Eto naman ang hinihiling ko at alam kong dapat ay nagpapa salamat ako at makakahinga na ko ng maluwag, sa halip ay mas lalo lang akong nabagabag at hindi mawala sa isip ko ang nangyari.
Masyado ba kong naging mapanakit sa mga nabitiwan kong mga salita? Nasaktan ko ba ang damdamin niya kaya ganto nalang ang pag trato niya sakin?
Pero sabi nya.. hindi pa kami tapos.
Anong ibig sahihin nya nun?
Dapat ay ikatuwa ko na lang na ganto ang kinalabasan ng nangyayari at ibaon na sa limot ang aking pagkakamali, ngunit hindi ko magawa.
Hindi maalis sa isipan ko si Sheryl.
Pilit ko mang itanggi sa sarili ko, hindi ko magawang kalimutan ang nangyari.
Lalo na tuwing nakikita ko siya sa kanyang pang tulog na damit. Yung damit na sinuot nya nung aksidente ko siyang nakantot.
“Oh, ikaw lang pala. Ginabi ka na ata.” Parehas kaming nagulat ni Sheryl nang halos mag pang abot kami sa makipot na doorway papasok ng kusina. Saglit akong natulala at napatitig sa suot nyang lingerie na night gown. Napalunok ako at agad nag iwas ng tingin.
“Ah, oo. Napapadalas na kong late umuwi magmula nang ma promote.”
“Pansin ko nga. May tinabing dinner pala si Sharon dyan sa counter.”
“T-thanks.” Tumango lang siya bilang pagsagot at nagpa tuloy na.
“Sheryl..” Di ko alam kung anong pumasok sa isip ko at pinigilan ko siyang umalis. Kusa lang gumalaw ang kamay ko at para akong nakuryente nang mahawakan ko siya. Ramdam ko ang unti unting paninigas ng burat ko.
“What?” Napatingin siya sa pagkaka hawak ko sa braso niya at binitiwan ko naman agad ito.
“Can we talk?”
“About what?”
“About.. sa nangyari.” Napa irap naman siya bilang sagot.
“Ang labo mo din, no? Isn’t this what you wanted, ang kalimutan nalang ang nangyari? Yet you’re the one who keeps bringing it up.”
“Alam ko pero.. Di ako sanay sa ganto Sheryl. Ang awkward natin palagi.”
Natawa naman siya ng malakas at napa iling.
“Awkward? I don’t know Dan, seems like you’re the only one who feels that way.” Di ako maka sagot dahil aminin ko man o hindi, totoo naman ang sinabi nya. Di ko alam kung pano niya nagawang bumalik sa pagtrato sakin ng normal kung araw araw kaming nagkikita.
Parang ako lang apektado sa nangyari.
Bago siya nagpatuloy sa paglalakad ay tinapik tapik nya ko sa likod sabay bumulong ng “piece of advice, Dan. The harder you resist, the stronger the urge gets. You’re trying too hard Dan, just give in.” Nagsitayuan ang mga balahibo ko sa katawan sa ginawa nyang pag bulong sa tengga ko, pati na rin ang burat ko napatayo sa ginawa niya. Muntik na kong mawala sa katinuan at nagpa dala sa libog kung di lang namin narinig ang pag bukas ng pinto sa taas at ang pag panhik ni Sharon pababa ng hagdan.
“You know where to find me, Dan.” She smiled seductively bago tuluyang umalis at iniwan ako don na tigas na tigas ang burat.
Nang gabing yun ay ang unang beses kong inimagine na kinakantot ko si Sheryl habang naka bukaka sakin ang asawa ko.
*****
Lumipas ang mga araw na parang wala nanamang nangyari. Patuloy padin si Sheryl sa pag akto na para bang normal ang lahat, at patuloy padin akong naapektuhan sa tuwing nakikita ko siya.
Dahil sa nangyari nung nakaraan ay iniwasan ko ng mag tunggo ng kusina pag galing ko ng trabaho sa takot na mapag isa nanaman kami ni Sheryl. Napansin ko kasing lagi siyang nag mimidnight snack bago matulog at hindi ko na kayang irisk na magkausap ulit kami na kaming dalawa lang. Lahat ng pagkakataon na maari kaming mapag isa ay iniwasan ko sa abot ng aking makakaya, dahil alam kong sa susunod na mangyari ulit yun ay wala na kong lakas na natitira pa para labanan ang tukso.
At hindi nga ko nag kakamali.
“Mahal, hindi kita marinig. Nasan ka nga ulit?” Sabi ko habang binabalagtas ang kahabaan ng kalsada upang maka sagap ng signal at para maka para ng taxi. Pag minamalas nga naman ay lahat ng napapa daan ay may mga sakay na. Huminto muna ko saglit sa bus stop na may silong at pinunasan ang sarili ko na medyo nabasa na sa ulan. May payong naman ako pero sadyang malakas ang hangin dahil sa bagyo kaya nabasa pa din ako.
Choppy pa din ang kabilang linya kaya hindi rin kami magka rinigan ng asawa ko.
“Mahal, itext mo nalang sakin kung nasan ka okay? Pupuntahan kita dyan. I text mo nalang, okay?” Ibinaba ko na ang tawag at ilang minuto lang ay may dumating na ngang text mula kay Sharon.
‘na stuck na ko dito sa Makati mahal. kanina pa ko di makapag book ng grab. I’ll stay nalang sa nearby hotel, mahihirapan ka din mag commute sa Makati so umuwi ka nalang.’ basa ko sa text. Nag type ako ng reply.
‘will u be okay there?’
Ilang segundo lang ay nagreply din siya agad at saglit kaming nagpalitan ng text hanggang sa makapag settle na siya sa hotel room niya at nasiguro ko ng okay siya. Ako naman ang namomroblema ngayon kung paano ako makakauwi dahil ang dalang ng taxi. Inabot din ako ng halos isang oras bago tuluyang nakasakay ng taxi pauwi.
Nang malapit na sa subdivision namin ay napansin kong ang dilim ng paligid at walang ka ilaw ilaw sa daan. Nag brown out marahil sa lakas ng bagyo.
“Dyan lang ho sa red na gate.” Huminto ang taxi sa tap…