The Last Stand, Zombie Apocalypse: the Impact
Makalipas naman ng limang araw pagkatapos ng patimpalak ay umuwi na din si Lovel at binigyan naman niya ako ng isang matamis at mainit na halik bago siya umalis. Hinatid ko naman si Lovel sa kanilang bus na nasa school. Pagkauwe ko sa bahay ay nadatnan ko si James sa bahay namin na hinihintay ako. “Andito ka pala pre. Anung meron?” Ang sabi ko sa kanya. “Pre, do you mind explaining to me. What had really happen? How did you two meet?” Ang tanong naman niya ng sunod sunod.
Sinubukan ko naman ilayo ang usapan namin pero binabalik naman niya agad. “Pre, nagtataka na ako sa kinikilos mo. Pagkatapos ka nakatulog at masigawan ni Ma’am Gayle ay andami ng pinagbago mo.” Ang sabi ni James. “And ngaun engage ka na kay Lovel? Madami ka kailangan sabihin at ipaliwanag sa akin.” Ang dagdag pa niya. Well tama nga naman siya, andaming nagbago since that day kaya siguro its time to talk about it. “Pre, anu ba? Anu mo ba ako? Parang kapatid na ang turing ko sa iyo, mula pa nung bata pa tau halos lahat na ng sikreto ko sinabi ko na sa iyo.” Ang pahayag niya. “Well, hindi ka din naman maniniwala sa sasabihin ko.” Ang saad ko naman. “Hmm!! Panu ako maniniwala. Wala ka naman sinasabi. Anu maniniwala ako sa wala?” Ang sabi niya. Tinignan ko naman siya at nakita kong masama ang tingin sa akin.
“Fine! Just call Veron and Jenny here i will explain everything that had happened. Ayoko ng paulit ulit na explain.” Ang sabi ko. Tinawagan naman niya agad sina Jenny at Veron para sabihin na pumunta dto sa bahay. “Done, papunta na daw sila.” Ang pahayag ni James. “And you also have a lot to explain to Jenny.” Ang dagdag pa niya. “what? Anu iexplain ko kay Jenny?” Ang tanong ko naman. “Its Lovel, kailangan mo siya iexplain, ang relationahip ninyo.” Ang sabi niya sabay ako binatukan. “Wala kame relation ni Jenny at ni Lovel. Kaibigan lang turing namin sa isa’t isa.” Ang sabi ko naman. “Do you think iiyak si Jenny kung kaibigan lang turing niya sa iyo?” Ang sagot naman niya.
“What?” Ang taka kong tanong. Dito ako napatigil, ndi ko inaasahan na may pagtingin siya sa akin. “Just talk to Jenny later.” Ang sabi niya. Makalipas pa ang ilang minuto ay dumating naman sna Veron at Jenny sa bahay. “Jacob, andito na kame ni Jenny. Hopefully ipaliwanag mo sa amin tatlo, what really happen and how did it happen?” Ang sabi ni Veron. “Hopefully, wag mo na kame pagtaguan. Kaibigan mo kame at parang kapatid na din ang turing ko sa iyo.” Ang sabi namn ni James.
“Well, sorry for what had happens this week, especially kay Jenny.” Ang pahayag ko. “But I will explain it to her pero later ko na yan sasabihin. May mas mahalaga ako sasabihin sa inyo.” Ang pahayag ko pa. Nakita naman nila na seryoso ang pagkakasabi ko kaya tumahimik sila at naghihintay ng sasabihin ko.
“Well, hindi ko alam kong maniniwala ba kayo sa akin o hindi pero may mangyayari sa buong mundo 25 days later na magpapabago ang takbo ng buhay nating lahat.” Ang seryoso kong pahayag. Ndi naman muna sila nagsalita at naghihintay sa aking sasabihin. Napansin naman ni Jenny na medyo hirap ako sa sasabihin ko. “Jacob, diretsuhin mo na kame. Anu ba yung mangyayari sa sa mundo after 25 days. Naguguluhan na ako sa iyo dahil ang dami mo ng tinatago sa amin.” Ang pahayag niya.
“Well, kung naalala niyo yung nangyari sa akin nung napagalitan ako ni Ma’am Gayle.” Ang sabi ko. “So, its related..” magsasalita na sana si James ng pinigilan si Veron. “Babe, patapusin mo muna si Jacob magsalita.” Ang sabi ni Veron. “Yes, pre. Its related to that.” Ang sagot ko na kinabigla nila. “So what is happening now is related at that time.” Ang tanong ni Veron. “yes, veron. What I really saw when I fall asleep is a meteor that will come to earth and one of the fragment will hit our country. At pagkatapos nun, lahat tau nakatulog ng isang araw. Paggising natin, karamihan sa mga tao sa buong mundo ay naging mga zombies na.” Ang seryoso kong sabi. “Seryoso ka pre?” Ang tanong ni James. “Yes pre, at lahat tau ay isa isang mamamatay sa pangyayaring yun, hanggang sa wala nang natira kahit isa na buhay sa buong mundo at panay zombies na ang natitira.” Ang sagot ko.
