The Last Stand, Zombie Apocalypse: Human Evolvers
Kinaumagahan naman ay pinagusapan namin kung anu ang dapat namin gawin kay Stephen at sa lalaking nambastos kay Jenny. Lahat kapwa guro at mga taong galit sa kanya ay nagsasabing iwan na lang siya dito.
“That’s is also our plan. I don’t want to bring him with us.” Ang sabi ko.
“I know his attitude, sooner or later on of us will be hurt because of him.” Ang dagdag ko.
Napansin ni tito Fred ang pagkaseryoso ko. Hindi man niya alam ang dahilan ko kaya nagtanong siya kung may nakita ako na ginawa niya sa napanaginipan ko. Dahil sa tanong niya ay inamin ko lahat ng nakita ko nun.
Dahil sa sinabi ko ay mas nagalit naman sila at sinabi na iwan nalanh siya. Ayaw man niya iwan si Stephen dahil naaawa siya sa kanya.
“Dad, panu kung mapahamak tayo sa susunod dahil sa kanya. Iniwan tayo niyan tapos nung sumunod pa ay dinala niya dito ung halimaw na yun. Tsaka manyakis pa yan.” Ang reklamp ni Karen sa ama.
“Tito, alam ko po nag aalala ka din sa kanya dahil tao din siya. Pero lahat tayo mapapahamak kung dadalhin pa natin siya. Alam naman natin ugali niyan. Kaya tumakbo yan sa atin dahil alam niya na matutulungan natin siya pero ndi niya inisip na may ibang tao dito na maaring mapahamak sa ginawa niya.” Ang pahayag ko naman kay tito.
“Tama sila sir Fred. Kailangan natin sila iwan dito.” Ang sabi din ng isang guro.
Nagpaliwanag naman si tito at nagdahilan at sinabing siya na mismo magbabantay kay Stephen pero tumanggi pa rin ang karamihan sa amin.
Pero kahit na naawa si tito Fred kay Stephen ay wala naman siya nagawa dahil sa karamamihan sa andun ay against na isama siya.
“Then, anu gagawin natin sa kanila?” Ang tanong niya.
“We’ll just leave them here. Give them supply and we’ll leave also some weapons and supplies for them. It’s up to them, how will they use it.” Ang paliwanag ko.
Pumayag naman si tito Fred at ilang mga guro at estudyante sa sinabi ko.
Wla na siya nagawa kaya nagdecide na siyang iwan ang guro. Iniwan na din namin ung lalaking nambastos dati kay Jenny.
Habang natutulog pa sila ay nagsimula na kameng magayos. Lahat ng kailangan namin ay inilagay namin sa kanya kanya namin sasakyan.
Bago kame umalis ay napagplanuhan namin na kame ang nasa harap dahil kame ang may mga abilidad.
Nang nakahanda na lahat ay nagsimula na kameng magbiyahe. Kame ang nasa harapan sumunod at nasa gitna ang bus.
Habang nagpaplano kame ay napagdesisyunan ni Karen na makisakay sa amin dahil sa sinabi ni James na ituturo sa kanya.
“Dad, makikisakay ako kina insan. May ituturo daw sa akin.” Ang sabi niya.
“O siya kung yan ang gusto mo. Pero tanungin mo muna sila.” Ang sabi nito.
Nang magsabi nun si Tito fred ay agad naman lumapit si Karen sa akin at nagtanong.
“Pwede ba ako na sa inyo na ako sumakay. Sabi kase ni Ma’am Trisha ay may ituturo siya.” Ang pahayag niya.
“Maaari naman. Yan ba ang dahilan o baka si James?” Ang sabi ko sa kanya.
Sa sinabi ko ay napasimangot siya pati na din si Veron sa akin. Binatukan naman ako ni Veron dahil sa sinabi at sinimangotan naman ako ni Karen.
“Pinagsasabi mo? I’m curious kung panu kayo lumakas at nagkaroon ng kapangyarihan kaya gusto ko din malaman pano. Hindi ko crush si James.” Ang paliwanag niya.
“Weh di nga. Kahapon nga nagblush ka nung tinitignan ka ni James at nag alala ka kay James kagabe. Tsaka insan kita at nagkakausap na tau nun, kaya kabisado ko panu ka magkagusto sa isang lalake.” Ang pahayag ko naman.
Namula siya dito dahil totoo ang sinabi ko. Pagkatapos ko magsalita ay nilapitan siya ni Veron.
“So, may gusto ka sa boyfriend ko? Anu?” Ang tanong ni Veron tapos tinatarayan pa niya.
“Oo may gusto ako sa kanya pero hindi naman ako magpupumilit kung ayaw niya sa akin. Gusto ko lang din matuto sa natutunan ninyo. Masama ba” Ang paliwanag niya.
