BENJO:tay akalakupuba ay makaka pag aral naako sa manila para maka pag kolehiyo anupo ang nangyari at dinanatin itutuloy ang ating napag usapan?
RAMON:anukaba benjo alam munaman ang nangyari sa ating bayan nitong makalawa dibat dinaanan tayu ng matinding kalamidad winasak ng bagyong yulanda ang ating mga ari arian at halos walang natira mapalad nga tayo at buhay pa tayu.
BENJO: pasensya napo itay nang hihinayang lang po ako sa aking pag aaral ang tataas panaman ng grado ko mula grade 1 hangang 4th year lagi paakong top sa school. itolang po alam kong paraan para maka ahon tayu sa hirap.
RAMON: hirap ba kamo anak kailan kuba ipinadama sayu ang hirap ng buhay kahit kailan dikita pinag mukhang mahirap sa iba lagi kang naka bago ng ng mga gamit at mga bagong damit at sapatos kahit na mabaaon ako sa utang gagawin ko para sayu kayalang ngayun taon lang naito kita hindi maipapasok sa school dahil naubos lahat ng ariarian natin anak pag patawad musana pero ngayun lang naman.
at natapos ang usapan ng mag ama ng sumasaang ayun ang batang si Benjo lingid sa kaalam ng bata ay may malalim na dahilan si mang Ramon.
Labing pitong taon na ang nakalipas ng si mang Ramon ay isang palaboy lamang sa maynila ng isang gabi ay may babae na humahangos at tumatakbo na takot na takot ang biglang nasalubong ng palaboy na si mang Ramon at dinapansin ng Babae at nagkabungguan sila muntik ng mabitawan ng babae ang basket na hawak nya at maagap na sinalo ni mang ramon ang basket at ang babae na muntik ng matumba.
RAMON:ups ah muntikna ale anukaba batkaba nag mamadali
Babae:ahhh pa…….ah…ho. pasensya po at salamat po at nasalo nyu po kami
RAMON: anung kami?
Babae: yung basket po andayan po anak ko
Ramon:ay Dyosko batanga batanga ang laman ng basket at anuba miss bakit kaba tumatakbo at inilagay mupa sa basket ang bata magtapat ka ninakaw mu…