“Anu ka ba, panaginip lang iyon.” Ang sabi naman ni Veron. “Yan din ang nasa isip ko nung una. Pero habang tumatagal ay nalilinawan ako.” Ang saad ko. “Madami na akong nakita na nangyari ngaun na nangyari sa panaginip na yun bago maganap ang sakuna.” Ang pahayag ko. “Wait, are you telling me that mangyayari talaga yun?” Ang tanong ni Jenny. “Pre, that not a good joke. Zombies? Are you saying the end of the World.” Ang sabi ni James.
“Sana nga, joke lang yun pero ndi eh. And what I saw is more like a memory rather than a dream.” Ang sabi ko. “What! And how did you get those memories? How?” Ang tanong ulit ni James. “I really don’t know. Before I woke up at that time, I remember that I died. And the last thing thing I remember is like I’m falling to darkness. Then nagising na ako at nasa school ulit ako.” Ang seryoso na paliwanag ko. “Maybe Ma’am Gayle was right.” Ang dagdag ko pa. Naguluhan naman sila dahil nasabi ko si Ma’am Gayle kaya sinabi ko ang usapan namin ni Ma’am. “you’re saying that you died in the future then after that you return to the present. Ganun ba iyon? Ang saad ni Veron. “Yup, parang ganun ang nangyari.” Ang sagot ko naman. “Anu ba tawag dyan sa pangyayaring yan?” Ang tanong naman ni Veron. “That’s what they call, reincarnation.” Ang sabi ni Jenny.
Nagpaliwanag pa ako sa kanila kung anu pa ba ang nakita ko. Inamin ko din sa kanila na yun ang dahilan bakit nung mga nakaraang araw ay iba ang mga kinikilos ko. “In that memories, how do we died. How did I died, Jacob?” Ang tanong ni Jenny. “Do you protect me Jacob. Dito ko iniisa isa kung panu sila namatay sa pangyayaring yun. Napansin naman nila kung gaano ako kalungkot at napaiyak nang sinasabi ko sa kanila yun, mas lalo na si Jenny. Humingi naman ako kay Jenny dahil sa kahinaan ko nun. Natahimik kaming lahat pagkasabi ko nun.
“Well, wala naman siguro mangyayaring masama kung paniniwalaan natin un. So anung plano ntin?” Ang tanong ni James nang binasag niya ang katahimikan. “Well, hindi ko alam if maniniwala ako o hindi pero natatakot ako sa anu mang mangyari kung sakaling magkatotoo. Mas mabuti siguro kong mapaghandaan natin.” Ang sabi naman ni Veron. “Veron si right, maaaring magbago ang mga pangyayari especially ngaun na may alala ka sa anu mang mangyayari, Jacob.” Ang sabi naman ni Jenny. “Lets just stay here sa araw na iyan. Magabsent nalng tau.” Ang sabi naman ni James. “Naniniwala kayo sa akin?” Ang tanong ko.
“Pre, mahirap paniwalaan pero mas maganda nang mag ingat din tayong lahat. Ayaw din naman naming mamatay. Sa tono mo palang mukhang nagsasabi ka ng totoo.” Ang sabi namn ni James. “Tama. Kaibigan ka namin kaya paniniwalaan ka namin. Kaya wag na wag kang magtatago ng kahit anung sekreto diyan.” Ang sabi naman ni Veron. “Yes, tama si Veron, Jacob. At kailangan natin magimbak din ng mga pagkain na aabot ng madaming araw.” Ang sabi naman ni Jenny.
“Pre, dito nalang kaya natin iimbak. Hindi naman siguro magagalit si tita.” Ang sabi naman ni James. “Pwede naman. At dito nalang kaya kau magstay para ndi tau mahirapan, pag malapit na talaga ung araw na yun.” Ang sambit ko din. “Papayag ba si tita dyan. “Ang tanong naman ni Jenny. “Bakit naman hindi ako papayag na magstay kayo dito.” Ang pahayag ni mama. Hindi akalain na nakikinig pala si mama sa oras na iyon. “Kaya pala iba kinikilos niyan dahil diyan. Bantayan niyo maigi ang batang yan baka kung anu na gawin. Dito nalang kayo magimbak.” Ang dagdag pa na pahayag ni mama sabay turo sa isang lugar. Agad naman pumayag sila sa sinabi ko at ni mama. Nang matapos na ang usapan namin dun ay kinausap na ako ni Jenny.
“Jacob, regarding kay Lovel. May kinalaman din ba yun pangyayari sa kanya.” Ang tanong ni Jenny habang nakikinig naman sina James at Veron. Nakita ko naman ang lungkot ng mata ni Jenny. “Yes, sorry. Mga isang buwan ang nakalipas nung namatay ka nun. Nakilala ko siya. Pero ndi kame agad nagkagusto sa isa’t isa. Siya ang huli kong kasama bago ako mamatay sa panahong iyon at nangakong hahanapin ko siya sa oras na ito” Ang pahayag ko kay Jenny. Napansin ko siyang nalungkot. Magsasalita na sana siya ng inunahan ko na siya. “I hope, ndi ka umalis. Mahalaga ka din sa buhay ko at hindi ako papayag na mapahamak ka. I failed to protect you in that lifetime, so I will make sure to protect you this time. Huwag mo na din balakin umalis kase hindi ako papayag.” Ang saad ko pa, bahagyang natuwa naman si Jenny.
