The Glass Butterfly

I hope you all enjoy! Hugs and kisses <3 <3 <3“The Glass Butterfly”

Written by: Riyuna Hana Lee

Date Written: August 23, 2021

Kai Seojun’s Pov

Hi. My name is Kai Seojun.

27 years old.

I’m just an ordinary guy.

Suicide.

Defined in dictionaries as “the act of taking one’s own life.”

It is something I will probably never even think about doing.

Not because I think is unethical.

But for a more fundamental reason

However let’s save that for later.

Right now, she’s about to die!

Tandang-tanda ko pa, I was on my way home at kakatapos lang ng trabaho. I was about to ride a train from a train subway nang mapansin ko ang napakagandang babae sa gilid ng riles ng tren na nakambang tatalon once na tumigil ang tren sa buhay niya ay siguradong patay siya.

I stared at her. Sobrang bilis ng kabog ng dibdib ko at halos hindi ko alam ang gagawin. Isa lang ang pumapasok ngayon sa isip ko.

Fuck. I need to save her!

Napatitig ako sa kaniya at natulala nang mapansin ko na sobrang ganda niyang babae.

Sa isip isip ko, bakit maiisip ng ganito kagandang babae na tapusin ang sarili niyang buhay?

Her hair is dyed in light pink color. Shoulder length ang haba ng buhok niya. Her eyelashes is long and her eyes are so beautiful. Bilugan ang mata niya at color hazel brown ang mga mata niya. Her lips are red as rose. Her skin is white and pinkish. Sexy rin ang katawan niya at napagtanto ko na napakaganda niyang babae.

I thought of ways on how to stop her from suicide.

Nagulat siya at napalingon sakin nang sumigaw ako nang…

“Please, wag mong ituloy yan! You’re so precious to me, sobrang napakahalaga mo sa buhay ko. Ayoko sanang mawala ka hanggang hindi ko pa nasasabi kung gaano kita kamahal. Oo, mahal na mahal kita kaya huwag mo sanang tapusin yung buhay mo. Wag, please,” I yelled. Sapat na ang lakas ng sigaw ko para madinig niya ito.

Paglingon niya sakin, ay nakita ko ang namumugto niyang mga mata. Sunud-sunod na pumatak ang luha mula sa mga mata niya at tila hirap na hirap na, bigat na bigat na sa kung anuman ang dinadala niya.

Nanatili siyang nakatayo sa puwesto niya, hindi na ako nagdalawang isip pang maglakad palapit sa kaniya at nang makaharap ko na siya ay ngumiti ako at hinawakan ang kamay niya at tsaka siya yinakap nang mahigpit.

I couldn’t think of anything else, ito lang ang naiisip kong paraan para pigilan siyang mag-suicide.

I want to save her sa paraan na gusto kong ipa-realize sa kaniya kung gaano kasaya mabuhay, I want her to realize kung gaano siya ka-special at ka-importante sa buhay na ito, na mahaba pa ang tatahakin niya sa buhay at marami pang masasayang memories na mangyayari sa buhay niya.

Dinala ko siya sa isang park. Gabing-gabi na, malamig at wala na masyadong tao. Naupo lang kami sa bench. Tahimik lang kaming dalawa. Tanging ihip lang nang mahinang hangin ang maririnig sa paligid pati ang hampas ng dahon sa kailaliman ng puno.

Huminga ako nang malalim bago nagsalita.

“Hindi na muna kita tatanungin kung bakit mo yun naisip gawin, masyadong personal yung reason mo, I think. Pero I just want you to know na nandito lang ako, handa akong makinig sa kung anuman ang gusto mong sabihin, o kung hindi mo masabi sa akin, sasamahan pa rin kita, hinding-hindi kita iiwan,” seryosong sabi ko sa kaniya.

Tahimik lang siya at hindi sumagot. Nakayuko lang siya. Mugtong-mugto ang mga mata niya kakaiyak.

Kaya naisip kong muling magsalita sa kaniya.

“Ako din, minsan parang gusto kong takasan at iwan ang reyalidad. Pero hindi sa paraan na tatapusin ko ang buhay ko, minsan nga parang gusto ko nalang mabuhay mag-isa at lumayo,” pagshe-share ko ng nararamdaman ko para mabasag ang katahimikan.