“Okay, pero hindi si James ang magtuturo sa iyo kundi kame tatlo. Kaya ihanda mo sarili mo.” Ang sabi ni Veron.
Tinignan naman niya sina Jenny at Lovel at nakita niya na seryoso sila kaya medyo natakot siya.
“Kung natatakot ka. Maaari kang magback out. Hindi namin kailangan ng mahina dito.” Ang saad ulit ni Veron.
Hindi naman nagsasalita si Karen hanggang magsalita si ate Trisha.
“Veron, wag mo na siya takutin. Hayaan mo ako nalang magtuturo sa iyo. Basta ihanda mo sarili mo.” Ang sabi ni ate Trisha kay Karen.
“Yes, maam Trisha.” Ang sagot niya.
“Veron, bakit ndi mo gayahin sina Lovel at Jenny. Maaari mo naman gawin yun. Tsaka iba na ang takbo ng buhay natin ngaun. Tsaka kung matapos etong apocalypse na to, mabilis tayo makapagrepopulate. Kaya hayaan mo na si Karen. Hindi naman niya siguro kayo paghihiwalayin pero kailangan niyo munang pagusapn ng mabuti bago gayahin sina Jacob, kailangan may mutual understanding kau.” Ang pahayag ni ate Trisha.
Nagulat at nagblush naman ulit si Karen sa narinig niya. Hindi niya inaakala na magsasabi si Ate Trisha ng ganung bagay.
“Well, pag iisipan ko ate.” Ang sagot niya kay ate Trisha. “Ikaw James, wag ka muna sumaya diyan. Hindi pa ako pumapayag.” Ang sabi naman niya kay James.
Natawa naman kameng tatlo nina Jenny at Lovel sa nangyayari ngaun.
Pagkatapos nang usapan nila ay niyaya ko na sila na sumakay na sa LTV namin.
Habang nasa biyahe kame ay nakatanggap ako ng text galing kay tito Fred.
“Iho, panu kau lumakas at nagkaroon ng kakayahan? Panu niyo napatay ung mutated zombie kagabe? Gusto ko malaman.” Ang saad ni tito Fres.
“Okay po tito. Sabhin namin sa inyo mamaya pag nakarating na tau sa farm.” Ang pahayag ko nman.
“Sge, maghihintay ako. pag may napansin kau diyan. Magsabi lang kau.” Ang pahayag naman ni tito.
“Sige po tito. Magsabi din kayo diyan sa likod kung may napapansin kau.” Ang pahayg ko din.
Pinagpatuloy naman namin ang biyahe. Napagdesisyunan namin na sa Expressway dumaan kase sa time na bumagsak ang bulalakaw ay napabalitang hindi gaanung madameng sasakyan ang napadaan.
Maliban lng sa ilan ilang sasakyan na nakaharang ang naging problema ay ilan ilang mga zombie ang amin pinatay. Medyo naasiwa na din kame sa paligid dahil sa amoy ng mga bangkay na nakakalat sa paligid.
Nang nasa isang exit na kame papunta sa farm ng schoolmate namin ay ay hindi namim tinuloy ang pagdaan dahil madaming mga zombie ang nakakalat at madame ding sasakyan ang nakaharang sa daanan namin.
Gusto naman sana namin idivert ang mga Zombie pero problema pa din ang mga sasakyan na nakaharang.
Kaya tinanong naman namin ung kaschoolmate namin kung meron pa siyang ibang alam na daan kung saan pa pwede dumaan at sinabi niya na sa susunod na exit ay pwede at hindi masyado matao pero mapapalayo kame.
Nagsabi naman si tito Fred na mas maganda na yun kesa sa ipagpilitan ang lugar na eto.
“Tignan muna natin. Kung maganda nga duon nalang tau dumaan. Mas makakabuti sana before gumabi makaalis na tau sa lugar na eto. Natatakot ako sa lugar na eto.” Ang pahayag ni tito Fred.
Dahil sa sinabi ni tito ay pinagpatuloy na namin ang biyahe. Magtatanghali na nung nakarating kame sa lugar na dadaanan namin. Hindi naman masyadong madameng zombei sa lugar na dinaanan namin kaya pinagpatuloy namin ang biyahe.
Habang nagbibiyahe siya ay nagtatanong na si Karen kung anu ang dapat niyang gawin.
“Later, when we arrived mahirap dito kailangan nasa safe kang lugar at hindi pwede habang nagbbiyahe ka baka maaari ka pang mapahamak once may sumugod sa atin.
Ilang oras pa ang biyahe namin ay nakalabas na kame ng expressway at tinungo namin ung daan na sinasabi ng kasama namin.
May ilan ilan naman mga zombie ang naglalakad at binabangga nalang namin. Dahil sa armoured vehicle ang gamit namin ay madali lang gawin. Ilang sandali pa ay nagsabi ang isang driver na kailangan na namin maghanap ng gasulinahan.
