinila niya ang babae at saka ini-akbay ang braso kaya napadikit ang pisngi sa matigas na balikat. Kusa namang lumapat ang kamay sa maskuladong tiyan na may pinong balahibo. Hindi tuloy mapigilan ng babae ang mag init katulad nung unang pagkakataon na nakita niya ito sa hardware.
Natutok ang mata niya sa malaking bukol sa suot na boxers ng lalaki, kitang kita niya ang hubog ng ulo kahit tingin niya ay patay pa ito. Wala sa loob na nahimas niya ang nakalinyang buhok hanggang sa may garter, pigil ang sariling ituloy hanggang mahawakan ang tingin niya ay hindi pangkaraniwang laki ng burat nito.
Ngunit bago pa gumapang ang kamay niya ay huminto na ang lalaki at doon niya nalaman na pinara pala sila ng ilang sundalo.
“Hawakan mo titi ko may bahid ng dugo para matakpan.”
Nuon lang niya napansin na may dugo nga kaya sinunod nalang niya ang sinabi ng lalaki, napalunok siyang laway ng dumapo ang palad sa laman na tanging manipis na tela lang ang pagitan. Hindi pa ito ganoon matigas pero hindi din masasabing malambot, isa lang ang sigurado siya. Malaki at lalaki pa ang burat nahawak.
“Sir ginabi ata kayo? Ma’am magandang gabi!”
“Pa uwi na din,” kinindatan pa ng lalaki ang isang sundalo.
Umikot ang flashlight ng sundalo, pero ang huli at tumapat sa kamay ng babae saka napailing.
“Sige dumirerso na kayo sa motel delikado sa kotse.”
“Sir naman!”
“Ma’am yang kambyo nalang nayan ang hawakan nyo wag yung sa kotse.”
Saka sumenyas na umalis na sila na agad namang sinunod ng binata. Naging mapangahas si Zoila, tuluyan na niyang piniga at hinimas ang burat at laking tuwa na maramdaman ang unti unting pagkabuhay hanggang tumukod sa boxers. Todo gulat siya dahil sa laki at taba ng burat na hawak, pati ang init naibinubuga ay tinalo ang lamig ng aircon ng sasakyan.
“Mrs. Cheng malayo na po tayo, pabitaw na sa kambyo ko.”
Noon lang niya napansin na wala na sa paningin nila ang mga sundalo, agad naman niyang binitawan kahit na nga nag eenjoy pa siya sa pagkakahawak ng matigas na burat.
“Pabigay nalang ng direksyon sa bahay nyo.”
Ibinigay naman ng babae ang daan para makarating sila sa bahay niya, mahigit tatlumpong minuto din bago nila narating ang lugar. Agad na binuhat si Enteng na wala ng malay, dinala sa isang maliit na clinic. Di naman nagtagal ay dumating ang nurse, maliksi ang kilos habang sila ay nanonood lang saginagawa.
“Mrs. Cheng baka may lumang damit si Mr. Cheng?”
“Halika maligo ka na din sa bathroom para tuluyang maalis ang lansa ng dugo.”
Sumunod naman siya sa ginang, sa mismong kwarto nilang mag asawa dinala ang lalaki. Inabot ang tuwalya para makapaligo siya at saka pumunta sa closet para kumuha ng damit na maaring isuot ng binata.
Dahil personal ang bathroom kaya walang lock at pag pasok ay clear glass na malinaw makikita ang taong naliligo. Sinadya niyang pumasok at tumayo sa kung saan ay malapit at tanaw ang binatang naliligo. Ito talaga ang gusto niya ang mapanood ang lalaki dahil kahit na nga nasa ganoon silang sitwasyon kanina ay hindi naalis ang pag iinit ng katawan.
Kung hindi lang nasa panganib ang buhay ng isang lalaki sa baba ay baka pinasok na niya ito at sinabayang maligo. O baka hindi lang paliligo ang gagawin nila.
Sa pwesto niya ay malaya niyang natitigan ang perpektong katawan ng binata, dahil siguro alam nito namay nanonood kaya tumalikod sa kanya kaya ang maumbok ang puwet at maskuladong likod ang napapanood. Ngunit alam niya na hindi nito pwedeng itago ang katawan kaya matiyaga siyang nag-abang.
Presto, humarap ang lalaki at tuluyang lumantad sa harapan ang lalaking tila Greek god na adonis sa kakisigan. Ang pagtulo ng tubig buhat sa buhok patungo sa matikas na dibdib ay sinundan niya ng tingin. Umagos pababa hanggang sa pinong buhok sa ilalim ng pusod hanggang umabot ang mga mata sa naka-laylay na alagang hindi niya sukat akalain ganoon kalaki sa totoong buhay.