“So, gf mo na ba siya? Fiance?” Ang tanong ni Jenny ulit. Natawa naman ako sa tanong niya at dito ko sinabi amg totoong pangyayari sa kanila. Nakita ko naman na nabuhayan ng loob si Jenny at nakita kong sumaya ulit ang kanyang mata. Binatukan pa niya ako ng pinagtawanan ko siya ng todo, ayaw niya kase na pinagtatawanan.
Makalipas nga ang ilang araw ay lumipat na silang tatlo sa bahay. Buti nalang at pumayag si mama at may isa pa kaming extra room. Dahil din sa paglipat namin ay sabay sabay na kaming nageensayo. Takang taka din dito si mama dahil ndi namin gawain dati eto. Hindi na din nagtaka si mama sa pagdadala namin lagi ng pagkain pauwe at ndi nagtanong sa akin tungkol sa pangyayari. Hindi naman ngreklamo si mama dahil sa pag iimbak namin ng pagkain.
Isang araw bago ganapin ang sakuna ay nagkausap pa kame ni Ma’am Gayle. Sinabi niya sa akin na bukas na talaga ang pagtama ng meteor sa mundo. “Iho, my husband just confirmed that the meteor will enter the earth atmosphere at around 12pm tomorrow. Sinabi din niya sa akin na possible na sa isang bahagi ng hilagang luzon babagsak ang isa sa mga fragments ng meteor.” Ang sabi niya. Now meron na akong idea kung saan kame tutungo pagkatapos ng pagbagsak ng bulalakaw.
“Salamat ma’am for the information. San din po kau bukas.” Ang tanong ko. “Possible, I’m with my husband tomorrow. Hindi na ako papasok this afternoon. I suggest you to do the same. I already informed the office na aalis ako ng maaga, flight ko na mamayang 5pm at susunduin ako agad ng asawa ko” Ang sabi niya. Pagkatapos nun ay umalis na siya dahil malayo pa ang biyahe niya. Gusto sana namin sabihin sa iba pero baka pagtawanan nalang nila kame, katulad nun una kong sinabi.
Nagdasal naman ako na makarating siya ng ligtas sa observatory kung asan ang asawa niya. Bago naman kameng umuwing apat ay nag iwan kame sa pisara namin ng isang warning, isang nakakatakot na warning. Pagkauwe naman namin sa bahay kinahapunan ay nagulat kame dahil nakita ko si Lovel sa bahay. Agad agad naman siya tumakbo palapit sa akin at niyakap. “Hon, namiss kita.” Ang sabi niya sa akin.”namiss din kita. Hon.” Ang sabi ko naman, kita ko naman si Jenny sa peripheral vision ko na lumungkot ulit.
“Bakit ka andto sa bahay?” Ang tanong ko sa kanya. “Well, honestly. Its because of my wierd dream. Alam mo naman na diba. Nanaginip ako sa isang sakuna. Parang bukas daw gaganapin, kaya pumunta na ako dito.” Ang sagot niya sa akin. “Matuloy man o hindi yun, kasama naman kita.” Ang dagdag pa niya. “Hon, anu din ginagawa nila dto.” Ang tanong naman niya din sa akin.
Bago ko naman siya sagutin ay niyaya ko na siyang umupo, antagal na niya kaseng nakayakap sa akin. “Well, sinabi ko na sa kanila kung ano ang mangyayari bukas at nagdecide kaming lahat na paghandaan eto ang magkakasama.” Ang sagot ko naman. Nang masabi ko yun ay pormal ko nang ipinakilala si Lovel sa kanilang tatlo. May napansin naman si Lovel kay Jenny pero hinayaan nalang niya saglit.
Nang maipakilala ko na si Lovel ay tinanong naman ni Jenny si Lovel. “Matanong lang kita. Hindi mo ba sasamahan ang parents mo bukas?” Ang tanong niya medyo mataas ang boses. “Gusto ko man samahan sila pero nasa abroad ang parents ko at wala naman ako totoong kaibigan sa school. Kaya i decided na pumunta dito.” Ang sagot ni Lovel. “I know, its a sudden pero wala akong planong sirain kung anu ang relation ninyo ni Jacob.” Ang sagot naman ni Lovel kay Jenny at malumanay ang pagkakasabi niya.
“Teka, sa mga blog mo andami mo kaibigan ah.” Ang takang sabi ni Jenny. “Ah! That’s because of the camera at may makukuha sila sa akin, kumbaga may pakinabang ako sa kanila.” Ang pahayag niya. “Pero pag wala nang camera at hindi na nila ako kasama, pagsasalitaan ka na nila ng masasama at plastic sila. Gusto ko maranasan din ung turingan ninyo.” Ang dagdag pa niya na may lungkot sa mataa. Nakita naman ni Jenny at ni Veron ang lungkot sa mata ni Lovel kaya niyakap na nila eto.
“Sorry Lovel.” Ang sabi ni Jenny. “You’re Jenny right, can we talk later ng tayo lang.” Ang sabi ni Lovel. “Sige, after nalang natin kumaen.” Ang sabi naman ni Jenny. Pagkatapos namin magusap usap ay nagluto na sila, tinuruan nila si Lovel ng mga gawain sa bahay. Masaya naman ako dahil ndi sila nagaway away.