Swerte naman namin dahil meron kameng nakita agad na gasulinahan sa daan kaya huminto kaming lahat sabay lagay ng gasolina sa sasakyan namin.
Habang naglalalgay kame ng gasulina sa mga sasakyan namin ay may napansin ako sa lugar, walang kazombie zombie at nakakalat na bangkay. Sinubukan ko gamitin ang viral energy ko para idetect sa lugar namin pero wala ako madetect.
Nakita ko naman na medyo madami dame ang bahay sa lugar kaso wala naman zombie at napakatahimik ang lugar.
Kahit huni ng hayop o ibon ay wala.
“James, do feel or find something strange here?” Ang tanong ko naman.
Tinignan ko naman ang ibang kasama namin at napansin ko na wala silang napapansin. Ilang din sa kanila ang nakabantay, ilan din ay pinasok nila ang bawat kwarto sa may gasulinahan pero wala naman nakita. Pero hindi pa rin mawala ang kutob ko.
“Wala naman pre. May napapansin ka ba?” Ang tanong niya.
“Yes, napakatahimik ang lugar. Wala ka man lang makitang zombie sa lugar na eto at wala kang nakitang bangkay.” Ang pahayag ko.
“Baka umalis ang mga zombie dito kase wala silang makain.” Ang sabi niya.
“That’s impossible. Hindi sila basta aalis sa lugar na eto. Pakalat kalat lang sila dito maliban lang kung may mutated….” Ang paliwanag ko sa kanya pero napatigil ako sa huli ng may maalala ko.
Nang masabi ko na mutated ay dun ko naalala na may isang klase ng zombie na kayang itago ang presensya niya at laging naghuhunt ng tao na nag iisa. Dahil sa abilidad niyang iyun ay nagagawa niyang magambush ng mga tao. Madami napapahamak kahit na isang evolver dahil sa kanya.
May abilidad din siyang kontrolin ang nasa paligid niya at nagagawa niya etong paalisin. Dahil diyan ay nagagawa niyang palayuin sa paligid niya ang mga zombie at nakakagawa siya ng fake safe area at kapag naibaba mo na ang iyong depensa ay dito siya susugod.
Tinawag namin ang mutated zombie na Lone Zombie.
“James, mahilig kang maglaro ng COD diba at mahilig ka sa sniper rifles diba?” Ang tanong ko sa kanya.
“Oo pre. Bakit mo natanong yan?” Ang pagtataka niya.
Hindi muna ako nagsalita at agad kung kinuha sa loob ng LTV ang sniper rifle na nakuha namin sa isang gunshop. Nagulat naman si Karen sa nakita niya dahil may ganun kameng gamit na baril.
“OMG! San niyo nakuha yan? At anung gagawin niyo.” Ang tanong niya.
Hindi ko pinansin ang tanong niya. Napansin din nila ate Trisha, jenny, lovel at Veron ang ginagawa namin kaya nagets nila na may masamang mangyayari.
“Do you think you can handle it?” Ang tanong ko sa kanya.
“Yes, I can. I go on top.” Ang sabi niya sabay bigay ko sa kanya ng isang earpeice na gagamitin namin.
Nakuha naman niya agad ang sinasabi ko. Alam niya na may isang zombie na maaaring nagtatago lamang.
Ilang sandali pa ay napansin naman nila tito Fred ang ginagawa namin at nagulat din sila sa nakita nilang rifle. Nagfocus naman ang iba sa pagbabantay dahil sa ginagawa namin ni James.
Hinintay ko muna na makapagpwesto sa taas ng gasulinahan si James bago ako naglakad at nagtungo sa pinakamalapit na bahay. Ang pinakamalapit na bahay sa gasulinahan ay nasa 700 meter na ang layo.
Nang makalapit ako sa unang bahay ay wala naman ako napansin na kakaiba sa bahay. Kahit anung gawin ko at ilabas ko ang viral energy ko ay wala ako madetect na zombie.
Tinignan ko ang bawat sulok ng bahay pero wala ako napansin. Nang mahalughog ko ang unang bahay ay lumipat ako sa pangalawang bahay.
Papalapit palang ako sa bahay na iyon ng may mapansin ako na kakaiba sa bahay na iyon. Parang may matang nagmamatyag sa akin. Dito ko binalaan si James at nagfocus naman siya sa bahay na pinupuntahan ko.
“Be ready. Tingin ko andito yung hinahanap ko.” Ang babala ko sa kanya.
Nakatingin naman si tito Fred sa lugar ko at gusto niya sumunod kaso pinigilan siya ni ate Trisha.
Nang nakapasok na ako ay sinimulan kong halughugin ang buong 1st floor ng bahay hanggang sa mapunta ako second floor. mas lalong lumalakas ang kutob ko na may nagmamatyag sa akin mula sa floor na ito. kaya para mapalabas ko siya agad sa kanyang pinagtataguan ay sinubukan ko ibaba ang aking depensa.
