—-
“RAEL! RAEL!”
Halos tumakbo naman ang tinatawag kaya wala siyang nagawa kung hindi tumakbo din para abutan ito.
“Rael Bro.” sabay hila sa isang braso nito.
“Bitawan mo ako!”
“Rael mag usap lang tayo.”
Tinitigan ng lalaki ang kamay niyang nakahawak sa braso nito. Hindi maikaila ni Rael na kinilabutan siyang hawakan ng lalaki, na miss niya ang guwapong mukha nito at natatakot siya sa ano mang ma-aaring hatid ng muli nilang pagkikita. Tahimik na ang buhay niya. Tahimik nga ba? Di ba sa tuwing gabi ay naiisip niya ang lalaki, di makalimutan kung paano siya inangkin.
Nang titigan niya ang mata ng lalaki ay parang hinigop na siya ng tuluyan kaya napahinga nalang ng malalim at pilit na pinatatag ang sarili.
“Bakit nandito ka? Ano ang kailangan mo?”
“Huh? Ah eh!”
“Kung wala kang kailangan at wala kang sasabihin pwede bang layuan mo na ako.”
“Rael, pwede ba tayong mag usap… nang maayos.”
“Ano ang dapat nating apg-usapan.”
“Marami.”
Matagal na nakatingin lang siya kay Gani, bago tumango kaya binitawan na nito ang brasong hawak kanina pa.
Lumakad siya patungo sa likuran ng kumbento, nakasunod lang ang lalaki at tahimik na tinitingnan ang paligid.
“Maupo ka!”
“Bakit parang galit ka?”
Kung hindi niya siguro pipigilan ang sarili ay baka napangiti na siya at sobrang cute ni Gani sa pagkakasabi.
“Sige simulan mo?”
“Alin?”
“Wag mo nga akong pag-lolokohin. Marami pa akong dapat gawin sa simbahan.”
“Easy lang bro, masyado ka hot.”
Napalunok si Rael sa sinabi ng lalaki, iba ang dating sa kanya. Napatingin pa siya sa mapupulang labi nito na nagpabalik sa kanya kung gaano kasarap humalik.
‘Rael magpapari ka na, tigilan mo na ang kalandian mo. Tama na natikman mo siya.’
“Ano yun?”
“Wala, nag pray lang ako na bigyan ng pasensya sa taong kaharap ko.”
“Grabe ka naman.”
“Ano ba?”
“Sige, sige. Bakit ka ba biglang nawala? Bakit di ka manlang nagpa-alam? Bakit galit ka nang makita ako? Bakit…”
“Sandali, isa isa lang.”
Sa totoo lang ay hindi niya alam kung ano ang isasagot sa lalaki, pwede ba niyang sabihin na ito ang dahilan ng pag layo?
“Sige sagutin mo.”
“Wala akong obligasyong magpaliwanag sayo, hindi kita kapatid o kaibigan man lang.”
Napayuko si Gani, duon naman siya parang na konsensya.
“Kinailangan kong pumasok sa seminaryo,” dugtong niya.
“Di ko alam na mag papari ka pala.”
“Bakit?”
“Sana hindi nangyari yung nagyari sa tin.”
Titig na titig sa kanya si Gani, parang hinihigop nito ang buong pagkatao niya.
“Wag na nating pag-usapan yun.”
“Sorry!”
Nakita naman niya ang sinseridan ng lalaki sa pag-hingi ng tawad. Na-antig ang loob niya lalo na nga at alam ng lalaki na mag papari siya. Hindi naman angkop na maging masungit pa din siya dahil ang simbahan na ang nirerepresent niya.
“Bakit ka napadpad dito?” binago na niya ang tono ng pananalita.
“Mahabang kwento, sapat na nalaman ko ang dahilan ng pag-alis mo. Na hindi naman ako ang dahilan kaya ka tumigil ng pag-aaral.”
“Kung ano man ang nagawa natin ay pinapatawad nakita at ihingi mo din ng kapatawaran sa pangininoon katulad ng paghingi ko.”
Inabot ng lalaki ang kamay niya saka pinisil.
“Salamat, aalis na din ako.”
Agad na kinuha ni Gani ang bag at tumayo matapos bitawan ang kanyang kamay.
“Gani! Sige ikwento mo. Makikinig ako.”
Duon parang nabuhayan ng loob si Gani, naupo siya sa tapat ng lalaki at niyakap ang dalang bag. Nakaramdam ng kung anong habag si Rael sa dating kasama sa kwarto.
“Magulo ang buhay ko, parang walang direksyon Rael. Siguro dinala talaga ako dito para may maka-usap na katulad mo.”
Tahimik lang si Rael, hinayaang magkwento si Gani.
Mahaba nga ang kwento ng lalaki, buhat nung napasama siya sa kilusan hanggang maging kalaguyo nga ni Mrs. Cheng at ang pagtakas niya para makalayo sa pinuno nila.
“Totoo na hindi ikaw ang pumatay?”
“Father totoo, kahit pa laboratory yung tamod dun. Hindi sakin yun.”
Napalunok si Rael sa paraan ng pagkakasabi nito sa sperm, para tuloy na-alala niya kung gaano karami ang ipinutok nito sa butas niya na kahit nagbibiyahe na siya ay parang may inilalabas pa.