Pagkatapos namin kumaen ay kame na ni James ang naglinis ng pinagkainan namin habang nag usap naman sina Jenny at Lovel, samantala si Veron at mama ay nanuod muna sa TV. “Jen, pwede kita tawagin sa Jen. Pwede mo din ako tawagin Love or Vel.” Ang sabi ni Lovel. “Cge, jen itawag mo sa akin at tawagin din kitang vel.” Ang sabi ni Jenny. “So, anung pag uusapan natin.” Ang tanong na niya.
“Its Jacob.” Ang simpleng sabi lang ni Lovel na kinagulat niya. “I know that you have feelings for him. I know it because on how you look at him. You cannot deny that.” Ang dagdag ni Lovel. “I’m sorry, wala naman akong balak na maging balakid sa inyong dalawa.” Ang sagot ni Jenny. Natawa naman si Lovel. “hahaha Jen, on the contrary. I’m not planning to get you out on our way. What I’m going to say to you is..” sabay bulong niya kay Jenny. “What? Seryoso ka ba dyan? Tingin mo maganda yan?” Ang sagot ni Jenny. Napangiti naman si Lovel at nagpaliwag pa siya lalo. Naunawaan naman ni Jenny ang sinabi ni Lovel. “Vel, maybe your right. Kung mangyayari man yung apocalypse bukas, madaming magbabago. Pero tingin mo papayag ba siya?” Ang sabi naman ni Jenny.
“Wala yung magagawa kung pagtutulungan natin dalawa. Do you think na hahayaan ka nya mawala? Sinabi naman na niya sa iyo panu ka mamatay di ba?” Ang pahayag ni Lovel. “And He wants to protect you.” Ang dagdag pa niya. “Vel, alam mo na yun?” Ang tanong ni Jenny. “Oo, sinabi niya sa akin at nakita ko kung gaanu ka kahalaga din sa kanya. So I think gagawa yun ng paraan para ndi ka rin mawala.” Ang saad ni Lovel. “Okay lang ba yun sa iyo?” Ang tanong niya ulit. “I’m not a jealous type gf. I understand na mahaba na ang samahan ninyong apat at ayoko sirain yun. Sana ndi ka din magalit sa akin, Jen.” Ang sagot ni Lovel.
Napangiti naman si Jenny sa sagot ni Lovel. Hindi na din nagreklamo si Jenny at wala din siyang balak paalisin si Lovel sa buhay kom Mukhang napagplanuhan ng dalawa na paghatian nila akong dalawa. Nang matapos naman sila mag usap ay pumasok na sila na parang ndi sila magkaribal sa akin. Nakita ko din silang dalawa na sabay pumasok sa loob ng banyo. Natawa naman kameng tatlo nang makita silang sabay maligo.
Kinabukasan naman ay nagising na ako ng maaga. Nang gumising ako at nagpunta sa sala ay nakita ko na may sulat si mama na nakalagay sa mesa. “Anak, patawad kong aalis ako. Naiintindihan ko ang pag aalala mo pero ndi ko matanggal ang pagaalala ko sa mga estudyante ko. Kung anu man ang mangyari sa akin tatanggapin ko iyon. Patawad anak. Huwag ka nang sumunod sa akin. Kung mamatay man ako sa oras na yun ay oras ko na siguro, miss ko na din ang papa mo. Mahal na mahal kita anak. Magpakatatag ka lagi. Laging kang magmove forward” Ang nakasaad sa sulat.
Napaiyak naman ako sa nabasa ko hanggang sa sabay lumabas sina Jenny at Lovel. Nakita naman nila akong umiiyak at nang makita nila ung sulat at dun nila naintindihan ang lahat. Niyakap nalang nila akong dalawa. Makalipas naman ng ilang minuto ay nagising naman na sina James at Veron at sinabayan na nila kame kumaen. Nagtanong naman sila regarding kay tita at sinabi ko naman ang totoo. Pagkatapos namin kumaen ay nanood nalang kame at hindi pumasok. Sinecure na din namin ang buong bahay. Isang minuto pa ang lumipas ay bigla naman tumawag sa akin si Ma’am Trisha.
—
Samantala sa loob ng classroom namin ay tinawag ng mga kaklase ko si Ma’am Trisha nang makita nila eto. Natakot kasi sila sa nakasulat sa pisira. “Go home, today will be the end of the world so stay with your parents. Lock your door and do not let others enter your house. If you don’t want to be eaten by zombies.” Ang nakasulat sa pisara. “Who wrote this?” Ang tanong ni Ma’am Trisha. “Hindi po namin alam maam. Nakita lang namin yan na nakasulat pagkarating namin.” Ang saad na sabi ng isa. “Baka po sina Jacob po kase sila ang nahuling umuwe kahapon.” Ang saad ng isa sa classmate namin.
Halos mapatakip na naman ang mukha si Ma’am Trisha dahil sa ako na naman ang may pakana. “Just erase it. Don’t take it seriously. I will talked to Jacob regarding this, later.” Ang sabi niya sabay alis. Makalipas ang ilang sandali ay bumalik na siya bago magsimula ang class at umaasang andun ako. “Ma’am siguro ndi na papasok si Jacob at since wala po si Jenny ndi natin siya mapapasok.” Ang sabi ng vice president ng class. “siya lang naman ang pinakikinggan ni Jacob.” Ang dagdag pa niya. Si Jenny ang class president namin at si Jenny lang ang nakakacontrol sa ugali ko sa class. Pagkatapos madining ni Ma’am sabi ng Vice ay tinawagan ako.
