********
Bago pa kami maghiwalay ni Jester ay isang napakalambing na halik kanyang iniwan sa aking labi.
Hindi ko kailanman malilimutan ang mga halik na yun. Isang halik na puno ng pagmamahal.
“Charlene tandaan mo mahal na mahal kita, walang araw na hindi ko hiniling na sana paggising ko malaya na kitang mahalin. Na sana ikaw nalang ang aking mapapangasawa at magiging ina ng magiging anak ko. Sobrang sakit lang na kahit angkinin kita ng paulit ulit siya parin ang nag mamay ari sayo, sakanya ka parin uuwi. Oo masaya ako na nakasama kita sa maikling panahon pero mas sasaya ako kung ikaw ang aking kasama habang buhay. Ikaw lang ang babaeng minahal ko ng ganito, mahal na mahal ko at mahahalin ko. I Love you Charlene. Aantayin ko ang araw na malaya kana. Papakasalan kita.”
Halos madurog ang puso ko sa sakit ng nadarama ko. Kahit na natutuwa ako dahil mahal na mahal ko na rin Si Jester pero hindi maaari dahil kasal ako. At kapag ipinagpatuloy namin ang relasyon namin ay siguradong kulong ang aabutin namin kapag nahuli kami.
Oo nga at nakuha na niya ang buong katawan pati ang puso ko pero sa mata ng diyos ito ay kasalanan.
Umiyak ako ng umiyak imbes na sagutin ang si Jester. Sana naiintindihan niya ako na sa ngayon ay pipiliin ko parin ang manatili sa asawa ko kesa apiliin ang nilalaman ng puso ko.
Niyakap niya ako ng napakahigpit at ngayon ay lumuluha narin siya. Muli niya akong hinalikan bago ako bumaba sa sasakyan at pumara ng taxi.
Kinalma ko ang sarili ko. Nag iisip na agad ng kwento sa asawa ko upang makalusot dahil sa dalawNg linggong hindi ko siya natawagan.
Hanggang makarating ako sa harapan ng bahay. Nanibago ako dahil napakadumi ng bahay at halatang pinabayaan. Nagkalat ang mga bote ng alak at mga basag na baso sa gilid ng terrace.
Ibinaba ko ang maleta ko at kumatok sa pinto dahil wala akomg dalang susi.
*******
“Hayop kang babae ka.” Isang napakalakas na sampal ang dumapo sa aking pisngi. Halos diko maramdaman ang pisngi ko sa sakit ng sampal ng asawa ko sakin.
Tumulo ang luha ko. Hinila niya ako at kinaladkad paakyat sa kwarto.
“PUTA KANG BABAE KA. NAGTIWALA AKO SAYO TAPOS GANITO IGAGANTI MO SAKING HAYOP KA.”
Sinabunutan niya ako at hinampas sa kama.
“Gaga ka ginawa niyo akong tanga”
Sobrang iyak ko na hindi ko alam kung pano niya nalaman.
Pero may kinuha siya sa drawer sabay labas ng cellphone na nalaglag ko nung paalis palang kami ni Jester.
“Charlene nabasa ko lahat dito bakit mo nagawa sakin to niloko mo ako. Akala ko ba mahal mo ako. Bakit di mo sinabi sakin ang nararamdaman mo” umiiyak narin siya.
“PUTANG INA NIYO” Sabay bato ng cellphone sa sahig. Nabasag ang cellphone sa lakas ng pagkakabato niya.
“Hon sorryyyy” humahagulgol kong pagsusumamo sa asawa ko. “Hon pasensiya na nagawa ko lang yun dahil…”
“Dahil ano sa kalibugan mo, gutom na gutom kana sa kantot kaya kung sino na lang, ako ka pokpok, puta.”
“Hon kasi…”
Mabilis siyang lumapit sakin at sinakal saka ulit sinampal.
“ANO PINAGTATAWANAN NIYO NA SIGURO AKO, PORKE GANITO MATANDA NA AKO. PORKE HINDI KO MAIBIGAY ANG KALIGAYAHAN NA KAILANGAN MO. NAGPAPUTA KANA SA LALAKING YUN PA KAOPISINA KO. HUMANDA ANG TARANTADONG YUN KAYANG KAYA KONG MAGBAYAD MAPATAY LANG SIYA.”