“Ito ba yung babae sa boarding house?”
“Hindi.”
“Iba pa?”
“Oo, magulo nga diba. Kasamahan ko sa kilusan is Ate Ligaya, yung nakita mong kinantot ko.”
Hindi siya nabastusan sa lalaki kahit na medyo nag-alangan bigla ang lalaki.
“Ano ang plano mo?”
“I need to stay here kahit isang buwan para hindi ako matunton ng pinuno namin.”
“Tapos?”
“Pupunta ako sa San Vicente para duon mamalagi.”
“Saan ka titra dito?”
“Wala pa, hahanap ako o baka pede diyan sa gilid ng simbahan.”
“Kakausapin ko si Father Paul baka pwede kang makitira sa Semenaryo. O magtrabaho bilang hardinero o boy.”
“Talaga? Magkakasama ulit tayo sa kwarto?”
“Gani!?”
“Ah eh oo, hindi pala.”
“Sige, maya maya ay kakausapin ko si Father. Dito ka muna.”
“Salamat!”
Iniwan muna niya ang lalaki, inayos ang mga dapat tapusin lalo na nga at kakayari lang ng misa. Nang maka tiyempo ay nilapitan ang head ng Parish Chruch nila para ilapit ang sitwasyon ni Gani. Nung una ay nag-alangan pa ang matandang pari pero dahil kilala naman niya si Rael kaya sinabing kakausapin ang lalaki.
“Tara, gusto kang maka-usap ni Father Paul.”
“Nakakahiya Rael, okay lang naman na humanap ako ng matitirhan habang nandito ako.”
“Nakausap ko naman na eh.”
“Oo nga, kaya lang baka husgahan ako at madamay ka pa. Okay na sakin yung may kakilala ako dito at malalapitan kung kina-kailangan.”
“Kausapin mo muna si Father, pag hindi pumayag saka ka nalang maghanap ng titirhan mo.”
Tumayo na din si Gani at sumunod sa kanya, dahil mukang mabait naman si Gani at maayos ang mgasagot sa mga tanong ni Father Paul ay pumayag it na duon muna manirahan sa loob ng isang buwan. Inoffer pa ng pari na kung kailangan niyang manatili pa ng higit sa isang buwan ay pag-usapan nalang niya.
Sinigurado lang na hindi ito mag-hahatid ng kaguluhan at kung dadating ang oras na may pulis na lumapit para dakpin siya ay kinakailangan nilang makipag tulungan. Nangako din ito na susubukan nila ang lahat para ma protektahan siya.
“Sige Israel samahan mo na siya sa isang quarter, yung tabi nalang ng sayo para kung may kailangan siya ay madali.”
Tumayo na sila, apat na kwarto ang quarter na sinabi ni Father Paul, magkakaharap at yung tabi nalang niya ang walang naka assign.
“Di ba pedeng same room nalang tayo? Kahit same bed okay lang din.”
“Tumigil ka nga at puro kalokohan ang nasa utak mo.”
“Huh? Wala naman akong naiisip na kalokohan. Para lang ma-ibigay ito sa ibang semenarista. Okay lang naman dahil parang kapatid na kita.”
Namula ang mukha niya dahil siya pa ang may naiisip na kalokohan, yung makakatabi ito ay nakaramdam siya ng kilig. Yung makayakap ulit ito katulad noon at magising na ang guwapong mukhanito ang makikita.
“Maayos naman ang mga kwarto dito, buksan mo nalang ang bintana pag masyadong mainit.”
“Okay na ako dito, saan ang toilet?”
“Sa dulo sa labas. Tabi nun yung room ko.”
“Gusto ko sanang maligo bro, medyo nangangamoy na ata ako.”
“Oo nga, ma-anggo ka na.” kahit wala naman siyang naamo an di maganda sa lalaki.
“Grabe ka naman maka-maanggo.” Saka inamoy amoy ang sarili.
“Sige, babalik muna ako kaya Father Paul at baka may i-uutos pa sakin.”
“Salamat Bro.”
Iniwan na niya ang lalaki, pero nang hindi makita si Father Paul ay muling binalikan ito at naisip na baka wala itong gamit at isang bag lang ang dala nito.
“Gani! Gani!” kasabay sa katok sa pinto ng banyo.
Akala niya ay sasagot lang ito kaya ng bumukas ang pinto at sumungaw ang lalaki ay napa-atras pa siya. Hubad at basa ang katawan nito ang bumungad at pag tingin sa ibaba ay wala itong suot kahit na ano.
“Bakit?”
Agad siyang tumalikod pero naka marka na ang katawan nito sa imahinasyon niya.
“Itatanong ko lang kung may gamit ka sa paliligo?”
“May nakita ako ditong shampoo at sabon, hiram nalang sana ako ng tuwalya saka toothpaste.”
“Hmmmm eto, may sabon na din para hindi ka nakikigamit ng walang paalam.”
“Salamat! Pasensya na, akala ko open for all yung dito.”
Pag abot niya ng dala sa lalaki ay sa sandata nito tumungo ang mga mata na parang bale wala lang dito katulad nuong magkasama pa sila sa kwarto.
Tumalikod nala…