“Jacob, where were you and your friends? Bakit ndi kau pumasok?” Ang sabi ni Ma’am Trisha na medyo galit. “At kayo ba ang nagsulat ng nakakatakot na babala sa pisara.” Ang dagdag pa niya. Halata namin ang galit ni Ma’am Trisha. ” Sorry ma’am but We’re at home right now. We just don’t have an interest in going to school today.” Ang sagot ko naman. “What? Jacob? What just happen?” Ang tanong ni Maam. Hindi naman ako nagsasalita. “Fine, pupunta ako dyan sa mamayang tanghali. I will be there before 12.” Ang sabi naman ni maam.
“Pre, galit na galit ata si maam” Ang sabi ni James. “Oo nga galit dahil ndi tau pumasok.” Ang sagot ko. “Pupunta daw siya dito mamayang tanghali.” Ang dagdag ko. “Hopefully andito na si Ma’am before mag12 mamaya.” Ang sabi naman ni Veron. “Hopefully.” ang sagot naman ni James. Habang naghihintay kami ng pagbagsak ng meteor ay naglalaro kame ng video games, kung sino ang matalo ay papalitan ng susunod.
Mga ilang oras pa ang nakalipas ay 11:20am na, malapit nang makapasok ang meteor sa earths’ atmosphere. Nagtext naman ako kay mama na magingat lagi at sinabihan ko siya kung anu ang maaari niyang gawin. May ilang minuto ay nadining naming may kumakatok sa pintuan. Agad ko naman binuksan at nakita ko si ma’am Trisha at nakapamaywang na siya. Agad ko naman siya hinila papasok at agad sinara at ibinalik yung maga kinabit namin para walang makapasok.
Pagkapasok niya ay agad naman niya kame pinagalitan. “So, anu ba dahilan niyo bakit ndi kayo pumasok at nagiwan pa kau ng ganun sa pisara?” Ang pagalit na tanong niya pero nagtaka dahil sa itsura ng bahay namin. “And Jacob? Bakit andaming nakakabit sa mga bintana at puntuan ninyo?” Ang tanong ni Ma’am Trisha. “Well, hindi naman kau maniniwala maam kung sasabihin namin sa inyo so we’ll just wait.” Ang sagot ko naman. “Anung hihintayin natin?” Ang tanong ulit ni Ma’am Trisha.
Magsasalita naman na ako ng tumunog ang cellphone ko at nakita kong si Ma’am Gayle eto. Nagulat naman si Ma’am Trisha dahil tumawag sa akin ma’am Gayle. Sinagot ko naman ang tawag niya at niloudapeaker ko. “Iho, mabilisan lang to. Kaya makinig kang mabuti. Nakapasok na sa earth atmosphere ung meteor ng mas maaga kaysa sa inaasahan natin. Anu mang oras ay babagsak na sa lupa ang fragments nito. We also received a message from NASA na may something na napakadelikado sa meteor na babagsak kaya kailangan niyo mag doble ingat diyan. Baka mawala ang communication or internet connection natin sa susunod na oras dahil sa impact pero babalik din sa dati. Sige na mag ingat kau diyan.” Ang pahayag ni Ma’am Gayle.
Gulong gulo naman si Ma’am Trisha sa nadinig. “Hon, its look like magkakatotoo ang sakuna.” Ang sabi naman ni Lovel. “Looks like it. Ma’am Gayle also said that there is something in that Meteor. so possibly that was the virus.” Ang sabi ko naman. “Jacob, what was that? Meteor, Virus?” Ang tanong ni ma’am. Ilang oras pa ay may nag balita sa tv na may namataan silang mga bulalakaw na pabagsak sa hilagang bahagi ng bansa.
Ilang minuto ang nakalipas, magtatanong na sana si ma’am trisha nang maramdaman namin ang isang pagyanig, isa sa palatandan namin na bumagsak na nga sa lupa ang meteor. Ilang sandali pa ay nakaramdam kame na inaantok at Agad agad naman kame bumagsak.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Makalipas ang 24hrs ay nagising ako. Pasalamat naman ako dahil sa aming lahat na andun sa loob ng kwarto ay walang naging zombie. Tinignan ko ang phone ko para sana itext ko si mama pero wala naman signal ng phone kaya nagdasal nalang ako na okay lang si mama. Makalipas ng ilang sandali ay nakadinig ako ng isang malakas na sigaw sa labas at ungol. Pagsilip ko sa bintana ay may nakita ako na madaming survivor ang hinahabol ng mga zombies at ang ilang nilalapa na ng mga zombies habang buhay pa.