“Ako din… Gustong-gusto ko nang tumakas sa reyalidad…” mahinang sabi niya.

“Gusto mo bang sumama sakin? Takasan natin ang reyalidad ng buhay, kung gusto mo magsama tayo. Yung tayong dalawa lang, yung malayo sa lahat,” seryoso kong tanong sa kaniya.

Napatitig siya sakin na parang hindi makapaniwala, ilang segundo bago siya huminga nang malalim at sumagot.

“Pag-iisipan ko,” sabi niya.

“Sure, take your time sa pag-iisip. Siya nga pala, puwede ko bang malaman, what’s your name ba?” tanong ko sa kaniya.

“Kaori Hanako…” simpleng pagpapakilala niya.

“Kaori, ako nga pala si Kai Seojun. Ito nga pala yung phone number ko at email address, don’t hesitate na tawagan ako. Mag-reach out ka lang if ever kailangan mo nang mapagsasabihan ng problema or what, basta makikinig ako. I’ll try my best para mapagaan yung loob mo,” sabi ko sa kaniya nang puno nang sigla at saya.

Napangiti si Kaori. Shit. Napakaganda ng babaeng ito pag nakangiti. Natutunaw yung puso ko!

“Ang bait mo naman, salamat… Maraming salamat,” masayang pasasalamat niya sakin habang nakangiti.

“Walang anuman yun, ano ka ba,” masaya kong sabi.

Halos atakihin ako sa puso nang bigla na lang niya akong yakapin. Natigilan ako at sobrang bilis nang pagtibok ng puso ko. Shit. Easy ka lang self. Kalma. Kalma. Langya.

“You’re so warm,” marahang sabi niya habang yakap-yakap ako at ilang sandal pa ay kumalas na siya sa pagkakayakap namin at tsaka tinignan ako sa mga mata. Ngayon ko lang nakita nang malapitan ang mukha niya, napakaganda pala talaga niya!

“Late na pala, ihahatid na kita pauwi, delikado eh baka mapaano ka pa,” nag-aalala kong wika ngunit tumanggi siya.

“Hindi na, okay lang. Malapit na rin naman yung bahay namin dito, ilang lakad lang,” sabi niya.

“Sure ka ha? Sige, I’ll go ahead na. May pasok pa bukas eh,” sabi ko.

“Sige, thank you ulit. Mag-iingat ka.”

“Ikaw din, Kaori. Mag-iingat ka pauwi.”

At doon naghiwalay ang landas naming dalawa.

Nag-taxi na lang ako pauwi. Nakatulala lang ako habang iniisip si Kaori. Hindi siya mawala-wala sa isip ko that time.

Pagkaraan ng ilang weeks, hindi na ulit nagparamdam si Kaori. Sobrang nag-aalala na talaga ako sa kaniya nang mga oras na yun, pero wala akong choice, kailangan kong magpatuloy sa buhay, nagpatuloy ako magtrabaho at kumite ng pera.

Paulit-ulit lang yung boring na routine nang buhay ko na gigising sa umaga, kakain, maliligo, papasok sa trabaho, kakain, magpapahinga, at matutulog.

Naghintay pa ako nang ilang weeks, pagkaraan ng 2 months akala ko tuluyan nang naglaho si Kaori nang bigla na lang niya akong kontakin through email, gusto niyang makipagkita kaya naman pupunta raw siya dito sa bahay at dito magpapalipas nang gabi.

Sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko nang malaman na pupunta ngayon dito si Kaori, kaya naman nagmadali akong maglinis ng bahay sa sobrang kaba, maya-maya pa ilang minuto pa ay dumating na si Kaori.

Pagbukas ko nang pinto ay agad na tumambad sakin ang isang napakagandang Kaori. Ganon pa din, ang ganda ganda pa din niya at ang lalong nakakaakit pa doon ay nakasuot siya ng kulay blue floral dress and white doll shoes. Lalong natunaw ang puso ko nang bigyan niya ako ng isang matamis na ngiti. Tanginang ngiti yan! Nakakakilig! Lalaki ako pero shit hulog na hulog ako sa ngiti niya.

“Hi, Seojun.” Nakangiting bati sakin ni Kaori.