Pagkababa palang ay bigla na siya sumugod sa akin. Nagulat naman ako dahil mabilis siya gumalaw. Buti nalang at naibalik ko agad ang depensa ko kung hindi baka nabali ng tuluyan ang aking kamay
Kahit na napansin ko na mabilis siya ay natuwa pa rin ako dahil alam ko na kakamutate niya lang dahil sa biglaan niyang pagatake sa akin. Kung matagal na to nagmutate ay hindi siya basta nasta susugod.
Sinubukan ko naman siya attakihin gamit ang katanang gamit ko kaso dahil sa ordinaryong metal lang ang gamit ko at may matigas tong armor ay ndi ko manlang nagalusan. Ilang beses ko naman siya pinapataaman sa isang lugar pero hindi pa rin masira ang armor nito.
Dahil dito ay nagdesisyon ako na gamitin ang weakness nito, ang ulo nito sa may Temporal area. Kahit na ordinaryong bala lang ang gamit ni James ay maaari pa rin niya masira ang armor niya gamit ang baril na hawak niya.
Habang nakikipaglaban ako sa zombie ay sinabi ko na kay James ang kahinaan ng zombie.
“James, nakita ko na ang zombie na to. mamaya ko na ipapaliwanag kong anong klase ng zombie siya. Basta ang kahinaan niya ay nasa ulo sa may temporal area niya. Gagawa ako ng paraan para mabaril mo siya.” Ang sabi ko sa kanya.
“You have only one shot for this. If you failed this will ne more messy.” Ang dagdag ko pa.
Alam ko na nasa gasulinahan sila at kung magmintis man siya ay maaaring mapunta ang focus ng zombie sa kanila. Mas mahirap sila gumalaw dun.
Hindi nagtagal naman ay bigla ako tumakbo palabas ng bahay. Akala ko nun ay ndi siya susunod sa akin kaso nga lang ay sinundan niya ako at ngaun ay nasa open area na kame. Dito mas laki ang chance ni James na masapul ang weakness nito.
Nakita naman nila ang nangyari at nagulat sila ng may sumunod sa akin na isang zombie at hindi lang basta basta zombie kundi isang mutated at halata nila na armoured din. Nakita din nila na may mga spike sa balikat nito. Susugod naman sana sila pero pinigilan sila nina Jenny at Lovel.
Nagpupumilit naman sila na tumulong kaso sinabihan sila ni ate Trisha na makakasagabal lang sila or at worst mapahamak.
“James is trying to hit the mutated using a rifle. And Jacob is being a bait. we cannot deliberately attack that zombie without thinking. Let them handle it alone. They can do it. Naniniwala ako sa kanila. Magiging sagabal lang tayo. Bantayan niyo nalang ang paligid.” Ang saad niya.
Nakuha naman nila ang sinabi ni Ate Trisha kaya nanood nalang sila. Ilang sandali ay narinig na nila ang tunog ng rifle na gamit ni James at nakita nilang natumba ang zombie na kalaban ko.
Bang!!!!!!
Nang matumba naman ang zombie ay nakita ko na tinaan mismo ni James ang sa mismong weakpoint ng zombie. Dito ko nakuha na maaaring isa eto sa magiging ability ni James pagtumagal.
“Are this one of your abilities, James.” Ang nasa isip ko.
Pagkatapos nun ay agad ko naman hinila ang ulo nito kasama ang spinal cord ng zombie sabay tapon.
Agad akong bumalik sa kinaroroonan nila, James at tinanong kung tapos na silang magkarga ng gasolina. Sinabi naman nila na tapos na sila at ready na silang umalis.
Sinabi ko naman na maaari kame mung magpahinga muna sa bahay na andito kaso sinabi ni sir na kailangan namin magmadali. Wala naman kame nagawa kundi magpatuloy dahil nalaman namin na ndi na pala kalayuan ung pupuntahan namin.
Mga ilang oras pa ay nakarating na kame sa farm ng kaklase namin. Sinubukan naman namin na gamitn ability namin para idetect kung may mga zombie na nasa paligid pero wla kame nakita kaya nagpatuloy pa rin kame sa pagpunta.
Nang iparadama namin ang sasakyan namin sa tapat ng bahay ay nakita namin na may lumabas na dalawang matanda, isang babae at isang lalake. Tantsya namin ay nasa 60s na sila.
Lumabas sila dahil akala nila ay may sundalong susundo sa kanila.
Lalapit na sana kame sa dalawa nang biglang tumakbo ang kaibigan namin na may ari dito at nalaman namin na lolo at lola niya pala ang mga to.
Nagpasalamat naman ang lolo at lola niya sa pagdala ng apo nila sa kanilang bahay at pinaunlakan naman nila ang pagdating namin pero sinabi nila na hindi kame kasya sa bahay.