Totoo nga ang nakita yun. Nagpasalamat naman ako at pinakinggan ko yun. Gusto ko sana siya tulungan pero nakita ko na madame nang naglalakad sa mga zombies sa paligid ng bahay. Ilang minuto pa ang nakalipas ay nagising na ang lahat. “Jacob, anung ingay ng nasa labas. Bakit nagsisigawan sila?”, Ang tanong ni ma’am. Agad ko naman sila sinenyasan na tumahimim Alam ko na may idea na ung apat kong kasama. Hindi naman ako nagsalita baka kung anu pa sabihin ni maam sa akin kaya sinabi ko nalang na silipin na lang niya mula sa bintana ang nangyayari sa labas.
Pero bago ko sila pinasilip ay sinabihan ko na wag maglikha ng malakas na ingay. “Maaari ninyong silipin ang nangyayari sa labas pero kahit anung mangyari wag na wag kayung lilikha ng malakas na ingay.” Ang pahayag ko. Agad naman sila nag oo sa sinabi ko. Nangsumilip na sila ay nagulat na sila sa nangyayari dahil sa nakita nila. May isang tao na nilalapa ng buhay ng mga zombie at humuhingi ng saklolo. Napansin ko naman si ma’am trisha na napatakip ng bibig at paatras maglakad, hindi kinaya siguro ang nakikita. Pero napansin ko na matatabig niya ang vase namin kaya pinigilan ko siya, maaari kase itong maglikha ng malakas na ingay.
“Ma’am, are you alright?” Ang tanong ko sa kanya. Agad agad naman bumalik sa pagkakaupo silang apat. “Jacob, what had just happen? Kanikanina lang ayos pa ah. Bakit ngaun ganyan na, parang para sa may zombie movies.” Ang takang tanong niya. Ndi naman ako nagsalita. “Ma’am, totoo po nakita ninyo. mga zombies na nga ang mga yan.” Ang sambit ni James. “At tsaka maam, may isang araw na po mula ng mangyari to. Tignan ninyo ang cp niyo maam.” Ang sabi naman ni Veron.
Tinignan naman niya ang kanyang phone. Kahit na wala pang signal sa phone ay maaari pa rin naman makita ang oras at araw. “What? Akala ko nakaidlip lang tau.” Ang sabi ni Maam Trisha. “Hindi po maam, nakatulog po tlga tayo at paggising ganito na ang mundo.” Ang sagot ko sa kanya. “Then, its really happened based on your memories, Jacob.” Ang sabi naman ni veron. Nang madinig ni Ma’am Trisha eto ay nagtaka siya.
“Wait, Jacob do you know that this will happen? Then the reason why the four of you are absent yesterday is this and the board?.” Ang tanong ni Ma’am Trisha. “Yes ma’am. I know that it will happen in the first place.” Ang sabi ko sa kanya. “Then, why you did not tell us. Sana mada…” Ang sabi naman niya pero pinutol ko. “I did tell you remember when you called me in the faculty room but you just call it a joke.” Ang sabi ko. Naalala naman niya ang nangyari na kwinento ko nga to nun at pinagtawanan pa niya ako. “So you’re really telling the truth. Sorry.” Ang saad naman ni Maam at naupo siya.
“Anu na din gagawin natin ngaun.” Ang tanong niya. “Nothing, just wait. Our food will last longer for a few more days. We will train and then go out when we are strong enough to face the infected.” Ang sabi ko naman. “Bakit ndi natin hanapin ang mga iba at papuntahin natin dito.” Ang suggestion ni ma’am. “Ma’am, with due respect. In our condition right now, we cannot. We don’t even know how many infected out there.” Ang sabi naman Lovel. “If we go out there unprepared, baka mapahamak pa tau sa daan. We are in manila and we expect na madame infected kase sa dami ng taung nakatira dito.” Ang dagdag namn ni Jenny.
Napabuntong hininga naman si Maam sa sinabi ni Jenny at ni Lovel. Tama naman kase sila baka mas mapahamak sila paglalabas sila ng bahay. Habang nag uusap sila ay dinig na dinig nila ang mga ungol at sigaw ng mga infected. Nadidinig din nila minsan ang sigawan ng mga tao. Kitang kita mo naman kay maam Trisha na gustong tulungan ang mga eto pero ndi niya magawa dahil sa takot at dami din ng mga infected na naglalakad. Konting tunog lang ay hahabulin ka na nila.
“So ang maaari nating gawin ngaun, ang paghandaan at kailangan niyo ng impormasyon regarding dito.” Ang sabi ko at umupo sa may sofa. Sila din ay umupo sa sofa. “Kaya sasabihin ko ang nalalaman ko tungkol sa mga infected kaya makinig kayo mabuti.” Ang dagdag ko pa. Agad namn si tumango para ndi masyadong maingay. “The main cause of the zombification is a virus called Z Virus, ofcourse ngaun wala pang nakakaalam ngaun ang source nito.” Ang pahayag ko sa kanila.
“So panu ka mahahawa? ” ang tanong ni Veron. “masasagot kita mamaya makinig ka na muna.” Ang sabi ko naman. “There are three types of zombie. The one you are seeing right now is the first gen infected. They are the one who became zombie after the meteor shower. The next one is the second gen infected, they are the one who got bitten or scratched by the zombies. So no matter what happen, if we go outside. Do not let the zombies bite you or scratched you.” Ang sabi ko. “If you got bitten, may paraan ba kung paanu ka ndi maging zombie tulad nila?” Ang tanong ni Veron.