“Kaori…” hindi ako makapaniwala sa nakikita ko ngayon. Panaginip ba to? Na sa panaginip ba ako ngayon?

Habang nakatitig sa kaniya at nakatulala sa kagandahan niya ay tsaka ko napagtanto na para isang siyang glass butterfly.

She is a glasswing butterfly. A glass butterfly that flutters through the night to the moon. She is really beautiful… But she is delicate and gets hurt easily. On top of that, she vanishes once you take your eyes off her… But that doesn’t change the fact she is precious to me.

Ilang sandali pa ay pinapasok ko na siya ng apartment ko, ako lang mag-isa sa apartment kaya parang nakakailang dahil dalawa lang kaming tao sa loob.

Naupo siya sa may sofa, sa may living room.

“Maupo ka muna, anong mas prefer gusto mo juice, water, or tea?” kalmadong tanong ko pero deep inside sobrang bilis na nang pagtibok ng puso ko.

“Kahit water lang okay na,” nakangiti niyang sagot.

Naglakad naman ako sa kusina para kumuha ng makakain at maiinom, pagbalik ko ay tsaka kami nag-umpisang magkuwentuhan.

“Kakagulat biglaan yata ang pagpapakita mo, pero grabe yung 2 months ha. Na-miss talaga kita ng sobra,” seryosong sabi ko sa kaniya.

Napangiti siya sa sinabi ko. Tunaw na tunaw na naman ang puso ko sa ngiting yan. Langya!

“Na-miss din kita, I’m sorry kung natagalan ha. Like what I’ve said, kailangan kong pag-isipan yung sinabi mo tungkol sa pagtakas sa reyalidad,” sabi niya habang nakatingin ng deretso sa mga mata ko.

“Anong naisip mo?” tanong ko.

“Naisip ko, papayag ako sa gusto mo. Sasama ako sa’yo sa pagtakas ng reyalidad, yun ay kung papayag kang maging boyfriend ko,” seryosong wika niya.

Napatulala ako at hindi makapaniwala sa sinabi niya. Boyfriend?!

Teka. Seryoso ba siya? Pinagtitripan niya ba ako?

“Seryoso ako sa sinasabi ko, be my boyfriend, Seojun. Maging akin ka muna at magiging iyo ako, magkasama nating tatakasan ang reyalidad, tayong dalawa lang ang mamumuhay sa sarili nating mundo,” seryosong sabi niya.

“Teka… wait nakakagulat parang ang bilis naman yata? Sigurado ka ba?” tanong ko sa kaniya.

“Oo, sigurado na ako. Bakit ayaw mo ba?” tanong niya.

“Gusto, gustong-gusto ko. Oo, payag na payag ako maging boyfriend mo,” sagot ko sa kaniya.

Nagbago ang facial expressions niya. Nakangiti na siya ngayon. Yung as in genuine talaga na ngiti. Napakaganda niya!

“Talaga? Akin ka na?” tanong niya.

“Oo, sayong-sayo na ako at akin ka na din,” sabi ko.

Nakangiting yumakap siya sakin at binigyan ako ng marahang halik sa pisngi. Parang nakuryente ako sa puwesto ko sa pagkakayakap at pagkakahalik niya sakin sa pisngi. Shit! Maaga akong papanaw pag ganto.

“Sisimulan natin bukas yung pagtakas sa reyalidad. Gagawin natin ang lahat ng gusto natin nang magkasama. Tayong dalawa lang sa sarili nating mundo,” masaya at excited niyang sabi.

“Maganda yan, pero may pasok ako bukas eh, pero kung talagang gusto mo yan, magle-leave ako sa work para samahan ka,” sabi ko.

“Talaga? Anong trabaho mo?” tanong niya sakin.

“Manga artist ako, hindi naman ako masyadong busy, hawak ko ang oras ko kaya kahit saan mo pa gusto magpunta, sasamahan kita,” marahan kong sabi sa kaniya.

“Ang sweet naman ng baby ko, pakiss nga,” malambing niyang sabi sakin.

“Ha?” tanong ko pero bago pa ako makasagot ay mabilis niya akong ninakawan ng halik sa bibig at tsaka siya ngumiti.

“Dito nga pala ako magpapalipas ng gabi, babe. Tabi tayong matulog,” sabi niya.