Lalabas na sana siya ng kwarto ngunit mabilis akong sumunod at lumuhod sa harap niya.
“Hon please lang huwag mong gawin kay Jester yun ako ang may kasalanan inakit ko siya. Ako nalang parusahan mo. Ako ang pumilit na magkaroon kami ng relasyon please Hon hwag mo na siyang idamay.” grabeng iyak ko sa kanya. Nagmakaawa ako at kumapit sa paa niya.
Sinipa niya ako hanggang mabitawan ko ang paa niya. Umiyak ako ng umiyak.
Lumabas aiya ng kwarto at narinig kong sinarado niya ito.
Tumakbo ako sa pinto.
“Hon buksan mo to, patawarin mo ako Hon please hwag mong idamay si Jester” halos mamaga ang kamay ko sa magpukpok ng kamay ko sa pinto. Pero mukhang wala na ang asaw ko.
Nakita ko ang basak na cellphone ko. Binuhay ko ito, buti nalang at nabuhay pa ito.
Kahit basag basag ang screen ay pilit ko itong hinanap ang text ni Jester.
Nang makita ko ay agad kong dinial nag ring naman ito “hello”
Blink blink, biglang namatay ang cellphone empty na pala wala ding charger dito dahil nasa maleta ko.
Wala na akong nagawa. Nagsisisi ako sa nangyari. Kung sana diko nalaglag ang cellphone na to sana okay pa ang lahat. Ibinato ko na rin ito.
Hanggang sumapit ang gabi naligo ako at nagpalit at inantay nalang na buksan ng asawa ko ang kwarto.
Kitang kita sa salamin ang namamaga kong pisngi at pulang pula padin. Nagugutom na rin ako.
Hanggang marinig ko ang pagbukas ng pinto. Isang tray ng pagkain ang nilapag ng asawa ko sabay sara ulit ng pinto at nilock.
Sa gutom ko ay agad kinuha ito at kumain. Napapaiyak nalang ako habang kumakain.
Isang linggo na akong nakakulong sa kwarto. At nag umpisa akong maduwal hindi ko alam kung bakit dahil siguro nalilipasan na ako ng gutom, sumasakit ang ulo at ramdam ko din na lagi akong inaantok.
Isang araw ng makuha ko ang pagkain na iniwan ng asawa ko sa pinto. Dinampot ko ang tray pero pagtayo ko ay nanghina ako at bigla nalang natumba.
Paggising ko ay nasa ospital na ako at ang asawa ko ang unang nakita ko.
Halos diko maidilat ang mata ko. Hindi ko naman maintindihan kung anong iniisip ng asawa ko.
Pumasok ang doctor. Tumayo agad ang asawa ko at sinundan ang doctor palapit sakin.
“Gising ka na pala misis you’re 2 weeks pregnant congratulations, alagaan mo ang sarili mo first time mo ba magbuntis mukhang nastress po kayo kaya kayo nahimatay.”
Nagulat kami parehas ng asawa ko at nagkatinginan. Ramdam kong galit na galit siya.
Paglabas ng doctor ay umiyak ang asawa ko at napahawak sa ulo niya na parang di makapaniwala.
Umiyak nalang din ako.
Umuwi kami ng bahay na walang imikan. Sa pangkakataong ito ay di na niya ako kinulong. Pero hindi niya ako kinakausap.
Kinagabihan ay tinawag niya rin akong kumain.
“Kumain ka para may lakas ka” Malungkot niyang sabi.
“Hon sorry talaga”
Lumipas pa ang dalawang araw at kinausap ako ni Roman.
“Naayos ko na ang papeles natin, aalis na tayo dito. Dun na tayo titira sa anak kong si Martina nakausap ko na siya, ayaw pumayag ni Matthew na dun tayo tumira. Salamat at pumayag si Martina. Kapag tinanong ka sabihin mo ako ang ama ng pinagbubuntis mo.”
“Hon pinapatawad mo naba ako?”
“Hindi ko alam, galit parin ako.”sagot niya kaya hinayaan ko nalang.