“Yes, there is. But it depends kung saan ka nakagat.” Ang sagot ko. “Kung nakagat ka sa paa or kamay, pwede mo putulin agad ung kamay mo na nakagat para ndi kumalat sa buong katawan mo ang virus. Once the virus get to our brain, huli na tayong lahat. Pero if nakagat ka sa leeg, siguro alam niyo na mangyayari.” Ang dagdag ko pa. “So sa time ngaun maaari ka bang maging zombie kahit ndi nakagat?” Ang tanong namin ni Maam Trisha. “Nope, ndi na. Ang first gen lang ay ung mga naging zombies after bumagsak ung bulalakaw. Pero aside from the first and second gen, meron pa isang klase ng zombie.” Ang sagot ko.
“Wait meron pa?” Ang sabi ni maam Trisha. “Yes. Sabi ko nga three eh, they are called third gen zombies. Mas kilala din natin sila na anak ng mga zombies.” Ang pahayag ko. Nagulat naman silang lahat sa sinabi ko dahil may kakayahan din na magreproduce ang mga zombies. “So you’re basically saying that zombies can reproduce and have an offspring. But how?” Ang sabi ni Jenny. “Its the same as we human, on how we reproduce.” Ang sagot ko. “Paano, magsesex sila. Ang hirap isipin sa nkikita ko sa labas parang wala sila sa pag iisip.” Ang sabi sa akin ni James.
“For the time being. Wala taung makikitang third gen, since kakasimula pa lang. Pero sooner or later, pag nagmutate or nagevolve sila at nagkaroon ng utak na parang tao magsisimula na silang magreproduce.” Ang sabi ko. “So that’s why, at that time we should already strong enough to defend ourselves. Once we are already captured we are done. They will rape us until they or you are pregnant.” Ang dagdag ko pa.
Nagulat at natakot sila sa sinabi ko. “Jacob, are you saying that they will use us, non infected as incubators of the zombies.” Ang sabi Veron. “Yes, they require a living human to be able to reproduce. Once that happen, it’s over, kahit anung gagawin namin magiging zombie ka na talaga.” Ang sabi ko naman. Nakita ko naman na napaiyak si Veron at agad naman pinakalma ni James. Si Jenny at Lovel naman ay napansin ko na hinawakan ang magkabilang kamay ko. “Nakakatakot ang mangyayari pero alam ko you will protect us, right hon?” Ang sabi sa akin ni Lovel.
“Yes, hon. I will protect the both of you.” Ang sabi ko naman sabay naramdaman ko na hinalikan ako nilang dalawa ni Jenny sa aking pisngi. Hinayaan ko nalang yun. Pinakalma din nina Jenny at Lovel si maam dahil natatakot na siya. “So, hon. Anu pa ang gagawin natin ngaun.” Ang tanong ni Lovel sa akin. “Ngaun, try to avoid creating a loud noise. Noise will attract them since they have stronger hearing now.” Ang sabi ko. “Next na gagawin ntin ay mageensayo tau, i will teach you a way later.” Ang dagdag ko pa.
“Jacob, I don’t beleive na aabot ng matagal ang stock ntn ng pagkain at inumin.” Ang sabi sa akin ni James. “Yes, i know. Thats why, kailangan nating dalawa magpalakas and after that look for foods outside.” Ang pahayag ko. “Pero kung dalawa tau sa dami ng zombies mahihirapan tau.” Ang saad ni James. “That’s why we need to do it on the evening. All of the zombies are dormant or sleeping in the evening.” Ang sabi ko kay James.
“Hindi ba mas maganda kung lahat tau ay pupunta para mas madami ang makukuha natin.” Ang pahayag ni Veron. Hindi ako pumayag sa sinabi ni Veron dahil delikado eto. Mas mapapahamak kame kung madame at isa pa baka biglang may pumasok sa bahay at nakawin lahat ng mga naipon na pagkain. Sumang ayon naman sila.
Sinabi ko din sa kanila na ndi lang mga zombies ang kailangan namin bantayan kundi mga ilang survivors na din dahil ang mga ilang survivors ay magagawang pumatay ng iba para lang makaligtas. Naunawaan naman din nila eto. “Those information is very vital for us, for our survival. So we should plan and make an armor so that they can’t bite or scratch us.” Ang sabi ni Ma’am Trisha.
“We don’t need to create a strong armor. What will we do it to avoid to become just like them even got bitten or being scratched is to strengthen our viral resistance.” Ang sabi ko naman. Naguluhan naman sila sa sinabi ko. “Pre, sinabi mo pag makagat ka magiging zombies ka.” Ang sabi ni James. “Tama ka pre, kung sa panahon ngaun na mahina pa ang resistance natin. But what will I teach you later will help us strengthen our viral resistance and possibly control the virus within us.” Ang sagot ko. “Wait, Jacob. What do you mean within us? Do you mean even us we also acquired the virus that cause the zombies?” Ang sabi ni Veron.
“Definitely, yes.” Ang sagot ko naman. Nagulat naman sila sa sinabi ko kaya itinuloy ko ang paliwanag. “siguro nagtatanong na kayo bakit hindi tayo naging zombie? The reason is simple. In reality we are all infected by the Virus. But the virus and our body just adapt to each other, giving us something without harming us.” Ang dagdag ko. “Then bakit sila, hon?” Ang tanong ni Lovel. “Their body failed to adapt on it or worst, rejected the virus so it causes a certain mutation in the virus itself and started attacking their body.” Ang paliwanag ko.