“Ha? Ehh… A-Ano. H-Hindi puwede. Syempre, kahit na… tayo na rerespetuhin pa din kita. Dito ako sa sofa matutulog, ikaw na doon sa kuwarto matulog,” kinakabahang sabi ko.

Mahirap na eh. Lalaki pa din ako at may matinding pagnanasa ako sa kaniya. Baka hindi ko magawang kontrolin yung sarili ko at kung ano pa ang mangyari eh. Ayoko naman na mag-take ng advantage kahit na sa relationship na kami. Syempre, nirerespeto ko pa din siya.

“Sige,” nakangiting sabi niya.

Ilang saglit pa ay nakigamit siya ng shower. Naligo muna siya at halos mabaliw na ako kakaimagine sa hubad niyang damit habang naliligo. Putangina! Nalilibugan ako. Hindi ko na kaya! Pero kalma self. Kalma! Kalma! Kalma!

Pinilit ko na lang makatulog para hindi makaisip ng kung anu-anong katarantaduhan.

Kinabukasan…

Maaga kaming nagising ni Kaori. Sinamahan niya ako magluto ng agahan at sabay kaming kumain ng almusal. Grabe, para kaming bagong kasal. Hindi ko maiwasan mag-imagine ng kung anu-ano.

Nang tanungin ko siya kung ano saan niya gusto magpunta ay may pinakita siya sakin na notebook, doon nakasulat lahat ng plano niya.

10:00 am. Nakabihis na kami nang umalis kami sa bahay, nagpunta muna kami sa restaurant para kumain ulit. Matakaw si Kaori at kain kami nang kain kada may makikita siyang mukhang masarap na pagkain.

Pagkatapos nun ay nagpunta naman kami sa isang amusement park. Namasyal kami don at masasabi kong napakasaya ng araw na yun.

Marami kaming sinakyan na extreme rides. Medyo naduduwag ako pagdating don, pero syempre dahil kasama ko yung girlfriend ko kailangan kong maging malakas.

Wala akong masabi sa tapang ng babaeng to. Sa halos lahat ng extreme rides ay game lang siya, wala siyang inuurungan. Daig niya pa ako. Ako, halos masuka-suka na sa kakasakay namin sa matitinding rides, habang siya patawa-tawa lang. Sana all di ba? Hahahahahaha.

Pagkatapos naming pumasyal sa amusement park ay nagpunta naman kami sa arcade, naglaro kami doon nang naglaro hanggang magsawa kakalaro at nag-karaoke kami.

Shit! Ang ganda din ng boses ni Kaori. Nakaka-in love. Para siyang anghel na kumakanta. Ang sarap sa pandinig.

Well, yung boses ko naman ay… nako nevermind basta tinawanan lang ako ni Kaori.

Pagkatapos nun ay nagpunta kami sa ocean park para makakita ng mga sea creatures.

Tuwang-tuwa naman si Kaori habang nandoon kami. Magka-holding hands pa kami habang naglalakad at pinagmamasdan ang ganda ng lamang dagat.

Yung kasama kong Kaori ngayon ay ibang-iba sa Kaori na nakilala ko 2 months ago. Parang hindi na siya yung Kaori na nagtangkang mag-suicide sa subway train station.

Yung Kaori ngayon ay masayang-masaya, tawang nang tawa. Napaka-cheerful niya, ang bubbly, at ang sarap kasama dahil game lang siya sa lahat.

Doon ko naisip na, ngayong girlfriend ko na si Kaori. Iingatan ko siya, itatrato ko siya ng tama at hindi paluluhain.

Ayoko nang mangyari sa kaniya yung pagtatangka niyang pagsusuicide.

Ngayon na magkasama kaming dalawa sa pagtakas sa reyalidad ay sisiguraduhin ko na puro happy memories lang ang magkakaroon kami. Paliligayahin ko si Kaori at never ko siyang sasaktan.

So, ayun pagtapos namin sa ocean park ay kumain muna kami sa isang buffet restaurant. Napakatakaw ni Kaori at kain siya nang kain nang gusto niya. Pagtingin ko sa lamesa ay puro ice cream, cake, mga desserts at puro matatamis ang kinakain niya. Ayoko naman siyang pigilan dahil mukhang masayang-masaya siya sa pagkain ng mga ito.