Sinabi naman namin na okay lang at sa bus nalang matutulog ang iba. Wla naman naging problema ang lahat sa plano dahil nga nakikitira lang naman sila.
Ilang sandali ay tinawag ako ni tito at ilang mga guro. Ang mga estudyante ay pumasok naman sa loob para ayusin ang mga supplies na dala namin. Natuwa naman ang lolo at lola ng kasama namin dahil may dala sila. Malapit na kasi maubos ang pagkain nila.
“Jacob, do you something strange here?” Ang tanong sa akin ni Tito.
“Wla naman tito. Pinasok ko na din ang buong bahay nila at wala naman ako nakita.” Ang paliwanag ko.
“How about the sorroundings?” Ang tanong ng isa sa guro.
“The sorroundings is quite good and safe. I can’t also detect other people here aside from them. But we need to put safety measures at mabantayan ang lugar na ito.” Ang sabi ko.
“Tama si Jacob. Kailangan natin bakuran ang lugar na ito para walang ibang makapasok sa loob. Kailangan din natin mabantayan lagi ang lugar na ito.” Ang sabi ni tito.
“Bakit ndi tau kumuha ng bulb wire para ilagay sa paligid at maglagay din tau ng camera para 24 hrs natin mabantayan.”ang sabi ng isang guro.
“Maganda mukahi mo sir, pero san tayu kukuha ng camera? At panu natin ikakabit?” Ang tanong ng isang guro.
“May nakita ako kanina habang papunta tayo dito. Medyo malayo pero worth it naman.” Ang sabi ng gurong nagmungkahi.
“Its worth to try mas maganda na din para makakita tayo ng ibang supplies at mga seedlings na itatanim natin dito. May nakita din ako na pagkukuhaan nun. Magpahinga muna tayo ngaun at pagplanuhan natin kinabukasan.” Ang pagpayag sa mukahi ng isang guro.
Bago natapos ang usapan namin ay napagplanuhan namin na magschedule ng magbabantay since ung iba ay matutulog sa labas ng bahay.
Kinagabihan habang kame ay kumakaen sa labas ay nagtanong na si tito Fred.
“Iho, about my question a while ago. Can you explain it to us.” Ang saad niya.
“Okay tito. Sasabihin ko na sa inyo. Madame na kaung nakita sa amin kya hindi na namin to maikakaila.” Ang pahayag ko.
“Okay iho. Makikinig kameng lahat sa inyo.” Ang saad niya.
“Tito, nasabi ko na sa inyo dati na lahat tayo ay nainfect ng virus pagkatapos bumagsak ang meteor sa atin diba.” Ang sabi ko.
“Oo, iho. Naaalala ko na. Pero nagtataka pa rin ako bakit hindi tau naging zombie din.” Ang pahayag niya.
“I will explain everything to you sir so please listen carefully.” Ang pahayag ko at inexplain ko ulit sa kanila ang dahilan bakit naging zombie sila.
“So this Z virus is the main culprit and also present to us. So nalilito pa rin ako panu tau nakapagadopt sa virus at sila hindi.” Ang pahayag niya.
“I actually don’t know how our body accept and how their body rejected it. In my previous life, yun lang sinabi ng scientist na nagsusuri bago siya mamatay.” Ang paliwanag ko.
“So mayroon nagsusuri sa mga zombie? Do you know, who he is. Kailangan natin alamin kung sino siya para magawa niya to at matulungan tayo.” Ang sabi ng isang guro.
“I only know his Surname. I don’t know his whole name.” Ang sagot ko.
“Mas maganda na yan kesa sa wala tayong clue.” Ang sabi niya.
“Doctor Menesses. That’s his surname. At the time the meteor hit us. He is in Kalinga. I hope we will meet him when we get there.” Ang sagot ko ulit.
“Alright, so how do you got stronger?” Ang tanong ulit ni tito Fred.
“We got stronger because of the virus. We found a way to manipulate it or use it. If you can manipulate the virus within you you can create something in your body. You can also create fire within you.” Ang sabi ko.
Nagulat naman sila sa sinabi ko.
“But there is a catch. If you failed to control the virus within you when you tried to excite it. You will became a fallen. Fallen is the the evolvers that became infected.” Ang sabi ko.
Nagulat sila sa sinabi ko at mas nakinig pa sila ng maayos.
“The mutatant before? How it form, akala ko dahil sa mga evolvers?” Ang tanong ni tito
“Evolvers is one of the factors. But aside from that there is still other factors and fortunately I forgot those factors.” Ang paliwanag ko.
“Is that so.” Ang sagot ni tito.
“Insan, anu yung evolvers? Panu maging evolvers?” Ang tanung ni Karen.