“So, what causes the mutation of the virus?” Ang tanong ni Ma’am Trisha. “Actually until I died, no one actually knows the mutation. The scientist that are trying to solve that problem is attacked by zombies so he did not finished his work and no one can be able to continue it because most of his work are destroyed.” Ang pahayag ko.
“So for us who adapted to virus, it will be like a mutual relationship.” Ang sabi ni Ma’am Trisha. “Yes ma’am. We gave the virus a body to stay, so in return it gave us the ability to increase our resistance not only to this situation but also to other kind of diseases.” Ang pahayag ko. Dito nila naunawaan nila na ang nangyari sa amin.
“Mabuti nalang din at ndi lumaban ang immune system natin sa virus na yun.” Ang sabi naman ni Veron. “Patay na sana tau ngaun.” Ang dagdag niya. “Actually madame pang pwedeng mangyari sa atin since we had already the virus within us.” Ang sabi ko. Nagkaroon naman sila ng interest sa sinabi ko. “Hon, anu pa pwedeng mangyari.” Ang tanong ni Lovel. “Well, we’ll gain extra ordinary abilities that an ordinary human beings cannot do. We will be like superheroes just like in the movies.” Ang pahayag ko. “Powers ganun? Superstrenght, super speed, healing power ganun.” Ang sabi ni James. “Exactly.” Ang sabi ko.
“Wait, I just remember Jacob. Sinabi mo kanina na magiging zombie ka pa kung makagat pero sabi mo magkakaroon tayu ng viral resistance na maaring magprevent dun.” Ang litong tanong ni Maam Trisha. “Dahil mahina pa ang virus sa katawan mo. You need to strengthen the virus in order to fight those. Kahit na meron ka nang resistance pero mahina magagawa pa rin matalo ang resistance mo sa mas malakas na virus.” Ang paliwanag ko. “So definitely its hindi pa tlga assurance yun.” Ang sabi ni Jenny. “We just only strengthen our viral energy and our resistance within us. But just don’t get caught and rape you, even you have a very strong viral resistance, magiging zombies ka pa rin.
“What? So how did it happen.” Ang tanong ni Veron. “I dont know really, still a mystery until I die.” Ang pahayag ko.
Nagtagal pa ang pagpapaliwanag ko sa kanila regarding sa virus hanggang sa madinig namin na tumahimik na ang paligid sa labas. Dito namin namalayan na gabi na pala. Hindi na kame nagsindi ng ilaw baka makapagattract pa kame ng zombie or di kaya mga other survivor din na may masamang mithiin para lang makaligtas.
Pagkatapos naman namin kumaen ay lumabas muna kameng anim at kita namin na andaming nakahilata. Malamang sila ung surivivors na nilapa ng mga zombies. Ilan sa mga eto ay nagsimula nang gumapang. “So kahit nilapa ka na magiging zombie ka na.” Ang sabi nila. “Yes, thats why we need to be careful.” Ang sabi ko sa kanila. Kita din namin sa kalayuan ang nasusunog na gusali at mga usok, at sa daan kalayuan ang mga banggaan ng mga sasakyan.
“Pre, kailan mo ituturo sa atin yung sinasabi mo?” Ang sabi ni James. “Lets do it tomorrow. But for ma’am Trisha and Lovel. Kailangan nila munang ihanda ang katawan nila bago niya subukan, iexcite ang virus.” Ang sabi ko naman. “Oh, thats why dati pinagensayo mo kame because of this?” Ang saad ni Jenny. “Yeah, you should be strong enough before exciting the virus within you.” Ang pahayag ko. “If hindi, siguradong matutulad ka din sa kanila once ndi mo makayanan ang pagbabagong gagawin sa iyo ng virus.” Ang dagdag ko.
“Hon, I always excercise daily maybe I’m also ready but if you say so I still wait for it. Ikaw magsasabi.” Ang pahayag ni Lovel. Hindi na kame nagtagal sa balcony namin baka may makakita sa amin at pumasok na kame at natulog ng maaga. Bago kami natulog ay sinigurado namin na nakalock at nakasarado ang pintuan sa baba at walang nakapasok na zombie.
Pagkatpos namin masigurado ay pumasok na kame sa kwarto namin. Bago pala kame makapasok ay nagreklamo si maam Trisha dahil natatakot siya mag isa sa isang kwarto kaya nagdecide kame na matulog nalang sa isang kwarto, since ang kwarto ni mama ang pinakamalawak ay dun na kame nagstay. Nagulat naman ako ng tumabi sa akin si Jenny at Lovel.
“Wait, Jenny, lovel bakit ndi nyo tabihan si maam sa kama.” Ang sabi ko. “Bakit ayaw mo kameng katabi?” Ang pagtatampo ni Jenny. “Hon, look at James at Veron ang sweet nila. Hopefully ganyan tau. So matulog ka lang diyan.” ang sabi ni Lovel. Dahil nga sa inaantok na din ako ay hinayaan ko nalang na tabihan ako ng dalawang naggagandahang babae
Itutuloy…