Pagkatapos namin kumain ay naglakad-lakad muna kami sa park nang magka-holding hands. Tahimik lang kaming dalawa. Tanging pagtibok lang ng puso naming ang naririnig namin.

Kinakagabihan naman ay nagpunta kami sa mall para manood ng movie, naging masaya naman ang movie date naming dalawa.

8:00 pm nang gabi nang mapagpasyahan naming maglakad-lakad muli sa park. Malamig na at naisip ko na baka nilalamig na si Kaori kaya naman tinanggal ko ang jacket na suot at tsaka pinasuot muna sa kaniya.

“Seojun, salamat ha. Isa ito sa pinakamasasayang araw ko. Nag-enjoy ako sa date nating dalawa, sobra,” nakangiti at masayang-masaya na sabi ni Kaori. Ang ganda ng ngiti niya. Hindi nakakasawang tignan.

“Ako din, Kaori. Napakasaya ko din ngayong araw na ito dahil isang buong araw na kasama kita, solo lang kita,” masaya rin na sabi ko sa kaniya.

“Oo naman, solo mo lang ako. Uy, teka nakita mo ba yun, may shooting star oh, oh ayan pa ulit, hala mag-wish ka,” sabi niya.

“Eh ikaw?”

“Syempre, magwiwish din ako…” sabi niya saka ipinikit ang mga mata tsaka nag-wish.

Pinikit ko rin ang mga mata ko tsaka ako nag-wish sa isip ko.

Sana makasama ko ang babaeng ito forever, sana siya na talaga. Promise na paliligayahin ko siya at magiging masaya lang siya sakin, hinding-hindi ko siya iiwan at never kong sasaktan ang babaeng ito.

Nang makapag-wish ako at iminulat ang mga mata ko, nagulat ako nang makitang nakatingin si Kaori sakin habang nakangiti.

“Ang guwapo naman ng boyfriend ko,” nakangiting sabi niya.

Namula ako sa kahihiyan at kilig na kilig na naman ang itlog ko.

“Oo, sa’yo lang ako. Sa’yo lang ang boyfriend mo,” sabi ko.

“Dapat lang, sakin ka lang ha. Ayokong mapunta ka sa iba. Solo lang kita dapat,” marahang sabi niya habang nakangiti.

“Oo, promise. Iyong-iyo lang ako,” sabi ko.

“Ang weird parang ang bilis natin no haha. Pero na-realize ko na masaya ako sa’yo, gusto ko ganito lang tayo palagi, sana ikaw na talaga,” malambing na sabi niya.

“Masaya din ako sa’yo, Kaori… kasi mahal na mahal na kita… Mahirap mang paniwalaan pero satingin ko nai-in love na ako sa’yo. Kaya dito ka lang. Samahan mo pa ako at wag ka munang mawawala sa mundo natin. Wag mo akong iiwan, Kaori dahil mamahalin pa kita. Promise ko naman sa’yo na itatrato kita ng tama, hindi kita sasaktan at hinding-hindi kita iiwan,” seryosong pag-amin ko nang nararamdaman ko sa kaniya.

Napangiti si Kaori sa sinabi ko. Bakas sa mukha niya ang kasiyahan. Kumikinang din ang mga mata niya at tsaka sinabing…

“Mahal na mahal na din kita, Seojun…” marahang sabi niya.

Unti-unting naglapit ang mga mukha namin at napapikit nang marahang magdampi ang mga labi namin. Hinalikan ko siya nang marahan, dahan-dahan at mabagal.

Kung puwede lang sanang tumigil ang oras ngayon dahil sobrang saya naming dalawa.

Mahal na mahal ko na si Kaori.

Siya na ang buhay ko ngayon.

Pagkauwi namin sa apartment ko ay agad kaming bumagsak at nakatulog sa pagod. Pero this time, magkatabi na kami sa iisang bed natulog. Payapa kaming natulog at walang nangyaring kakaiba, dahil grabe yung pagpipigil ko sa sarili ko.

Maliban na lang one time. Wala akong pasok at magkasama lang kaming dalawa sa apartment nang biglang nagsalita si Kaori at sinabing…

“Babe, you’re a manga artist di ba, ibig sabihin hilig mo talaga mag-drawing ever since?” she asked me, full of curiousity in her eyes.