“Kame ung may mga kakayahan na hindi pangkaraniwan sa ordinaryong tao. Kagaya ng ipinakita ko sa inyo nung nakaraan. Ang katumbas sa mga zombie sa amin ay yung mutated zombies.” Ang sagot ko.
“Gusto ko maging ganun din. Pwede mo ba ako turuan.” Ang sabi niya.
“Maaari ko kau namin turuan pero ang ituturo ko sa inyo ay dapat walang ibang makaalam kundi kayo kayo mismo lamang. Kung mapunta sa iba eto, ay maaaring magamit eto sa masama.” Ang pahayag ko.
“Oo, maliwanag. Walang ibang makakaalam na iba. Ako na mismo ang maniniguro na hindi basta lalabas eto.” Ang paninigurado ni tito Fred.
“Okay po, itururo ko sa inyo pero tito, hindi ko na maaaring maituro ung technique maaari ko lang maituro sa iba eto.” Ang pahayag ko.
Nagulat naman si tito sa sinabi ko dahil hindi ko maaaring maituro un paraan namin sa kanya.
“Jacob? What do you mean?” Ang pahayag niya.
Kita ko sa mukha niya ang pagkagulat.
“Tito, you’re already an evolver just like us. But the method you use are far different from what we are using.” Ang paliwanag ko.
“I’m already an evolver? But how?” Ang tanong niya.
“Tito, do you remember the time that I attack you?” Ang tanong ko sa kanya. “When I do that I actually confirming my theory.” Ang dagdag ko.
Ipinaliwanag ko naman kung bakit ndi pwede siya sa technique namin at naunawaan naman niya iyon. Sinabi ko din ang mga advantages ng sinimulan niya at naunawaan naman niya iyon.
Nang marinig naman ng iba ang paliwanag ko ay nagsabi sila kung saan ang mas gusto nila. Meron nagsabi na sa sinimulan ni tito at meron din pumili sa amin.
Pinili naman ni Karen ung technique namin.
“Insan, anu anu bang abilidad ang maaari natin makuha? Pwedeng makagawa ng apoy, telekenesis. Ganun ba yun?” Ang tanong niya.
“Oo, pero depende sa iyo yun. Hindi lahat ng yun ay matutunan mo.” Ang sagot ko sa kanya.
“So depende. Saan?” Ang tanong niya.
Dahil sa tanong ni Karen ay ipinaliwanag ko din sa kanya ung mga sinabi ko kina Jenny nung unang araw palang ng apocalypse. Naunawaan naman niya agad ang mga sinabi ko sa kanya.
“How do we know our evolution path?” Ang tanong ng isang guro.
“Once we already form a shape in our chest, we will know, if we are universal, strength, speed, elemental or mental, psychic type evolvers.” Ang sagot ko.
“Pwede bang magkaroon ng dalawang form ang isang tao?” Ang tanong niya.
“If you want that, better be an Universal evolver. You can use any kind of form that you want.” Ang sagot ko sa kanya.
Hindi ko sinabi ang isang type dahil hindi ko pa alam kung anu ang mga abilidad na meron nito, ang chaos type.
Ipinakita din namin sa kanila na may nabuo na din kameng diamond shape sa may dibdib namin. Nagtaka naman sila at tinanong kung eto ung sinasabi namin na form.
“Nope, this is our core. The most important to us evolvers. If this was destroy, if we are lucky, we will return to being normal being or if not, we wil die immediately. So if we had this already protect it.” Ang sabi ko sa kanila.
“Para siyang tatoo pero nawawala siya. I want to be an elementalist.” Ang sagot ni Karen.
“You cannot chose an evolution type. It will depend on your body and the virus within you.” Ang sagot ko sa kanya pero sa iniisip ko na dahil sa mahilig siya maglaro nun ng apoy ay may possibilidad na maging elementalist siya.
“Okay, i will train now.” Ang sabi niya pero pinigilan ko siya dahil sa gabi na at pagod na ang lahat.
Wala naman siyang nagawa kundi sumunod na lamang.
Ilang sandali pa ay natapos na ang pagpapaliwanag ko at nagsimula nang magluto ng pagkain ang iba.
Kinagabihan nun ay natulog na ang lahat. Bago kame natulog ay nagtraining muna kame gamit nung breathing technique namin nang 2 oras. Pagkatapos ng dalawang oras ay napansin ko na malapit na silang makabuo ng isang hugis.
Bago kame matulog ay nakipagpalit na kame nina Jenny at Lovel na magbabantay sa loob ng tatlong oras habang ang nauna sa amin ay nagpahinga na sa loob ng bus. Bali apat kameng magbabantay sa bahay.
Sa loob ng tatlong oras na pagbabantay ay wala naman kame napansin kakaiba or kahinahinala sa buong paligid.
“Hon, mukhang malayo sa kabihasnan ang lugar na ito.” Ang sabi ni Lovel.