Malaki ang pinagbago ng pakikitungo ni Roman sakin. Ang dating napakalambing kong asawa ay naging laging masungit at di makausap ng maayos.
Hanggang dumating ang araw ng alis namin. Habang nag aantay ng flight namin ay may tinawagan ang asawa ko at dinig na dinig ko.
“Ano sinigurado niyo bang patay na, baka pumalpak pa kayo.”
“sige na sige naideposit ko na sa bangko yung bayad ko sa inyo.”
Sobrang kinabahan ako. Mag tatanong palang sana ako ng inanounce na pwede na kaming mag check in. Agad binuhat ng asawa ko ang mga gamit niya. Kaya nagmadali din akong buhatin ang gamit ko.
Hindi ko gusto ang plano ni Ramon na ito. Tama bang hindi malaman ni Jester na magkakaroon kami ng anak. Pano nga kung pinatay siya ni Roman. Habang lumilipad na ang eroplanong sinakyan namin ay lumilipad din ang isip ko.
Sapat na siguro na nagkaroon kami ng anak at tuluyan ko nang kalimutan si Jester sa buhay ko.
Hanggang nakatulog nalang ako na lumuluha.
Nagising ako ng palapag na ang eroplano. At bago nga ito makalanding napapikit pa ako napabuntong hininga.
Sinundo kami ni Martina sa airport. Ito ang unang beses kong makita ng personal ang anak ni Roman sa una niyang asawa.
“Hello Dad how are you, miss you so much.” sabay yakap sa kanyang ama. “Charlene right?” tumango naman ako.”nice meeting you.” mukha namang mabait si Martina.
“Hindi na talaga ako kakausapin ng kuya mo.” sabi ng asawa ko sa anak nito. sila ang magkatabi sa harapan at ako naman sa likod kasama ang mga bag.
“Well I dont know di rin siya masyadong pumapasyal diyan sa bahay.”
“Martina thank you sa pagpapatuloy samin dito.”
“Bakit naman kasi bigla bigla nalang anong nangyari. Like as if madali lang pumunta dito.”
“yun na nga buntis si Charlene.” walang ganang sabi ni Roman sa anak niya.
“Dad, what? Oh my God tell me you’re kidding me.”
“totoo nga at diko alam kung kaya kong mabantayan siya dahil maselan ang pagbubuntis niya.”
Nag uusap ang mag ama pero parang wala ako sa likod nila. Nag umpisa na akong makaramdam ng hiya sa sarili.
“Alam mo namang sobrang busy ko rin sa ospital Dad. Pinayagan ko kayong tumira sa bahay Dad tapos inenurse ko pa yang asawa mo. Ni hindi ko nga sinabihan yung asawa ko magugulat yun.”
“Anak naman alam ko naman, kahit papano may mag aadvise sa kanya kung anong gagawin niya.
“Okay fine”
Nakarating kami sa bahay nila medyo malaki din naman ang bahay nila.
Pinagbuksan kami ng pinto ng asawa ni Martina.
Nagtama ang mga mata namin. Hindi ko alam pero napakalagkit ng tingin niya sakin at hindi ko rin maalis ang tingin ko sa mukha niya dahil gwapo rin siya mukhang may lahi.
“David sorry I didn’t say anything about this. They will stay here for good”
“yeah, Sure no problem”
“really!meet my Dad Roman ad his wife Charlene.”
“Dad, nice to meet you.” sabay mano kay Roman
“Hello! mmm should I call her mom, oh no you’re like my age, hindi ata tama”
“Nagtatagalog ka?”tanong ng asawa ko
“Yes naman po half pinoy po ako half Canadian. Marunong na marunong po. buti naman at nakilala ko din kayo. matagal ko na kayong gustong makilala, finally.”
“Charlene nalang itawag mo sa asawa ko. Pasensiya na dito muna kami titira buntis kasi siya.”
“don’t worry if you need anything Dad we’re just here”
Mabait din si David sa tingin unang pagpapakilala niya. mabuti naman at marunong magtagalog di ako mahihirapan.
Pumasok kami sa kwarto namin na katabi lang ng kwarto nila. Isa palang ang anak nila Martina at 3yrs old na kaso dahil di nila nababantayan ay sa biyenan niya ito pag nasa duty si Martina.
…