“Yepp. 7 years na akong manga artist and author. Ewan, simula pagkabata pa lang talaga hilig ko na mag-drawing until I turn adult and went to college, I’ve decided during that time that I want to turn my hobby into a profession,” sagot ko sa kaniya.

“Nakaka-turn on naman, alam na alam mo yung gusto mo sa buhay. Tama yan, I’ll be your supportive girlfriend beside you, alam ko naman na magaling ka talaga at kayang-kaya mo yan,” pag-eencourage niya sa profession ko.

“Ang sweet naman nito, payakap nga,” sabi ko tsaka siya niyakap nang mahigpit, namula naman ang pisngi niya. Haha ang cute niya talaga.

“Babe… ano. May gusto nga pala akong sabihin sa’yo,” sabi niya.

“Ano yun, babe?” I asked her.

“Gusto kong i-drawing mo ako, para for example wala ako, maalala mo ako,” sabi niya.

“Sure! I’d love to draw you. Wait kuha lang ako ng gamit,” sabi ko sa kaniya.

Tumayo ako saglit para kumuha ng sketchpad, canvas, at mga gamit sa pang drawing. Nang handa na ang lahat ng kagamitan ay agad naman na nag-pose si Kaori sa harap ko.

Nakaupo siya sa harap ko habang nakangiti. Napakaganda niya talaga. Sa totoo lang matagal na, matagal ko nang gustong i-drawing si Kaori ko. Gusto kong kabisaduhin ang itsura niya, ang mukha niya, buhok, pati hubog ng katawan, sa tuwing naiisip ko yun para akong baliw na sinasaniban ng kamanyakan.

Tinignan ko muna si Kaori nang ilang saglit bago simulant siyang i-drawing.

Dinrawing ko muna ang ulo niya at sexy na hubog ng katawan. Ingat na ingat ako sa pagguhit ng mga mata niya dahil masyadong ma-detalye at maganda ang mga mata niyang color hazel brown, sunod na ginuhit ko ang matangos niyang ilong, at manipis niyang mala-rosas na bibig.

Sunod kong dinrawing ang strawberry blonde hair niya, color light pink ang buhok niya na may pagkahalong red. Napakaganda rin nito kaya ingat na ingat ako sa pagdrawing.

Sumunod kong idinrawing ang napaka-sexy niyang katawan, hindi ko maiwasang malibugan dahil medyo malaki ang dede niya, at bakat na rin sa suot niyang fit na fit ne leggings ang pepe niya. Kahit wala pang nangyayaring masama samin ay nalilibugan na ako.

Binilisan ko ang pag-drawing. 1 oras ang nakalipas at natapos ako sa pag-drawing kay Kaori. Tuwang-tuwa naman siya na parang bata.

“Wow, ang galing galing mo talaga, babe. Thank you ha,” masayang wika niya.

“Ang sarap mo este ang sarap mong i-drawing, hindi nakakasawa yung ganda mo,” papuri ko sa kaniya.

“Talaga? Hindi ako nakakasawa? Kung ganon, gusto kong i-drawing mo ulit ako, babe,” sabi niya sakin.

“Sure yun lang pala eh,” sabi ko.

“Sige, wait,” sabi niya.

Laking gulat ko nang biglang maghubad si Kaori ng suot niyang leggings, shirt, at pati na rin ng panty at ng bra niya tsaka nakaaakit na tumingin sakin.

Agad na nagising si junior ko. Buhay na buhay at sobrang tigas nang makita ang hubad niyang katawan sa harap ko.

“I-drawing mo na ako, babe,” sabi niya sakin.

“S-Sige,” napalunok muna ako bago siya i-drawing.

Sobrang nakakalibog siya tignan. Lalo na nang magpose siya sa harap ko. Nakaawang ang labi niya, yung isang kamay niya ay nakahawak sa dede niya, at yung isa naman ay nakahawak sa pepe niya na para siyang nagfi-finger.

Hindi ako makapag-concentrate. Gustong-gusto ko na siyang kantutin ngayon sa itsura niya. Sobrang nakakalibog siya as in!

“Teka. Wait, hindi ko kaya,” sabi ko at tinigil ang pag-drawing habang kinakalma ang sarili.

“Why? What’s the matter?” tanong niya sakin…