“Tama ka hon. Pero kahit na ganito ay dapat handa pa rin tau. Hindi lang sa mga zombie tayo matakot. Kundi pati na din sa mga taong may masasamang loob.” Ang paliwanag ko naman.
“Tama si hon sis. Sa panahon ngaun, wala na ang gobyerno na kumokontrol sa mga masasamang elemento ay sigurado ako na magsisilabasan na ang mga yun. Swerte lang natin dahil wala tayo nakasalubong.” Ang pahayag ni Jenny.
Habang nagbabantay kame ang nag uusap naman kame at pinupuntahan bawat pwesto para makakuha ng update. Sa tatlong oras namin na pagbabantay ay wala naman kaming nakitang mga zombie or mga masasamang tao.
Pagkatapos ng tatlong oras ay sina James naman ang nagbantay sa lugar. Katulad namin ay wala din silang nakita at napansin na masamang bagay sa paligid.
—
Samantala, isang oras pagkatapos namin umalis sa school gymnasium ay nagising naman si Stephen at ang lalaking nambastos kay Jenny at nakita nilang dalawa na wala nang katao tao o wala na ung mga kasama nila.
Napansin naman nila na masakit ang ulo nilang dalawa, parang nabugbug ung ulo nila kaya nung sinubukan nila tumayo ay nahihilo pa rin sila.
Ilang sandali pa ay nawala na ang hilo nila at nakita nilang may iniwan kameng mga supplies, mga cup noodles at ilang pang pagkain. May nakita din silang mga armas, dalawang pistol at dalawang katana. Nang makita nila ang mga pagkain, mas lalo na ang cup noodles ay agad agad na inutusan ni Stephen ang lalaki na magpainit ng tubig na agad naman tumugon eto.
Habang nagpunta ang lalaki ay nag iisip naman ng gagawin si Stephen. Naisip naman niya maghiganti sa amin pero dahil wala siyang alam kung saan kame nagpunta ay naisip niyang itanong sa kasama niya. Nagplano na din siya pano papatayin ang kasama niya dahil sa ayaw niya ng kaagaw sa mga supplies na iniwan namin para sa kanila.
Nang nakapagplano siya ay sinundan na niya ang lalaki at kinuha ang katanang iniwan namin.
“Alam mo ba kung san nagpunta sila sir Fred.” Ang tanong niya nang makita niya eto
“Alam ko po sir, sa farm ng lolo ni Harry sa pampanga nagpunta. Pero ndi ko sigurado kung saan. Hindi naman ako masyado nakinig nun kase sumusunod lang ako sa plano nila.” Ang pahayag naman niya.
“May plano ka ba sir? Ako wla na, kahit gusto ko man maghiganti. Hindi ko naman alam kung saan sila nagtungo at baka mapahamak pa ako sa daan. Pupunta nalang ako sa Fort Bonifacio dahil sinabi nina Jacob na may binuo daw na Base dun.” Ang dagdag pa niya.
“Ganun ba. Wala ka naman palang silbi.” Ang sabi niya tapos bigla nalang niya sinaksak ang lalaki.
Dahil sa nakatalikod ang lalake habang kausap si Stephen ay wala siyang kaalam alam sa gagawin ni Stephen kaya napatay siya ng walang kalaban laban.
“Mabuti pa punta nalang ako dun sa fort bonifacio baka sakaling makakita pa ako ng mabibiktima ko. Hahaha. Tsaka kung sakaling pupunta sila dun ako ang haharang sa kanila na makapasok.” Ang sabi niya sa sarili.
Ilang sandali pa ay nagsimula naman ng kumaen si Stephen at nagsimula na din magayos. Itinago na niya ang mga supplies at kinuha na ang mga baril at extra katana na iniwan namin.
Ilang oras ang nakalipas ng makapagplano siya ay nagsimula na rin siyang maglakad.
Halos 2 oras na siyang naglalakad at nakalayo na siya sa school gymanasium. Habang siya’y naglalakad ay may napansin siyang isang lalake na naglalakad din ng katulad niya, maingat at walang tunog. Sinundan niya ang lalaki baka maaaring madaming gamit eto na dala niya. Baka may impormasyon din siyang makakatulong sa kanya.
Habang sinusundan niya ang lalake ay napansin niya sa likuran niya ang tatlong babaeng zombie na kakaiba ang kinikilos. Parang may hinahanap sila at parang inaamoy sila at higit sa lahat walang suot na pangibaba, halos kita na ang nakakadiring puki nito,sobrang baho at may tumutulong itim na likido.
Nang malapit na siya sa kanya ay nagtago naman siya ng maayos at pinigilan niya ang kanyang hininga dahil baka makita siya at kainin siya ng buhay pero nakita pa rin siya.
Halos pumuti na ang kulay ng balat niya dahil sa sobrang takot at sobrang panginginig. Gustuhin man niya kunin ang armas niya pero ndi niya magawa dahil sa sobrang takot niya.