Inabot nito ang tuwalya sa sabitan at sinimulang tuyuin ang sarili, kahit alam nito na may nanonood sa kanya ay hindi na nag abalang itago o bilisan ang pagtuyo sa katawan kaya naman ang mga mata ni Zoila ay malayang nanonood.
Lumabas ang lalaki sa shower room, tumapat sa kanya na hindi tinatakpan ang katawan. patuloy ang pagkuskos ng tuwalya sa buhok.
“Yan ang pwede kong isuot?”
“Ah oo, wala lang underwear.”
Jogging pants at sando ang ibinigay sa kanya, ipinahawak ang tuwalya sa kanya at saka isinuot ang jogging pants.
“Sakto, kaya lang medyo may bakat.”
“Wala kasing bagong brief nan aka stock eh.”
“Ayus lang, Salamat.”
Isinuot na din nito ang sando bago muling kinuskos ang buhok.
“Tayo na, baka me development na kay Enteng.”
“Sige.”
Pero bago tuluyang tumalikod ay hinila ni Gani si Zoila, isinandal sa pinto at walang paalam na siniil ng halik habang ang katawan ay inipit upang iparamdam ang nabubuhay ng burat sa pagitan ng mga hita. Mabilis na lumaban ng halik si Zoila, para siyang malulunod sa sarap na dulot ng mga labi ng lalaki.
“Simple pasasalamat ko sa pagtulong mo sa amin.”
Sa halip na sumagot ang babae ay siya naman ang kumabig sa batok ni Gani para muling maglaban ang mga labi, manghimasok ang mga dila at magpalitan ng mga laway.
“Bawi ako next time, balikan muna natin si Enteng.”
Tumango naman ang babae, pero bago pa makalayo ang binata ay mabilis na dinakma ang burat at piniga, hindi pa nasiyahan at pilit ipinasok ang kamay sa garter ng jogging pants upang ang palad ay lumapat sa laman ng lalaki.
“Tama na, saka nalang Mrs. Cheng.”
Inayos lang ng lalaki ang kargada at saka lumabas na nakasunod naman si Zoila. Sinilip nila sa pinto ang ginagawa ng nurse, nag aalis ito ng gloves at saka naglakad patungo sa pinto.
“Ma’am okay naman na, buti lumihis at hindi sa puso tumama. Kailangan lang obserbahan at delikado pa din pero sa ngayun ay stable naman na.”
“Salamat naman kung ganoon.”
“Hayaan muna natin na mamahinga mga ilang araw, baka mamaya dumating yung dugo na dapat isalin kaya hintayin nalang natin.”
“Salamat nurse. Malaking utang na loob naming sayo.”
“Wala yun, Ma’am may pwede ka bang makain?”
“A sige sa kitchen, ikaw Gani baka gusto mong kumain?”
“Hindi na muna, kailangan kong umakyat sa bundok para sabihin na ligtas kami.”
“Ganun ba?”
“Okay lang ba na iwan ko muna si Enteng dito, bukas o sa makalawa babalikan ko siya.”
“Wala namang problema.”
“Salamat! Aalis na din ako.”
“Nurse punta ka na sa kitchen, ihahatid ko lang si Gani sa labas.”
Tinungo na ng nurse ang kitchen habang sila naman ay naglakad patungo sa pinto palabas ng bahay.
“Mag-ingat ka!”
“Salamat Mrs. Cheng.”
“Hmmm, yung pangako mo ha.”
“Oo tutuparin ko yun, wala akong ibang pwedeng pambayad kung hindi ito.”
Hinawakan ng binata ang kamay ng ginang at ipnatong san aka-alsang burat na talagang malaki kahit nang malambot pa. Kusa namang pinisil ng babae ang laman kasunod ay ang muling pagsakop ng labi nito sa labi ng binata.
Nang mahiwalay ang mga labi ay lumakad na palayo si Gani, hindi na siya lumingon at tinahak ang daan patungo sa bundok. Mahabang lakbayin pero hindi na niya ininda ang pagod, nais lang niyang ipabatid sa mga kasamahan na ligtas siya at buhay si Enteng. Dahil may araw ay sa bangin pa siya dumaan, mas mahirap dahil wala siyang dalang lubid pero dahil sanay naman na siya kaya nakatagpos siya.
—
Bakit kaya ang buhay ay hindi pantay, may sadyang napakahirap sa ilan.
Comment your opinion below.
Salamat!