Sa tuwing may lecture kaming dalawa, seryoso palagi ang kaniyang mukha at hindi halos tumingin sa akin. Nakikitaaan ko na pursigido siya para sa government exam niya sa susunod na buwan.
Minsan, niyaya niya akong kumain sa labas pagkatapos ng klase namin. Nauna siyang bumaba dahil inayos ko pa ang mga papel at markers na ginamit sa mahabang lecture.
“Ma’am, sabay ka na sa’kin,” bungad niya matapos ibaba ang tinted na bintana ng kotse niya.
Bumungad sa akin ang mukha ng doktor mula sa kanyang Montero. Estudyante ko si Mike, general director ng isang public hospital sa Maynila. Nasa singkwenta na ang doktor, ngunit matipuno ang kaniyang katawan. Makinis ang kaniyang balat, mamula-mula ang kaniyang balat, mapula ang kaniyang mga labi, at mapungay ang kaniyang mga mata. Sa edad ni Doc Mike, hindi mo mapapansin na ganun na pala ang kaniyang edad.
“Hindi na po. Kaya ko na po,” sagot ko sa kanya, habang maingat ngunit masugid kong tinitingnan ng palihim ang kaniyang kotse. Sa isip-isip ko, okay sana kung mararanasan kong makasakay sa loob.
Malinis. Mukang maalaga sa gamit si Doc.
“Ma’am naman. Isang oras lang po ang break natin. Magrereview na naman ng pagkadami-dami. Wag na po kayong tumanggi,” ngumiti siya saka niya binuksan ang kotse.
Napatingin ako ng diretso sa mata ng doktor. Sa palagay ko, kung hindi lamang masyadong matanda na para ko ng tatay si Doc Mike, hindi ako mas maiilang. Dahil sa mapungay at medyo chinito ang mga mata niya, nakakakilig siyang tingnan.
Binuksan niya ang pinto ng kotse, pagkatapos, iminonstra niya ang kaniyang kamay para madali akong makapasok at makaupo. Pinaunlakan ko iyon. Hinawakan ko ang kamay niya. Malambot ito at malakandila ang haba ng mga daliri. Sa haba ng mga ito, pumasok sa isip kong baka mahaba ang burat ng doktor.
“Saan mo gusto kumain, ma’am?” Nabasag ang katahimikan sa pagitan naming dalawa. Nakatingin ako noon sa kalsada habang pinapaandar niya ang kotse.
“Ah, eh. Kayo po kung saan nyo po gusto,” nahihiya kong tugon.
“Hahaha, sge ma’am. Dun na lang tayo sa may Japanese restaurant malapit sa center. Nga po pala, ilang taon na po kayo?”
“22 po,” sagot ko, saka ko binaling saglit ang tingin ko sa doktor habang hawak niya ang manibela ng kaniyang kotse.
“Sariwang-sariwa” sinabi niya iyon habang nakatingin din sa kalsada.
Mabilis ulit akong napatingin kay Doc. Biglang nag-init ang pakiramdam ko. Naramdaman kong medyo namasa ang puke ko. Iba para sa akin kung paano sabihin ni Doc ang sariwang-sariwa. May malisya. Nakakalibog sa pandinig. Naiisip kong nasa pagitan siya ng aking dalawang hita habang in…