Kahit na babaeng zombie ang mga to ay alam niya kakaiba sila dahil pag titignan mo ang mata nila ay pulang pula. Naalala niya ang sinabi ko sa kanya.
“Fuck, eto kaya ung mga zombie na sinasabi niya.” Ang nasa isip niya.
Halos sobrang lapit na ng zombie at malapit na siyang amoyin. Aabutin na sana niya ang armas niya para labanan nang biglang makarinig siya ng ingay sa bandang likuran niya malapit sa sinusundan niyang lalake.
Klang!!!!!
Nang marinig din ng mga babaeng zombie ay tumingin sila dito at nakita nila ang isang lalake. Agad naman sumigaw ang tatlong babaeng zombie.
Roar!!!!
Nadinig naman ng lalaking sinusundan ni Stephen ang roar ng tatlong babaeng zombie at nung tignan niya ay nakatingin na sa kanya at nanlilisik na ang mata nito.
Agad naman siya tumakbo para mailigtas ang sarili. Hindi na niya pinansin ang mga ilang zombie na nakaharan. Nang tumakbo siya ay agad naman siyang hinabol ng mga zombie.
Laking gulat naman ni Stephen dahil sa liksi at bilis tumakbo ng mga babaeng zombie at nahabol agad ng tatlo ang lalaking hinahabol. Napansin din niya na lumalayo ang ilang zombie na nakakalat sa daanan.
Ilang sandali pa ay nahabol na ng tatlong zombie ang lalaki.
Agad naman nagsisigaw ang lalake na tantsa niya ay nasa mid20’s pa lamang. Gusto man niya tulungan pero natatakot siya.
“Tulong!!!! Tulong!!!!” Ang sigaw ng lalake.
Nakita naman siya ng lalaki ngunit wala siyang ginawa.
Pinanood naman ni Stephen kung anu ang gagawin ng mga babaeng zombie pero nagtataka bakit ndi siya nilapa agad ng mga eto kundi Hinubaran siya at tinanggal ang bawat saplot. Gusto man niya tumulong kaso nawalang siya ng lakas
Nang mahubaran siya ay inamoy amoy ng mga zombie ang kanyang pang ibaba. Gusto nila malaman kung lalake ang mga eto o hindi.
Dito na naalala ni Stephen ang sinabi ko.
“Putang ina, buti hindi ako ang nakita ng mga to. Siguradong mangyayari sa akin ang sinabi ni Jacob.” Ang saad niya sa sarili.
Gusto man niya umalis sa lugar na iyon pero dahil sa takot pa rin siya ay hindi pa rin niya magawa makaalis sa lugar. Hihintayin nalang niya na matapos at makaalis ang tatlong zombie at titignan kung anu pa ang gagawin nila.
Hindi naman nagtagal at sinubo ng isang zombie ang titi ng lalake at ung dalawang zombie ay dinidilaan ang buong katawan nito. Halos mandiri naman ang lalaki sa ginagawa ng tatlong babaeng zombie sa kanya.
Hindi na siya nanlaban pa at tinanggap na niya ang kanyang kapalaran.
Hindi naman naman nagtagal ay napansin niya na may kumagat sa kanya at dito tumigas ang titi niya. Pagkatapos nun ay sinimulan na siyang gahasahin.
Hissss!!!!!! Hiiissss!!!!
Plop!!! Plop!!! Plop!!!
Kitang kita lahat ni Stephen ang nangyayari at nasusuka siya sa nakikita niya. Hindi niya din inaasahan na titigasan ang lalaki sa tatlong zombie.
“Puta, pano tumigas ang titi niya. Kadiri, halos inuuod na ang puki nila titigasan ka pa niyan. Ang libog siguro to bago magkaroon ng zombie.” Ang nasa isip niya
Pinipigilan naman niya na maduwal baka mapansin siya at matulad sa lalakeng kasalukuyang ginagahasa ng mga zombie.
Halos dalawang oras na pagpasa pasahan ng mga zombie ang lalake hanggang sa tuluyan maging zombie din ang lalakeng nirape ng tatlo. Nagawa lang siya tigilan ng magsimula nang magtransform sa zombie ang lalake.
Nang matapos sila ay napansin ni Stephen na dumadaloy mula sa puke ng tatlong zombie ang tamod nito.
Ilang sandali naman ay umalis na ang tatlong babaeng zombie at dumaan sa ibang direksyon.
Dito na nakahinga ng maayos si Stephen at nagsimula na din siyang maglakad muli. Halos abutin siya ng 4pm ng hapon kakahintay matapos manood ng katakot takot na pangyayari.
Nagpasalamat din siya at hindi sa kanya nangyari ang bagay na yun. Bago naman gumabe ay nakahanap na siya ng pagtataguan.
Itutuloy…